Στην παρουσίαση του νέου δίσκου της Ευρυδίκης. Ρεπορτάζ, video και συνέντευξη!

Επί είκοσι χρόνια αναδεικνύει με την καταπληκτική φωνή της τραγούδια που άφησαν (και συνεχίζουν να αφήνουν) εποχή, με τρόπο διακριτικό και ουσιαστικό.

Αυτά τα είκοσι χρόνια στη δισκογραφία, λοιπόν, η Ευρυδίκη τα γιορτάζει με εργασιοθεραπεία. Νέος δίσκος και πολλές live εμφανίσεις με πιο ‘ιδιαίτερες’ αυτές στον Σταυρό του Νότου όπου και ‘συναντήθηκε’ με παλιούς και νέους φίλους, πολλοί εκ των οποίων συμβάλλανε με το δικό τους τρόπο στη δημιουργία του δίσκου.

Η ίδια η Ευρυδίκη, όταν αναφέρεται σε αυτόν τον δίσκο, το Ονειρεύομαι ακόμα… Μαμά, αρέσκεται να λέει ότι με αυτόν γιορτάζει τα είκοσι χρόνια της στο χώρο. Αυτό είναι κάτι που συνήθως οι καλλιτέχνες λένε όταν παρουσιάζουν μια ‘best of’ συλλογή. Αντιθέτως η Ευρυδίκη στο νέο άλμπουμ έχει βάλει τραγούδια φρέσκα και νεανικά. Και δείχνει και η ίδια σαν να έχει ξανανιώσει. Ειδικά στο “Μια ζωή για μένα”, (το πρώτο τραγούδι που της γράφει ο Γιώργος Θεοφάνους μετά από περισσότερα από 10 χρόνια) το οποίο στέκεται ισάξια δίπλα στα κλασικά της τραγούδια, η Ευρυδίκη δείχνει να ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον της μουσικής της καριέρας.

Αυτόν τον δίσκο, η Ευρυδίκη επέλεξε να τον παρουσιάσει όλο ζωντανά στο Socialista, με ελεύθερη είσοδο για όλους τους φίλους και οπαδούς της. Το ότι το event έτυχε να πέσει Τρίτη και 13, ουδόλως επηρέασε το κοινό που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και γέμισε το club. Ενδιαφέρουσα πινελιά ήταν τα μπουκάλια ουίσκι στα τραπέζια που αναγράφανε «Τhe Famous Evridiki» (καθώς το Famous Grouse ήταν χορηγός της βραδιάς).

Η φώτα χαμήλωσαν γύρω στις 23:00. Η ζωντανή μπάντα της Ευρυδίκης αποτελούταν από τους ίδιους μουσικούς που παίξανε στον δίσκο, δηλαδή τους  Στράτο Σπηλιωτόπουλο στην κιθάρα, Βαγγέλη Τζάτσο στο μπάσο, Άγγελο Βαφειάδη στα πλήκτρα, Μπρουνίλντα Μάλο στο βιολί και Δημήτρη ‘digi’ Χωριανόπουλο στα τύμπανα. Η ίδια Ευρυδίκη, πανέμορφη και γλυκύτατη, καλησπέρισε με ένα ζεστό χαμόγελο τον κόσμο και πήρε το μικρόφωνο στα χέρια.

Πρώτο τραγούδι της βραδιάς, το τρυφερό αλλά γλυκόπικρο ομώνυμο του δίσκου, το οποίο η Ευρυδίκη ερμήνευσε με ιδιαίτερα συναισθηματικό τρόπο. Στη συνέχεια μίλησε λίγο για το δίσκο και έκανε μια σύντομη παρουσίαση των ανθρώπων που συμμετάσχουν σε αυτόν. Επόμενο τραγούδι το “Η Ζωή Περνάει”, το μόνο κομμάτι του δίσκου το οποίο η Ευρυδίκη υπογράφει εξ ολοκλήρου, και το οποίο είναι μια δυναμική μπαλάντα που ταιριάζει γάντι στη φωνή της.

