Βαλεντίνο, δε θα μπορούσα να ξεκινήσω με τίποτα άλλο, παρά με μια απορία που έχω… Είσαι πάρα πολύ νέος για να έχεις κάνει τόσα πολλά πράγματα…
Ναι, μόλις έκλεισα τα 22 (γέλια). Βασικά, νιώθω πολύ νέος. Έχω κάνει αρκετά πράγματα, αλλά νομίζω πως είμαι ακόμα στην αρχή. Έχω πολλά όνειρα, πολύ όρεξη και θέλω να πετύχω πολλά πράγματα, σε όλα αυτά που κάνω, στην ελληνική μουσική δηλαδή.
Άλλος βέβαια στη θέση σου, θα είχε επαναπαυτεί στις δάφνες του…
Έτσι όμως δεν προχωράς ποτέ και σε τίποτα, γιατί όταν έχεις να κάνεις μια δουλειά με κόσμο που σε κρίνει, κρίνεσαι κάθε μέρα, οπότε ποτέ δεν μπορείς να σταματήσεις και να πεις οκ, είμαι καλά. Κάθε μέρα πρέπει να αποδεικνύεις ότι αυτό που κάνεις αξίζει και σου αρέσει και να γίνεσαι καλύτερος για να προχωρήσεις.
Έχω κάνει αρκετά πράγματα, αλλά νομίζω πως είμαι ακόμα στην αρχή.
Και ποια είναι τα όνειρά σου ή τα μελλοντικά σου σχέδια;
Μου αρέσει πάρα πολύ η εξέλιξη που έχουμε με τον Χριστόδουλο Σιγανό, στα τραγούδια που γράφουμε και που προχωράμε και ηχητικά και στιχουργικά. Αυτή η χημεία που έχουμε είναι δώρο ζωής για μένα και ως φίλοι και ως συνεργάτες. Στον τομέα της μουσικής, θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνουμε και άλλα πράγματα, πχ να κάνουμε κάτι στο εξωτερικό. Βέβαια, κάθε πράγμα στον καιρό του… Πρέπει να έρθει η κατάλληλη στιγμή, που θα νιώσεις ότι τώρα πια πρέπει να κάνω κάτι! Θα ήθελα κάποια στιγμή να ηρεμήσω από όλα αυτά που κάνω μαζί, δηλαδή και ως dj θέλω να φύγω σχετικά νωρίς. Δε θέλω να είμαι μεγάλος και ακόμα να παίζω μουσική. Πιστεύω ότι όταν σταματάς την ώρα που πρέπει, αφήνεις και ένα πιο καλό όνομα. Αυτό πιστεύω ότι πρέπει να το κάνουν και οι καλλιτέχνες κανονικά. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, να είμαι 50 χρονών και επειδή θα είναι της μόδας το σκουλαρίκι στο μάτι για παράδειγμα, να πάω να το βάλω ή να ξυρίσω τα χέρια μου ή να βάψω τα μαλλιά μου, για να συμβαδίζω με την εποχή. Ακόμα και ένα νόημα να κάνεις στον κόσμο με το χέρι σου, θα είναι πίσω σε σχέση με τους νεότερους που θα έχουν μπει στον χώρο και θα είναι ψεύτικο, θα είναι άσχημο.
Οι ξένοι καλλιτέχνες πάντως, το κάνουν αυτό! Φεύγουν στην ώρα τους, ενώ οι Έλληνες δυσκολεύουνται να δεχτούν πως ήρθε η ώρα της ”σύνταξης”!
Οι ξένοι ή φεύγουν στην ώρα τους ή εξελίσσουν με τέτοιο τρόπο την καριέρα τους, που ταιριάζει στην ηλικία τους. Ο Paul McCartney για παράδειγμα, τραγουδάει ακόμα, αλλά σε χώρο που του πάει, με τη μουσική που του πάει και με κόσμο που του πάει.
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, να είμαι 50 χρονών και επειδή θα είναι της μόδας το σκουλαρίκι στο μάτι για παράδειγμα, να πάω να το βάλω ή να ξυρίσω τα χέρια μου ή να βάψω τα μαλλιά μου, για να συμβαδίζω με την εποχή.
