Χριστίνα Μηλιού: Λυπάμαι πολύ όταν παρακολουθώ ένα ελληνικό σόου στο οποίο από τα 16 τραγούδια που θα ακούσω τα 2 μόνο θα είναι ελληνικά!

Η Χριστίνα Μηλιού είναι μια ταλαντούχα, νέα τραγουδίστρια που μεγάλωσε μέσα σε μια μουσική οικογένεια και ήταν αναπόφευκτο να ασχοληθεί με κάτι άλλο!

Το μεγάλο της παράπονο είναι πως έχασε πολύ νωρίς τον μπαμπά της και δεν κατάφερε να την δει επί σκηνής, όμως αυτό την έκανε πιο δυνατή και την όπλισε με μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή προς τους στόχους της!

Το Tralala.gr την συνάντησε από κοντά και η γλυκιά Χριστίνα απάντησε με το χέρι στην καρδιά σε όλα τα ερωτήματα.

Πρόσφατα γιόρτασες τα 26α γενέθλια σου. Νιώθεις ικανοποιημένη από όσα έχεις καταφέρει ως σήμερα;

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν επαναπαύομαι και ποτέ δεν είμαι ευχαριστημένη… Πάντα προσπαθώ για το καλύτερο και επιδιώκω την εξέλιξη σε όλους τους τομείς της ζωής μου. Παρόλα αυτά θεωρώ πως για την ηλικία μου και τις δυσκολίες που είχα , έχω κάνει ένα μεγάλο αγώνα και είμαι σε ένα καλό επίπεδο.Εύχομαι ο Θεός να μου δίνει δύναμη και με λίγη τύχη να φτάσω στους στόχους μου!

Προέρχεσαι από μουσική οικογένεια. Θεωρείς πως ήταν «αναπόφευκτο» να ασχοληθείς και εσύ η ίδια με τη μουσική;

Θεωρώ πως το να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική σίγουρα σε επηρεάζει κι αυτό όσο μεγαλώνεις αν το καλλιεργήσεις μπορεί να εξελιχθεί σε διάφορες μορφές. Στη δική μου περίπτωση δεν με επηρέασε απλά.. αλλά με κατέβαλλε σώμα και ψυχή. Δεν θυμάμαι πολλά απ τα πολύ παιδικά μου χρόνια , μου έχει μείνει όμως η εικόνα που φορούσα τα ρούχα που φορούσε στη σκηνή η μαμά μου και έκανα σόου στους καλεσμένους του σπιτιού (τι τραβούσαν οι καημένοι χαχαχα). Το παράπονό μου ήταν, είναι και θα είναι πως δυστυχώς έχασα τον πατέρα μου πολύ μικρή και ενώ αυτός ήταν ο μέντορας μου, ο άνθρωπος που με μύησε στη μουσική, δεν με είδε ποτέ να κάνω αυτό που τόσο αγαπώ!Αυτό που κάνω είναι όλη μου η ζωή , αν το σταματήσω θα σταματήσει κι η καρδιά μου να χτυπά…!

Δοκίμασες τις δυνάμεις σου στο «The Voice»… Τι γεύση σου άφησε η συμμετοχή σου με το χέρι στην καρδιά;

Είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα… Στην αρχή είχα μεγάλο ενθουσιασμό γιατί είναι ένα σόου που αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό κάνει πάταγο και πραγματικά μου φαινόταν κάτι πολύ «μεγάλο» το οτι συμμετέχω σε μια τέτοια παραγωγή.
Αργότερα, με την αποχώρησή μου ειδικά , έπεσα πολύ ψυχολογικά και αμφισβήτησα τις ικανότητες μου …
Το να προσπαθείς τόσα χρόνια χωρίς καμία βοήθεια, να φτάνεις σε ένα επίπεδο που νιώθεις οτι είσαι έτοιμος να εκτεθείς στην τηλεόραση που θα σε δει χιλιάδες κόσμος και στη δεύτερη φάση να κόβεσαι πριν καν προλάβεις να δείξεις τι μπορείς να κάνεις , είναι κάτι που μπορεί να σε στείλει στα μονοπάτια της κατάθλιψης. Παρόλα αυτά θεωρώ πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται! Μένω σ αυτό και παρόλο που στεναχωρήθηκα πολύ γιατί θα ήθελα όσο τίποτε άλλο εκείνη τη περίοδο να είμαι στα live, η ζωή συνεχίζεται και θα συνεχίσω κι εγώ να προσπαθώ μέχρι να μπορέσω να δείξω και να δώσω στον κόσμο όλα όσα έχω μέσα μου …

