Συνέτευξη | Νίκος Σιακούφης: «Κάποτε στους στίχους των Κατσιμίχα αναζητούσαμε την αλήθεια, τώρα δεν υπάρχει αλήθεια για τίποτα..»

Ο πολλά υποσχόμενος καλλιτέχνης από την Άρτα, Νίκος Σιακούφης που μας ετοιμάζει «Ταξίδι σε φόντο μπλε» υπογράφοντας τους στίχους και τη μουσική σε όλα τα νέα του μουσικά «παιδιά», μίλησε στο tralala.gr για το καινούριο του cd, τις εμφανίσεις του, τους καλλιτέχνες που αγαπά και θαυμάζει αλλά και την πορεία του τραγουδιού στη χώρα μας.

Μετά τα «Χάρτινα τρένα», το πρώτο σου επιτυχημένο άλμπουμ, ήρθε η στιγμή να μας παρουσιάσεις τη δεύτερη ολοκληρωμένη σου δουλειά με τίτλο «Ταξίδι σε φόντο μπλε». Τι ακούσματα περιλαμβάνει αυτό το cd;

Κατ’ αρχήν να σας ευχαριστήσω που μου δίνετε την ευκαιρία να πω δυο λόγια και χαίρομαι ιδιαίτερα για τον τρόπο που πλησιάζετε τους νέους καλλιτέχνες. Δεν ξέρω αν τα ”Χάρτινα Τρένα” ήταν επιτυχημένο άλμπουμ, αυτό καλύτερα να το κρίνουν όσοι το άκουσαν και όσοι κατάλαβαν όσα ήθελα να περάσω στον κόσμο, σίγουρα όμως ήταν το σκαλοπάτι για να ξεκινήσω κάτι που ονειρευόμουν από παιδί. Το νέο μου άλμπουμ ξεκινάει από τελείως διαφορετική βάση. Έχοντας κατασταλάξει σ’ αυτό που εννοούμε μουσικό ύφος και ξεπερνώντας την ανάγκη για αναγκαστική ύπαρξη ενός hit στο δίσκο, αποφάσισα να βγάλω καθαρά τον συναισθηματικό μου κόσμο μπροστά και να δείξω στο κοινό πως πραγματικά θα ήθελα να είναι η μουσική μου. Η συνύπαρξη των εγχόρδων με πιο μοντέρνους ήχους, κρατώντας σαν βάση πάντα μια κλασσική ποπ ή ροκ αν θέλετε (εγώ δεν τα διαχωρίζω) δομή, είναι γενικότερα η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε το άλμπουμ. Μπαλάντες και γρήγορα σε τέμπο κομμάτια συνυπάρχουν κάτω από τους ήχους μιας ακουστικής κιθάρας, ενός βιολιού, μιας τρομπέτας ή ενός ακορντεόν με στόχο ένα μωσαϊκό πάνω στο είδους που εσείς θα κρίνετε στο τέλος ότι εκπροσωπώ. Νέος ήχος λοιπόν, αυτό θα έλεγα με δύο λέξεις.

Ο τίτλος του νέου σου δίσκου «Ταξίδι σε φόντο μπλε» δεν μπορεί παρά να μας παραπέμψει στις Ελληνικές θάλασσες και στον καταγάλανο ουρανό της χώρας μας. Εμπνέεσαι από τον τόπο σου και τις ομορφιές της Ελλάδας;

Το συγκεκριμένο ”μπλε” είναι κάτι πιο βαθύ απ’ αυτό που φαίνεται με το μάτι κοιτώντας ψηλά ή μακρυά στον ορίζοντα. Ψάχνει εκεί που η ψυχή αρχίζει να χρωματίζει ότι αισθάνεται και στη δική μου ψυχή το χρώμα τυχαίνει να είναι ταυτόσημο με τα χρώματα της πατρίδας μου. Είμαι τόσο στενά συνδεδεμένος με το ελληνικό στοιχείο που πιστεύω ότι είμαστε οι πιο τυχεροί άνθρωποι στον κόσμο που ο θεός μας έδωσε ετούτο το κομμάτι να πατούμε και βιωματικά όλο αυτό το σκηνικό έχει δώσει ενέργεια στη έμπνευσή μου, στη ζωή μου στο τραγούδι μου. Βέβαια ίσως κάποιος ακούγοντας αυτά που γράφω διακρίνει έναν τόνο απαισιοδοξίας. Αυτό που θα ήθελα όμως να κρατήσετε, είναι το ότι η ψυχή γελάει πάντα χωρίς να το δείχνει, δεν έχει πρόσωπο να τη διαβάσεις κι εγώ έχω μάθει να γράφω με την ψυχή μου!

