Πάμε Θέατρο | Κωνσταντίνος Καϊκής: «Οι Ήρωες μου είναι κάπου ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο»

Ήταν πριν 3 χρόνια όταν βρέθηκα στο Εμπορικόν για να δω τους «Ήρωες» της Ελένης Γκασούκα, γνωστής πένας των χρόνων μας. Σε κάποια στιγμή βγαίνει ο Κωνσταντίνος για το μονόλογο του Νεκτάριου, ενός αυτιστικού παιδιού και ένιωσα όλο το φάσμα από το παιδικό γελάκι μέχρι το κλάμα που δεν μπόρεσα να συγκρατήσω. Το επόμενο τραγούδι της παράστασης ήταν ένα πραγματικό βάλσαμο. Η Ε. Γκασούκα γράφει πάντα με τόσο μεγάλη ανάγκη για να μιλήσει για τη ζωή, που καταφέρνει να χωρέσει σε λίγες μόνο φράσεις, όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα. Γνωρίζοντας τον Κωνσταντίνο, αμέσως καταλαβαίνεις πως πρόκειται για έναν πολύ καλό κι ευγενικό άνθρωπο που αντιμετωπίζει αυτό που κάνει με σεβασμό, αυταπάρνηση, ειλικρίνεια κι οξυδέρκεια. Μπορείτε να το γνωρίσετε κι εσείς κάθε Δευτέρα και Τρίτη στους Ήρωες, ενώ αυτό τον καιρό βρίσκεται σε γυρίσματα για τη νέα τηλεοπτική σειρά “Ηρωίδες” της Αλεξάνδρας Κ σε σκηνοθεσία Στέφανου Μπλάτσου (Mega). 

Πως αισθάνεσαι πως επέστρεψαν οι «Ήρωες»;

Αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα. Οι «Ήρωες» είναι από τις δουλειές που έχω αγαπήσει περισσότερο γιατί η Ελένη Γκασούκα δημιουργεί ένα κλίμα ασφάλειας που έχω συναντήσει σε ελάχιστες δουλειές. Η Ελένη ξέρει πολύ καλά αυτό που κάνει ιδίως με τους Ήρωες καθώς είναι  η έκτη χρονιά. Ακούει πολύ τον ηθοποιό και είναι διαθέσιμη όχι μόνο να δώσει αλλά και να πάρει από αυτόν. Μέσα από αυτή τη δουλειά νιώθουμε πλέον οικογένεια, κάτι που συνήθως δε συμβαίνει. Η διαδικασία των προβών ήταν σαν ένα παιχνίδι, νιώσαμε σαν παιδιά που παίζουν με την ανάλογη αθωότητα που αυτά φέρουν. Ανεβάζοντας ξανά τους Ήρωες είχαμε ένα άγχος αν θα ανταποκριθεί ο κόσμος στο “κάλεσμα” μας για 6η χρονιά. Όμως προς μεγάλη μας έκπληξη και τεράστια τιμή και χαρά βλέπουμε κάθε δευτερότριτο ένα γεμάτο θέατρο κυρίως από θεατές που μας βλέπουν για πρώτη φορά.

Πως νιώθετε όταν βλέπετε θεατές που έρχονται ξανά να δουν την παράσταση;

Είναι πολύ τιμητικό να ξέρεις ότι ο άλλος βγήκε από το σπίτι του Δευτέρα βράδυ κι έχει έρθει να ξαναδεί την ίδια παράσταση. Με κάποιους «φαν» της παράστασης έχουμε αναπτύξει πλέον και φιλικές σχέσεις και χαιρόμαστε να τους βλέπουμε. Είναι τρομερά ευχάριστο να τους βλέπεις σχεδόν κάθε βδομάδα εκεί μαζί σου!

Νιώθετε πλέον ομάδα με τα παιδιά της παράστασης;

Η Ελένη (Γκασούκα) μας αποκαλεί συχνά ομάδα και πλέον έτσι νιώθουμε. Το όμορφο της υπόθεσης είναι ότι δεν το επιλέξαμε εμείς. Ούτε γνωριζόμασταν, ούτε ήμασταν φίλοι, ούτε είχαμε κοινά όνειρα. Όμως η Ελένη μας ένωσε. Μας έκανε ομάδα και αυτό είναι πολύ δύσκολο και αρκετά σπάνιο να συμβεί στο θέατρο. Πλέον αγαπιόμαστε και νοιαζόμαστε πολύ ο ένας για τον άλλον ανεξάρτητα από τη δουλειά. Είναι σα να είμαστε φίλοι από χρόνια!

Μετά από απουσία 3 χρόνων επιστρέφετε για 6η χρονιά παραστάσεων. Γιατί;

Δεν μπορώ να το εξηγήσω με κάποια συγκεκριμένη λέξη. Οι «Ήρωες» είναι άνθρωποι της καθημερινότητας και της ζωής και οι άνθρωποι δεν σταματούν ποτέ να υπάρχουν και να απασχολούν. Περιγράφονται συναισθήματα και καταστάσεις που βιώνουμε και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε. Αλλάζουν οι λεπτομέρειες της παράστασης, τα πρόσωπα της επικαιρότητας, αλλά αυτό που μένει είναι η ανταλλαγή συναισθημάτων, όλοι παίρνουμε και δίνουμε πράγματα.