Θεωρείς πως τελικά υπάρχει αξιοκρατία σε τέτοιου είδους παιχνίδια και αναρωτιέμαι αν θεωρείς πως υπάρχει ουσιαστικός λόγος ύπαρξης αυτών;

Υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά με ταλέντο σ όλη την χώρα τα οποία δεν έχουν κανένα μέσο για να δείξουν ποιοι είναι πέραν του ίντερνετ που δεν λειτουργεί πάντα έτσι ώστε να «ανοίξει πόρτες» , εκτός από κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια. Οπότε ναι πιστεύω πως υπάρχει λόγος ύπαρξης γιατί μπορεί να βοηθήσει ένα νέο παιδί να προβληθεί και κάποιοι άνθρωποι της μουσικής να ενδιαφερθούν. Πολλά παιδιά που κάνουν καριέρα τώρα έχουν ξεκινήσει από τέτοιου είδους παιχνίδια. Τώρα όσον αφορά την αξιοκρατία νομίζω πως είμαι λίγο άπειρη σε σχέση με τους ανθρώπους που βρίσκονται στις παραγωγές αυτές για να κρίνω το δίκαιο και το άδικο αλλά αυτό που πιστεύω ακράδαντα και έχω την ανάγκη να το εξωτερικεύσω είναι πως είμαστε στην Ελλάδα και θεωρώ πως πρέπει να προωθούμε τη μουσική μας και τα ακούσματά μας.
Αγαπώ την ξένη μουσική , την επιλέγω να την ακούω αλλά και να την τραγουδώ , όμως λυπάμαι πολύ όταν παρακολουθώ ένα ελληνικό σόου στο οποίο από τα 16 τραγούδια που θα ακούσω τα 2 μόνο θα είναι ελληνικά. Τα παιδιά που βγαίνουν από τα παιχνίδια αυτά απευθύνονται στο ελληνικό κοινό και μπορούν να τραγουδήσουν σε νυχτερινά κέντρα και μουσικές σκηνές. Εκεί έγιναν οι μεγαλύτερες καριέρες όσο κι αν απαξιούν κάποιοι. Ας το κατανοήσουμε αυτό και ας κρίνουμε με βάση τα δεδομένα….

Ο πιο σημαντικός καλλιτέχνης για εσένα ποιος είναι, ποιού τα βήματα θα ήθελες να ακολουθήσεις;

Θαυμάζω πολλούς καλλιτέχνες παλαιότερης γενιάς όπως την Χ.Αλεξίου , τη Γλυκερία, την Π.Παπαδοπούλου , τον Γ.Νταλάρα και τον Γ.Πάριο που θεωρώ πως μελετώντας τους προσεκτικά μπορεί ένας νέος τραγουδιστής να μάθει πολλά… Παρόλα αυτά λατρεύω την προσωπικότητα της Άννας Βίσση και στο σήμερα νομίζω πως ρεπερτοριακά είμαι πολύ κοντά σε αυτό που έκανε επί χρόνια. Όμως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.. Συνεχίζω να μελετάω όπως την μέρα που ξεκίνησα αυτό το επάγγελμα και θα μελετάω σ όλη μου τη ζωή μαθαίνοντας απ τους «μεγάλους» και δημιουργώντας τη δική μου μοναδική προσωπικότητα!