Ν..: Τα μπουζούκια…! Δεν έχω καταλάβει το λόγο ύπαρξης τους αλλά βλέπω ότι ο περισσότερος κόσμος διασκεδάζει στα μπουζούκια…!

Χ..: Είναι τόσα πολλά αυτά που θα αλλάζαμε που χάνουμε τη μπάλα πιο θα μπει πρώτο. Θα ήθελα για παράδειγμα να άλλαζα τη φιλοσοφία ορισμένων ανθρώπων, βλέπουμε ας πούμε όταν έρχονται αγγλόφωνες μπάντες από το εξωτερικό υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από τους Έλληνες, ακούνε δηλαδή αυτού του είδους τη μουσική… θα ήθελα λοιπόν να βρω τον τρόπο να ακολουθούν και τους Burning Sticks και γενικότερα τους εγχώριους τέτοιου είδους καλλιτέχνες , να υπάρχει δηλαδή ο ίδιος ζήλος… να φύγει η νοοτροπία του «made in Greece”..!

Γ..: Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αυτό το «οικογενειοκρατία» στυλ, έχω δηλαδή μια θέση ισχύος και επιλέγω εγώ πια μπάντα θα παίζει ή ποιοι καλλιτέχνες θα ακούγονται στα ραδιόφωνα ή για ποιους επιλέγω να μιλήσω όταν θα μου δοθεί το τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό βήμα… Θα ‘θελα να μην προβάλλεται λοιπόν μόνο η κλίκα του κάθε τέτοιου τύπου και αυτοί που δεν τους γνωρίζει να μην μπορούν να εισχωρήσουν στην παρέα… Έχουν δηλαδή 5 – 10 φιλαράκια και παίζουν αυτούς… Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που εμείς μπήκαμε και στο x-factor. Πολλές πόρτες και άνθρωποι με τους οποίους μιλάμε τώρα δεν θα κάνανε ποτέ αν δε μπαίναμε στο x-factor. Είμαστε μια ομάδα 5 ανθρώπων οι οποίοι πριν και μετά το X-Factor κάναμε το ίδιο πράγμα, δεν έχουμε αλλάξει σε κάτι και μόνο αφού συμμετείχαμε στο παιχνίδι πλέον μας αντιμετωπίζουν όλοι αλλιώς.. Αυτό θα ‘θελα να αλλάξει λοιπόν .. να μην είναι τόσο κλειστό το κύκλωμα…

Κ..: Εγώ θα ‘θελα να αλλάξει και η πειρατεία, σε όλα τα επίπεδα..να μπει μια τάξη… ! Ακρίβυνε το cd , γιατί ακρίβυνε η βενζίνη, ακρίβυνε το ψωμί οπότε λογικό είναι… Μ’ αυτό τον τρόπο οι καλλιτέχνες δεν βγάζουν χρήματα… και για να ρίξουν το κόστος αναγκάζονται να κάνουν λιγότερο ποιοτικές δουλειές μια και οι δισκογραφικές δεν έχουν χρήματα για να δώσουν αυτά που πρέπει…

Burning Sticks @ tralala.gr

Χ..: Εννοείται πως προωθούνται συγκεκριμένοι καλλιτέχνες. Πλέον έχω δεχτεί ότι έτσι πάει… Πρέπει να τα χώσεις σε κάποιο ραδιοφωνικό παραγωγό (τις περισσότερες φορές) και έτσι να ανέβεις στα charts και να παίζεις στα ραδιόφωνα… Θα θελα να υπάρχουν και κάποιοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί που να ψάχνονται, που να θέλουν να ακούγονται και κάποιοι άλλοι καλλιτέχνες, που να δίνουν στον κόσμο την επιλογή να διαλέξει τι του αρέσει γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει επιλογή, γίνεται εμπλοκή όλη μέρα με 5 κομμάτια…