Ποιοι Έλληνες καλλιτέχνες το έχουν καταφέρει αυτό;
Το μεγάλο παράδειγμα που έχω εγώ, είναι ο Γιάννης Πουλόπουλος, που σταμάτησε πάρα πολύ νωρίς βέβαια, δυστυχώς για μας, αλλά άφησε μεγάλο όνομα και αν θα έκανε ένα come back, θα ήταν το γεγονός της χρονιάς. Η Μαρινέλα επίσης, μπορεί να εμφανίζεται τώρα, αλλά έλειπε τόσα χρόνια και υποστηρίζει αυτό που κάνει. Την είδα πέρυσι και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Προσέχει όμως τον εαυτό της, τη φωνή της. Πας και βλέπεις κάτι που είναι κλασικό και ωραίο.
Και ποιοι είναι αυτοί που δεν το έχουν καταφέρει;
-γέλια) Υπάρχουν αρκετοί! Βέβαια θα μου πεις, δεν ξέρουμε τί ανάγκες μπορεί να έχει κάθε άνθρωπος και για ποιο λόγο αναγκάζεται. Υπάρχουν πολλοί που το κάνουν για να ζήσουν, οπότε δεν μπορείς να τους κρίνεις. Το σωστό για μένα όμως είναι να φεύγουν όταν πρέπει, την ώρα που είναι καλά. Να μην αναγκαστείς να κάνεις κάτι τώρα, που θα χαλάσει το πριν. Είναι όντως δύσκολο να έχεις μάθει στα φώτα και μετά αυτά να σβήσουν, αλλά το θέμα είναι να μην έχεις απωθημένα. Αυτό είναι που με πειράζει κι εμένα πιο πολύ, γιατί αν εγώ έχω απωθημένα στη δουλειά μου, θα αρχίσω να βγάζω κακίες για συναδέλφους, ενώ αν είμαι καλά με τον εαυτό μου και πιστέυω πως έχω πετύχει αυτά που ήθελα, είμαι ήρεμος και δεν ασχολούμαι με τίποτα, παρά να κάνω καλά τη δουλειά μου.
Στη δική μου τσέπη, δεν έχει μπει σε αυτά τα 3 σχεδόν χρόνια που είμαι εδώ, ούτε 1 ευρώ, για αυτό και είμαι ακόμα εδώ.
Οκ, αφού αρχίσαμε ανάποδα, με το μέλλον και το αύριο, πάμε τώρα να τα πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή, πάμε στο χθες… Ξεκίνησες ως dj, σωστά;
Εσύ θες να πάμε πολλά χρόνια πίσω… (γέλια). Να είναι καλά ο Τσιλιχρήστος, ο Βασίλης. Εγώ ήθελα πάντα να κάνω αυτό το πράγμα, συγκεκριμένα αυτό. Μου άρεσε πολύ να παίζω μουσική. Πήγα στη μητέρα μου και της είπα θέλω να με βάλεις να παίξω στο Mercedes, γιατί τότε ήταν το καλύτερο, δεν υπήρχε κάτι άλλο, όταν δούλευες εκεί, ήταν σα να ήσουν στην κυβέρνηση. Η μητέρα μου λοιπόν ήξερε τον Παπαργυρόπουλο, που έχει τα ”αστέρια” και με έβαλε εκεί να δουλεύω γενικά, να μαζεύω ποτήρια και τέτοια. Εκεί λοιπόν γνώρισα τον Βασίλη και από τη στιγμή που τον γνώρισα, τον κυνηγούσα με μια κασέτα στο χέρι. Παντού από πίσω του. Την πήρε λοιπόν την κασέτα και με έβαλε στο μικρό, να παίζω νωρίς, την ώρα που έτρωγε ο κόσμος. Στην πορεία, έφυγε ο τότε βασικός dj, ο Γιώργος Κρεμύδας, που ήταν και ο καθηγητής όλων μας, πήγε να δουλέψει στο Κολωνάκι και έμεινα εγώ εκεί, στα 17 μου. Είναι βέβαια να σε θέλει και η τύχη. Έγινε το όνειρό μου πραγματικότητα σε τρεις μήνες. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Τότε βέβαια δεν ήταν τα πράγματα όπως τώρα. Τότε το να παίζεις μουσική ήταν αλλιώς, τώρα όλοι παίζουν. Αυτό λοιπόν με βοήθησε και σε άλλους χώρους που έχουν να κάνουν με τη μουσική, κυρίως επειδή χτυπούσα πόρτες. Σκεφτόμουν ότι μου αρέσει μεν πολύ αυτή η δουλειά, αλλά έχει ημερομηνία λήξης, δύσκολα θα κάνει κανείς οικογένεια, άρα πρέπει να κάνω κι άλλα πράγματα, έτσι ώστε σιγά-σιγά να πάω προς τη μέρα και να μη δουλεύω μόνο νύχτα.
Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω σε μουσικά περιοδικά, χτύπαγα πόρτες σε ραδιόφωνα και τελικά κατέληξα στον sfera το ’98, μετά ασχολήθηκα μουσικά με την τηλεόραση, στο mad, δεν ξέρω πώς τελικά κατέληξα να μαγειρεύω με την Κορομηλά, αλλά νιώθω ευλογημένος που έχω κάνει και έχω δοκιμάσει τόσα πράγματα, τόσες εμπειρίες και τόσες δουλειές. Αισθάνομαι πολύ γεμάτος. Η Ρούλα, να σου πω, είναι μεγάλο σχολείο, πανεπιστήμιο. Για μένα, έπρεπε να έχει ανοίξει σχολή. Το μυαλό της είναι υπερβολικά μπροστά για την Ελλάδα. Και το να μπεις κάπου, σου δίνεται η ευκαιρία, το να μείνεις είναι το θέμα. Είναι αυτό που έιπαμε και στην αρχή, κρίνεσαι κάθε μέρα. Κι εμένα μου δόθηκε η ευκαιρία και μπήκα στον sfera, αλλά αν δεν άξιζα, θα είχα φύγει. Σιγά-σιγά λοιπόν, το ένα έφερε το άλλο και μέσα από σκληρή δουλειά σήμερα έχω φτάσει σε ένα σημείο, που μπορώ να πω πως δεν το φανταζόμουν. Το όνειρό μου ήταν να γράψω ένα τραγούδι, που να το μάθει ο κόσμος και να το τραγουδάει, ένα μόνο και μου έδωσε την ευκαιρία ο Χριστόδουλος, που πάντα τον ευχαριστώ, για πολλά πράγματα, έτσι κι αλλιώς και φτάσαμε να έχουμε γράψει τόσα.
Η Ρούλα, να σου πω, είναι μεγάλο σχολείο, πανεπιστήμιο. Για μένα, έπρεπε να έχει ανοίξει σχολή. Το μυαλό της είναι υπερβολικά μπροστά για την Ελλάδα.
Περίμενε γιατί μου είσαι χείμαρρος, μου έχεις ανοίξει τριάντα κεφάλαια… Θα μιλήσουμε και για τον Χριστόδουλο, αλλά προς το παρόν θέλω να μείνουμε λίγο στη θέση που έχεις στον sfera. Είναι πολύ βαρύ το φορτίο του διευθυντή, σε έναν από τους μεγαλύτερους ραδιοφωνικούς σταθμούς;
Πάρα πολύ βαρύ! Και το πιο βαρύ, που δεν το υπολόγιζα τόσο, είναι ότι ειδικά τον πρώτο χρόνο, σταυρώθηκα για αυτό από τον χώρο. Γιατί σου λέει, δεν μπορεί να γράφει τραγούδια κιαι να έχει τη δικαιοδοσία να παίζει ότι θέλει στο ραδιόφωνο. Το οποίο φυσικά και με στοιχεία, δεν ισχύει, γι’ αυτό και είμαι ακόμα εδώ. Όποιος έχει οποιονδήποτε ενδοιασμό, μπορεί να έρθει εδώ και να ανοίξουμε τα βιβλία μας, αφού πλέον στα ραδιόφωνα καταγράφονται όλα και να τσεκάρουμε τί παίζει, πώς παίζει και γιατί παίζει.
