Η ντροπή και το ξεκατίνιασμα των (καλλι)τεχνών

Επιτρέψτε μου να ευχηθώ καλό ταξίδι σ’ ένα από τα πιο αληθινά και γνήσια καλόπαιδα του πενταγράμμου, στο καλό Μάνο Ξυδού. Δεν έτρεχες στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Δεν εκμεταλλεύτηκες το παιδί σου, τους Πυξ Λαξ. Δεν πρόδωσες. Βοήθησες. Έμεινες ταπεινός και γνήσιος, αληθινός. Έδειξες τον δρόμο της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας. Θα ζεις κοντά μας μέσα από τις μουσικές σου. Όπως έλεγες «δεν μένουν σημάδια στην άμμο του χρόνου».

Νομίζω ότι οφείλουμε να ξεχωρίζουμε τα πράγματα. Όταν καλέ μου Χ διάσημε κάνεις κάτι καλό, χίλια μπράβο σου. Όταν όμως κάνεις κάτι τρισάθλιο, θέλεις γιαούρτωμα. Ναι ναι… Αυγά… Και ξέρεις γιατί; Όχι επειδή είμαστε κακοπροαίρετοι. Όχι. Αλλά επειδή ρε χαζούλη, δεν κατάλαβες ακόμα ότι παίζεις με τις ψυχές μας, τις χαρές μας, τους πόνους μας. Σε θαυμάζαμε ρε τύπε. Θέλαμε να γράφουμε σαν κι σένα. Μας ταξίδευες, μας είχες μια στον αφρό και μια στον βυθό. Δήλωνες ότι το τραγούδι και η μουσική είναι η καθημερινότητα της ζωής και το πέταγμα της ψυχής. Ένιωθες τους χωρισμένους και τους πονεμένους. Είχες ύφος απλό και ανθρώπινο. Είχες την λάμψη του εραστή της τέχνης. Τώρα κενόοοο… Ένα κενό που μεγαλώνειιιιιιιιιιιιιι. Τώρα μαλλιά και κούρεμα με style. Τζιπ με φιμέ και λευκό δερμάτινο και… Αχαααααα… Και εξευτελισμός σε κάθε λογής σκουπίδι της τηλεόρασης, που παρακολουθεί ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων.

Όχι συνειδητά όμως. Ναι ρε μάγκα όχι συνειδητά. Μην κρύβεσαι πίσω από αυτό επειδή σε βολεύει. Θύμα είσαι και’ συ, αλλά δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. Ξέχασες ότι έμενες σε υπόγειο στην Κυψέλη. Η τηλεθέαση είναι μεγάλη. Πρώτον επειδή εσείς και το σινάφι σας τα κάνατε έτσι και ο κόσμος πλέον βολεύεται γιατί δεν του αφήσατε και πολλές επιλογές. Και δεύτερον επειδή μέσα από τις δικές σας, πώς να το θέσω σεμνά ρε γαμώτο… Ναι, μέσα από τις δικές σας ιστορίες πάθους, ξεπέτες, κερατιάτικα, γ………σιάτικα, ζει και ονειρεύεται ό,τι ο ίδιος θα ήθελε να έχει. Δηλαδή μεζονέτες, πισίνες και κουραφέξαλα.

