Πάμε Θέατρο: «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ»|Είδαμε τη παράσταση!

To βιβλίο – ορόσημο για τη μετάβαση κάθε παιδιού από τη παιδική ηλικία στις εκβολές μιας τρυφερής και επαναστατικής εφηβείας, μέσα από την ορμή μιας νεαρής Γερμανοεβραίας την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Η παράσταση ανεβαίνει φέτος στον πολυχώρο «Χυτήριο» μέσα από τη θεατρική επιμέλεια της Βάσιας Παναγοπούλου, που μοιράζεται το μεταφραστικό κομμάτι αυτής με τον Δημήτρη Μοθωναίο. Παρακολούθησα τη παράσταση μαζί με την ανιψιά μου που είναι έντεκα χρονών, με ένα έργο – ίσως το πιο κατάλληλο για την ηλικία της – μιας που το βάρος πέφτει σε μια ηρωίδα που θα μπορούσε να την θεωρήσει φίλη της, σε μια εποχή που θα τη συγκρίνει και θα βρει ομοιότητες με τη δική της, με μια περιγραφή που είναι αληθινή και θα τη συγκινήσει που όλα αυτά που είδε αποτελούν ένα ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας. Θαρρώ πως είναι μια παράσταση που θα ακουμπήσει πολύ ζεστά στις ψυχές του κοινού και ιδιαίτερα των μαθητών. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Αλέξανδρου Κοέν είναι μεστή στο σύνολό της, ευρηματική σε αρκετά της σημεία και ευτυχώς, δεν παραπαίει σε φθηνούς μελοδραματισμούς. Παρουσιάζει με ξεκάθαρη ματιά τα γεγονότα, τις συνθήκες και την εμπειρία των μελών μιας οικογένειας και των συγκατοίκων της που ζουν σε ένα πατάρι – καταφύγιο, διωκόμενοι από τους Ναζί. Προσπαθούν – άλλοτε με σθένος και άλλοτε με ψήγματα ελπίδας – να επιβιώσουν, με την ανάσα του πολέμου να τους καίει το λαιμό και με την αβεβαιότητα αν το κουβάρι της χαμένης τους ζωής θα συνεχίσει να ξετυλίγεται κάποια μέρα από εκεί που το άφησαν.

Μου άρεσε η λιτότητα στη σκηνογραφία του Κωνσταντίνου Ζαμάνη. Με το δικό της τρόπο, σε βοηθούσε να αφήσεις χώρο στη «ματιά» σου για τα μηνύματα του έργου, για το ίδιο το κείμενο, για τις ερμηνείες των ηθοποιών, για τη τραγικότητα της κατάστασης που έζησαν κάποτε κάποιοι άνθρωποι και πλήρωσαν το τίμημα να είναι αυτοί που είναι… Oι ενδυματολογικές επιλογές ακολουθούν σιωπηλά την ατμόσφαιρα του έργου και δίνουν το στίγμα της εποχής, ενώ οι φωτισμοί της Χριστίνας Θανάσουλα αποδεικνύονται καίριοι στην έκβαση της υπόθεσης. Η Σταυρούλα Μάκρα ενσαρκώνει την Άννα Φρανκ και είναι ιδιαίτερα πειστική σ’ αυτό που της ανατέθηκε να κάνει. Mεταδίδει εύλογα την εικόνα μιας ορμητικής έφηβης που θυμάται, γελά, ερωτεύεται, προβληματίζεται, χαίρεται, αγαπά και θέλει να αρπάξει τη ζωή από τα μαλλιά! Διόλου τυχαίο θεωρώ και η επιλογή της ηθοποιού φυσιογνωμικά, καθώς ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό με την εικόνα που έχουμε όλοι για την Φρανκ, μέσα από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα που έχουν σωθεί. Εύστοχη η ερμηνεία του Γιάννη Νταλιάνη (Όττο Φρανκ) ως ο πατέρας της Άννας, ναι μεν σε έναν ρόλο που κρατά χαμηλούς τόνους αλλά καταφέρνει να ξεχωρίσει από τη δύναμη που του χαρίζει ο ίδιος ο χαρακτήρας που υποδύεται.

