Πάμε Θέατρο: Πρεμιέρα για τα «Παντρολογήματα» στο Φεστιβάλ Αθηνών| Είδαμε την παράσταση!

Το Ηρώδειο κατακλύστηκε από νωρίς με κόσμο που έσπευσε να παρακολουθήσει την παράσταση, της οποίας την ποιότητα εγγυάται η σφραγίδα του Φεστιβάλ Αθηνών. Μια κωμωδία με πρωταγωνιστές τον μετρ του είδους Γιάννη Μπέζο, μαζί με την σύζυγό του Ναταλία Τσαλίκη, σε συνεργασία για πρώτη φορά επί σκηνής με τον Χρήστο Λούλη.

Ο συγγραφέας, Νικολάι Γκόγκολ, που κατέχει εξέχουσα θέση στο «πάνθεον» των Ρώσων λογοτεχνών του 19^ου αιώνα, ξεκίνησε το 1833 να γράφει τα «Παντρολογήματα», που πρώτη φορά «ανέβηκαν» στην Πετρούπολη τον Δεκέμβριο του 1842. Πυρήνας του έργου οι θεσμοί και οι περί γάμου παραδόσεις στη Ρωσία, με το επάγγελμα της προξενήτρας να ανθεί και να θεωρείται απαραίτητο, καθώς θεωρούνταν ντροπιαστικό να αναζητά κανείς μόνος του σύζυγο.

Ένας εξαιρετικά αναποφάσιστος και νωθρός εργένης (Χρήστος Λούλης), αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα να πραγματοποιήσει έναν καλό γάμο, ταυτόχρονα όμως, δεν δείχνει ιδιαίτερα πρόθυμος να δεσμευτεί. Κλεισμένος στο σπίτι του, με την περιβολή κύρους που του δίνει το επάγγελμά του ως σύμβουλος του κράτους, επιστρατεύει, σχεδόν απρόθυμα, μια προξενήτρα(Ναταλία Τσαλίκη), προκειμένου να εντοπιστεί η κατάλληλη νύφη. Ο κολλητός του φίλος (Γιάννης Μπέζος), όχι απλά παροτρύνει, αλλά λειτουργεί ουσιαστικά σαν καταλύτης στην άρση της αναποφασιστικότητας του μέλλοντα γαμπρού, πιέζοντάς τον να προχωρήσει το προξενιό και να ζητήσει την υποψήφια νύφη σε γάμο. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί η επιμονή του για τον γάμο του φίλου του, αφού ο ίδιος, αν και ήδη παντρεμένος, δεν παραλείπει να σχολιάζει πικρόχολα τα «βάσανα» του θεσμού, ώστε να αναρωτιέται κανείς αν ο δήθεν καλός φίλος λειτουργεί όντως για καλό ή απλώς επιθυμεί να μοιραστεί και με κάποιον ακόμα τη δική του μιζέρια…. Στο σπίτι της μέλλουσας νύφης καταφτάνουν τελικά κι άλλοι υποψήφιοι γαμπροί αυξάνοντας τον ανταγωνισμό, που για να υπερκεραστεί χρησιμοποιείται, τι άλλο, πέρα από το ψέμα και την απάτη.

Ο Γιάννης Μπέζος, ένας κατεξοχήν κωμικός ηθοποιός που δεν χρειάζεται συστάσεις, με έναν δικό του ιδιαίτερο τρόπο παρουσίας πάνω στη σκηνή και με χαρακτηριστική φυσικότητα, δίνει την αίσθηση πως υποδύεται τον εαυτό του, όντας από τους ελάχιστους ηθοποιούς που η αυθεντικότητα των ερμηνειών του τις καθιστά σχεδόν αυθόρμητες. Η Ναταλία Τσαλίκη ενσαρκώνει με άνεση και μπρίο τη βιτριολική προξενήτρα, σε έναν ρόλο γραφικό που όχι μόνο προκαλεί γέλιο, αλλά και αποτελεί ρόλο «κλειδί» στην παράσταση. Ο Χρήστος Λούλης, αν και, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στο tralala.gr,«φοβήθηκε λίγο» στην αρχή την κωμωδία, αποτελεί δυνατό χαρτί της παράστασης και δικαιώνει απόλυτα την επιλογή του από τον Γιάννη Μπέζο. Η Κατερίνα Λυπηρίδου είναι εύστοχη υποκριτικά, αφού με την ευχάριστη ερμηνεία της επιτυγχάνει να αναδείξει όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα της υποψήφιας νύφης. Η διανομή των ρόλων συνολικά είναι εξαιρετική, με τους Τάσο Γιαννόπουλο και Δημήτρη Δεγαΐτη να ξεχωρίζουν. Ο θίασος, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του κ. Μπέζου, λειτουργεί καλοκουρδισμένα επάνω στη σκηνή, με δωρικότητα, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς, δίνοντας ένα συνολικά άρτιο αποτέλεσμα. Η εξέλιξη είναι τόσο γρήγορη και ευχάριστη που κρατά τον θεατή σε εγρήγορση από την αρχή μέχρι το τέλος της παράστασης, χωρίς να κάνει «κοιλιά» σε κανένα σημείο. Η μετάφραση, επίσης από τον Γ. Μπέζο, αναδεικνύει το έργο αντιμετωπίζοντας με σεβασμό το πολιτιστικό υπόβαθρο του συγγραφέα, ενώ παράλληλα επιτυγχάνει τη σύνδεσή του με στοιχεία σύγχρονα, ώστε να μην θεωρείται καθόλου παρωχημένο.

