Πάμε Θέατρο: 14 γυναίκες που ξεχώρισα(ν) φέτος στο ελληνικό θέατρο (Του Αναστάση Πινακουλάκη)

Σκοπίμως δεν γράφω στο τίτλο το οριστικό άρθρο πριν το 14 γυναίκες, γιατί τότε θα περιέπιπτα σε παραλογισμό. Οι γυναίκες της λίστας είναι μόνο μερικές περιπτώσεις ηθοποιών που έκαναν μια μεγάλη κατάθεση στο σανίδι και κέρδισαν το θαυμασμό μας. Για τον ίδιο λόγο βάζω σε παρένθεση το «ν» μετά το ξεχώρισα γιατί δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν κάποιος άλλος θεατής ξεχώρισε τις ίδιες γυναίκες ή άλλες. Τέτοιες διακρίσεις είναι πέρα για πέρα υποκειμενικές. Αρχίζω:

Αλεξάνδρα Αϊδίνη

 *Φέτος συμμετείχε στο “Κουρδιστό Πορτοκάλι” σε σκηνοθεσία Γ. Κακλέα και στη “Μεγάλη Χίμαιρα” σε σκην. Τάρλοου. 

*Την ξεχώρισα ως Μαρίνα Μπαρέ γιατί δούλεψε τόσο πολύ την τεχνική και την προφορά της, την αύρα και τις ανάσες της και ήταν τόσο προσηλωμένη σε αυτό που έκανε που με μάγεψε και με ταξίδεψε σε άλλα λιμάνια. Είναι ευτύχημα ότι θα επαναληφθεί

*Θα τη δείτε στην επανάληψη της «Μεγάλης Χίμαιρας» από Νοέμβρη στο Πορεία.

Ελένη Κάκκαλου

 *Φέτος συμμετείχε στην παράσταση “Αρμαντέιλ” τόσο ως ηθοποιός όσο κι ως βοηθός σκηνοθέτης. 

*Η κυρία Μιλρόι που υποδυόταν ήταν ο μικρότερος ρόλος της διανομής, αλλά ήταν τόσο προσηλωμένη και τόσο διαβασμένη που για μένα αναπαριστούσε ολόκληρη τη βικτωριανή εποχή.

Μαρία Κίτσου 

 *Φέτος συμμετείχε στους Βρικόλακες του Ίψεν σε σκην. Λιβαθινού και στο “Αρμαντέιλ” στο οποίο πρωταγωνιστούσε, συμμετείχε στη δραματοποίηση και εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως βοηθός σκηνοθέτη. 

*Λόγω της χαρακτηριστικής φυσιογνωμίας της και του μοναδικού ταλέντου της μαγνήτισε το βλέμμα μου όπως και πολλών άλλων ως Λύντια Γκουίλτ, της γυναίκας με το κόκκινο σάλι. 

*Θα τη δείτε στις Βάκχες που θα σκηνοθετήσει η Α. Μπρούσκου στην Επίδαυρο, στο  «Κρίμα που είναι πόρνη» σε σκηνοθεσία Δ. Λιγνάδη και στο «Δούλες» στο Εθνικό, αλλά και στο «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Λακλός σε σκηνοθεσία Φ. Κανακάρη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Έμιλυ Κολιανδρή

 *Φέτος συμμετείχε στο “Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε) στο Εθνικό σε σκην. Δ. Καραντζά, στο “Κοκκινοσκουφίτσα – Το Πρώτο Αίμα” και στο “Ματωμένο Γάμο“, και τα δύο σε σκηνοθεσία Λ. Κιτσοπούλου.

*Ήταν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της σεζόν, ορμώντας με ατέρμονη ενέργεια στον Πιραντέλο υπό τη σχιζοφρενική αρμονία του μαέστρου Δ. Καραντζά και αιχμαλωτίζοντας το θεατρόφιλο κοινό ως μια παρωδία της Κοκκινοσκουφίτσας. Ακολούθησε το φαινόμενο του Ματωμένου Γάμου που έγινε sold out σε λίγες μόνο ώρες συμπορεύοντας για άλλη μια φορά με τη Λένα Κιτσοπούλου.

