Πάμε Θέατρο: «Ιφιγένεια» του Ζαν Ρενέ Λεμουάν | Είδαμε την παράσταση!

Το μονόλογο του Ζαν Ρενέ Λεμουάν, «Iphigénie» (βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας για το 2013) αποδίδει στα ελληνικά η Έφη Γιαννοπούλου, ενώ στον ομώνυμο ρόλο, την ερμηνεύτρια του βρίσκει ο σκηνοθέτης στο πρόσωπο μιας από τις πιο ταλαντούχες και αγαπητές ηθοποιούς μας, τη Λένα Παπαληγούρα, η οποία καλείται να διεισδύσει στο υποσυνείδητο της τραγικής ηρωίδας που τόσο αγαπά. Ο γνωστός μύθος της Ιφιγένειας αποτελεί την αφορμή και το βασικό άξονα για ένα διάλογο σχετικά με τον άνθρωπο και τη στάση του απέναντι στη βία του κόσμου, την ευθραστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, την αθωότητα της εφηβείας και αυτό που τείνουμε να αποκαλούμε πεπρωμένο. Ο Ζαν Ρενέ Λεμουάν γράφει και σκηνοθετεί ένα μονόλογο μετρημένο στο δευτερόλεπτο, που κάνει ακατάπαυστα ταξίδια στο βάθος του πνευματικού κόσμου της Ιφιγένειας, ανάμεσα στο μύθο και τη σύγχρονη πραγματικότητα, ανάμεσα στα διάφορα ηλικιακά στάδια της ηρωίδας, χωρίς να στερείται της ποιητικότητας και της μυθολογικής ατμόσφαιρας.

Βλέπουμε λοιπόν μια Ιφιγένεια αφενός να σχεδιάζει το μέλλον κι έναν ευτυχισμένο γάμο κι από την άλλη να μην αντιστέκεται και να μην υποχωρεί μπροστά στον επερχόμενο θάνατο της. Από τη μια να φοβάται και να τρέμει την ιδέα αυτού κι από την άλλη να προχωρά προς αυτόν με μια αξιοθαύμαστη ψυχραιμία. Από τη μία, μνήμες μιας ανέμελης παιδικής ηλικίας την κατακλύζουν κι από την άλλη γεύεται τους πόνους και τις αλλαγές της εφηβείας. Είναι μια ηρωίδα που βιώνει τη μοναξιά της πάνω στο βωμό, με τους ανθρώπους που την αγαπούν, τους ίδιους της τους γονείς να είναι υπεύθυνοι για το τέλος της.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει πως ο Λεμουάν χωρίς να καταφεύγει σε σκηνικούς εντυπωσιασμούς και μελοδραματισμούς, δίνει μια ερμηνευτική γραμμή στην ηθοποιό που δεν έχουμε συνηθίσει, μεταφέροντας μας συνειρμικά σε αγάλματα περίοπτων καλλιτεχνών, ενώ ανάλογο ενδιαφέρον έχει η εναλλαγή των τραγικών προσώπων από την ηθοποιό. Αν αφήσουμε κατά μέρους, την μέχρι τώρα πορεία της Λ. Παπαληγούρα και το όποιο της χάρισμα, αξίζει να χειροκροτηθεί το πόσο ικανή στέκεται στη συγκεκριμένη δουλειά στο να μην ξεφεύγει στιγμή από την ιδιαιτέρως απαιτητική ερμηνευτική γραμμή που της δόθηκε και το πόσο συνεπής είναι στις εναλλαγές προσώπων, ηλικιών και σωματικών σχημάτων. Σίγουρα, το να πλησιάζεις τους ήρωες των μεγάλων μας τραγικών είναι δύσκολη υπόθεση, αλλά το να προσπαθείς να μπεις ακόμη πιο βαθιά στο υποσυνείδητο αυτών και μάλιστα υπό τη μορφή μονολόγου, είναι μια πραγματική πρόκληση. Μια πρόκληση που δε θα μπορούσα να φανταστώ να την έφερνε καμία άλλη ηθοποιός τόσο άρτια εις πέρας πέρα από τη Λένα Παπαληγούρα.

Το τραγικότερο ωστόσο νομίζω πως δεν είναι ότι ο Αγαμέμνονας ακολούθησε το χρησμό που του δόθηκε και θυσίασε την κόρη του για να πάει καλά το ταξίδι του, αλλά πως εν έτει 2014, επιτρέπουμε οι πολίτες του παγκόσμιου χωριού, να θυσιάζονται καθημερινά Ιφιγένειες και μετά τις πενθούμε με τρόπο που δεν εμποδίζει την επόμενη μέρα να υπάρξουν κι άλλες θυσίες, κι άλλοι άδικοι θάνατοι. Είτε αυτοί γίνονται σε ισλαμική κοινότητα στη Νιγηρία, είτε σε ορυχείο στην Τουρκία, είτε σε ναυάγια πολιτικών προσφύγων στα μεσογειακά ύδατα. Κλείνω λοιπόν αυτό το κείμενο, ελπίζοντας πως στο εξής θα συζητούμε για την Ιφιγένεια περισσότερο μέσα από παραστάσεις και θεωρητικές μελέτες και δε θα τη βιώνουμε καθημερινά στη ζωή μας.

Η Ταυτότητα της Παράστασης

Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου

Σκηνοθεσία: Ζαν Ρενέ Λεμουάν

Σκηνικά: Εύα Νάθενα

Κοστούμια: Νίκος Αναγνωστόπουλος

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Ερμηνεύει η Λένα Παπαληγούρα

Πληροφορίες:

ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ

Ακαδήμου 13

Μεταξουργείο

Αθήνα, 104 36

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

5 Μαΐου – 4 Ιουνίου 2014

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Δευτέρα 21.00, Τρίτη 21.00, Τετάρτη 18.30

ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΑΜΕΙΟΥ

210 5231131

ΤΙΜH ΕΙΣΙΤΗΡΙOY

Γενική είσοδος: 10 ¤

ΧΩΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΚΗΝΗΣ

50 άτομα

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

60 λεπτά

Φωτογραφία Ιφιγένειας

Σταμάτης Αμπάτης