Στην παλιά μου την κασέτα: Μεγάλα Comebacks 2015

αλλά όπως λέει και ο λαός: «Κάλλιο αργά παρά ποτέ».

Είστε από αυτούς που θεωρείτε αξεπέραστες τις δεκαετίες των 70’s, 80’s και των 90’s; Αναρωτιέστε που είναι όλοι εκείνοι οι μεγάλοι stars που σημάδεψαν τα νιάτα σας και θέλετε μια γερή «τζούρα» από τα τελευταία τους επιτεύγματα; Αν ανήκετε στις παραπάνω κατηγορίες ακροατών τότε η στήλη αυτή θα φροντίσει να σας ενημερώσει για όλα τα παραπάνω και να σας επαναφέρει αναμνήσεις στις οποίες ο εγκέφαλος σας είχε πατήσει το “delete”. Για βάλτε λοιπόν την πλευρά Α της κασετούλας μας και φύγαμε! 

ΠΡΟΣΟΧΗ… Το άρθρο αυτό απευθύνεται ΑΥΣΤΗΡΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ σε όσους διαθέτουν χιούμορ!

 

Πλευρά Α’

Εντάξει δεν έχω και πολλά λόγια για αυτό εδώ! Μετά από την συνέντευξη που μας παραχώρησε αποκλειστικά η μεγάλη αυτή φωνή, για την προώθηση του τελευταίου της album “Bloody Rain” θα μπορούσα να μακρηγορώ για 4 σελίδες αλλά δεν θα το κάνω. Την βάζω όμως πρώτη-πρώτη στο mix-tape, τιμής ένεκεν για την τιμή που μας έκανε αυτή πρώτα! Η Sarah Jane Morris είναι και πάλι εδώ και μάλιστα με ένα album που επιμένει πως είναι το καλύτερο της καριέρας της και εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να το διαψεύσουμε. Με πολλές συμμετοχές από Αφρικάνους καλλιτέχνες και με στίχους που θίγουν «τσιτσιρίζοντα» θέματα της εποχής, η μεγάλη αυτή αντί-ντίβα, δίνει μια μεγαλοπρεπή μούντζα στην μουσική βιομηχανία της χώρας της (Ηνωμένο Βασίλειο) και χαρίζει στον υπόλοιπο κόσμο μερικά ακόμα «διαμαντάκια» χωρίς φόβο και με πολύ πάθος! Το “Men just wanna have fun” ήταν μόνο η αρχή… και επειδή είναι κρίμα να σας πρήξω με το τι ακολουθεί μετά, καλύτερα να σας παραπέμψω και πάλι στην συνέντευξη που μας παραχώρησε πριν λίγο καιρό και τα χώνει προς όλες τις κατευθύνσεις.

Διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξη της Sarah Jane Morris κάνοντας κλικ εδώ.

Sarah Jane Morris – Men just wanna have fun

Και σιγά τώρα μην κατάλαβε κανένας ποιος είναι ο κύριος Sananda Maitreya! Μα βρε άνθρωπε είναι τώρα αυτό όνομα για να κάνεις καριέρα; Όχι πως το προηγούμενο ήταν καλύτερο αλλά τουλάχιστον ως Terence Trent D’Arby σε είχαμε συνδυάσει με μεγάλες επιτυχίες των 80’s και αρκετά sexy εξώφυλλα που μόστραρες τους –μάλλον ανύπαρκτους πλέον- κοιλιακούς σου. Και ποιος δεν έχει ακούσει τα “If you let me stay”, “Sign your name”, “Delicate” και “Whishing well” που μας είχαν ρίξει μέσα στα «μέλια» στα τέλη της δεκαετίας του 80 και στις αρχές των 90’s; Από την ώρα όμως που μετονομάστηκε σε Sananda Maitreya (ρε λεβεντάκο πραγματικά «στραμπουλάς» τα μάτια σου να το διαβάσεις αυτό το όνομα… έλεος!) κανείς δεν πήρε χαμπάρι ποιος είσαι. Λογικό και εύλογο λοιπόν, τα επόμενα τραγούδια και albums σου να περάσουν στα αζήτητα! Ωστόσο ομολογώ πως με «έριξες» άνετα με το τελευταίο σου single “Metamorpheus” που προμηνύει τον ερχομό της επόμενης διαδικτυακής σου κυκλοφορίας που θα έχει τίτλο “The Rise Of The Zugebrian Time Lords”…. Ψιτ κυρ-Sananda… αναμένουμε!

