Συνέντευξη | Χρύσα Κλούβα: «Η ουσία σε έναν ηθοποιό είναι η εντιμότητα, είναι η αλήθεια στη σκηνή»!

Αυτή ήταν και η πρώτη μου «επαφή» με τη νεαρή ηθοποιό Χρύσα Κλούβα, ενώ η δεύτερη με την αρωγή της τεχνολογίας αποδείχτηκε μονόδρομος για να πραγματοποιήσουμε αυτή την συνέντευξη. Παρόλα αυτά, αναμένω με ανυπομονησία τη χαρά της πρώτης ουσιαστικής επαφής από κοντά, αφού η Χρύσα συγκαταλέγεται στα ονόματα της νέας φουρνιάς που θα μας απασχολήσουν δυνατά στο προσεχές μέλλον! Η θεατρική αυλαία που θα κλείσει τον χειμερινό της κύκλο την ερχόμενη Κυριακή θα την βρει να αποχαιρετά την σκηνή του θεάτρου «Μουσούρη» και τον «Φον Δημητράκη», ενώ φαίνεται πως ο Δημήτρης Ψαθάς την καταδιώκει γλυκά στο ξεκίνημα της πορείας της, αφού είχε προηγηθεί η περιοδεία «Φωνάζει ο κλέφτης» με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης στο πλάι της Ηρούς Μανέ το περασμένο καλοκαίρι!

Χρύσα, τι ήταν αυτό που σε έκανε να θέλεις να γίνεις ηθοποιός; Πότε κατάλαβες τι ακριβώς ήθελες να κάνεις;

Όσο και όταν πηγαίνεις σε μια δραματική σχολή το φυσικό επακόλουθο είναι να γίνεις ηθοποιός. Δεν θυμάμαι να ήταν τόσο συνειδητή αυτή η επιλογή μου ή αυτή μου η απόφαση όταν ξεκίνησα να πάω στη σχολή. Ήταν περισσότερο να έρθω κοντά με κάτι που με γοητεύει και μου αρέσει. Τουλάχιστον η έννοια «ηθοποιός» που είχα στο μυαλό μου όταν σκέφτηκα να πάω στη σχολή, δεν είχε καμία σχέση με αυτό που κατάλαβα αργότερα ότι είναι ηθοποιός! Το τι ακριβώς θέλω να κάνω, ήρθε όταν κατάλαβα ότι δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο… Ότι τίποτα άλλο δεν με ευχαριστεί και δεν με γεμίζει όσο αυτό! Με προβληματίζει η δουλειά μου και με εξελίσσει δημιουργικά και αυτό ειναι για μένα είναι ο πιο ουσιαστικός λόγος για να ακολουθήσεις κάτι.

Ποια εφόδια είναι απαραίτητα για κάποιον που θέλει να ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής;

Τα εφόδια για κάποιον που θέλει να ακολουθήσει την υποκριτική δεν είναι άλλα από αυτά που πρέπει να έχει κάποιος με ό,τι κι αν θέλει να καταπιαστεί. Αγάπη για αυτό που κάνει, θέληση και επιμονή!

Σε ποιο είδος υποκριτικής νομίζεις πως ανήκεις; Ποιο στοιχείο «χρίζει» έναν ηθοποιό ως αξιόλογο σε όλα τα είδη;

Η υποκριτική ειναι μία. Δεν έχει είδη. Συχνά μπορεί να λέμε ότι κάποιος μας αρέσει περισσότερο ή είναι καλύτερος σε κάτι κωμικό ή κάτι δραματικό αλλά αυτό δεν κατηγοριοποιεί την υποκριτική σε είδη, ούτε τους ηθοποιούς. Απλά είναι κάποιες ευκολίες που μπορεί να έχει ένας ηθοποιός στο να προσεγγίσει ένα ρόλο… Η ουσία είναι η εντιμότητα, είναι η αλήθεια στη σκηνή! Αν έχεις αυτό ανήκεις αυτόματα σε όλα τα είδη. Και σε συνδυασμό με τις επιλογές ενός ηθοποιού, είναι για μένα αυτά που χρήζουν τον αξιόλογο ηθοποιό.

Υπάρχει κάποιος «ρόλος – απωθημένο» που θα ήθελες να ερμηνεύσεις στο μέλλον;

Απωθημένο από τώρα; Όχι… Ίσως είναι νωρίς για απωθημένα! Επιθυμίες ναι, πολλές! Απωθημένα όμως όχι…

Στην εποχή που ζούμε, θεωρείς ότι στην Ελλάδα το κοινό που παρακολουθεί θεατρικές παραστάσεις είναι «εκπαιδευμένο» ή παρασύρεται και ακολουθεί τους πολλούς;