Εξαιρετική η θεατρική παρουσία του Χάρη Σώζου (κύριος Βαν Ντάαν) που μπλέκει περίτεχνα στα δίχτυα του γερές δόσεις γλυκόπικρου χιούμορ αλλά και έντονης απελπισίας, ενώ η Mαρία Μοσχούρη ως Μαργκότ Φρανκ κινείται με άνεση και περίσσεια εκφραστικότητα στο σανίδι, αν και πρωτοεμφανιζόμενη στα θεατρικά δρώμενα. Η Κερασία Σαμαρά είναι η Εντίθ Φρανκ, η μητέρα της Μαργκότ και της Άννας. Δίχως αμφιβολία, πλάθει με ειλικρίνεια τον ρόλο της και συγκλονίζει με τις σπαρακτικές της εκρήξεις σε καίρια σημεία της παράστασης. Ο Δημήτρης Μαχαίρας είναι επαρκής και αποδίδει με συναίσθημα τον Πέτερ βαν Ντάαν, τον ντροπαλό γιο της οικογένειας που ερωτεύεται την Άννα, αλλά και η Τζούλη Σούμα που ενσαρκώνει τη μητέρα του, αποδεικνύεται ικανοποιητική και αποδίδει με σαφήνεια πτυχές από την προσωπικότητα της ηρωίδας της. Ο Σαράντος Γεωγλερής είναι απολαυστικός ως «κύριος Ντούσελ», μαθαίνοντας μας τα όρια της χιουμοριστικής πλευράς ενός ρόλου με αυτά της γραφικότητας. H Μαρλέν Σαΐτη κερδίζει το στοίχημα, ιδιαίτερα με τις στιγμές της βουβής της παρουσίας επί σκηνής. Με βλέμμα «βουτιά στο κενό», υπάρχουν στιγμές που ο δικός της ρόλος απαιτούσε να πλάσει μια διακριτική φιγούρα, ωστόσο έντονη και με το στοιχείο μιας βαθιάς στωικότητας, από κάθε άλλη άποψη.

Μια παράσταση που σε βοηθά να κατανοήσεις βήμα προς βήμα τον φυλετικό κατατρεγμό αλλά τις συνθήκες του να ζεις σε μια φυλακή που ταυτόχρονα σε «προστατεύει» αλλά και σου στερεί κάθε ίχνος ελευθερίας, μετρώντας μία προς μία τις διαφορετικές αντιδράσεις κάθε ανθρώπου, όταν πλέον ελλοχεύει ο κίνδυνος για επιβίωση. Μην ξεχνάμε πως η παράσταση του «Χυτηρίου» αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για μαθητικό – φοιτητικό κοινό, αφού δίνει γνώση αλλά και τροφή για περαιτέρω σχόλια και συζήτηση…

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο αθηναϊκό κοινό από τον Οκτωβρίου 2014 μέχρι και τον Απρίλιο του 2015 στο θέατρο «Χυτήριο».
 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κοέν
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης
Μετάφραση: Βάσια Παναγοπούλου / Δημήτρης Μοθωναίος
Σκηνικά/ Κουστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Βοηθός Σκηνογράφου: Μαρία Παπαδοπούλου
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Παραγωγή: Θεατρική Σκηνή Ανδρέας Βουτσινάς – Βάσια Παναγοπούλου
 
ΔΙΑΝΟΜΗ
Όττο Φρανκ: Γιάννης Νταλιάνης
Εντίθ Φρανκ: Κερασία Σαμαρά
Άννα Φρανκ: Σταυρούλα Μάκρα
Μαργκότ Φρανκ: Μαρία Μοσχούρη
Κύριος βαν Ντάαν : Χάρης Σώζος
Κυρία βαν Ντάαν : Τζούλη Σούμα
Πέτερ βαν Ντάαν : Δημήτρης Μαχαίρας
Μιπ Γκις : Μαρλέν Σαΐτη
Κύριος Ντούσσελ : Σαράντος Γεωγλερής
 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Πρωινές παραστάσεις για σχολεία
Παρασκευή στις 8.00 μ.μ.
Σάββατο και Κυριακή στις 6.30 μ.μ.
 
Τιμές εισιτηρίων:
18 € κανονικό, 15€ φοιτητικό και 12€ ανέργων 
(για τις πρωινές παραστάσεις, σε συνεννόηση με τα σχολεία)
 
Διάρκεια:
120 λεπτά μαζί με το διάλειμμα
 
Όσοι αγοράσουν το εισιτήριο τους μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου για τις παραστάσεις από τις 5 μέχρι και τις 26 Οκτωβρίου, θα επωφεληθούν από τις μειωμένες τιμές προπώλησης. Συγκεκριμένα, θα αγοράσουν το εισιτήριο τους στην τιμή των 10€.