Κοίτα, από τη στιγμή που είσαι σε αυτή τη θέση και γράφεις και τραγούδια, λογικό είναι παίζεις τα τραγούδια σου…
Η δουλειά μου εδώ μέσα, είναι να ανέβει το ραδιόφωνο και όχι να κάνω ότι θέλω… δεν πήρα ένα ραδιόφωνο που είναι πρώτο και κάνω ότι θέλω και αποφασίζω και διατάζω. Άρα, το μέλημά μου και η δουλειά μου, είναι να ανέβει το ραδιόφωνο και δεν θα ανέβει αν κάνω ότι γουστάρω. Θέλει πολύ προσοχή, πολύ δουλειά και αν ακούει ο κόσμος αυτά που θέλει να ακούσει, αλλιώς δε θα ακούει. Δεν είμαι ιδιοκτήτης, είμαι διευθυντής. Τα τραγούδια μου άλλωστε, δεν παίζουν μόνο στον sfera. Κι εδώ φτάνουμε σε αυτό που σου είπα, ότι δεν πρέπει να έχεις κόμπλεξ, για να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Δεν μπορείς να κάνεις μια επιτυχία μόνος σου. Δηλαδή, δεν μπορεί ένα τραγούδι να γίνει επιτυχία, επειδή παίζει μόνο στον sfera, πρέπει να παίξει παντού. Επειδή έτυχε να έχω ένα μικρό ταλέντο σε αυτό, γιατί το μεγαλύτερο μέρος είναι του Χριστόδουλου και όχι δικό μου, πρέπει να σταυρωθώ για αυτό επειδή δουλεύω στον sfera ή πρέπει να επιλέξω ένα από τα δύο; Σταυρώθηκα, με πείραξε πάρα πολύ τον πρώτο χρόνο, έφαγα τρομερό πόλεμο και μέχρι τότε ξέρεις, δεν είχα ποτέ έχθρα γύρω μου, ήμουν το καλό παιδί και ξαφνικά έγινα όχι απλά μαύρο πρόβατο, τώρα θέλουν να με σκοτώσουν στα 10 μέτρα.
Είναι όντως δύσκολο να έχεις μάθει στα φώτα και μετά αυτά να σβήσουν, αλλά το θέμα είναι να μην έχεις απωθημένα.
Το γνωρίζω πολύ καλά αυτό! Από το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο όνομα της ελληνικής δισκογραφίας….
Το ξέρω, το ξέρω! Παρόλα αυτά όμως, το ότι είμαι εδώ και ο sfera ανεβαίνει, αποδεικνύει ότι κάνω σωστά τη δουλειά μου, είμαι τίμιος, είμαι δίκαιος και το μόνο που κάνω, είναι να δουλεύω 20 ώρες την ημέρα. Τόσο απλά… Η διάρκεια στον χρόνο αποδεικνύει τί είσαι και ποιος είσαι…
Αν ήσουν μόνο ραδιοφωνικός παραγωγός, τα τραγούδια σου θα έπαιζαν το ίδιο στο ραδιόφωνο; Θα είχες την ίδια δύναμη;
Να σου πω κάτι; Τα τραγούδια μου παιζόντουσαν περισσότερο και κάναμε πιο πολλές νούμερο 1 επιτυχίες πριν μπω εδώ, παρά από τότε που μπήκα. Μόνο καλό λοιπόν δεν έκανε αυτό στη δουλειά μας με τον Χριστόδουλο. Αυτό που δεν καταλαβαίνει ο χώρος μας είναι ότι αν εσένα σου αρέσει ένα τραγούδι, το παίξω ή δεν το παίξω εγώ στο ραδιόφωνο, εσύ θα το βρεις και θα το ακούσεις επειδή σου αρέσει. Πλέον υπάρχει το you tube, το facebook, υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να βρεις ένα τραγούδι.
…ειδικά τον πρώτο χρόνο, σταυρώθηκα από τον χώρο. Γιατί σου λέει, δεν μπορεί να γράφει τραγούδια κιαι να έχει τη δικαιοδοσία να παίζει ότι θέλει στο ραδιόφωνο.
Η αλήθεια όμως είναι, πως η πλύση εγκεφάλου, σου γίνεται μέσω ραδιοφώνου… Στο you tube, όπως είπες, θα βρεις το τραγούδι που σου αρέσει, αλλά στο ραδιόφωνο, θα μάθεις θες δε θες και το τραγούδι που δεν σου αρέσει…
Ναι, αλλά δε θα γίνει ποτέ το αγαπημένο σου! Πρέπει όμως να είναι τουλάχιστον ένα καλό τραγούδι, δεν μπορεί να είναι χάλια, γιατί στο χάλια τραγούδι, αλλάζεις ραδιόφωνο, υπάρχουν τόσες επιλογές.