Κατά την είσοδο στον χώρο του ιστορικού θεάτρου, εντυπωσιάζουν από την πρώτη στιγμή τα σκηνικά της παράστασης δια χειρός Άγγελου Μέντη, ένα υπερμέγεθες σπίτι – κλουβί που λειτουργεί συμβολικά, υποδηλώνοντας αφενός τον εγκλεισμό του γαμπρού που αρνείται τον γάμο και από την άλλη τη «σκλαβιά» που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα «δεσμά» του γάμου, ώστε να γίνεται ακόμα πιο δύσκολο να αποφασίσει κανείς τι από τα δύο είναι καλύτερο.

Τα κοστούμια, επίσης από τον Άγγελο Μέντη, είναι ταιριαστά, όχι μόνο γιατί αντικατοπτρίζουν τις τάσεις της εποχής, αλλά κυρίως διότι «φωτίζουν» τις ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων, ακόμα και με στοιχεία υπερβολής όπου είναι απαραίτητο.

Η Ελευθερία Ντεκώ αυτήν τη φορά μάλλον «νικήθηκε» από την επιβλητικότητα του περιβάλλοντος χώρου και δεν εντυπωσίασε με τους φωτισμούς που έδιναν μια υποτονικότητα στη σκηνή, τόσο λόγω ατυχών χρωματισμών, όσο και έλλειψης έντασης, ζήτημα που στους υπόλοιπους «σταθμούς» της παράστασης θεωρώ δεν θα υφίσταται.

Μια παράσταση ευχάριστη, με κοινωνικά μηνύματα, που αξίζει την προσοχή του κοινού, καθώς δεν αποτελεί μια ακόμη «εύπεπτη» κωμωδία από εκείνες που ο θεατής «ξεκαρδίζεται» στα γέλια, αλλά βασίζεται κυρίως στο «λεπτό» χιούμορ και στη σάτιρα που στόχο έχει να διακωμωδήσει, μέσα από τον παραλογισμό, τους Μικροαστούς της εποχής του Γκόγκολ. Παρουσιάζοντας με ανάγλυφο τρόπο τον συντηρητισμό και τη μικροψυχία της τάξης τους, μπορεί ο συγγραφέας να ονειρεύεται έναν κόσμο καλύτερο, έναν κόσμο που θα αφυπνιστεί και δεν θα κινείται από ταπεινά συμφέροντα, αλλά από ειλικρινή αισθήματα. Μήπως όμως μια τέτοια αφύπνιση δε χρειαζόμαστε και σήμερα;

Συντελεστές:

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Γιάννης Μπέζος

Σκηνικά-Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Σταυροπούλου

Διανομή:

Πoτκαλιόσιν: Χρήστος Λούλης

Στεπάν, Σταρικόφ: Παναγιώτης Κατσώλης

Φιόκλα: Ναταλία Τσαλίκη

Κατσκαριόφ: Γιάννης Μπέζος

Αγάφια: Κατερίνα Λυπηρίδου

Αρίνα: Σύρμω Κεκέ

Ντουνιάσκα: Όλγα Ιωσηφίδου

Στραπατσάδας: Δημήτρης Δεγαΐτης

Ανούτσκιν: Κώστας Μπερικόπουλος

Ζεβάκιν: Τάσος Γιαννόπουλος

Προπώληση εισιτηρίων:

 Viva.gr | Public | Παπασωτηρίου | Ιανός | Seven Sports 

Info:

Η παράσταση συνεχίζει την περιοδεία της ανά την Ελλάδα με αμέσως επόμενους σταθμούς τον Βόλο στις 30/6 και τα Τρίκαλα την 1/7. Για τους επόμενους σταθμούς της περιοδείας πατήστε εδώ