Μια Ζωή για Μένα:

Το “Μια Ζωή για Μένα” που ακολουθεί, εκτελεσμένο live πραγματικά συγκλονίζει. Μια από τις πιο όμορφες εμπνεύσεις του Γιώργου Θεοφάνους μεταμορφώνεται σε πραγματικό ροκ δυναμίτη μέσα από τη φωνή της Ευρυδίκης η οποία, όμως, συνεχίζει ηλεκτρονικά με το “Πιάσε Με” και τον κόσμο να ενθουσιάζεται και να χορεύει.

Πιάσε Με:

Η μικρή μουσική ανασκόπηση συνεχίζεται με “Θυμάμαι”, “Σταγόνα στο Αιγαίο” και “Ζωή να Μπω” και επανερχόμαστε στα νέα κομμάτια με τις “Σκέψεις”, ένα δυναμικό ‘urban’ ροκ τραγούδι που εκπέμπει έντονα την αύρα του δημιουργού του. Κάπου εκεί η Ευρυδίκη ανεβάζει στη σκηνή τον Μιχάλη Κεχαγιά των Lexicon Project για πούνε μαζί το ντουέτο τους, “το Ένα”, που είναι ίσως το πιο όμορφο και εκρηκτικό τραγούδι που έχει γράψει για τον δίσκο ο Δημήτρης Κοργιαλάς και το οποίο ερμήνευσαν με απίστευτη δύναμη και έντονη θεατρικότητα (ειδικά ο Μιχάλης Κεχαγιάς).

To Ένα:

Στη συνέχεια η Ευρυδίκη αποχωρίζεται για λίγο τα μακριά της γάντια και αναλαμβάνει την ακουστική κιθάρα, για τις Στιγμές. Για τα “Φιλιά στο Ψυγείο” που έρχονται μετά, η Ευρυδίκη κάνει ιδιαίτερη μνεία στον Σταύρο Σταύρου ο οποίος έγραψε τους στίχους που συνοδεύουν την όμορφη μουσική που η ίδια έγραψε, ενώ ακολουθεί άλλη μια αναδρομή στο παρελθόν με “Κάνε πως μ’ αγαπάς”, “Μόνο μια Στιγμή” (με έντονη συμμετοχή κοινού).

Φιλιά στο Ψυγείο:

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανεβαίνει στη σκηνή για να πούνε μαζί το τραγούδι που ο ίδιος της έγραψε, το “Μείνε”, ενώ τα ντουέτα συνεχίζονται, αυτή τη φορά με multimedia τρόπο, καθώς το ντουέτο (“Ένα Τραγούδι”) με την Πέγκυ Ζήνα, η Ευρυδίκη το μοιράζεται με την ηχογραφημένη φωνή της Πέγκυς και μια προβολή στο video wall, καθώς η ίδια δεν μπορούσε να έρθει. Ακολουθεί η σειρά της Ευσταθίας να συνοδεύσει την Ευρυδίκη επί σκηνής στο “Λάθος Άνθρωποι”, που μαζί το αφιερώνουν στους «λάθους ανθρώπους της ζωής μας» γελώντας.

Comme Ci Comme Ca:

Συνέχεια με σχετικά πρόσφατα τραγούδια καθώς ακούμε Κάποιον Άλλο, Όσο Υπάρχει ο Κόσμος Αυτός καθώς και ένα από τα πιο αδικημένα τραγούδια του ρεπερτορίου της, το “Comme Ci, Comme Ca” (μαζί με το “Άνθρωπος κι Εγώ”) που ξεσηκώνει τον κόσμο να χορέψει. Επόμενο νέο τραγούδι, το “Καθρέφτη Καθρεφτάκι” μου που της έγραψε ο Θοδωρής Μαραντίνης και το οποίο λέει με πολύ γλυκό και αγαπησιάρικο τρόπο.

Κάπου εκεί, ο Δημήτρης Κοργιαλάς, ο οποίος ήταν άρρωστος και παρακολουθούσε το live διακριτικά από το μπαρ, πείθεται να ανέβει στη σκηνή, και μετά από μια μάχη με το λουρί της κιθάρας συνοδεύει την Ευρυδίκη στα “Άσε με” και “Στο Ίδιο Βαγόνι”.

Πυξίδα:

Η συνέχεια επιφυλάσσει άλλο ένα ταξίδι στο παρελθόν με “Ζηλιάρης Ουρανός”, “Πυξίδα” και “Το μόνο που θυμάμαι” στα οποία ο κόσμος τραγουδούσε τον κάθε στίχο.