*Θα τη δείτε στην επανάληψη του «Δεκαήμερο» τον Οκτώβριο στο Εθνικό και από 20/12 στο «Λίλιομ» σε σκηνοθεσία Θ. Μοσχόπουλου στο Θέατρο Πόρτα.

Ίρις Μάρα

*Φέτος συμμετείχε στην “Τίρζα” σε σκην. Κ. Φιλίππογλου και στις Τρωάδες που περιοδεύουν σε σκηνοθεσία Θ. Μουμουλίδη. 

*Στην Τίρζα είχες πολλούς λόγους για να πεις μπράβο, αλλά δε θα ξεχάσω την στιγμή όπου ένας μικρός ρόλος της Ίριδας, κάτω από το τραπέζι, όπου “ασελγούσε” στον πατέρα (Στέλιος Μάινας) με τρόμαξε (με την καλή έννοια του όρου).

*Θα τη δείτε στην περιοδεία των Τρωάδων που συνεχίζει και το χειμώνα σε παράσταση που θα σκηνοθετήσει ο Κώστας Φιλίππογλου.

Μαρία Ναυπλιώτου

*Φέτος πρωταγωνιστούσε ως Sally Bowles στο Cabaret που σκηνοθέτησε ο Ρήγος στο Μέγαρο Μουσικής και στη “Δυτική Αποβάθρα” του Κολτές σε σκην. Ludovic Lagarde, ενώ λίγο νωρίτερα έγινε “Μελίνα Μερκούρη” σε μια εμβληματική παράσταση στο Ηρώδειο. 

*Το τσαγανό και η γοητεία της Ναυπλιώτου έχουν ήδη γίνει διαχρονικά, στη Μελίνα ανατρίχιασα, στο Cabaret με συνεπήρε με το πολυσφαιρικό ταλέντο της, στη Δυτική Αποβάθρα δίνει κάτι πιο φρέσκο και διαφορετικό, αποδεικνύοντας πως κάθε φορά πηγαίνει παραπέρα. 

*Θα τη δείτε στην επανάληψη του «Δυτική Αποβάθρα» σε σκηνοθεσία Ludovic Lagarde και στο μιούζικαλ Βίκτωρ Βικτώρια με το Δημήτρη Λιγνάδη (σύμφωνα με ρεπορτάζ του onlytheater)

Βίκυ Παπαδοπούλου

*Φέτος πρωταγωνιστούσε στο “Αφροδίτη με Γούνα” που έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο Γιώργος Οικονόμου, στην ταινία “Μικρό Ψάρι” του Οικονομίδη που κάνει διεθνή ταξίδια και στην Αντιγόνη της Ν. Τριανταφύλλη που συμμετείχε πέρσι στο Φεστιβάλ Αθηνών και φέτος δέχτηκε πρόσκληση από την Unesco. 

*Η Βίκυ Παπαδοπούλου ενώ μου είναι ιδιαιτέρως συμπαθής πάντα μου έδινε την αίσθηση ότι συγκρατεί ένα κομμάτι του εαυτού της. Αυτό ακριβώς ξεπέρασε κατά τη γνώμη μου στην Αφροδίτη με Γούνα δίνοντας μια υποδειγματική και πολυπρισματική ερμηνεία ανάλογη του εύρους του χαρακτήρα που κλήθηκε να υποδυθεί. Αυτό τον καιρό μάλιστα μελετώ εκτενέστερα το έργο που κρύβεται πίσω από αυτή την παράσταση μήπως μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί του ουσιαστικότερα. 

*Θα τη δείτε να πρωταγωνιστεί από τον Οκτώβρη στο Κ.Θ.Β.Ε. με την παράσταση «Σερσέ Λα Φαμ» μια παράσταση με τα τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη.