Sananda Maitreya – Metamorpheus

Πρόσφατα μου είπε κάποιος πως αυτή η τύπισσα τον φοβίζει! Εντάξει δεν είναι και «του γιατρού» απλά είναι λίγο εκκεντρικό το κορίτσι… όχι γι’αυτήν, για την καημένη την καριέρα της το κάνει! Η Björk όμως δεν έχει και πολύ μεγάλη ανάγκη για συστάσεις, ειδικά στην Ελλάδα αφού μετά από την εμφάνισή της στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας της Αθήνας το 2004, τείνει να γίνει ο δεύτερος «Ρακιτζής» στα εγχώρια μουσικά δρώμενα! Το πήρατε χαμπάρι πως κυκλοφόρησε καινούριο album; Φρέσκο-φρέσκο το έχει το “Vulcinera” (καλά μην διανοηθείτε να ρωτήσετε τι σημαίνει… με σιχάθηκε το Google translate με την πάρτη της)! Το album είναι στο γνώριμο ιδιόμορφο ύφος της και δεν μας χάλασε καθόλου… αλλά για να μην νομίζετε πως το φιλαράκι μου είναι παράλογο που την βρίσκει λίγο «φρικιαστική» δείτε το trailer από το video clip του πρώτου της single με τίτλο “Black Lake” στο οποίο είναι σαν να επέστρεψε μετά από αποτυχημένο ραντεβού με τον Jack τον αντεροβγάλτη και καταλήξτε μόνοι σας σε συμπεράσματα! 

Björk – Black Lake

Τι έχουμε εδώ; Bryan Adams μετά από εφτά χρόνια απουσίας κάνει επαναφορά με νέο album. Το “Tracks of my years” είναι το 11ο κατά σειρά studio album του και μετράει ήδη μερικούς μήνες κυκλοφορίας. Βέβαια δεν μπορώ να πω πως αυτός ο δίσκος προσέδωσε στον Καναδό καλλιτέχνη την πρότερη αίγλη του. Τι κι αν διασκεύασε ότι βρήκε μπροστά του (από Beatles, Ray Charles, Bob Dylan μέχρι Muddy Waters), τι κι αν συμπεριέλαβε στο album αυτό και ένα νέο τραγούδι (“She knows me”) που έμελε να γίνει και ο προπομπός single του, το κοινό δεν φαίνεται να πείθεται και τόσο! Γι’αυτό κυρ-Adams καλό θα ήταν να αρχίσεις να επαναδιαπραγματεύεσαι την δημιουργία original, δυναμικών τραγουδιών και να αφήσεις κατά μέρος τους συναισθηματισμούς και τα γλυκανάλατα γιατί είναι αμαρτία για την πρότερη «έντιμη» δισκογραφία σου!

