«Όσα τραγούδια σου ΄γραψα» | Αφιέρωμα στον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου στο Ρυθμός Stage! 5/3

Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι Νίκος Ανδρουλάκης, Σοφία Παπάζογλου και Μπέττυ Χαρλαύτη.
Παίζουν οι μουσικοί Κώστας Παπακωστόπουλος (κιθάρα), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Βασίλης Κορακάκης (μπουζούκι),
Νίκος Καρατζάς (κρουστά) και Θανάσης Σοφράς (κοντραμπάσο).

Τις ενορχηστρώσεις έχει αναλάβει ο Θανάσης Σοφράς ενώ την επιμέλεια του προγράμματος ο Θανάσης Συλιβός.

Μερικοί τίτλοι από τα τραγούδια του: «Καημός», «Βράχο βράχο», «Παράπονο», «Γωνιά – γωνιά» «Βραδιάζει» (Μίκης Θεοδωράκης),
«Δεν έχει δρόμο να διαβώ», «Με το βοριά» «Ξημερώματα», «Μεσάνυχτα που να σε βρω», (Γιώργος Ζαμπέτας),
«Ποιος δρόμος» (Γιάννης Μαρκόπουλος), «Ωραίος που είσαι αυγερινέ» (Σταύρος Ξαρχάκος), «Μια καλημέρα», «Δώδεκα παιδιά» (Μάνος Λοΐζος), «Γεννήθηκα σε μια στιγμή, «Να ΄ταν η ζωή τραγούδι» (Λίνος Κόκοτος), «Κράτα το φιλί» (Μίμης Πλέσσας), «Ο μέτοικος» (Ζωρζ Μουστακί).

Είσοδος σε τραπέζι: 12€ με μπύρα ή κρασί

Ώρα έναρξης: 21.00

Ρυθμός Stage (Λεωφόρος Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη, τηλ.: 2109750060)

Με κάθε εισιτήριο δωρεάν το μυθιστόρημα του Δημήτρη Χριστοδούλου

«Το Γούπατο» (εκδ. Μετρονόμος)

Λίγα λόγια για τον Δημήτρη Χριστοδούλου

Ο Δημήτρης Χριστοδούλου (4 Απριλίου 1924 – 5 Μαρτίου 1991) γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα οικονομικών επιστημών της Παντείου Σχολής. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έγινε μέλος του ΕΑΜ και το 1944 κρατήθηκε από τους Άγγλους στο στρατόπεδο Ελ Ντάμπα στην Αίγυπτο. Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με τη δημοσίευση του ποιήματος «Νυχτοφύλακες» στο περιοδικό Μακεδονικά Γράμματα και το 1954 κυκλοφόρησε η ομώνυμη πρώτη ποιητική συλλογή του. Ασχολήθηκε επίσης με την πεζογραφία , το θέατρο και τη στιχουργική. Πολλά έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά και σουηδικά.

«Αντιπροσωπευτικό ποιητή της γενιάς του» χαρακτηρίζει ο Τάσος Λειβαδίτης τον Δημήτρη Χριστοδούλου σε κριτική του για το βιβλίο «Οι προμάχοι» (Εφημ. Αυγή, 3.3.65). Σημειώνει πως μια σοβαρή αρετή των στίχων του είναι το «έντονα ρυθμικό στοιχείο, πολύ προσωπικό εξάλλου».

Αυτό που έκανε ευρύτερα γνωστό και αγαπητό τον Δημήτρη Χριστοδούλου είναι τα τραγούδια του. Τα ποιήματά του που έγιναν τραγούδια αρχής γενομένης το 1960 με τον Μίκη Θεοδωράκη. Στη συνέχεια στίχους του μελοποίησαν, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μάνος Λοΐζος, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, , ο Λίνος Κόκοτος, ο Μίμης Πλέσσας, ο  Ζορζ Μουστακί κ.ά.

Ο Κώστας Μυλωνάς στο βιβλίο του «Ιστορία του ελληνικού τραγουδιού» (εκδ. Κέδρος) μεταξύ άλλων γράφει: «Ποιητής της μεταπολεμικής γενιάς ο Δημήτρης Χριστοδούλου με ποιητικό και πεζογραφικό έργο πλούσιο και αξιόλογο, έγραψε έναν αρκετά σημαντικό αριθμό τραγουδιών που τα χαρακτηρίζει η ποιότητα και το στιχουργικό ήθος. Μολονότι ως ποιητής έχει προχωρημένη γλώσσα οι στίχοι που έγραψε για να γίνουν τραγούδια είναι εντελώς απλοί κι αυτό δείχνει τον άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει τη φόρμα τραγούδι, η οποία πρέπει να εκπληρώνει τις αναγκαίες και κατάλληλες προϋποθέσεις για να λειτουργήσει σωστά και άμεσα».

Μερικοί τίτλοι απ΄ τα τραγούδια του: «Καημός», «Βράχο βράχο», «Παράπονο», «Γωνιά – γωνιά» «Βραδιάζει» (με τον Θεοδωράκη), «Δεν έχει δρόμο να διαβώ», «Με το βοριά» «Ξημερώματα», «Μεσάνυχτα που να σε βρω», (με τον Ζαμπέτα), «Ποιος δρόμος» με τον Μαρκόπουλο), «Ωραίος που είσαι αυγερινέ» (με τον Ξαρχάκο), «Μια καλημέρα», «Δώδεκα παιδιά» (Με τον Λοΐζο), «Γεννήθηκα σε μια στιγμή, «Να΄ταν η ζωή τραγούδι» (με τον Κόκοτο), «Κράτα το φιλί» (με τον Πλέσσα), «Ο μέτοικος» (με τον Μουστακί).