Υπάρχουν και κακά τραγούδια στο ραδιόφωνο…
Κοίτα, τα κακά τραγούδια, δεν περνάνε ποτέ. Υπάρχουν όντως όμως κάποια μέτρια. Το ραδιόφωνο είναι σε έναν όμιλο. Ο όμιλος έχει κάποιες συνεργασίες, κάποιες απολαβές…
Τα τραγούδια μου παιζόντουσαν περισσότερο και κάναμε πιο πολλές νούμερο 1 επιτυχίες πριν μπω εδώ, παρά από τότε που μπήκα.
Κι έτσι δημιουργούνται κάποιες playlist… Υπάρχουν παραγωγοί, που παραπονιούντια, επειδή είναι υποχρεωμένοι να παίξουν την προκαθορισμένη playlist του ραδιοφώνου και νοσταλγούν τις εποχές που έμπαιναν στο studio και έπαιζαν τις δικές τους μουσικές επιλογές…
Ναι, ωραία και κάποτε έπαιζαν με βινύλιο και μετά ήρθε το cd και το mp3 και πάει λέγοντας… Δεν μπορείς να μείνεις στο βινύλιο πρώτον και δεύτερον, από τη στιγμή που ο χώρος μας άρχισε να ”μαυρίζει” και πλησίαζαν ακόμα και εμένα, που έπαιζα μόνο σαββατοκύριακο και μου έλεγαν πόσα θες για να παίξεις αυτό το τραγούδι, αφού ο χώρος έγινε έτσι και αυτό μπορεί να γίνεται ασύστολα, πρέπει από το ραδιόφωνο να υπάρχει ένας έλεγχος.
Φταίνε και οι καλλιτέχνες όμως σε αυτό. Γιατί αν κανείς τους δεν έδινε λεφτά, δε θα ”τα έπαιρνε” και κανείς, με αποτέλεσμα όλα να είναι πιο αξιοκρατικά. Τώρα που έγινε η αρχή, είναι δύσκολο και να σταματήσει…
Ναι, γιατί ο καλλιτέχνης σου λέει, αφού αυτός είναι ο τρόπος, θα πρέπει να πληρώσω. Γιατί αν ο μοναδικός τρόπος είναι αυτός, θα το κάνεις, θα πληρώσεις. Φταίνε σίγουρα αυτοί που το έχουν ξεκινήσει. Εγώ είμαι κατά σε αυτό και όσες φορές έχουν έρθει εδώ τέτοιες περιπτώσεις, τους λέω πόσα θες να δώσεις; Τόσα; Τους δείχνω το τμήμα διαφήμισης και τους προτρέπω στο να διαφημιστούν. Και αυτοί κάνουν καλό στον εαυτό τους κι εγώ βοηθάω τον όμιλό μου, στο να φέρω έσοδα. Αυτό είναι το σωστό και το τίμιο! Στη δική μου τσέπη, δεν έχει μπει σε αυτά τα 3 σχεδόν χρόνια που είμαι εδώ, ούτε 1 ευρώ, για αυτό και είμαι ακόμα εδώ. Ούτε και πρόκειται να μπει, αυτό είναι νόμος και εννοείται ότι το ίδιο γίνεται σε όλη την ομάδα. Πρώτον έχω κάποιοες αξίες και αρχές στη ζωή μου και δεύτερον θεωρώ ότι με τον χρηματισμό, πάντα θα έχεις στο μυαλό σου προβλήματα, δεν μπορώ συνεχώς να σκέφτομαι αν θα παίξει ένα τραγούδι, για το οποίο έχω πληρωθεί. Για να κάνεις σωστά τη δουλειά σου σε αυτό τον χώρο, πρέπει να είσαι καθαρός. Αν εσύ μου δώσεις ένα X ποσό για να παίξεις και έρθει ο Κωστόπουλος και μου πει τί έιναι αυτό, βγάλτο έξω, τί κάνω εγώ; Ξαναλέω, δεν είναι δικό μου το ραδιόφωνο, είμαι διευθυντής.
