Πάμε θέατρο για παιδιά | «Η Τελευταία Μαύρη Γάτα»: Είδαμε την παράσταση!

Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι το δίχως άλλος ο δημοφιλέστερος παραμυθάς στη χώρα μας κι ευρέως γνωστός ανά τον κόσμο. Η Τελευταία Μαύρη Γάτα είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Τριβιζά που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους. Είναι και η τάση που έχουμε να κατηγοριοποιούμε στεγανά τις ηλικίες και τα καλλιτεχνικά ερεθίσματα. Κατά την προς επεξεργασία γνώμη μου, η Τελευταία Μαύρη Γάτα συγγενεύει με άλλα «παιδικά» αριστουργήματα όπως το Μικρό Πρίγκιπα και τον Πήτερ Παν, τα οποία διαβάζουμε ως «παραμυθάκια» αλλά αποκωδικοποιούμε τελικά ως ενήλικοι. Σε ένα νησί, αποφασίζεται ο διωγμός των μαύρων γατών ως αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα δεινά που συμβαίνουν στους κατοίκους του νησιού. Μετά από αποτρόπαιες πράξεις και αιματηρά εγκλήματα μια μαύρη γάτα θα υψώσει το ανάστημα της και θα αναμετρηθεί με όλους και με όλα για να επιβιώσει και να σώσει το γένος της.

Οι Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα και Κωνσταντίνος Μπιμπής (συναποτελούν την ομάδα Ιδέα) αναλαμβάνουν ένα έργο γεμάτο αποτρόπαιες εικόνες και συνεχή δράση που κρύβουν πολλές δυσκολίες στο κομμάτι της σκηνικής του απόδοσης. Μετά την θεατρική τους επιτυχία με το σκηνικό ντουέτο «Ρωμαίος & Ιουλιέτα για 2» το καλλιτεχνικό τρίο επιστρέφει με μια παράσταση που απευθύνεται κατά κύριο λόγο στο ανήλικο κοινό, αλλά νομίζω δεν στρουθοκαμηλίζει απέναντι στους γονείς ακολουθώντας τον κοινό κανόνα. Στην παράσταση τους είναι αισθητή η συνέρευση διαφόρων ειδών του θεάτρου (θέατρο σκιών, κουκλοθέατρο, αφήγηση, video projection, μαύρο θέατρο) με καταλυτική την παρουσία της μουσικής (πρωτότυπη σύνθεση από τον Κώστα Γάκη) δίνοντας αισθήσεις που πιάνουν όλη την γκάμα από το γλυκό έως το πικρό. Σε σχέση με το μυθιστόρημα, οι σκηνοθέτες κάνουν μια προσπάθεια σκηνικής απόδοσης όπου αποφεύγονται οι μπαρόκ εικόνες και οι γλαφυρές εικόνες των βασανιστηρίων, αλλά αφήνουν να εννοηθούν σεβόμενοι το «μικρό» κοινό. Αν το λογοτεχνικό έργο απευθύνεται σε παιδιά 10 ετών κι άνω, νομίζω πως η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά από 8 ετών μέχρι και την ηλικία του γυμνασίου, ενώ σίγουρα δε θ’ αφήσει ασυγκίνητο το θεατή κάθε ηλικίας.

Η Βένια Σταματατιάδη στο κομμάτι της διασκευής έχει φροντίσει να μεταδώσει όλα τα επεισόδια της επικής περιπέτειας του «αναρχικού» μαύρου γάτου σε ένα δραματικό κείμενο που δεν στερείται το χιούμορ και την εκπληκτική εικονοπλασία του συγγραφέα, αλλά συνάμα ανοίγει λίγο προς τα έξω. Οι διάλογοι είναι άμεσοι κι ειλικρινείς, με μερικές συμπτύξεις σκηνών κι αφηγήσεων ώστε να «χωρέσει» το έργο μέσα σε μια 2ωρη παράσταση. Απόλαυσα πολύ ως θεατής, ότι οι «μικροί» γελούσαν με το σκηνικό παιχνίδι των ερμηνευτών, οι «μεγάλοι» με το έξυπνο χιούμορ και τις αναφορές στην πραγματικότητα αλλά μικροί και μεγάλοι κατάλαβαν την ιστορία και μπήκαν μέσα σε αυτήν. Στο διάλειμμα, ήμουν στο φουαγιέ κι απόλαυσα μια «μικρή» να διηγείται την ιστορία στη μαμά και τις «μικρές» τις φίλες βγάζοντας τα δικά της συμπεράσματα για το πώς λειτουργούν ορισμένες συνθήκες κι αισθάνθηκα πως η σκηνική απόδοση του έργου «έκανε τη δουλειά της».

