Γιώργος Νταλάρας, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία: στη συνέντευξη τύπου | ρεπορτάζ

Οι τρεις μεγάλοι καλλιτέχνες-κεφάλαια της ελληνικής δισκογραφίας έδωσαν συνέντευξη τύπου εν όψει της ιστορικής μουσικής τους συνεύρεσης επί σκηνής που ξεκινάει επίσημα την Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου στην Ιερά Οδό. Ο Γιώργος Νταλάρας ως λίγο μεγαλύτερος –κατά κάποιες χιλιάδες ώρες όπως είπε ο ίδιος χαριτολογώντας- πήρε πρώτος τον λόγο.

Γιώργος Νταλάρας: Καλώς ήρθατε στη χαρά μας! Σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας, αλλά και τη δουλειά μας, εμείς αισθανόμαστε ένα χρέος απέναντι στον εαυτό μας και σ’ αυτό που υποστηρίζουμε ότι αγαπάμε, το ελληνικό τραγούδι, και χωρίς παραινέσεις από άλλους, εντελώς αυθόρμητα, ξανασυναντιόμαστε μετά από 30 χρόνια και λίγο παραπάνω, το ίδιο σχήμα που ήμασταν στη «Διαγώνιο» το 1978. Πέρασαν πολλά χρόνια. Τίποτα, όμως, δεν άλλαξε στη σχέση μας. Πάντα με τις διαδρομές μας ο καθένας και μας ενώνει το γεγονός πως από τότε μέχρι σήμερα η αγάπη, η εκτίμηση, η αποδοχή και ο σεβασμός αντί να λιγοστέψουν, μεγαλώνουν. Και ο λόγος που ξαναβρισκόμαστε είναι γιατί πρώτα απ’ όλα αισθανόμαστε αλληλέγγυοι σ’ αυτό που συμβαίνει στο χώρο της δουλειάς μας και θέλουμε να δείξουμε ότι «μόνο η αγάπη μένει, όλα τ’ άλλα είναι καπνός» (σ.σ. στίχος της Σώτιας Τσώτου από το τραγούδι «Μόνο Η Αγάπη Μένει», που ερμήνευε ο Γιώργος Νταλάρας το 1978). Θέλουμε να κάνουμε ένα χώρο δουλειάς, κι εδώ πρέπει να δώσουμε εύσημα στον κύριο Μαροσούλη, ο οποίος θα κρατήσει αυτόν το χώρο όσο πιο ταπεινά γίνεται χωρίς ατμόσφαιρα νυχτερινού κέντρου, με τους καλύτερους μουσικούς και τεχνικούς, ώστε να δώσει στον κόσμο αυτό που πριν από λίγα χρόνια δεν θα μπορούσε να το δει.

Θέλω να σας πω ότι έχω μεγάλη αγάπη, εκτίμηση και σεβασμό και στα δύο κορίτσια γιατί τις αισθάνομαι σαν δικούς μου ανθρώπους. Σ’ αυτήν την παράσταση ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Ό,τι δεν έχω εγώ θα το δώσει η Γλυκερία, ό,τι δεν έχει η Ελένη θα το δώσω εγώ…

Για τη Γλυκερία θα μπορούσα να πω, με μία υπερβολή –αλλά θα καταλάβετε γιατί το λέω- ότι πολλές φορές οι παρτιτούρες και τα πεντάγραμμα κάνουν λάθη. Η Γλυκερία δεν κάνει ποτέ λάθη όταν τραγουδάει! Τόσο πολύ, που οι παρτιτούρες έχουν τρομάξει!

Η Ελένη είναι πολλοί άνθρωποι μαζί. Είναι η Ελένη των μεταεφηβικών μου, αν θέλετε, χρόνων. Είναι ένα κορίτσι λαμπερό που όταν πέρναγε γυρίζαμε όλοι να τη δούμε, αλλά όταν τραγούδαγε έπεφτε ο ουρανός. Είναι μία γυναίκα, η οποία έκανε μία μετάβαση στη ζωή της κι αυτό μ’ έκανε να την εκτιμήσω ακόμα περισσότερο. Έκατσε σε μία στιγμή βαθιάς ανάγκης, έψαξε στην ψυχή της και κατάφερε κάτι που πολλοί λίγοι μπορούν να το κάνουν. Γδύθηκε απ’ όλα τα πλαστά και φόρεσε το φως της ψυχής της. Και εκτέθηκε στον κόσμο λέγοντας πράγματα που, όπως σας είπα, πολλοί δύσκολα κάποιοι τα λένε. Και αυτή η έκθεση την έστειλε ξανά στην αγκαλιά των ανθρώπων. Από τον πολύ πόνο που η ίδια αισθανόταν, ζήτησε προστασία και αγάπη απ’ τον ίδιο τον κόσμο. Είναι τραγουδίστρια που είναι και ροκ και λαϊκή, μπορεί να τραγουδήσει και ύμνους. Όλοι το ξέρουν. Θα έχετε ακούσει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς. Όταν ήταν μικρή, της είπα «όταν τραγουδάς, μου θυμίζεις τη Φεϊρούζ». Τώρα που πραγματικά το επιβεβαιώνει αυτό, βάζω κι άλλες φωνές σπουδαίες, που έχουν υπάρξει κατά καιρούς. Δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω, ποια τραγουδάει καλύτερα. Είναι σίγουρο ότι και οι δύο τραγουδάνε πολύ καλύτερα από μένα.