Το μόνο που θυμάμαι:

Μετά το ταξίδι στο παρελθόν του δικού της ρεπερτορίου, σειρά παίρνουν οι ξένες διασκευές. Και αν το “I Love Rock ‘n’ Roll” το είπε με τη χαλαρή και party διάθεση που του αρμόζει, το “Whole Lotta Love” που ήρθε μετά πιστοποίησε το πόσο σπουδαία φωνή είναι η Ευρυδίκη. Δεν ήταν απλά το ότι έκανε τα ποτήρια τρίζουν με την ένταση της ερμηνείας της, αλλά και ο συγκλονιστικός τρόπος που απέδωσε τους διονυσιακούς λαρυγγισμούς του Plant, αφήνοντας το κοινό με ανοικτό το στόμα.

Whole Lotta Love:

Η βραδιά ολοκληρώνεται με “Θέλω Τόσο να σε Δω” και με μία ακόμη συγκλονιστική εκτέλεση του “Μια Ζωή για Μένα”.

I Love Rock ‘n’ Roll:

Τα τραγούδια του νέου δίσκου ακούγονται ακόμα καλύτερα ζωντανά και σίγουρα θα υπάρξει πρόβλημα όταν θα χρειαστεί κάποια από αυτά να μείνουν εκτός setlist σε μελλοντικές εμφανίσεις της Ευρυδίκης. Όσοι ήμασταν εκεί μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που είχαμε την ευκαιρία να τα ακούσουμε όλα ζωντανά. Εμείς απλά να ευχηθούμε να είναι καλοτάξιδος ο νέος δίσκος και να έχουμε την ευκαιρία να την ξαναπολαύσουμε σύντομα.

Συνέντευξη:

Βρήκαμε το χρόνο και την ευκαιρία και μιλήσαμε λίγο μαζί της! Η κουβέντα κατέληξε σε μια ενδιαφέρουσα και χορταστική συνέντευξη:

…ο λόγος που το επέλεξα σαν τίτλο είναι γιατί μου ‘βγάζει’ μια αισιοδοξία. Και το “ονειρεύομαι ακόμα” αλλά και η λέξη “μαμά”

Καλησπέρα Ευρυδίκη. Σήμερα παρουσιάζεις στο Socialista τον νέο σου δίσκο. Να περιμένουμε να ακούσουμε όλα τα νέα σου τραγούδια;

Ναι, θα παίξουμε όλα τα καινούρια τραγούδια και θα είναι η πρώτη φορά που θα τα παρουσιάσουμε όλα ζωντανά. Μαζί με αυτά θα παίξουμε και παλιότερα κομμάτια. Κομμάτια που έχει αγαπήσει ο κόσμος και που περιμένει να ακούσει από μένα καθώς μου τα ζητάει σε κάθε εμφάνιση. Και επειδή και το άλμπουμ έχει έναν επετειακό χαρακτήρα, καθώς με αυτό γιορτάζουμε τα 20 χρόνια στη δισκογραφία, είναι μια καλή ευκαιρία να μπολιάσουμε τα νέα τραγούδια με αυτά που έκαναν τον κόσμο να με γνωρίσει και να με αγαπήσει.

Κάνε μας μια μικρή περιγραφή του άλμπουμ.

Λέγεται “Ονειρεύομαι ακόμα… Μαμά” και ο λόγος που το επέλεξα σαν τίτλο είναι γιατί μου ‘βγάζει’ μια αισιοδοξία. Και το “ονειρεύομαι ακόμα” αλλά και η λέξη “μαμά”. Τον άνθρωπο που θα είναι πάντα δίπλα μας, θα μας δέχεται όπως είμαστε, θα μας αγαπά και θα μας φροντίζει νομίζω ότι μπορούμε να τον δούμε μόνο στο πρόσωπο της μαμάς μας.