Ξεχώρισα επίσης τους ήρωες του έργου, τον «Μαύρο Γάτο», τον «Τζαμπατζίκο» και το «Μουτζούρη», 3 σύγχρονους επαναστάτες με πολύ καίρια κι ουσιαστικά χαρακτηριστικά. Να παραθέσω μερικούς στίχους του ποντικού Τζαμπατζίκου που απαντά στο Μαύρο Γάτο γιατί «βολεύει να κυνηγούν τις μαύρες γάτες»: «Κατηγορώντας τις μαύρες γάτες για τα δεινά του νησιού, βρίσκουν μια βολική δικαιολογία για τις αποτυχίες τους και την κατηφόρα που έχει πάρει ο τόπος. Αντί να ασχολείται ο κόσμος με τα δικά τους σκάνδαλα και σφάλματα και τις δικές τους καταχρήσεις, επιορκίες, σπατάλες και δωροδοκίες, ασχολείται με τις γάτες! [….] Κι όταν εξολοθρεφτούν όλες οι γάτες, κάτι άλλο θα σκεφτούν, κάποιον όλο τρόπο θα βρουν, κάποιον όλο διωγμό θ’ αρχίσουν, κάποιους άλλους θα κατηγορήσουν, για να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου». (Ευγένιος Τριβιζάς, Εκδόσεις Μεταίχμιο). Με αυτό το μικρό χωρίο νομίζω δίνεται εμφανώς το νόημα του έργου, και οι πολιτικές του καταβολές που δεν στερούν ωστόσο την ποιητικότητα και την ομορφιά του παραμυθικού κόσμου. Η «Τελευταία Μαύρη Γάτα» είναι λοιπόν μια πολύ ουσιαστική ιδέα/πρόταση για το ανήλικο (μόνο;) κοινό από την Ομάδα Ιδέα κάθε Σάββατο και Κυριακή στο Χορν.

Η Ταυτότητα της Παράστασης
Σκηνική προσαρμογή: Βένια Σταματιάδη
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής
Σκηνικά-video: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Κώστας Γάκης
Κίνηση: Κική Μπάκα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική Παραγωγή-σχεδιασμός ήχων: Στέφανος Τορτόπογλου

Παίζουν (αλφαβητικά): Άρτεμις Γρύμπλα, Αμαλία Καβάλη, Γιώργος Κισσανδράκης, Κλείτος Κωμοδίκης, Φώτης Λαζάρου, Κώστας Μαγκλάρας, Σωτηρία Μαράθου, Αλκιβιάδης Μπακογιάννης, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Βίκτωρας Πέτσας
Μουσικός επί σκηνής-live electronics: Στέφανος Τορτόπογλου

Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Ηλίας Λάτσης
Οργάνωση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Συντονισμός παραγωγής: Ανζελίκα Καψαμπέλη
Βοηθός σκηνοθετών: Αγάπη Ηλιάδου
Βοηθός παραγωγής: Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη

ΘΕΑΤΡΟ ΧΟΡΝ
Αμερικής 10, Κολωνάκι
210 3612500

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Σάββατο 15.00, Κυριακή 11.00 & 15.00, Καθημερινές για σχολεία

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Γενική είσοδος: 10 ευρώ (πλατεία), 9 ευρώ (εξώστης)
Γκρουπ (κατόπιν συνεννόησης με το ταμείο): 8 ευρώ
Σχολεία: 7 ευρώ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
135 λεπτά (με διάλειμμα)