Και επειδή αυτά ακούγονται γενικά και αόριστα, θα σου πω λόγια συγκεκριμένα. Τηλεόραση δεν βλέπω, εκτός από συγκεκριμένα θέματα. Όταν έχω χρόνο. Την Μπήλιω για παράδειγμα… Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ. Καλόοοο!!!!!!!!!!!! Ανοίγω λοιπόν την πολύχρωμη, βρωμερή και παρακμιακή κοπροτηλεόραση γιατί έμαθα ότι ο Ξυδούς έφυγε. Τυχαία, ψάχνοντας στα κανάλια βάζω το Star. Και τί βλέπω κόσμε; Αν μου το λέγατε και μου κολλούσατε ένα περίστροφο στον κρόταφο θα σας έλεγα, ρίξτε. Ο Μπάμπης Στόκας να μιλάει για τον Μάνο. Θα μου πείτε «κάτσε ρε μεγάλε που είναι το κακό;». Πιστεύω ότι ο θάνατος δεν χρειάζεται επικήδειους λόγους. Ιδιαίτερα για ανθρώπους που απέδειξαν στην ζωή τους ότι δεν επηρεάζονται από δημοσιότητες και προβολές. Άντε ότι αυτό το καταπίνουμε γιατί θα μου πείτε ότι καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Οκ. Ρε φίλε, στην ξανθόψειρα την Λαμπίρη, που ασχολείται με το πόσες φορές έκανε την ανάγκη της η Βανδή στις διακοπές της; Ντροπήηηη, αίσχοςςςς, φτου σαςςςςς. Μπάμπη μου, χρεώνεσαι τυπά μου και μαυρίζεσαι. Ο ανεξάρτητος επαναστάτης πιτσιρικάς που φοράει την μπλούζα του Τσε, πώς να έρθει να σε ακούσει ρε Μπάμπη; Μα στην Λαμπίρη, Στόκε; Λάθος Στόκα.

Σςςς, να σας πω ένα μυστικό; Μιλάτε χαμηλόφωνα όμως. Οι κακιές γλώσσες λένε ότι ο δίσκος του που κυκλοφόρησε πριν καμιά εβδομάδα δεν περπατάει και έχει πάθει πανικό. Όχι προς Θεού δεν υπονοώ τίποτα, απλά λέω ρε παιδί μου.

Διάβασα κάπου.
«Όλα τα δίνω για να βγαίνω στο γυαλί,
αφού είναι κάτι που το γούσταρα πολύ.
Άντε λοιπόν να πουληθεί κανά σιντί,
γιατί ξεμείναμε πανάκι με πανί.»

Θέλω τώρα, ναι ναι περάστε στο φτωχικό μας, να σεργιανίσουμε σ’ άλλες γειτονιές… Σ’ αυτές που συμβαίνουν τα θαύματα.

Προσέξτε: Στιχουργός, συνθέτης, επιτυχίες, τραγουδάρες, μουσικά σχολεία, παρουσιαστής, ραδιοφωνικός παραγωγός, κριτική επιτροπή, σχολιαστής, αρθρογράφος. Πωωω πωωω δικέ μου… Μιλάμε για το παιδί θαύμα. Τί λες τώρα όμως …; Τί είπες τώρα; Είχε παλιόκαιρο την μέρα που σε γνώρισαααα, πώς θες εσύυυυ, πώς θες εσύυυυ για καλοκαίρια να μιλάμεεε; Μαζί σου εγώ. Άψογος, κορυφαίος. Μπράβο. Μακάρι να με αξιώσει ο Θεός να το γράψω κι εγώ τέτοιο άσμα. Αλλά έχω κάποιες ενστάσεις ρε φίλε. Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να τα κάνει όλα και καλά; Είναι δυνατόν να εξευτελίζεσαι γιατί κερδίζεις προβολή επειδή τσακώνεσαι με την Τατιάνα; Γίνεται να πέφτεις τόσο χαμηλά; Μήπως πάσχεις από ναρκισσισμό; Μήπως ερωτεύτηκες τον εαυτό σου; Κοίτα, δεν είναι κακό να το παραδεχτείς. Απλά πες το μας. Να ξέρουμε πώς να σε αντιμετωπίσουμε δηλαδή. Εντωμεταξύ, επίτρεψε σε μένα τον ταπεινό να σε παροτρύνω για κάτι. Μείνε αν θέλεις λίγο καιρό εκτός. Μας κούρασες. Κατάντησες ανέκδοτο. Βλακεία. Φτάνει πια. Σταμάτα. Θα καταντήσεις και’ συ όπως ο θείας Λόλας. Να γράφεις για Ταμπάκηδες. Κανείιι κουμπάρεεεε.

Ουχ ουχ. Μην το πείτε βρε σεις. Επίτηδες δεν γράφω όνομα. Αυτός μπορεί να μου κάνει αγωγή και να μπω φυλάκα. Δεν θα έχω να πληρώσω και θα με διώξουν από το tralala. Και οι ανεξάρτητες, χαχαχαχαχ, μπουαχαχαχαχαχ, δεν θα με δικαιώσουν. Ίσως το πω ανήμερα τα Θεοφάνεια… Ξέρετε εσείς. Συν ότι αν το ανακαλύψει θα το εκμεταλλευτεί για δημοσιότητα και με φαντάζεστε να με κυνηγούν τα σκυλιά της Λαμπίρη και του κουσκουσέ; Πω πωωω και δεν έχω κάνει και ανταύγειες. Δεν έχω πάει και οδοντίατρο. Θεέ μουυυ, δύσκολο να είσαι ένας σταρ.
-Παπαγιαννόπουλος: όξω βρεεεεε, όξωωωω.

Αν σκέφτεστε τώρα, «Γιατί αυτός τα χώνει; Ζηλεύει; Επίτηδες; Για να πουλήσει;». Όχι ρε σεις. Με την καμία όμως. Απλά γιατί καθημερινά μας βομβαρδίζουν με βλακείες και σαχλαμάρες. Υποτιμούν την νοημοσύνη μας και επειδή εγώ κάφρος και ξεφτίλας δεν είμαι, γι’ αυτό. Βέβαια για να καταλάβει κάποιος την ξεφτίλα πρέπει πρώτα να ξέρει τι σημαίνει φιλότιμο και αξιοπρέπεια. Ή αλλιώς σεμνότητα. Δυστυχώς όμως αυτά πωλούνται και αγοράζονται έναντι αδράς αμοιβής. Και έτσι το πολύ πολύ να μας τραβάνε στα δικαστήρια. Δεν ΞΕΠΟΥΛΑΜΕ μάγκες. Βρείτε άλλα μαγαζάκια που λιγουρεύονται. Και στο ραδιόφωνο, Θανάση Παπακωνσταντίνου και Βασίλη Σκουλά, θα παίζουμε για να γουστάρουμε. Να θυμάστε μόνο ότι το τραγούδι, ο στίχος, η μουσική, η ερμηνεία είναι ήθος, λεπτότητα, ευγένεια, ψυχή, αλήθεια, όνειρα. Δεν είναι ευρώ και γούστα μόνο. Η ανηφόρα ξέρω, ήταν δύσκολη. Άμα πέσεις από την κορυφή και πάρεις την κατηφόρα να δεις γκρεμοτσακίσματα και κλάματα. Και ξέρεις; Εκεί ούτε τα μεσημεριανάδικα δεν σε ξέρουν, αφού δεν πουλάς. Κάνε κούκουυυυ.
Λέει ο μεγάλος Μητσιάς, «κούκος μονός σ’ ένα ταμπλό τον πόνο ξόρκισα…»

ΥΓ. Σταματήστε να προδίδετε ό,τι απέμεινε στις μαύρες σας ψυχές και τους χιλιάδες ανθρώπους που σας θαύμαζαν και σας αγαπούσαν, αλλά τώρα γελάνε με την κωμωδία, που σας βλέπουν κομπάρσους. Όταν ξεκίνησα να γράφω στίχους σκεφτόμουν ότι ήθελα να γράφω όπως εσείς. Τώρα ξέρετε τι λέω; Αν είναι να καταντήσω έτσι να μην ξαναγράψω ποτέ.

Υπογράφει μια ψυχή που την τσαλαπατήσατε γιατί την συγκινούσατε και τώρα της δημιουργείτε εμετικές τάσεις. Πώς το κάνατε αυτό;