Οι συντελεστές του άλμπουμ;

Σε αυτόν τον δίσκο έχουν έρθει φίλοι. Με τους περισσότερους γνωρίζομαι χρόνια και με έχουν βοηθήσει σε πολλές φάσεις της ζωής μου και της καριέρας μου. Άνθρωποι όπως ο Κώστας Τουρνάς, ο Δημήτρης Κοργιαλάς, ο Γιώργος Θεοφάνους με τον οποίο συναντιόμαστε ξανά, δισκογραφικά, μετά από δέκα χρόνια, ο Θάνος Παπανικολάου, η Βίκυ Γεροθόδωρου. Επίσης είναι ο Θοδωρής Μαραντίνης, ο Γιώργος Παπαδόπουλος και η Ευσταθία, που ανήκουν στους καινούριους ‘φίλους’. Νέοι άνθρωποι που εκπροσωπούν τη νέα γενιά και είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι. Ο Κυριάκος Ντούμος με τον οποίο συνεργαζόμαστε πρώτη φορά και χαίρομαι ιδιαίτερα που μου χάρισε αυτόν τον στίχο (“Μείνε”) και βέβαια τον Σταύρο Σταύρου. Είναι ένα νέο παιδί, συμπατριώτης μου, και σπουδαίος στιχουργός, ο οποίος πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα κάνει σπουδαία πράγματα γιατί έχει ιδιαίτερο ταλέντο.

Είναι πολλά τα λόγια που θα μπορούσα να πω για τον καθένα ξεχωριστά. Γι αυτούς που ξέρει ήδη ο κόσμος και τους αγαπάει, δεν λέω πολλά πράγματα γιατί έτσι κι αλλιώς μιλάει από μόνη της η δουλειά τους.

Επίσης σε αυτόν τον δίσκο ακούμε και αρκετά ντουέτα…

Έχουν έρθει στον δίσκο αυτό φίλοι τραγουδιστές που ομορφαίνουν με τη φωνή τους τα τραγούδια μου, όπως είναι ο Μιχάλης Κεχαγιάς από τους Lexicon Project, ο Γιώργος Παπαδόπουλος που τραγουδάμε μαζί το τραγούδι που μου έγραψε και βέβαια η Πέγκυ Ζήνα, της οποίας η συμμετοχή αποτελεί έκπληξη για τους περισσότερους αλλά αν ακούσετε το πόσο όμορφα δένουν οι φωνές μας στο τραγούδι, θα διαπιστώσετε ότι είναι πολύ όμορφη σκέψη.

Είσαστε φίλες με τη Πέγκυ;

Με τη Πέγκυ έχουμε βρεθεί πολλές φορές. Δεν έχουμε κάνει παρέα, αλλά μπορώ να πω ότι υπάρχει μια αμοιβαία συμπάθεια και εκτίμηση. Όταν έγραψε ο Δημήτρης ο Κοργιαλάς ένα τραγούδι για την προηγούμενη δισκογραφική της δουλειά, ήρθαμε πιο κοντά. Το τραγούδι είχε γραφτεί κανονικά για τη φωνή της Πέγκυς, αλλά όταν το άκουσα μου άρεσε πάρα πολύ, οπότε το δοκίμασα στο studio και τρελάθηκα όταν είδα το πόσο πολύ ταιριάζουν οι φωνές μας. Ήταν κοινή απόφαση να το πούμε μαζί. Άρεσε στη Πέγκυ και το κάναμε.

Πριν από μερικούς μήνες όταν είχες ξαναμιλήσει στο tralala για τη νέα σου δουλειά, είχες αναφέρει ότι θα συμμετείχαν και οι Λάκης Παπαδόπουλος και Στέφανος Κορκολής. Αυτά τα τραγούδια τι έγιναν;

Υπάρχουν αυτά τα τραγούδια και έχουν ηχογραφηθεί σε μια πρώιμη μορφή αλλά δεν προλάβαμε να τα ολοκληρώσουμε. Δουλεύαμε στο δίσκο πολύ καιρό και υπήρχε προθεσμία μέχρι τον Σεπτέμβρη να τον παραδώσουμε, οπότε αναγκαστικά κάποια κομμάτια μείνανε απ’ έξω. Όλα τα τραγούδια, όμως, που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε γι’ αυτόν τον δίσκο, αλλά για κάποιο λόγο δε μπορέσαμε να τα τελειώσουμε, θα τα παρουσιάσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Εννοείται ότι η συνεργασία με τον Λάκη και τον Στέφανο είναι τιμή και χαρά για μένα και περιμένω μα ανυπομονησία να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε.