Γ..: Τα πράγματα είναι απλά.. όπως θα έδινες κάποιες χιλιάδες ευρώ για να προβάλεις μια ολοσέλιδη διαφήμιση του δίσκου σου σε ένα περιοδικό ή μια εφημερίδα υψίστης κυκλοφορίας αντίστοιχα κάνεις μια αντίστοιχη κίνηση για να ακούγεται το cd σου στο ραδιόφωνο… και δυστυχώς είναι μια αγορά που δύσκολα πεθαίνει διότι κάποιοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί με καλλιτεχνικές ανησυχίες που θέλουν να προβάλουν καινούρια πράγματα ξηλώνονται αμέσως.. με αποτέλεσμα να ακούμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.. Νέα τραγούδια συγκεκριμένων καλλιτεχνών και κάποια τραγούδια παμπάλαια – τραγούδια δεινόσαυροι δηλαδή…!

Burning Sticks @ tralala.gr

Γ..: Μετά από πολλά χρόνια οι αντάρτες σύντροφοι που παλεύουν για την καταστροφή τη μπουζουκο- κρατίας φαίνεται ότι κατάφεραν κάτι..! Στα μπουζούκια πλέον δεν γίνονται οι τζίροι που γινόντουσαν παλιά οπότε δεν μπορούν να δουλέψουν όσες μέρες δούλευαν παλιότερα και να χρεώνουν 200 ευρώ το μπουκάλι!! Έτσι όλοι οι τραγουδιστές είπαν ας παίξουμε σε μπαράκια, σε πανηγύρια, παντού για εξοικονόμηση χρημάτων και έτσι με αυτό τον τρόπο, Δόξα το Θεό, φέρνουν την Ελλάδα στη εποχή του ’50, ’60 που πήγαινες σε μπαράκια και έβλεπες γκρουπάκια να παίζουν, πέρναγες ωραία και δεν πλήρωνες και τα άντερα σου..

Χ..: Οι καλλιτέχνες που δουλεύουν σε μπουζούκια κάνουν και εξτραδάκια γιατί έχουν πέσει τα μεροκάματα. Ούτως ή άλλως οι live εμφανίσεις έχουν αυξηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο επειδή έχει πεθάνει η δισκογραφία. Κάποτε στην Ελλάδα ερχόταν ένα συγκρότημα από το εξωτερικό και φέτος δεν ξέρεις σε ποιο να πρωτοπάς!!

Burning Sticks @ tralala.gr

Ν..: Αναλόγως που θέλει κανείς να φτάσει πιστεύω εγώ. Αν κάναμε ελληνικά τραγούδια θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε σε ένα ευρύτερο κοινό, ενώ ίσως τώρα περιοριζόμαστε κάπως. Αλλά τελευταία η τάσεις γενικά έχουν αλλάξει όσον αφορά το αγγλόφωνο τραγούδι και πλέον πολλές μπάντες πειραματίζονται σ’ αυτό και έχουν κάνει και βήματα προς τα έξω!! Δεν μπορώ να πω ότι μας φοβίζει το γεγονός ότι είμαστε αγγλόφωνο γκρουπ.

Χ..: Τη μπάντα την ενδιαφέρει η χώρα που είμαστε αλλά και η Ευρώπη για καριέρα. Δεν είναι θέμα μεγέθους χώρας, αλλά το κατά πόσο ο κόσμος εδώ μπορεί να κατανοήσει ευκολότερα και να ταυτιστεί με τον αγγλικό στίχο. Αυτό δυστυχώς ως τώρα γίνεται πιο πολύ στο εξωτερικό ..!

Γ..: Είναι διαφορετική η κουλτούρα που υπάρχει εδώ. Όχι τόσο στα μουσικά ακούσματα αλλά στους τρόπους με τους οποίους ένας δημιουργός στην Ελλάδα μπορεί να προβάλλει τη μουσική του. Ενώ στο εξωτερικό υπάρχουν φεστιβάλ με συμμετοχή πολλών γκρουπ και δεν θεωρείται underground, εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα γίνονται κάπως ανάποδα. Δηλαδή εδώ, είσαι σε ένα μαγαζί για κάποια σεζόν και κάποιες ημέρες της εβδομάδας. Τελείως διαφορετική κατάσταση από τα πράγματα στο εξωτερικό.

Burning Sticks @ tralala.gr