Πάμε Θέατρο: «Τάβλι» στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων | Είδαμε την παράσταση!

Σε μια αξιόλογη συνεργασία συναντούμε τους Μάκη Παπαδημητρίου και Νίκο Κουρή, οι οποίοι σκηνοθετούν και συμπρωταγωνιστούν σε ένα έργο που όπως καταθέτουν στο δελτίο τύπου της παράστασης διάβασαν και αγάπησαν ως μαθητές στη δραματική σχολής. Οι δύο ταλαντούχοι ηθοποιοί φέτος συμμετείχαν αντίστοιχα σε δυο από τις περίοπτες θεατρικές παραστάσεις στις προτιμήσεις του κοινού και των κριτικών του χώρου, ο μεν στους Αστερισμούς στο Θέατρο του Ν. Κόσμου και ο δε στον Πουπουλένιο στο Θέατρο Αθηνών. Η σύμπραξη τους αν μη τι άλλο δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη ή ελλιπούς προσοχής.

Το «Τάβλι» είναι ένα έργο που έχει δώσει σημαντικές ερμηνείες στο παρελθόν, ξεκινώντας το ταξίδι το 1972, ενώ προσφάτως είχαν ξεχωρίσει οι Σωκράτης Πατσίκας και Νίκος Ορφανός. Ήρωες του έργου, ο Φώντας και ο κουνιάδος του ο Κόλλιας, δύο επιστήθιοι φίλοι, με πολλές διαφορές μεταξύ τους. Με φόντο μια λαϊκή αυλή, οι δύο ήρωες αναμετρώνται στο ελληνικό «σπορ», το τάβλι, όπου και ξεδιπλώνουν τα πάθη, τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Ο Φώντας ονειρεύεται να πιάσει «την καλή» και παρασύρει τον πρώην αντιστασιακό και νυν λαχειοπώλη Κόλλια στο σχεδιασμό της μεγάλης κομπίνας. Αυτής που θα τους κάνει μέλη της «καλής κοινωνίας».

Σκηνοθετικά, οι δυο ηθοποιοί διατηρούν την αυθεντικότητα και την ελληνικότητα του, δίνοντας δυο καθαρές νεοελληνικές λαϊκές φιγούρες που πείθουν στο μέγιστο, για την προσωπική τους ιστορία και τον αναγνωρίσιμο χαρακτήρα τους. Χωρίς ευρεσιτεχνήματα και φτηνούς εντυπωσιασμούς, παραδίδουν μια σκηνοθεσία με ευχάριστες βολές που επικεντρώνεται κυρίως στην ερμηνεία και την αλληλεπίδραση των ηρώων αναδεικνύοντας το έργο του Κεχαΐδη. Θετική εντύπωση μου έκανε ότι κανένας από τους δυο ηθοποιούς δεν προσπάθησε να επιβληθεί στον ήρωα του, αλλά υπάκουσαν και οι δυο τις ανάγκες της γραφής με αμεσότητα και καλή αίσθηση του μέτρου. Όσον αφορά την επιλογή του έργου, δεν μπορώ να πω πως με γοητεύει, καθώς περιγράφει ανάγλυφα μια περίοδο που σήμερα δείχνει ξεπερασμένη ή «αθώα», ειδικά όσον αφορά το κομμάτι της εκμετάλλευσης των αλλοεθνών στο χώρο εργασίας. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν περνάει σεζόν χωρίς να ανεβαίνει από κάποιον θίασο. Σίγουρα όμως, πρόκειται για ένα έργο ορόσημο για τη νεοελληνική δραματουργία κι ένα σύνδεσμο που αξίζει να κάνουμε πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε στους εξαίρετους ηθοποιούς Μάκη Παπαδημητρίου και Νίκο Κουρή. Οι φωτισμοί του Νίκου Βλασσόπουλου συμβάλλουν καθοριστικά στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου συνάδουν με την εποχή του έργου και με την ελληνική κοινωνία, ενώ η μουσική του Μίνωα Μάτσα ολοκληρώνει το σκηνικό αποτέλεσμα . Κι αυτά συμβαίνουν στο θέατρο του Λευτέρη Βογιατζή, στην όμορφη Κυψέλη, ένα χώρο που προστάζει τους συντελεστές να δώσουν τον βαθύτερο εαυτό τους προς τέρψιν του κοινού κι αυτό είναι κάτι που οι δυο πρωταγωνιστές το κατορθώνουν άριστα.

Η ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Νίκος Κουρής, Μάκης Παπαδημητρίου

Σκηνικά-Κοστούμια: Έλλη Παπαγεωργακοπούλου

Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος

Μουσική: Μίνως Μάτσας

Παίζουν: Νίκος Κουρής, Μάκης Παπαδημητρίου

Μέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη και Κυριακή, στις 7.30 μ.μ.

Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο, στις 9 μμ

Info: Θέατρο της Οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής, Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη , 210-8217877