Σε αυτόν τον δίσκο συνεργάζεσαι με διάφορους στιχουργούς. Τους κουβεντιάζετε τους στίχους;

Οι στίχοι έχουν να κάνουν και με το πόσο κοντά είσαι με κάποιον άνθρωπο. Ας πούμε με τον Δημήτρη Κοργιαλά που έγραψε το “Ονειρεύομαι ακόμα… Μαμά”, όταν το πρωτοάκουσα, ένιωσα ότι κατάφερε να αποτυπώσει σε λόγια πράγματα που έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές για μένα. Το πώς ήμουν σαν παιδί, το πώς σκέφτομαι, το τι αισθάνομαι, τις χαρές και τις στεναχώριες μου. Είναι σα να πήρε μικρά κομμάτια από τη ζωή μου, τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου, και τα έβαλε σε ένα τραγούδι. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι κάποιος στιχουργός μπορεί να γράψει πιο προσωπικά πράγματα για έναν καλλιτέχνη αν έχουν κάποια σχέση πέρα από την καθαρά επαγγελματική. Τέτοια σχέση έχω και με τη Βίκυ τη Γεροθόδωρου και με τον Θάνο τον Παπανικολάου που είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Και είναι και το τραγούδι που μου έκανε δώρο ο Γιώργος Θεοφάνους, το οποίο ήταν έτοιμο όταν το άκουσα αλλά ένιωσα ότι γράφτηκε για μένα.

Έχεις ένα τραγούδι στο δίσκο, το “Φιλιά στο Ψυγείο”, στο οποίο έχεις γράψει τη μουσική,  το οποίο σε μένα τουλάχιστον, που δεν είμαι μουσικός, ακούγεται πολύ δύσκολο όσον αφορά την ερμηνεία. Είναι κάτι που επιδιώκεις για να προκαλείς τον εαυτό σου;

Σου φάνηκε δύσκολο; Περίεργο μου φαίνεται. Εμένα ίσα ίσα μου φάνηκε πολύ εύκολο. Γενικά όταν γράφω εγώ τραγούδια μου φαίνονται πολύ πιο εύκολα απ΄ όταν μου γράφουν άλλοι. Βλέπεις, εγώ γράφω τραγουδώντας… Διαβάζω τον στίχο και τον τραγουδάω πάνω στη μουσική, οπότε η φωνή μου από μόνη της με πάει εκεί που μπορώ να πάω. Δε βάζω στον εαυτό μου πιο δύσκολα από αυτά που έχω την ικανότητα να κάνω. Ποτέ δε με έχουν δυσκολέψει δικά μου κομμάτια.

Ο δίσκος έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγο καιρό…

Αυτό είναι σχετικό. Η επίσημη κυκλοφορία ήταν στα τέλη του Οκτωβρίου αλλά η διανομή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Στα μεγάλα δισκοπωλεία δεν έχει φτάσει ακόμα.

Οπότε ακόμα δεν έχεις κάποια ένδειξη για την εμπορική του πορεία…

Νομίζω ότι πάει πάρα πολύ καλά. Δεν τα παρακολουθώ η ίδια, αλλά μου στέλνουν μηνύματα και μου το λένε.

Γιατί δεν τα παρακολουθείς;

Πιστεύω ότι δεν έχει πια νόημα. Με τη κρίση που υπάρχει γενικότερα, αλλά και στη δισκογραφία, τα τελευταία χρόνια, οι πωλήσεις έχουν πέσει κατακόρυφα και φτάνεις στο σημείο να μην ασχολείσαι πια. Γι αυτό και έχω σταματήσει να ρωτάω. Πάντως βλέποντας ότι υπάρχει ακόμα ένα top πωλήσεων, και ότι τις τελευταίες πέντε εβδομάδες που έχει κυκλοφορήσει ο δίσκος είναι σταθερά στη πρώτη δεκάδα, δεν μπορώ να πω ότι δεν εντυπωσιάζομαι. Και ειδικά αν σκεφτείς ότι δεν έχει φτάσει ακόμα ούτε στα μεγάλα δισκοπωλεία αλλά ούτε και στα itunes.