Λένα Παπαληγούρα

 *Φέτος ήταν ένας θεατρικός μαραθώνιος για τη Λένα Παπαληγούρα καθώς επαναλήφθηκε ο “Ξένος” που της χάρισε ένα σπουδαίο βραβείο, παρουσίασε υπό μορφή αναλογίου το Βιβλίο της Κατερίνας του Κορτώ, πρωταγωνιστούσε στο “Blasted” της Kane που σύντομα έγινε sold out και διακρίθηκε από το θεατρόφιλο κοινό, στο μονόλογο “Ιφιγένεια” του Ζ. Ρ. Λεμουάν, στην “Αντιγόνη” που πέρσι παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών και φέτος ταξίδεψε στο Παρίσι, στις “Ενέδρες Ζωής” σύνθεσης του Μ. Καρατζογιάννη πάνω στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη, ενώ τώρα περιοδεύει με τις Τρωάδες του Θ. Μουμουλίδη. 

*Η παρουσία της στο σανίδι είναι από μόνη της αρκετή για να την ξεχωρίσει κανείς, αλλά ακόμη περισσότερο η Κέιτ στα “Ερείπια” που σκηνοθέτησε ο Τάρλοου ήταν μια από τις σπουδαιότερες στιγμές της σεζόν την οποία προσωπικά βίωσα ως ένα μικρό θάνατο για τον οποίο πόνεσα πολύ κι ακόμη προσπαθώ να αποτυπώσω με λέξεις. Αρκετά σπουδαία έργα που είδα στην πορεία τα εξέταζα υπό το πρίσμα της Kane και προσπαθούσα να νιώσω όπως η Κέιτ. Είναι πολύ σημαντικό να επαναληφθεί αυτή η παράσταση. 

*Θα τη δείτε «Τρωάδες» περιοδεία σε σκηνοθεσία Θ. Μουμουλίδη, το φθινόπωρο στις επαναλήψεις «Ιφιγένεια» του Ζ.Ρ. Λεμουάν, «Blasted» σε σκηνοθεσία Δ. Τάρλοου κι από Νοέμβρη στην παράσταση «Η Κατερίνα Βγαίνει από το Βιβλίο της» σε σκηνοθεσία Γ. Νανούρη, ενώ με τη νέα χρονιά στις «Δούλες» στο Εθνικό.

Αγλαΐα Παππά

*Φέτος ήταν στο “Αμόρ” του Τερζόπουλου που σχεδόν μονοπώλησε στις προτιμήσεις του θεατρόφιλου κοινού και στη μεγάλη καλλιτεχνική και πολιτική πράξη της Ε. Παπακωνσταντίνου ως Ριχάρδος ΙΙ του Σαίξπηρ. 

*Προσωπικά φέτος γνώρισα την Αγλαΐα Παππά και πάγωσε το αίμα μου ως Ριχάρδος, ενώ στο τέλος μου άφησε μια μεγάλη αίσθηση ηδονής ανάλογη ενός έρωτα ή ενός διονυσιακού μυστηρίου. Τόσο η παράσταση όσο και η Αγλαΐα Παππά είναι για μένα πλέον ένα φίλτρο στα αισθητήρια όργανα μου.  

*Θα τη δείτε «Βάκχες» σε σκηνοθεσία Α. Μπρούσκου στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου 8 και 9 Αυγούστου, από τον Οκτώβρη στην επανάληψη του «Αμόρ» του Τερζόπουλου.

Ιωάννα Παππά

*Φέτος συμμετείχε στις “Αλεπούδες” σε σκηνοθεσία Ε. Σκότη, δοκιμάστηκε επιτυχώς στο μονόλογο “Οδός Πολυδούρη“, ενώ αυτό τον καιρό κερδίζει το κοινό ανά την Ελλάδα ως Κασσάνδρα στις Τρωάδες που σκηνοθετεί ο Θ. Μουμουλίδης.

*Αξιοθαύμαστες και οι δυο παραστάσεις που συμμετείχε το χειμώνα, αλλά με συνεπήρε ως Κασσάνδρα για την έμμετρη τοποθέτησή της και την ατμόσφαιρα που δημιούργησε. 