Εγώ κι η Γλυκερία μπορούμε με τη μελέτη μας να τραγουδήσουμε αρκετά πράγματα. Αυτό, όμως, που έχει η Ελένη, πολύ δύσκολα μπορείς να το βρεις. Γιατί είναι ένα σοφό ον πολιτισμικά, που κουβαλά έναν μουσικό κόσμο αιώνων. Αυτό το πράγμα το έχουν ελάχιστοι καλλιτέχνες και κυρίως εδώ στην ανατολική μεριά της Γης που ζούμε εμείς και είναι προικισμένη από έναν απίστευτο θησαυρό.

Είμαστε, λοιπόν, τρεις φίλοι, τρεις νέοι –γιατί είμαστε πάνω από 50 κι εγώ είμαι μερικές χιλιάδες ώρες μεγαλύτερος από τα κορίτσια- και τρία παιδιά που θα ανέβουμε στη σκηνή και θα παίξουμε με τα παιχνίδια μας. Σας ευχαριστώ πολύ και συγνώμη αν σας κούρασα.

Ελένη Βιτάλη: Εγώ θα πω πολύ λίγα πράγματα. Ο Γιώργος με κάλυψε απόλυτα για το λόγο και τον τρόπο που συναντηθήκαμε. Ήταν αυθόρμητο. Και με αγάπη. Δεν ήταν από πίσω μας συμφέροντα. Ο Γιώργος είναι μια ομπρέλα για μας. Τον νιώθουμε σαν τον μεγάλο μας αδερφό. Ασχολείται με τα πάντα αυτός ο μεγάλος τραγουδιστής. Ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα και όχι μόνο. Το πιστεύω αυτό. Ασχολείται με τα καλώδια, με τα φώτα, με τις φωνές μας, με τα πάντα. Τελευταίος κάνει πρόβα ο Γιώργος στα τραγούδια του για να ευχαριστηθεί την ώρα που τραγουδάμε εμείς καλά. Άλλοι τραγουδιστές μπορεί να μην το κάνουνε, αλλά ο Γιώργος είναι το αντίθετο. Όταν τραγουδάμε εμείς καλά χαίρεται ο Γιώργος.

Γλυκερία: Αν στην εποχή μας θεωρείται πολυτέλεια να χαίρεται κάποιος, εγώ έχω αυτή την ικανοποίηση. Χαίρομαι πραγματικά. Έχω αυτή την πολυτέλεια γιατί βρίσκομαι εδώ μαζί με καλούς τραγουδιστές φίλους μου κι έχουμε ετοιμάσει ένα σπουδαίο πρόγραμμα, μια πολύ μεγάλη αγκαλιά, όπως είπε κι ο Γιώργος, για να δώσουμε στον κόσμο. Μια αγκαλιά αγάπης που βγαίνει από τα μηνύματα που στέλνουμε εμείς μέσα από τα τραγούδια μας και που θέλουμε να επικοινωνήσουμε στον κόσμο. Είμαστε εδώ, λοιπόν, οι τρεις μας, φίλοι αγαπημένοι. Αυτό που είπε η Ελένη στο τέλος, συμβαίνει σπάνια. Σπάνια. Δηλαδή, δεν νομίζω ότι πολλοί τραγουδιστές θέλουν οι άλλοι να τραγουδούν καλά. Εδώ γίνεται ένας πολύ ωραίος συναγωνισμός. Ο ένας προσπαθεί να τραγουδήσει καλύτερα από τον άλλον, άλλος προσπαθεί να δώσει τα φώτα του στον άλλον… Ο Γιώργος προσπαθεί να μας μάθει να γίνεται μία πολύ ωραία διαδικασία εδώ, στην Ιερά Οδό του κυρίου Μαροσούλη.

Ο Γιώργος Νταλάρας επισήμανε τη συμβολή του Νίκου Σούλη στο εικαστικό μέρος του προγράμματος, ενώ αναφέρθηκε και στους υπόλοιπους συντελεστές και μουσικούς. Επιπλέον έκανε και μία αναδρομή στο παρελθόν του με την Ιερά Οδό και τους σπουδαίους τραγουδιστές με τους οποίους είχε συνεργαστεί στον ίδιο χώρο.

Η βραδιά έκλεισε με όλους τους μουσικούς να παίρνουν θέση στη σκηνή και τον Γιώργο Νταλάρα, την Ελένη Βιτάλη και τη Γλυκερία να μας τραγουδούν το «Σου Χρωστώ Κάποια Τραγούδια».

Μετά τη συνέντευξη, κι αφού προηγουμένως είχαμε μία συζήτηση με τον Γιώργο Νταλάρα, τον ρώτησα:

Έχετε κυκλοφορήσει πολλούς δίσκους με ζωντανές ηχογραφήσεις. Μπορούμε να ελπίζουμε σε μία ζωντανή ηχογράφηση και αυτού του προγράμματος;

Γιώργος Νταλάρας: Αυτό δεν το σκεφτήκαμε αλλά είναι μία πολύ καλή ιδέα! Αλλά, όπως ξέρεις, οι δισκογραφικές εταιρίες δεν τυπώνουν πια δίσκους.

Είναι δυνατόν μία τέτοια ιστορική συνεύρεση να μην αποτυπωθεί δισκογραφικά;

Γ.Ν.: Έχεις δίκιο. Μάλλον θα το κάνουμε!

Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης