Η συνέντευξη τύπου του Alexandre Desplat στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας!

Τον συνθέτη καλωσόρισε ο νέος Διευθυντής του Ινστιτούτου κ. Mikael Hautchamp, καθώς και ο διευθυντής της Κ.Ο.Α. κ. Στέφανος Τσιαλής.

Ο συνθέτης σύντομος απλός και ειλικρινής, δήλωσε ότι κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα νιώθει σαν στο σπίτι του και κατέθεσε την βαθειά συγκίνηση του για την συναυλία του στο Ηρώδειο ένα χώρο που θαυμάζει και επισκέπτεται με δέος κάθε φορά που βρίσκεται στην Αθήνα.

Στη συνέχεια παρέδωσε το μικρόφωνο στους εκπροσώπους των ΜΜΕ ,για να εξελιχθεί αυτή η συνέντευξη τύπου σε μία ανοιχτή συζήτηση που με απόλυτο αυθορμητισμό από τη πλευρά του, ξετύλιξε σε όλους μας την μουσική διαδρομή του στο σινεμά.

Ξεκίνησε από το φλάουτο και το αγάπησε πολύ, έπαιξε και σαν φλαουτίστας, αλλά καθώς η επιθυμία του ήταν να μάθει να παίζει όλα τα όργανα, αντιλήφθηκε ότι ο καλύτερος τρόπος να το κάνει αυτό είναι μέσα από την σύνθεση. Πολύ γρήγορα αντιλήφθηκε το πάθος του για την κινηματογραφική μουσική

«Κάθε μουσική μου στις ταινίες είναι διαφορετική γιατί ακολουθώ αυτό που χρειάζεται κάθε φορά ,γι αυτό άλλωστε και επιθυμώ να έχουν διαφορετικό περιεχόμενο από πλευράς σεναρίου. Έχω βέβαια διαπιστώσει επανειλημμένα ότι το ίδιο σενάριο με άλλο σκηνοθέτη μπορεί να φωτίζεται εντελώς διαφορετικά και να κινητοποιεί και εμένα σε άλλους δρόμους έκφρασης.

Έχω επηρεαστεί από πολλούς συνθέτες και ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω από τους Γάλλους τον DEBUSSY και τον Ravel , από τους Έλληνες τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μάρκο Βαμβακάρη αλλά και τον Stravinsky, τον Prokofief την τζαζ με προεξάρχοντες τον Duke Ellington και τον Miles Davis και βεβαίως τον Mozart .

Όταν ακούς Mozart ανακαλύπτεις ότι στόχος είναι αυτή η υπέροχη απλότητα που εκπέμπει η σύνθεση του και ταυτόχρονα συνειδητοποιείς πόσο δύσκολα επιτυγχάνεται αυτό.

Έχω μελετήσει πολλά μουσικά ρεύματα χωρίς δογματισμούς και συνειδητά δεν επέλεξα να ανήκω σε μία σχολή, επηρεάστηκα από πολλές, αλλά επέλεξα στοιχεία μινιμαλιστικά και τα συνδύασα με λυρικά ακόμα και πολυφωνικά.

Εν τέλει πιστεύω ότι η μουσική μου είναι λυρική, όχι ρομαντική με μια πιο εκλεπτυσμένη ενορχήστρωση που δημιουργεί αίσθημα διαφάνειας των μουσικών οργάνων και κάποιες ιδιαίτερες πινελιές.

Αν ξεκινούσα από την αρχή πάλι με τη μουσική θα ασχολιόμουν, θεωρώ την κινηματογραφική μουσική πέρα από προσωπικό πάθος και ένα εξαιρετικό μέσο έκφρασης για τον συνθέτη με μεγάλες βέβαια δυσκολίες, γιατί πρέπει συνέχεια να βρίσκεται σε βαθειά σχέση με τον σκηνοθέτη και τον παραγωγό και να ακολουθεί πολύ αυστηρές προθεσμίες.

Όταν γράφω όμως τη μουσική δεν παύω να προσπαθώ κάθε φορά να ενταχθεί στην ταινία, αλλά ταυτόχρονα να είναι διακριτή και ζωντανή ει δυνατόν να διαπερνά την εικόνα και να συνομιλεί μαζί της.

Εύχομαι να συνεχίσω να δέχομαι προτάσεις για κινηματογραφικές παραγωγές στην Ευρώπη και την Αμερική χωρίς να αποκλείω στο μέλλον να ασχοληθώ και με άλλου τύπου μουσικές μορφές εκτός σινεμά.