Η γραφή του έργου αμφιταλαντεύεται ακατάπαυστα ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό. Πως λειτουργείς μέσα σε αυτό;

Είχαμε μια πρόσφατη συζήτηση με την Ελένη και της είπα αυτό ακριβώς, πως το πιο δύσκολο κομμάτι του έργου είναι οι απότομες εναλλαγές καταστάσεων. Έχεις χρόνο για μια ανάσα μόνο και μετά συνεχίζεις σε άλλη κατάσταση. Αυτό που μας τονίζει η Ελένη συνέχεια είναι να μην κουβαλάμε την προηγούμενη μας ενέργεια και διάθεση στην επόμενη σκηνή. Από μια χαρούμενη κατάσταση να βγεις και να μπεις αμέσως σε μια δυσάρεστη δεν είναι και πολύ εύκολο. Ο Νεκτάριος ας πούμε που υποδύομαι είναι ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Η γραφή του αμφιταλαντεύεται έντονα ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό. Με βοηθάει το ίδιο το κείμενο να “παίξω” μια αλήθεια που ενδεχομένως να σοκάρει αρκετούς.

Πως βλέπεις ν’ αντιμετωπίζονται παιδιά σαν το Νεκτάριο γύρω μας;

Δεν έχω κάποια προσωπική εμπειρία ατόμων με ειδικές ανάγκες στο οικογενειακό και κοινωνικό μου περιβάλλον. Βλέπω ωστόσο, δυστυχώς, πως έχει επικρατήσει μια άποψη ότι τα παιδιά αυτά είναι ανίκανα. Απλώς είναι άνθρωποι με ειδικές ικανότητες. Είναι άνθρωποι που είναι ικανοί να σκέφτονται με την καρδιά!  

Πως βιώνεις τα θεατρικά πράγματα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης (με το κλείσιμο της τηλεόρασης και τη διόγκωση των θεατρικών παραγωγών);
Δεν πληρώνω δεν πληρώνω. Υπάρχουν τόσοι άνεργοι ηθοποιοί από τη μια και τόσοι ενεργοί από την άλλη που δουλεύουν στο θέατρο χωρίς να πληρώνονται. Είναι μια νέα μόδα αυτό που ήρθε για να μείνει μαζί με την κρίση. Η ανάγκη όμως των νεώτερων, κυρίως, ηθοποιών για δημιουργία, τους ξεσήκωσε από τους καναπέδες προκείμενου να μην φουντάρουν από τις ταράτσες τους, για να κάνουν αυτό που αγαπούν και θέλουν. Να κάνουν Θέατρο για την ψυχή, απ’ την ψυχή ως την ψυχή!

Ως Κωνσταντίνος τι θα ήθελες να συμβεί προς τα εκεί που δείχνει το φως;

Με το χέρι στην καρδιά θα ήθελα να μπουν όντως οι νέοι μπροστά όχι γιατί έχω κάτι με τους παλιούς, αλλά γιατί έρχονται με τέτοια ορμή που θέλουν να καταθέσουν κάτι, τη ζωή όπως είναι, χωρίς καμία επικάλυψη. Νομίζω τελείωσε η «εποχή με τα ροζ συννεφάκια» κι ήρθε η ώρα να κάνουμε το δικό μας βήμα, αυτό που τόσον καιρό αιωρούνταν! Η κρίση έχει γίνει “καραμέλα” και τ’ αποδίδουμε όλα εκεί χωρίς να παίρνουμε την προσωπική μας ευθύνη. Ο κόσμος το βαρέθηκε όλο αυτό και έχει ανάγκη για κάτι νέο.

Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις από πού αντλείς τη δύναμη σου για να συνεχίσεις σε μια τόσο δύσκολη περίοδο; Ποιοι είναι οι δικοί σου «Ήρωες;»

Αντλώ τη δύναμή μου από την ίδια τη ζωή. Ίσως ακουστεί κλισέ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια μου. Παράλληλα, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, μου δίνει δύναμη κι ο θάνατος καθώς μου έχει συμβεί ένα οικογενειακό περιστατικό το οποίο κοιτάζοντάς το παίρνω δύναμη να προσπαθήσω για πράγματα που θέλω να κάνω και να ξεπεράσω άλλα. Οι «ήρωες» μου βρίσκονται κάπου ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, οι ήρωες μου είναι η ζωή, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, οι άνθρωποι που αγαπώ, οι άνθρωποι που αγάπησα!

Info:
Η παράσταση «Ήρωες» της Ελένης Γκασούκα στην οποία συμμετέχει ο Κωνσταντίνος Καϊκής παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Μικρό Παλλάς για λίγες ακόμη παραστάσεις.