Από το airplay των ραδιοφώνων είσαι ευχαριστημένη;

Η αλήθεια είναι πως ούτε αυτό το παρακολουθώ. Πάντως διαπιστώνω ότι είναι πιο εύκολο να ‘περάσουν’ κομμάτια στην επαρχία γιατί εκεί δεν υπάρχει ο ‘απόλυτος’ νόμος του playlist. Στην Αθήνα λειτουργούν έτσι, δηλαδή σε κάθε ραδιοσταθμό υπάρχει ένα playlist το οποίο διαμορφώνει ο εκάστοτε διευθυντής και παίζουν κομμάτια μόνο μέσα από αυτό. Δεν είναι πια τα πράγματα όπως ήταν πριν από είκοσι χρόνια, όταν πρωτοξεκινούσα, που έβγαζες ένα δίσκο και την επόμενη μέρα ακούγονταν πέντε διαφορετικά κομμάτια στο ραδιόφωνο. Αυτό συνέβαινε γιατί εκείνη την εποχή ο κάθε ραδιοφωνικός παραγωγός έπαιρνε το δίσκο στα χέρια του, τον άκουγε, και επέλεγε να παίξει τα τραγούδια που του άρεσαν. Τότε τα πράγματα ήταν πιο αθώα πιο ρομαντικά και πιο αξιοκρατικά, από μουσική άποψη.

Μιλώντας πριν από λίγους μήνες με τον Δημήτρη Κοργιαλά, μας είπε ότι πλέον οι περισσότεροι καλλιτέχνες αναλαμβάνουν από μόνοι τους το κόστος παραγωγής των δίσκων τους και τους πηγαίνουν έτοιμους στις εταιρίες. Το “Ονειρεύομαι ακόμα… Μαμά” ακούγεται σαν υπερπαραγωγή, πολύ πλούσιο και γεμάτο και σαν ήχος αλλά και από άποψη συμμετοχών. Η εταιρία βοήθησε στην δημιουργία του;

Υπερπαραγωγή ε; (γέλια) Όπως σου είπα, οι άνθρωποι που βοήθησαν είναι οι φίλοι που με αγαπούν και με εκτιμούν. Κι εγώ τους αγαπώ βέβαια και γι αυτό τους ζήτησα να συμμετάσχουν στη δουλειά μου. Το βασικό συστατικό αυτής της δουλειάς ήταν η αγάπη. Ήμασταν μήνες στο studio και εργάστηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι πάνω στο δίσκο με αγάπη και καλή διάθεση. Γι αυτό και βγήκε αυτή η δουλειά τόσο καλή, τουλάχιστον κατά τη δική μου άποψη. Είναι ένας δίσκος που μου αρέσει πολύ και ευχαριστιέμαι να τον ακούω.

Ο δίσκος δουλεύτηκε στο home studio του Δημήτρη Κοργιαλά;

Αρχικά δουλέψαμε εκεί και ολοκληρώσαμε τα τραγούδια στο workshop studio.

H ιδέα να γίνει με αυτόν τον τρόπο η παρουσίαση του νέου άλμπουμ, δηλαδή με ένα live ελεύθερο για όλους, πώς προέκυψε;

Το ότι είναι ελεύθερο το live είναι ένα ‘δώρο’ στον κόσμο που μας αγαπάει. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι πρέπει να γίνονται τέτοιες παρουσιάσεις γιατί δίνουν μια μοναδική ευκαιρία να ακουστούν ζωντανά όλα τα τραγούδια μιας νέας δουλειάς. Καλώς ή κακώς, στα κανονικά live μας δεν χωράνε όλα τα νέα τραγούδια. Στο δίωρο ή το τρίωρο που θα παίξουμε σε μια μουσική σκηνή ο κόσμος έρχεται για να ακούσει τραγούδια που ξέρει και αγαπάει ήδη οπότε δεν γίνεται να παίξουμε δώδεκα άγνωστα τραγούδια. Οπότε επιλέξαμε να το κάνουμε αυτό σήμερα σαν ξεχωριστό event.