Bryan Adams – She Knows Me

https://www.youtube.com/watch?v=slZKHSKvQuY

O ένας, ο μοναδικός… ο Bob Dylan ο οποίος δε λέει να το βάλει κάτω ποτέ (αυτός και ο Μητσοτάκης). 73 χρονών «λυκόπουλο» είναι και έχει τον ασταμάτητο. Το 2012 κυκλοφόρησε το album “Tempest” και τώρα επανέρχεται με το 36ο studio album του, “Shadows in the night”. Τα τραγούδια είναι όλα επιλεγμένα από τον ίδιο και πρόκειται για διασκευές του συχωρεμένου του Frank Sinatra. Πρώτο single του δίσκου είναι το “Full moon and empty arms” και αν δεν κατάφερε να σας γλυκο-κοιμίσει με αυτό τότε ο κυρ-Bob σας παρουσιάζει και το δεύτερο με τίτλο “Stay with me” που έρχεται για να σας αποτελειώσει! Δε λέω κλασσικός ο Sinatra, κλασσικός και ο Dylan αλλά κάπου εδώ κάτι έπαθα από τα πολλά κλασσικά και περνάω όλο το album σε “fast-forward”. Εντάξει για να μην είμαι και γαϊδούρι, οφείλω να ομολογήσω πως ερμηνευτικά ο κυρ-Bob το έχει ακόμα και μάλιστα εντυπωσιακά καλά, βάζοντας κάτω πολλούς νεότερους που κάνουν επιτυχία με τα «μούσμουλα» τους.

Bob Dylan – Stay With Me

Τώρα αλλάξτε και πλευρό και πλευρά….

 

Πλευρά Βου

Τι έγινε ρε παιδιά; Κι’άλλο «σπίτι χτίσατε» εσείς; Εγώ νόμιζα πως μετά από το 30o “farewell” που μας έχετε πει κατά καιρούς, πως τώρα ήταν οριστικό. Είστε όμως λίγο ψευτρούληδες για «σκορπιοί» αλλά εμείς σας συγχωρούμε, καθώς κυκλοφορείτε όμορφα πραγματάκια και μας φτιάχνετε την διάθεση. Ναι ρε, οι Scorpions κυκλοφόρησαν καινούριο album και χάρη σε γνωστή σαββατιάτικη εφημερίδα κρατάω ήδη  στα χέρια μου το “Return to Forever” (οι τίτλοι λένε πάντα την αλήθεια) και στο repeat έχει μπει το πρώτο τους single με τίτλο “We built this house” (το οποίο έχει και ολοκαίνουριο video clip και έχω καταπωρωθεί). Όχι οι «σκορπιοί» δεν την είδαν μπετατζήδες απλά ως γνήσιοι Γερμανοί μας «εκμυστηρεύονται» πως θα διαμορφωθεί σωστά και χωρίς φοροδιαφυγές το επόμενο Ε9 τους… Φταίω τώρα εγώ να τους «εκμυστηρευτώ» ως γνήσιος Έλλην που βρήκαν και τα φράγκα για τα «μπετά»; Αγαπημένοι «σκορπιοί» μην φοβάστε… ακόμα και αν το album δεν τραβήξει όπως προσδοκάτε, υπάρχουν ακόμα αρκετές πόλεις στην φτωχό-Ελλάδα για μερικές «αρπαχτές» το καλοκαίρι… 😉

Scorpions – We Built This House

Εμφανίστηκαν το 1977! Έκαναν τρελή επιτυχία με τα “Hold the line”, “Rosanna”,  “Africa” κ.α. και έκτοτε το έχουν κάνει κέντρο διερχομένων το γκρουπάκι. Ο ένας έφευγε ο άλλος ερχόταν! Που να σταθεί μετά καριέρα αντίστοιχου βεληνεκούς; Παρ’όλ’αυτά τα έχουν μαζέψει και αυτοί τα Grammy τους αλλά από τότε που τους θυμόμαστε όλοι, μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει. Με μπροστάρη στα φωνητικά των Joseph Williams, o οποίος  έχει υπάρξει ξανά ο frontman τους (1986-89) είπαν να κάνουν δυναμικό comeback με το αναμενόμενο album τους “XIV”. Μωρέ αυτός ο καψερός να είναι γιος του John Williams (ναι του μεγαλο-συνθέτη με τα πολλά τα Oscar και τα ακόμα περισσότερα Grammys) και να μην έχει πάρει τίποτα από τον πατέρα του;! Οι Toto μας παρουσίασαν ήδη δύο singles από το album αυτό και τα γουστάραμε αμφότερα καθώς μας θυμίζουν άλλες εποχές και αυτό είναι της μόδας. Το “Orphan” και το “Holy War” δηλώνουν πως θα ασχοληθούμε ξανά μαζί τους και ας λένε οι γλώσσες οι κακές … (ναι, υπάρχουν και χειρότερες!)  Και για όσους τους είχαν για ξοφλημένους… αυτοί τους απαντούν με περίσσια αυτοπεποίθηση «το άλλο με τους “Toto” το ξέρεις;»