*Θα τη δείτε στην επανάληψη του «Οδός Πολυδούρη» και στο «Ανταλλαγή» σε σκηνοθεσία Ν. Μαστοράκη στο Θέατρο Τέχνης (σύμφωνα με ρεπορτάζ του onlytheater)

Μαρία Πρωτόπαππα

*Φέτος πρωταγωνιστούσε στον “Κυκλισμό του Τετραγώνου” σε σκηνοθεσία Δ. Καραντζά, στην παράσταση “Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα” για την οποία βραβεύτηκε από το Αθηνόραμα, στις “Παραλλαγές Θανάτου” σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά, ενώ τώρα υποδύεται την Ανδρομάχη στις Τρωάδες. 

*Η Λαβίνια της Πρωτόπαππα αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς, ενώ εγώ θα κρατήσω την αμεσότητα, την ειλικρίνεια, την εσωτερικότητα και το αξιοζήλευτο βάθος των ερμηνειών της ηθοποιού, που με έχουν φτάσει στο χαρακτηρισμό “δύτης” όταν αναφέρομαι σε εκείνη. 

*Θα τη δείτε στον «Αγαπητικό της Βοσκοπούλας» σε σκηνοθεσία Π. Ζούλια.

Δέσποινα Σκούρτη

 *Φέτος συμμετείχε στις “Απόψεις Ενός Κλόουν” σε σκηνοθεσία Α. Ξάφη στο Εθνικό και στους “Ληστές” σε σκηνοθεσία Ι. Βουλγαράκη στο Φεστιβάλ Αθηνών.

*Γνήσια ρομαντική κι αέρινη, με κέρδισε ως θεατή στον “Κλόουν”, αλλά με συνεπήρε στους “Ληστές” για την αίσθηση που μου άφησε, υπερβαίνοντας το συνολικό σκηνικό αποτέλεσμα και τον Σίλλερ. 

Λυδία Φωτοπούλου

 *Φέτος συμμετείχε στην επανάληψη της Γκόλφως στο Εθνικό, στις Παραλλαγές Θανάτου σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά, στο “Δεκαήμερο” που ετοίμασαν οι Καραθάνος-Κιτσοπούλου για το Εθνικό, στην Αντιγόνη που σκηνοθέτησε η Ν. Τριανταφύλλη και στη τσεχωφική σύνθεση του Γ. Μόσχου “Διασκεδαστικές Ιστορίες Περί Θνητότητας” που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Αθηνών. 

*Είναι άδικο να γράψει κανείς πως η τάδε ερμηνεία της Φωτοπούλου είναι η μια και μοναδική, αλλά προσωπικά θα ξεχωρίσω το χορό της στην Αντιγόνη που είχε τέτοιο μέγεθος που αισθάνομαι πως δε θα μπορούσε να φτάσει κανένας άλλος χορός όσα μέλη κι αν τον αποτελούσαν. Ακόμη κι η σκιά της ηθοποιού αισθάνομαι πως έχει υποκριτικό ταλέντο. 

*Θα τη δείτε στην επανάληψη του Δεκαήμερο τον Οκτώβριο στο Εθνικό. 

Γαλήνη Χατζηπασχάλη

*Φέτος συμμετείχε στο “Δεκαήμερο” σε σκηνοθεσία Ν. Καραθάνου στο Εθνικό και στον Προμηθέα Δεσμώτη που σκηνοθέτησε ο Ε. Λυγίζος στην Επίδαυρο.

*Παρά τη γερή διανομή του Δεκαήμερου, η Γαλήνη έκλεψε τις εντυπώσεις σε όλες σκηνές εμφανιζόταν στην σκηνή με τον αυθορμητισμό και το μεγάλο κωμικό της ταλέντο, ενώ στην σκηνή με τον κληρικό (Άγγελο Τριανταφύλλου) έδωσε ένα ρεσιτάλ που κι από μόνο του επιτάσσει την επανάληψη της παράστασης (από τον Οκτώβρη στο Εθνικό)

Εσείς ποια γυναικεία ερμηνεία ξεχωρίσατε φέτος;