Γιάννης Χαρούλης live στο θέατρο Βράχων: «Καλή αντάμωση λοιπον!» | φωτορεπορτάζ

Και όχι αδίκως καθώς το θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη γέμισε για άλλη μια φορά θυμίζοντας την εμφάνιση του Κρητικού ένα χρόνο πριν στον ίδιο χώρο. Πιστοί στο ραντεβού τους λοιπόν, ο Γιάννης Χαρούλης και οι θεατές πρόσμεναν την στιγμή που η συναυλία θα ξεκινήσει… 

Θεατές κάθε ηλικίας δίχως δομή, είτε στεκούμενοι στην αρένα είτε οι καθισμένοι στις θέσεις του θεάτρου, έγιναν ένα κάτω από τους ήχους της «Πλύστρας του ουρανού», βροντοφωνάζοντας τους στίχους μετά το σύνθημα του Χαρούλη. Εντυπωσιακή ατμόσφαιρα με ένα κοινό να χοροπηδά ευχαριστημένο χειροκροτώντας και δίνοντας παλμό σε όλο το θέατρο βράχων.

Παλιά και καινούρια κομμάτια από τον τελευταίο του δίσκο εναρμονίστηκαν με το περιβάλλον, παίρνοντας μια πιο ροκ εκδοχή πολλές φορές, χωρίς ταυτόχρονα να αλλοιώνεται ο ατόφιος ήχος της λύρας και του λαούτου, που ξεχωριστή θέση έχουν στη καρδιά του τραγουδιστή από το Λασίθι. Ήχος απαράμιλλος, καθαρός και πιστός στη στουντιακή κυκλοφορία των κομματιών. Φρόντιζε άλλωστε γι’ αυτό η υπέροχη μπάντα που με τα όργανά της συντρόφευε τον κόσμο σε ένα ταξίδι προς αλησμόνητες μνήμες και την καρδία της Ηπείρου, με το κλαρίνο να σέρνει τον χορό και οι θεατές να ακολουθούν πιστά σε μία από τις πιο όμορφες στιγμές της βραδιάς. 

Τραγούδια όπως «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι», «Σκουλαρίκι», «Πάντα θλιμμένη χαραυγή» και «Σύννεφα του γυαλού» δημιούργησαν ξέφρενο κέφι και ο κόσμος απελευθερωμένος χόρευε κάθε φορά που του δινόταν η ευκαιρία. Δεν χρειαζόταν φυσικά να ψάξει πολύ, καθώς η γαλήνια φωνή του Χαρούλη τον ταξίδεψε με τραγούδια-ύμνους στον έρωτα, όπως ο «Ερωτόκριτος», τα «Εκατόφυλλα» και το «Έλα πάρε με».

Ο Χαρούλης δεν δίστασε να εκφράσει την λύπη του για τον αδικοχαμένο Νίκο Παπάζογλου μιλώντας για την αιωνιότητα του μέσα από τα τραγούδια που άφησε και αφιερώνοντας του τον «Αύγουστο». Εξέχουσα θέση όπως πάντα στην συναυλία είχαν παλιά και καινούρια κομμάτια του Θανάση Παπακωσταντίνου και φυσικά το «Ημερολόγιο», ένα από τα τραγούδια που του θυμίζουν τον μουσικό αδελφό του, όπως πολλές φορές έχει πει, τον Χρήστο Θηβαίο.

Σαφώς οι προσδοκίες του κοινού ανταμείφθηκαν και με το παραπάνω εφόσον όταν κανονικά τελείωσε η συναυλία καλώντας τον πίσω στη σκηνή, εκείνος δεν μπόρεσε να αρνηθεί και ανέβηκε να μας αποχαιρετήσει με λίγα ακόμη κομμάτια. «Καλή αντάμωση κοπέλια» μας ευχήθηκε ξανά πίνοντας μια γουλιά ρακή στην υγειά μας και εμείς βαδίζοντας προς την έξοδο του θεάτρου υπερευχαριστημένοι ευχόμαστε αυτή να έρθει σύντομα.

Φωτορεπορτάζ: Παναγιώτης Καραθανάσης