…ο χώρος μας άρχισε να ”μαυρίζει” και πλησίαζαν ακόμα και εμένα, που έπαιζα μόνο σαββατοκύριακο και μου έλεγαν πόσα θες για να παίξεις αυτό το τραγούδι…
Πες μου κάτι, ποια είναι τα κριτήρια, για να μπει ένα τραγούδι στην playlist ενός σταθμού; Από ποιους επιλέγονται και πώς γίνεται η διαδικασία;
Θα σου πω τί γίνεται εδώ… Εδώ, η δουλειά είναι ομαδική. Ακούμε τα τραγούδια εγώ, ο Νίκος Σουλιώτης και ο Βασίλης Καραμάνογλου. Τα αυτιά μας κλειδώνουν 100%. Όταν κλειδώνουν τα αυτιά μας, ξέρουμε ακριβώς τί θα γίνει επιτυχία. Είναι ελάχιστες οι φορές που έχουμε πέσει έξω στα τραγούδια και προσπαθούμε να παίζουμε όσο το δυνατό πιο εμπορικά, αλλά και ”ποιοτικά”, για εμπορικό ραδιόφωνο κομμάτια. Πολύ σημαντικό βέβαια είναι και το τί ζητάει ο κόσμος. Δηλαδή το ”έμεινα εδώ”, του Ρόκου, που δεν το έπαιζε κανείς, εμένα μου έστελναν μηνύματα κάθε μέρα και δεν το έπαιζε κανείς στο ραδιόφωνο. Το έβαλα να το ακούσουμε και λέμε αυτό είναι… Από πρόπερσι, το κομμάτι παίζει κάθε μέρα. Ο κόσμος μας το έδειξε αυτό.
Στα αυτιά σας φτάνουν τα πάντα, έτσι; Ότι και αν κυκλοφορεί…
Δυστυχώς! (γέλια) Δυστυχώς γιατί είναι αμάζευτο πλέον το σκηνικό. Με την ψηφιακή μορφή τραγουδιών έχει γίνει ένα μπάχαλο. Παλιά έπρεπε να κάνεις ένα δίσκο για να βγεις, έπρεπε να κάτσεις να δουλέψεις, να φας καιρό και τα τραγούδια δεν έβγαιναν κάθε 10 μέρες. Τώρα, σου λένε όλοι βγάζω ένα single, δε βγάζουν album, που σημαίνει ότι γίνεται ασταμάτητη καταιγίδα από όλους. Καταρχάς, όλα αυτά τα τραγούδια δεν μπορούν να παίξουν. Δεν έχουμε 50 ώρες την ημέρα, έχουμε 24. Δεν χωράνε να μπουν όλοι στο ραδιόφωνο. Ακόμα και ένα καλό τραγούδι είναι δύσκολο να μπει όταν έχεις τόσα τραγούδια και ειδικά όταν πρέπει να παίξουν όλοι οι μεγάλοι στα ραδιόφωνα, ο Ρέμος, ο Πλούταρχος, ο Βέρτης, η Βίσση και πάει λέγοντας. Όταν οι μεγάλοι έχουν τόσα καινούρια τραγούδια, πώς θα παίξουν όλοι; Νομίζω έχουμε υπερπληθώρα καλλιτεχνών και δεν είναι όλα τα τραγούδια καλά. Τέλος πάντων, πιστεύω πως στο τέλος όποιος αξίζει, δουλεύει και κυνηγάει τα όνειρά του, στο τέλος κάτι θα κάνει! Έχω γνωρίσει και πολλά παιδιά που λένε ότι προσπάθησα μία, δύο, στο τέλος τα παρατάνε και πηγαίνουν να δουλέψουν σε καφετέρια. Το όνειρό σου δεν το αφήνεις ποτέ, αρκεί να ξέρεις μέσα σου πως αξίζεις και να έχεις πάθος για αυτό που κάνεις!
Μου είπες πριν, πως τα αυτιά σας κλειδώνουν στην επιτυχία. Ποιο πιστεύεις ότι είναι τελικά το συστατικό της επιτυχίας;
Εξαρτάται από το τί θες… Υπάρχουν πολλά είδη επιτυχίας ή ”σουξέ”. Υπάρχει το καλό εμπορικό, όχι το δεύτερο εμπορικό που δουλεύει καλά στις πίστες ή στα clubs, το εμπορικό που μπορεί να σταθεί στο ραδιόφωνο, το ποιοτικό σουξέ, όπως το ”αν είσαι ένα αστέρι”, του Βέρτη. Τέτοια τραγούδια μας αρέσουν και αυτά αρέσουν και αυτά αρέσουν και στον κόσμο. Τραγούδια που μπορεί να τα ακούς 50 φορές την ημέρα και να μη σε πειράζει καθόλου.
