Απολαύσαμε τη Μαρίζα Ρίζου ζωντανά: Η αισιοδοξία είναι μεταδοτική | ρεπορτάζ
Εξ’αρχής η Μαρίζα Ρίζου τράβαγε όλα τα βλέμματα επάνω της. Πρώτα απ’όλα ήταν πολύ επικοινωνιακή, ειδικά όταν προλόγιζε τα τραγούδια που θα έπαιζε (πέταξε 3-4 πολύ καλές ατάκες), αλλά και με το να προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο όπου και αν αυτός βρισκόταν. Ταυτόχρονα ήταν ερμηνευτικά αψεγάδιαστη χάρις την θεατρικότητα την οποία προσέδιδε στα τραγούδια, βοηθώντας έτσι να αναδειχτεί η μοναδικότητά τους και να ακουστούν πιο αυθόρμητα και εξωστρεφή. Και η αλήθεια είναι ότι σπανίζουν ερμηνευτές που “τραγουδάνε” με όλο τους το σώμα…
Με την εξαίρεση κάποιον μικροφωνισμών και ενός μετριοπαθούς αλαλούμ όταν όλα τα όργανα έπαιζαν μαζί ο ήχος ήταν καλός με την φωνή να έχει τον πρώτο λόγο στην τελική μίξη. Το πρόγραμμα χωριζόταν σε δυο -ουσιαστικά- μέρη και περιείχε όλα τα τραγούδια που έχει ηχογραφήσει έως τώρα η καλλιτέχνιδα και φυσικά αρκετά τραγούδια άλλων. Ο γλυκόπιοτος χαρακτήρας της μουσική αποδιδόταν εξαιρετικά, ενώ εντύπωση προκάλεσαν οι διασκευές και η τάση αυτών να δίνουν στα κομμάτια κάποιες μικρολεπτομέρειες συμβάλλοντας έτσι στη ροή του προγράμματος. Σε γενικές γραμμές το σχήμα παρουσιάστηκε “διαβασμένο” αξιοποιώντας όλα τα σωστά στοιχεία των τάσεων που η συναυλία έπαιρνε: ωραίες σιωπές, χορευτικά σημεία που προκαλούσαν μια ευχάριστη φαγούρα στους γοφούς, κλειστά μάτια στα πιο αργά κομμάτια και ζεστό χειροκρότημα όταν αυτά τελείωναν.
Το σημαντικότερο όλων ήταν οι περισσότεροι έφυγαν από τον χώρο χαμογελαστοί και με ένα αίσθημα αισιοδοξίας. Και τελικά, μου είχε λείψει να δω μια συναυλία/παράσταση/εκπομπή/θέαμα-να-το-θέσω-γενικότερα που δεν θα ακούσω κάμποσες μίζερες (και ανεδαφικές ως επί το πλείστον, αλλά αυτό είναι άλλη και μεγάλη κουβέντα) ατάκες περί πολιτικής, οικονομίας, πολιτιστικής κρίσης και διαφθοράς.
Γιατί το ζουμί της υπόθεσης ήταν ότι η ευχάριστη παρουσία της Μαρίζας Ρίζου ήταν ότι έβαλε μια διακριτική φωτεινή πινελιά στο σήμερα το δικό μου και ίσως και κάποιων άλλων γύρω μου και γι’αυτό αξίζει να την δει κανείς ζωντανά…
ΥΓ. Ο τίτλος προέρχεται από το κείμενο παρουσίασης της παράστασης στην ιστοσελίδα του ΣτΝ. Δεν ξέρω αν ήταν η έλλειψη έμπνευσης ή το συναίσθημα ότι η αισιοδοξία είναι όντως μεταδοτική που με έκανε να τον χρησιμοποιήσω…
Ρεπορτάζ: Γιώργος Κορέλης