Πάμε Θέατρο: Η «Ελένη» του Δ.Καραντζά στην Επίδαυρο | Είδαμε την παράσταση!

Εντάξει, ας ξεκαθαρίσουμε αρχικά κάτι: η Επίδαυρος στην λαμπρή πρεμιέρα των 6οων Επιδαυρίων το περασμένο Σάββατο, ήταν σχεδόν γεμάτη. Λίγες θέσεις δεξιά και αριστερά στο πλάι ήταν κενές. Μιλάμε για πάνω από 4.500 θεατές. Δεν νομίζω λοιπόν να έχει ανάγκη αυτή η σκηνή από ηχηρά ονόματα μαρκίζας. Πολλοί επίσης σχολίασαν αρνητικά την έλευση νέων -χωρίς μεγάλη εμπειρία- σκηνοθετών στο Αργολικό Θέατρο. Μάλλον είναι οι ίδιοι που τόσα χρόνια γκρινιάζουν για το ότι σκηνοθετούν κάθε καλοκαίρι οι ίδιοι και οι ίδιοι. Δεν νομίζω ούτε να προσεβλήθη κανείς, ούτε να υποτιμήθηκε ο χώρος. Ίσως μάλιστα το αντίθετο. Ίσως η Ελένη του πράγματι πολύ νεαρού -είναι μόλις 26 ετών- Δημήτρη Καραντζά, να έδωσε μια εντελώς νέα ώθηση στον θεσμό που φιλοξενεί το ωραιότερο θέατρο του κόσμου, και να μας ανοίξει λίγο περισσότερο τα μάτια.

Η σκηνοθεσία του Καραντζά ήταν λιτή αλλά και πλούσια, αυστηρή αλλά και αέναη, γρήγορη και απολαυστική. Νομίζω ότι έχοντας παρακολουθήσει τις τέσσερις τελευταίες του δουλειές, καταλάβα πια πιο είναι το μεγάλο του ατού. Ο Καραντζάς λοιπόν ξέρει τι παρουσιάζει. Έχει μεγάλο ταλέντο όχι μόνο στο να διαβάζει σωστά τα κείμενα που δουλεύει, αλλά και στο να τα κατανοεί στο έπακρον. Και το σπουδαιότερο; Μέσα από την σκηνοθεσία του ‘’αναγκάζει’’ και το κοινό να τα κατανοήσει, χωρίς όμως να το επιβάλλει ή να το κάνει κραυγαλέα. Δεν στο δίνει δηλαδή στο πιάτο. Απλά, όπως θα λέγαμε και εκτός Επιδαύρου… το κάνει λιανά!

Όλα γίνονται έμμεσα, έξυπνα, έντεχνα και με πολύ μα πολύ δουλειά. Σε αυτό βέβαια στην προκειμένη βοήθησε και η εξαιρετικά σύγχρονη και εύστοχη μετάφραση του κειμένου του Ευριπίδη από τον Δημήτρη Δημητριάδη, ενώ η πλήρης απουσία σκηνικών που έκανε ακόμη πιο επιβλητική την ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου και τα πολύ όμορφα και λιτά κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη έδωσαν ακόμη μεγαλύτερο κύρος σε όσα ήθελε να μας δηλώσει ο σκηνοθέτης.

Ο ρυθμός, η τρομερή ροή, το χίουμορ και η αψεγάδιαστη ομάδα των ηθοποιών που έπαιζαν μέσα σε ένα σφιχτό σύνολο, πολλές φορές σαν να είναι νέας άνθρωπος-μια φωνή, αλλά και οι δομή που επέβαλλε τους ρόλους να ‘’γυρίζουν στο τραπέζι’’ χωρίς υπερβολές και με έμφαση στην ερμηνεία, έχτισαν πετραδάκι-πετραδάκι την πιο διασκεδαστική τραγωδία που μπορεί να υπάρχει. Εξάλλου, η Ελένη του Ευριπίδη έχει τις δυσκολίες της. Όλες οι τραγωδίες έχουν μια-δυο ατάκες, ένα κωμικό στοιχείο, κάτι πιο ευχάριστο για να ελαφρύνει το κλίμα. Ωστόσο η Ελένη από την φύση της ξεπερνάει αυτό το όριο και σε κάνει να μην ξέρεις αν πρέπει να την πάρεις στα σοβαρά ή όχι. Ο Καραντζάς αυτό το στοιχείο το απογείωσε!

Μινιμαλιστικά, γρήγορα και απλά απέδειξε ότι δεν χρειάζονται ‘’δηθενιές’’, επιβλητικά σκηνικά, τηλεοπτικά αστέρια και τεράστιες επιχορηγήσεις για να πατήσεις το πόδι σου στην Επίδαυρο. Η παράσταση ήταν χάρμα οφθαλμών. Και όπως η Ελένη με τον Μενέλαο ‘’βγάζουν γλώσσα’’ στους Θεούς και στον Θεοκλύμενο, έτσι και ο Καραντζάς με την ομάδα του έβγαλε γλώσσα στον συντηρητισμό που προσπαθούν να επιβάλλουν κάποιοι στο Θέατρο.

Κάπως έτσι λοιπόν, η Επίδαυρος φαίνεται να αλλάζει ρότα…

__

Info

Η παράσταση «Ελένη» σε σκηνοθεσία Δ. Καραντζά παρουσιάστηκε στην έναρξη του 60ου Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου για μια μοναδική φορά το Σάββατο 5 Ιουλίου.

Στην παράσταση έπαιξαν οι ηθοποιοί: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Χαρά Ιωάννου, Γιάννης Κλίνης, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Θύμιος Κούκιος, Άρης Μπαλής, Αντώνης Πριμηκύρης, Ελίνα Ρίζου και Δημήτρης Σαμόλης