Toto – Orphan

Ήμανε νιος και γέρασα! Πόσοι ακόμα θα ανασυρθούν από τα τάρταρα μου λέει κανείς; Αυτό το comeback είναι όμως εντυπωσιακό καθώς οι Starship είχαν 24 ολάκερα χρόνια να κυκλοφορήσουν κάτι δισκογραφικά. Και τώρα εσείς θα αναρωτιέστε ποίοι είναι οι Starship ε; Πάμε να τα πούμε εν συντομία. Στις αρχές των 70’s o Paul Kantner ως το τελευταίο ιδρυτικό μέλος των θρυλικών Jefferson Airplane έδωσε «προαγωγή» στο «όχημα» και δημιούργησε τους Jefferson Starship αλλά επειδή με τα μέλη αυτού του συγκροτήματος «έφαγαν τα μουστάκια τους», κινήθηκε νομικά και απαγόρευσε στην πρώην μπάντα του να λειτουργούν με κάποιο όνομα που θα περιέχει τις λέξεις “Jefferson” ή “Airplane”. Τι περίσσεψε λοιπόν; Ναι καλά το καταλάβατε… ο ίδιος δημιούργησε την μπάντα των Starship και αφού σημείωσε και με αυτούς επιτυχία όπως τα αλησμόνητα “We built this city”, “Sara” και το υποψήφιο για Oscar “Nothing’s gonna stop us now” είπε κάπου μέσα στο 1989 να βάλει και εκεί ένα λουκέτο και να το κλείσει το μαγαζί. 24 ολόκληρα χρόνια μετά (έτσι γιατί είναι και πολύ σταθερός χαρακτήρας ο κυρ-Paul), τουτέστιν το 2013 αμολάει από το πουθενά το album “Loveless Fascination” -που είμαι σίγουρος πως κανένας δεν το πήρε χαμπάρι- και έτσι μυριστήκαμε μερικοί (οι εξής 10, μην φανταστείτε πως υπάρχουν πολλοί μουρλαμένοι) πως οι Starship επέστρεψαν από το διάστημα όπου ήταν χαμένοι και έκαναν δισκογραφική προσγείωση στη γη. Τελευταίο τους επίτευγμα είναι το τραγούδι “We dream in colors” που και αυτό άργησα να το πάρω μυρωδιά (Απρίλιο του 2014 έσκασε μύτη), αλλά να μην το βάλω τουλάχιστον στην κασέτα;

Starship – We dream in colors

Ξεκίνησε δυναμικά στα τέλη της δεκαετίας το 70 όταν μας σύστησε την –αργότερα- επική του μπάντα, τους Dire Straits. Και αν γνώρισε επιτυχία αυτό το συγκρότημα! Και με τα βραβεία του και με τις πωλήσεις του και με τις sold-out συναυλίες του… ολάκερο προικιό για τον κυρ-Mark Knopfler o οποίος το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο όταν αποφάσισε να ακολουθήσει solo καριέρα το 1996. Μια χαρά τα πήγε και μόνος του αλλά επειδή του αρέσουν όπως φαίνεται τα ομαδικά «παιχνίδια» πήρε σβάρνα ότι λογής album κυκλοφορούσαν άλλα μεγάλα ονόματα της ροκ σκηνής και τσουπ μας πεταγόταν παντού μπροστά μας σαν «ράπανο»! Το όνομα του εμφανίζεται σου λέει 115 φορές σε albums άλλων καλλιτεχνών είτε σαν ραπανό-μουσικός είτε σαν ραπανό-τραγουδιστής. Τουλάχιστον τώρα δεν θα τον ψάχνουμε από δω και από κει γιατί είναι έτοιμος να το κυκλοφορήσει το νέο το album με τίτλο “Tracker” στις 16 του Μάρτη! Ναι σήμερα που έχω τις καλές μου θα σας πω πως μου άρεσε το “Beryl” ως πρώτο single που είναι αφιερωμένο στην κυρά με το διχτυωτό στο cover του single. Είναι η συγγραφέας Beryl Bainbridge στο πρόσωπο (και στην γαμπούλα μην σας πω) της οποίας ο  κυρ-Knopfler  τρέφει μεγάλο θαυμασμό. Είναι ιδέα μου ή το “Beryl” θυμίζει πολύ το “Sultans of swing” των Straits;