Κάθε φορά που βγάζεις μια νέα δουλειά είναι επόμενο κάποια τραγούδια από αυτήν να μπαίνουν στο πρόγραμμα και κάποια παλαιότερα να μένουν απ’ έξω. Πώς κάνεις αυτήν την επιλογή;

Κάθε φορά αλλάζω τραγούδια. Ας πούμε μπορεί την επόμενη εβδομάδα να έχω κανονίσει να αφήσω έξω πέντε τραγούδια, αλλά αν ο κόσμος από κάτω ζητήσει κάποιο από αυτά, θα το πω. Γι αυτό και τα live τα προγραμματίζουμε δυόμιση ώρες και καταλήγουμε να παίζουμε τέσσερις (γέλια). Αυτό μας συμβαίνει συνήθως στο Μύλο στη Θεσσαλονίκη. Τους έχουμε καλομάθει εκεί, όλα τα live να είναι τετράωρα (γέλια).

Δηλαδή δεν παροπλίζεις τραγούδια…

Όχι ποτέ. Είναι μια τεράστια λίστα από την οποία επιλέγω κάποια που είναι must και από εκεί και πέρα είναι ό,τι ζητήσει ο κόσμος.

Έχει να κάνει καθόλου και με το γεγονός ότι τα μέσα δεν προωθούν πια τις νέες δουλειές όπως παλιά, οπότε μια τέτοια κίνηση δημιουργεί και λίγο θόρυβο;

Όχι, η αλήθεια είναι ότι πάντα για κάθε νέα μου δουλειά κάναμε και μια παρουσίαση. Δεν έχει να κάνει με τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Έτσι κι αλλιώς δεν είμαι άνθρωπος που μετά από τόσο χρόνια μου αρέσει να τρέχω από δω κι από κει. Είναι λίγο κουραστικό. Άσε που δε μου αρέσει να γίνομαι και μαϊντανός στην τηλεόραση. Βέβαια, τώρα έχουν κοπεί και οι εκπομπές. Παλιότερα θυμάμαι ότι βγάζαμε νέο δίσκο και μέσα σ΄ ένα μήνα είχαμε γυρίσει όλα τα ραδιόφωνα και όλες τις τηλεοράσεις. Αυτό ήταν ταλαιπωρία αλλά απ την άλλη έπρεπε να γίνει για να γνωριστεί ο κόσμος με τη νέα δουλειά.

Οπότε τώρα θεωρείς ότι είναι καλύτερα τα πράγματα από τη συγκεκριμένη άποψη;

Τώρα πρέπει κι εσύ να τρέξεις λίγο για να προωθήσεις τη δουλειά σου αλλά πρέπει και ο κόσμος να κάνει μια προσπάθεια να ψάξει να δει τι βγαίνει και τι κυκλοφορεί. Έχει κι αυτό τη γοητεία του. Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ και το internet που έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και ευτυχώς μας βοηθάει να φέρνουμε τη δουλειά μας σε εκατομμύρια σπίτια.

Δηλαδή ανήκεις στους μουσικούς που βλέπουν θετικά το διαδίκτυο…

Από αυτήν την άποψη ναι. Είναι ένας ιδανικός τρόπος να διαφημίσεις τη δουλειά σου, εύκολος και άμεσος. Τώρα όσον αφορά το παράνομο downloading , είναι θέμα των αρμοδίων να το αντιμετωπίσουν έτσι όπως πρέπει και να το καταπολεμήσουν.

Τον Δεκέμβρη θα έχεις μεγάλα πέρα δώθε. Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Ρόδο μέσα σε δύο εβδομάδες. Σε κουράζει αυτό;

Όχι, μου αρέσουν οι παραστάσεις. Τα Χριστούγεννα, μάλιστα, που θα είμαι στη Ρόδο, θα είναι σαν διακοπούλες. Θα περάσουμε όμορφα και θα τραγουδήσουμε. Την πρωτοχρονιά δεν θα κάνω τίποτα πάντως. Θα αλλάξουμε το χρόνο στο σπίτι, οικογενειακά.

Τέλος, υπάρχουν σχέδια για προώθηση κάποιου συγκεκριμένου τραγουδιού από το δίσκο; Σαν single ή σαν video clip;

Έχουμε ξεκινήσει ήδη με το “Μια ζωή για μένα”. Βίντεο δεν έχουμε φτιάξει ακόμα αλλά θα φτιάξουμε.

Την κανονική ή την ηλεκτρονική εκδοχή;

Την κανονική που είναι και πιο ροκ.

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, καλή επιτυχία.

Κι εγώ ευχαριστώ, να ‘σαι καλά.