Το κοινό μπορεί να παρασυρθεί… Όχι όμως από τους πολλούς, αλλά απο τα Μέσα. Υπάρχει υπέρ-προβολή κάποιων παραστάσεων και με αυτό το τρόπο ίσως κάποιος παρασυρθεί. Δεν μπορεί να έχει την ίδια προβολή στα Μέσα και την ίδια απήχηση μια παράσταση που ανεβαίνει σε ένα κεντρικό θέατρο στην Αθήνα με γνωστούς πρωταγωνιστές και την ίδια μια παράσταση που ανεβαίνει απο μια θεατρική ομάδα σε ένα υπόγειο ή σε ένα bar. Ο καθένας πρέπει να ξέρει τι τον αφορά και τι θέλει να δει ώστε να κινηθεί ανάλογα! Αυτό όμως δεν είναι κάτι που το συγκαταλέγω στην «εκπαίδευση» που πρέπει να έχει το κοινό. Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Δεν θεωρώ ότι στη ψυχαγωγία τίθεται θέμα εκπαίδευσης. Τα πράγματα είναι πιο απλά, μου αρέσει ή δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω, μου κάνει κάτι ή δεν μου προκαλεί απολύτως τίποτα αυτό που βλέπω.

Τηλεόραση, σινεμά, θέατρο. Έχεις κάποια προτίμηση;

Η προτίμησή μου ειναι η δουλειά! Αγαπώ τη δουλειά μου και την κάνω με την ίδια ευχαρίστηση ανεξαρτήτου τηλεόρασης, σινεμά ή θεάτρου. Το κάθε τι έχει την δική του ομορφιά και την δική του γοητεία.

Ποια είναι τα στοιχεία που κάνουν για σένα μια συνεργασία ιδανική;

Ο κοινός στόχος και το κοινό όραμα. Αυτό άλλωστε ήταν και κάτι που με πρωτογοήτευσε στο θέατρο, πως τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικές ιδέες, διαφορετικές απόψεις, διαφορετική αισθητική ενοποιούνται σ᾽ ένα κοινό όραμα και σ᾽ ένα κοινό στόχο για το καλύτερο κοινό αποτέλεσμα. Η χειμερινή σεζόν στο θέατρο ρίχνει αυλαία σε λίγο καιρό.

Τι θα θυμάσαι από την φετινή εμπειρία σου με τον Πέτρο Φιλιππίδη επί σκηνής;

Θα θυμάμαι έναν τελειομανή σκηνοθέτη και ηθοποιό, με μεγάλη δοτικότητα σε εμάς στους νέους ηθοποιούς, με μεγάλο σεβασμό και αγάπη για τη δουλειά του – δουλειά μας. Μια αξέχαστη και απερίγραπτη σκηνική εμπειρία! Έναν ξεχωριστό και ιδιαίτερο άνθρωπο που είχα την τύχη να γνωρίσω και ακόμα μεγαλύτερη τύχη να δουλέψω μαζί του.

Τι σε χαλαρώνει από την ένταση της δουλειάς;

Οι άνθρωποι μου – φίλοι μου. Μια βόλτα μαζί τους, μια συζήτηση, μια ταινία! Και αν είμαι στα λίγο “πιο κλειστά μου” θα με χαλαρώσει το διάβασμα.

Όσο μεγαλώνουμε, λένε πως βλέπουμε πιο καθαρά τα μειονεκτήματά μας. Ποιο από αυτό θα ήθελες να πετάξεις με την πάροδο του χρόνου;

Έτσι λένε; Έχω αντίθετη γνώμη! Θα έλεγα πως ο εντοπισμός των ελαττωμάτων και η απαλλαγή μας απο αυτά είναι κάτι πιο δύσκολο όσο μεγαλώνουμε και θέλει συνεχή και σκληρή δουλειά! Τα ελαττώματα είναι ύπουλα γιατί με το πέρας του χρόνου αφομοιώνονται στην καθημερινότητα και γίνονται συνήθειες και τις συνήθειες δύσκολα τις αλλάζεις! Πολλές φορές καταλήγουμε να τις θεωρούμε και φύση μας και είναι ακόμα πιο δύσκολο και να τα εντοπίσουμε.

Τι νοσταλγείς από το παρελθόν; Tι λαχταράς για το μέλλον;

Νοσταλγώ το νησί μου, τη Χίο που, αν και δεν έχω γεννηθεί και μεγαλώσει εκεί, έχω πολύ ισχυρούς δεσμούς. Επίσης νοσταλγώ και κάποιους ανθρώπους που δεν θα μπορέσω να ξαναδώ γιατί έχουν φύγει απο τη ζωή… Λαχταρώ να έχουμε την υγεία μας. Να έχουμε την καρδιά, τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά και όλα θα έρθουν με αγάπη και φως!

Info:

Η παράσταση “Φον Δημητράκης” σε σκηνοθεσία Π. Φιλιππίδη θα ολοκληρώσει τις παραστάσεις της την Κυριακή 13 Απριλίου.

Συνέντευξη στην Κατερίνα Μαθιουδάκη

Φωτογραφίες: Άντζελα Ουρούτση