Mark Knopfler – Beryl

https://www.youtube.com/watch?v=T1mUOnwi-68

Και τώρα ενός λεπτού σιγή για τα 12 χρόνια απουσίας ενός από τα πιο λατρεμένα συγκροτήματα  της νιότης μου. Επιτέλους και μια επανεμφάνιση που προμηνύει λιώσιμο στα ηχεία μου! Ο Damon Albarn πάλι μας κάνει εκπληξούλες αλλά και τσιριμόνιες.  Δεν έχω όμως –μεγάλο- παράπονο… και με τους Gorillaz μια χαρά τα πάει και με το solo του album πέρυσι μας έριξε στα μωσαϊκά αλλά τώρα που επανέρχεται με τους Blur έχω χάσει τα λόγια μου. Το όνομα είναι εγγύηση από μόνο του. Που ήσασταν εσείς ρε μούτρα; Το είχατε ρίξει στα νυχτοπερπατήματα και αφήκατε τους οπαδούς “on-hold”; Τέτοια προστάζουν οι βρετανικοί σας τρόποι; Στα 90’s είχατε μονίμως απέναντι σας, τους Oasis και σας δυσκόλευαν στις πρωτιές. Τώρα τι συνέβη και είχατε ρίξει μαύρη πέτρα πίσω σας για παραπάνω από μια δεκαετία; Εντάξει σένιο το καινούριο τραγουδάκι “Go out” αλλά έπαθα μια «τόμπολα» με 2-3 πραγματάκια! Είναι δυνατόν να λέτε lyric-video κάτι που αναφέρει όλους σας τους στίχους στα κινέζικα; Πόσο γελάγατε όταν μεταφράζατε σε άπταιστα αγγλικά στίχους όπως: “He going to the lo-o-o-o-o-ocal”; Μωρέ τι νομίζανε πως επειδή εμείς είμαστε αλλοδαπά θα σκαλώναμε όπου ακούγεται το “o-o-o-o-o”; Τι να πω; Άγνωστες οι βουλές των «θολών» αγοριών. Η κοπελίτσα; Η κινέζικη εκδοχή της Μπαρμπαρίγου είναι; Και όλα αυτά για να σας φτιάξει ένα χωνάκι παγωτό; Εύχομαι στο επόμενο να μην φτιάξει παραδοσιακά τηγανιτά μαμούνια γιατί θα τα βγάλω τα άντερα μου… μπέσα! Τα υπόλοιπα θα τα πούμε τέλη Απρίλη για εσάς που θα μας παρουσιάσετε το “The magic whip” («το μαγικό μαστίγιο»)… και ύστερα οικτίρουν όλοι τον καψερό τον κυρ-Christian Grey! Μήπως τελικά η διαστροφή πουλάει και εμείς σαν ηλίθιοι (μην το χοντρύνω περισσότερο…) ακόμα κυκλοφορούμε με το “σταυρό στο χέρι”;

Blur – Go out

Η στήλη “Στην παλιά μου την κασέτα” στο facebook και στο google+