https://www.youtube.com/watch?v=IwMg-NmY6eI

Έχεις δηλώσει στο παρελθόν πως όλα σου τα τραγούδια είναι βιωματικά. Τι συναισθήματα και τι εμπειρίες χρειάστηκε να βιώσεις για να δημιουργήσεις τα 10 τραγούδια που υπογράφεις στη νέα σου δουλειά;

Πράγματι, όλες μου οι εμπνεύσεις έρχονται από καταστάσεις που έχω βιώσει και το παράδοξο είναι ότι χρονικά δεν ταυτίζονται ποτέ με τον πραγματικό χρόνο. Έτσι λοιπόν μπορεί να γράψω για κάτι που έγινε στην παιδική μου ηλικία και ο εγκέφαλος για κάποιο λόγο δεν διέγραψε αλλά το κράτησε στη μνήμη, δυνατό στο χρόνο, και αυτό να γίνει σε λίγα χρόνια από τώρα . . . Μου συμβαίνει και πραγματικά μου δίνει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον, όλα είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζονται χρονική τοποθέτηση. Στο άλμπουμ περιλαμβάνεται ένα κομμάτι που λέγεται ”Σκόνη”, το έγραψα πριν από 15 περίπου χρόνια και αν θυμάμαι καλά πρέπει να είναι το δεύτερο πραγούδι που έγραψα. Υπάρχει επίσης ένα άλλο που το ονομάζω ”Μόναχο” και είναι γραμμένο πριν από έξι μήνες. Το ένα μιλάει για μια αδιέξοδη σχέση και το άλλο για το μεταναστευτικό θέμα και ειδικά την μετακίνηση πολλών νέων Ελλήνων στις πόλεις την Γερμανίας. Επίσης υπάρχει το ”Ταξίδι σε φόντο μπλε” που είναι μια υπαρξιακή αναζήτηση και η ”Γαλήνη μου” που είναι ένα τραγούδι συγνώμης. Προσπαθώ να σας δώσω να καταλάβετε ότι καθετί που βιώνω δεν έχει καταρχήν χρονική σειρά. Από το πιο απλό συναίσθημα μέχρι κι ένα κοινωνικό φαινόμενο, μου δίνει αφορμή για να γράφω και να πω αυτά που θα ήθελα να βγω και να φωνάξω, να ψυθιρίζω ή να κρατήσω μέσα μου. Αυτό έγινε στο νέο μου άλμπουμ, το ίδιο θα γίνει και στα επόμενα.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να ξεχωρίζεις και να αγαπάς λίγο περισσότερο σε αυτό το νέο σου δισκογραφικό βήμα;

Είναι σαν να ρωτάτε έναν γονιό ποιο παιδί του αγαπάει πιο πολύ . . . ! Δεν ξεχωρίζω κάτι γιατί δεν το θέλω, όλα έχουν μια θέση μέσα μου και τα αγαπάω εξίσου.

Ανάμεσα στα νέα σου τραγούδια, υπάρχει και ένα ξενόγλωσσο με τίτλο «Darkness». Πόσο περίπλοκο είναι να εκφράσεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου σε μια ξένη γλώσσα αλλά και να κάνεις τον κόσμο να ταυτιστεί μαζί σου;

