Άλκηστις Πρωτοψάλτη: “Με ένα τραγούδι μπορεί να γίνει μια επανάσταση, να γεννηθούν νέες τάσεις και κινήματα”

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη μιλάει από καρδιάς σε συνέντευξή της στο Outnow και στο Γιώργο Παπανικολάου με ειλικρίνεια και χωρίς δισταγμό για όλα όσα απασχολούν, αλλά και για τον καλλιτέχνη του σήμερα. 

Αναφορικά με την επικείμενη εμφάνισή της στις Σέρρες για τη μουσική παράσταση “Χρώματα από την Ελλάδα”, μία παράσταση που έχει ήδη παιχτεί στο θέατρο του Metropolitan Museum της Νέας Υορκης, το Catoghan theater του Λονδίνου, το Αlhambra theater του Παρισιού κ.α. με μερικές προσθήκες για την Ελλάδα, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη αποκαλύπτει πως:

“Το πρόγραμμα είναι εντελώς ‘χειροποίητο’ σαν κέντημα που πολλές φορές τραβάς την κλωστή και ξαναρχίζεις από την αρχή. Πρώτα γεννιέται η σκέψη ,μετά ο χώρος παίζει σημαντικότατο ρόλο, μετά το γλυκό “βάσανο” των τραγουδιών . Ποιό θα περάσει ,ποιο θα μείνει απέξω. Κλείνω τα μάτια και το συνδέω σαν μια ιστορία . Η δημιουργία ενός προγράμματος έχει πολύ ψάξιμο στο “ορυχείο” της μουσικής.
Η τέχνη γεννιέται απο την ανάγκη της έκφρασης. Αυτό πιστεύω. Από τότε που ξεκίνησα μέχρι και τώρα. Η διαδικασία μέσα στα χρόνια δεν αλλάζει και είναι η ίδια και ευτυχώς που είναι η ίδια. Ψάχνεις γι αυτό που σε συγκινεί περισσότερο.Μαζί μας θα είναι και ο Γιώργος Περρής , ένας νέος τραγουδιστής με ιδιαίτερη χαρισματική φωνή που θα σας αγγίξει.“

Στη συνέχεια δίνει τη δική της άποψη για το τραγούδι του σήμερα και κατά πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές στον χώρο:

“Όλες οι “δεκαετίες” του τραγουδιού σίγουρα κρύβουν μέσα τους μετριότητες, αλλά υπάρχουν και υπέροχες αξίες που χαρακτηρίζουν την κάθε εποχή. Πιστεύω λοιπόν, οτι η δύσκολη εποχή που διανύουμε γέννησε μιά μεγάλη ανάγκη έκφρασης. Νέοι τραγουδιστές ,νέοι συνθέτες, νέοι στιχουργοί, καινούργια group. Δεν είναι όλοι καλοί, αλλά έχω ανακαλύψει και “διαμαντάκια”. Τα τελευταία χρόνια έχω λάβει τόσα mail με σκέψεις και προτάσεις, όσο καμιά άλλη εποχή. Οι νέοι ψάχνονται και μου αρέσει τρελά όλο αυτό. Καλό τραγούδι για μένα είναι αυτό που δίνει ανάσα στην ψυχή. Αυτό που ξυπνάει τις αισθήσεις,αυτό που αγκαλιάζει τα συναισθήματά μας, αυτό που ηρεμεί τα ένστικτά μας. Δεν έχει ταμπέλα. Από το Νησιώτικο μέχρι την Μαρία Κάλλας, από βυζαντινούς ύμνους μέχρι την σκληρή Ροκ. Η τέχνη της μουσικής μπορεί να βοηθήσει στην αφύπνιση του κόσμου. Με ένα τραγούδι μπορεί να γίνει μια επανάσταση,μπορεί να γεννηθούν νέες τάσεις και κινήματα. Μέσα από την μουσική μπορεί να ταξιδέψει ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο, ακόμα και έξω από τον πλανήτη, ο τρόπος επικοινωνίας με εξωγήινα όντα είναι ένας επαναλαμβανόμενος ήχος. Υπάρχει ελπίδα στη μουσική, αυτό πιστεύω.“

Ακόμη, αναφέρεται και στις δισκογραφικές εταιρείες, λέγοντας: 

“Η ελληνική δισκογραφία διανύει πολύ δύσκολες στιγμές. Πιστεύω οτι η πειρατεία ήταν και είναι η αρχή του κακού. Μετά υπήρξε μια ισορροπία με τις εφημερίδες, αλλά και εκεί νομίζω ότι ήταν λάθος, γιατί με κάποιο τρόπο υποβαθμίστηκε το προϊόν. Βέβαια, όταν τα δισκοπωλεία σε όλη την Ελλάδα ήταν εκατοντάδες και τώρα έχουν μείνει είκοσι, δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φτάσεις παντού, παρά μόνο μέσα απο τα πρακτορεία τύπου.Δεν υπάρχει και δεν έχει περάσει στην συνείδηση του Έλληνα οτι “κατεβάζοντας” τραγούδια ανεξέλεγκτα σκοτώνει την μουσική, αλλά ευτυχώς η μουσική δεν θα πεθάνει ποτέ. Είναι συνοδοιπόρος του ανθρώπου, από τότε που ήταν στα δέντρα και θα τον ακολουθεί σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής του. Ζήσαμε την κασέτα, ζήσαμε το βινύλιο, ζήσαμε το cd, τώρα ζούμε όλη αυτή την τεχνολογία, τη συγκλονιστική. Η μουσική εξακολουθεί να ρέει. Αλλάζει ο τρόπος με ταχύτητα φωτός και οι δισκογραφικές πρέπει να προσαρμόσουν την ζωή τους μέσα σε αυτό. Μπορεί να μην διανύουμε την εποχή των πλατινένιων δίσκων των 150.000 και 200.000 αντιτύπων (για την Ελλάδα πάντα μιλώ), όμως, εξακολουθεί να υπάρχει το κοινό που θέλει να έχει το δικό του cd. Πιστεύω, ότι το μεγαλύτερο πλήγμα είναι το “free downloading” που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα στην Ελλάδα .Βλέπω επίσης και μια επιστροφή στο βινύλιο.Πρόσφατα επανεκδόθηκε σε βινύλλιο το “Κυκλοφορώ κι Οπλοφορώ” και το “Σαν ηφαίστειο που ξυπνά” αλλά και “Η θέα παραδείσου” η τελευταία δισκογραφική μου δουλειά για πρώτη φορά σε ελληνικό δίσκο το PIXEL Disc.“