Πιστέψτε με θεωρώ πολύ απλό να γράψω κάτι σε μια γλώσσα που κάθε μέρα την χρησιμοποιώ στη ζωή μου αναγκαστικά όπως την ελληνική. Η σχέση μου με την Αγγλία δυστυχώς λόγο μετανάστευσης συγγενικού μου προσώπου είναι αναπόφευκτες και ότι βιώνω εκεί το εκφράζω με τα δεδομένα της στιγμής. Είναι μια διαφορετικότητα στη φόρμα σκέψης, τίποτε άλλο και μου δίνει και μια άλλη επιλογή στην μουσική που θα ντύσω τους στίχους, γιατί σίγουρα ηχούν στ’ αυτιά μου αλλιώς οι φθόγγοι της ελληνικής και αλλιώς της αγγλικής. Άλλωστε και το ”υπέροχη μέρα” κάπως έτσι γράφτηκε και μετά γράφτηκαν οι ελληνικοί στίχοι. Το να κάνεις τον κόσμο να ταυτιστεί μαζί σου είναι κάτι που θα έρθει μόνο του, αν έρθει. Το να ταυτιστεί κάποιος με έναν καλλιτέχνη είναι θέμα μαγείας. Κάποτε όλοι το θέλαμε, το ζητούσαμε, σήμερα υπάρχει αδιαφορία προς την ταύτιση, έχουν αλλάξει όλα, δεν νοιάζει πολλούς το τι λες και σκέφτεσαι. Αυτά είναι ρομαντικά και ευτυχώς ήμουν τυχερός που τα έζησα. Κάποτε στους στίχους των Κατσιμηχαίων αναζητούσαμε την αλήθεια, τώρα δεν υπάρχει αλήθεια για τίποτα, όλα είναι στο ψέμα και άντε να τα ξεδιαλύνεις. ‘Ασε που αν πεις και κάτι παραπάνω θα σε βγάλουν ψώνιο και δήθεν. Οπότε, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και βλέπουμε στα επόμενα χρόνια αν αλλάξουμε όσα χρειάζεται προκειμένου να καταφέρουμε να φύγουμε από τη ”selfie” για να περάσουμε στη ουσία.

Μεγάλωσες και ζεις στην Άρτα και είσαι αναμφισβήτητα ένας σπουδαίος ανερχόμενος καλλιτέχνης που θα μας απασχολήσει πολύ και μελλοντικά. Θεωρείς ότι υπάρχει δυνατότητα να ταξιδέψεις τις μουσικές σου και να γίνεις ευρύτερα γνωστός σε κάθε γωνιά της Ελλάδας ζώντας ο ίδιος σε μια επαρχιακή πόλη;

Το να ζεις στην επαρχία πιστέψτε με είναι ευλογία. Προσωπικά δοκίμασα στο παρελθόν τη ζωή της Αθήνας και δεν τα κατάφερα, είχα άλλα πρότυπα ζωής και στην ταχύτητα και τις απαιτήσεις της πρωτεύουσας δεν μπόρεσα ποτέ να προσαρμοστώ. Ήταν λοιπόν ζήτημα χρόνου να κατασταλάξω στον τόπο που θα περνούσα τη ζωή μου. Εξάλλου το ταξίδι μου αρέσει πολύ και το να μένω στην επαρχία είναι μια αφορμή για περιπλανήσεις. Δεν νομίζω ότι θα σπαταλήσω τίποτε άλλο από λίγο χρόνο παραπάνω για να βρεθώ εκεί που πρέπει κάθε φορά. Η τεχνολογία ευτυχώς έχει κάνει τις αποστάσεις πλέον μηδενικές και αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο έχω στηρίξει πολλά.

Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που ξεχωρίζεις και έβαλαν έστω και νοητά ένα λιθαράκι στο να γίνεις μουσικά αυτό που είσαι σήμερα; Ποιες είναι δηλαδή οι μουσικές σου επιρροές;

Μεγάλωσα με όλες τις επιρροές που δέχτηκε μουσικά κάθε Έλληνας τη δεκαετία του ’90. Τα ’80 τα ανακάλυψα σχεδόν ταυτόχρονα αλλά δεν είχα τη δυνατότητα να τα βιώσω αν και θα το ήθελα πάρα πολύ. Αργότερα καθώς πέρασαν τα χρόνια και οι επιλογές μου άρχισαν να γίνονται πιο αυστηρές κατάλαβα ότι τελικά αυτό που μετράει δεν είναι το τι ακούς αλλά το να ακούς πολύ. Έτσι λοιπόν προσπάθησα και πίστεψα ότι η ποσότητα τελικά θα σου δώσει την ποιότητα που ζητάς. Από τους Έλληνες καλλιτέχνες υπάρχουν κάποιοι απ’ τους οποίους κράτησα κάποια στοιχεία που θεωρώ πως άθελά μου με έχουν οδηγήσει σ’ αυτό που ακούτε σήμερα. Οι αφοί Κατσιμήχα, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Μαχαιρίτσας, ο Τσακνής, ο Ορφέας Περίδης, ο Μηλιώκας, επηρέασαν όλες τις νέες γενιές δημιουργών θέλοντας και μη και δεν μπορώ να αρνηθώ ότι στη δική μου περίπτωση δεν έγινε κάτι τέτοιο. Ωστόσο επειδή πρέπει να πω ένα όνομα για να διακρίνω, αν μπορούσα να δω, ένα χαμόγελο ικανοποίησης, θα έλεγα ότι ξεχωριστή θέση μέσα στην καρδιά μου από όλους όσους έχω ακούσει και πιστέψει κρατάει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Από τη άλλη μεριά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου ονόματα όπως ο Eric Clapton και ο Sting, αλλά αυτό με την ξένη μουσική σκηνή είναι μια μεγάλη ιστορία. Το συμπεράσματα δικά σας . . .

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίο θα ήθελες πολύ να συνεργαστείς μελλοντικά;

Νομίζω το ανέφερα έμμεσα στην παραπάνω ερώτηση. Δεν ξέρω αν θα το έφερναν οι καταστάσεις να συνεργαστώ με τον τρόπο που σκέφτομαι και πιστεύω. Τη δεδομένη στιγμή πάντως και ένας απλός διάλογος, μια σύσταση, θα ήταν κάτι που θα με βοηθούσε πολύ στον τρόπο που αντιλαμβάνομαι όλα όσα συμβαίνουν στην ελληνική μουσική σκηνή γενικότερα. Ελπίζω πάντως και αφήνω το χρόνο να δουλέψει για μένα.

Πιστεύεις ότι η ελληνική ροκ μουσική σκηνή παίρνει το μερίδιο που της αναλογεί στα μουσικά δρώμενα της χώρας;

Η ροκ και ειδικά η ελληνική, είναι μια παράξενη και πονεμένη ιστορία, μάλλον παρεξηγημένη και κυνηγημένη. Κάποτε θεωρούσα τον εαυτό μου ροκά και δεν πίστευα σε τίποτα απ’ αυτά που η ροκ πρέσβευε. Άλλωστε η ροκ μουσική πέρα από μια διαμαρτυρία για όλα όσα συνέβαιναν στον πλανήτη στα τέλη του ’60, δεν πέρασε ποτέ συγκεκριμένες θέσεις για άλλα θέματα, ούτε προτάσεις, ούτε και λύσεις. Σήμερα κοιτάζω ξεκάθαρα την κατάσταση και βλέπω τη μουσική ντυμένη με άλλο κουστούμι κάθε φορά που οι οικονομικές απαιτήσεις το επιβάλλουν. Τι είναι η ροκ δηλαδή; Αυτή την ερώτηση δεν την κατάλαβα ποτέ, άρα δεν υπάρχει λόγος και να απαντηθεί. Πως γίνεται ένας λαϊκός τραγουδιστής, ροκάς κι ένας ροκάς, ρεμπέτης, ούτε που το κατάλαβα ποτέ. Οπότε ποιο μερίδιο και ποια ροκ, η μουσική είναι μία και αλλάζει όπως ο ουρανός κάθε στιγμή. Το μόνο που αξίζει είναι το να κάθεσαι και να τον απολαμβάνεις.

Έχεις κανονίσει κάποιες ζωντανές εμφανίσεις; Πού μπορούμε να σε ακούσουμε αυτό τον καιρό;

Αυτό τον καιρό σε συνεργασία με τον φίλο και ενορχηστρωτή του άλμπουμ Νίκο Σαλωνίτη, έχουμε ξεκινήσει πρόβες με 6μελές σχήμα προκειμένου να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της καινούριας δουλειάς. Σε ένα σχεδόν τρίωρο πρόγραμμα θα περιλαμβάνονται τα τραγούδια και των δύο άλμπουμ αλλά και διασκευές που θα προσαρμόσουμε κατάλληλα. Θεωρώ ότι θα είμαστε έτοιμοι τον επόμενο μήνα οπότε και θα σας αναγκάσουμε να περιμένετε μέχρι να σας δώσω ημερομηνίες και τόπους. Σκοπός πάντως μέσα στη χρονιά είναι να ταξιδέψουμε σε όλη την Ελλάδα, όσο αυτό είναι δυνατόν, και να φέρουμε σε άμεση επαφή το κοινό με τη μουσική μου. Σας ευχαριστώ πολύ . . . !

Συνέντευξη στη Αγγελική Ψωμαδέλλη