Εσύ όταν γράφεις, έχεις στο μυαλό σου το σουξέ ή απλά θες να αποτυπώσεις την ψυχούλα σου στο χαρτί;
Το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος της δουλειάς το έχει ο Χριστόδουλος. Γράφει τη μελωδία, συνήθως η αρχική ιδέα του στίχου είναι δική του γιατί του βγαίνει κατευθείαν με τη μουσική και μετά δουλεύουμε μαζί, ανάλογα με το με ποιον καλλιτέχνη έχουμε να κάνουμε και τί πρέπει να πει αυτός ο καλλιτέχνης και μουσικά και στιχουργικά. Αυτό πιστεύω είναι το μυστικό της επιτυχίας.
Προσπαθούμε με όλους τους καλλιτέχνες να κάνουμε διαφορετικά πράγματα, για να μην επαναλαμβάνονται. Η επανάληψη του καλλιτέχνη στο μουσικό του ύφος είναι αυτό που τον τρώει.
Άρα δουλεύετε κατά παραγγελία…
Ακριβώς! Λέμε για παράδειγμα, τί δεν έχει πει ο Οικονομόπουλος; Χασάπικο. Τί χασάπικο πρέπει να είναι αυτό; Πρέπει να είναι και επιτυχία και πολύ καλό τραγούδι. Προσπαθούμε με όλους τους καλλιτέχνες να κάνουμε διαφορετικά πράγματα, για να μην επαναλαμβάνονται. Η επανάληψη του καλλιτέχνη στο μουσικό του ύφος είναι αυτό που τον τρώει.
Πες μου τώρα για το πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Χριστόδουλο…
Λοιπόν, εγώ τότε είχα κάνει remix το ”για σένα τα σπάω”, του Τσαλίκη και μιλούσα με τη Βίσση, τον Ρουβά για να κάνω remix σε κάποιοα τραγούδια τους. Βρήκα ένα studio λοιπόν, στο οποίο δούλευε ο Χριστόδουλος τον δίσκο του τότε και στο μπες-βγες συναντιόμασταν. Μου έβαζε τα τραγούδια του να του πω τη γνώμη μου, μιλούσαμε, αλλά αυτό ήταν. Τότε λοιπόν, ο Καρβέλας μου είχε ζητήσει να του κάνω παραγωγή στον δίσκο, επειδή του άρεσε το remix που είχα κάνει στην Άννα και δούλευα τα τραγούδια του στο studio. Κάποια στιγμή ο δίσκος έπρεπε να τελειώσει, αλλά το studio δεν είχε χρόνο και ο Χριστόδουλος, παρόλο που και αυτός έπρεπε να τελειώσει τη δική του δουλειά, έκανε πίσω όλη την παραγωγή του για να τελειώσω εγώ. Για μένα τότε, ήταν όνειρο ζωής να συνεργαστώ με τον Καρβέλα και τη Βίσση. Αυτό που έκανε ο Χριστόδουλος λοιπόν, δεν το κάνει κανείς στον χώρο. Ο καθένας κοιτάει να τελειώσει τη δουλειά του. Όταν ένας άνθρωπος που σε γνωρίζει ελάχιστα κάνει κάτι τέτοιο, οι δεσμοί γίνονται πολύ πιο γρήγορα στενοί κι έτσι γίναμε πάνω από όλα πολύ καλοί φίλοι. Είναι ο αδελφός που δεν έχω, για μένα είναι η οικογένειά μου και του οφείλω πολλά ευχαριστώ και σε πολλά επίπεδα. Τον αγαπάω και τον ευχαριστώ πολύ για όλα! Τον έχω σα φύλακα άγγελό μου! Ένα βράδυ λοιπόν, παίρνω τον Χριστόδουλο τηλέφωνο και του λέω μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη, αν θες και αν αυτό και αν το άλλο, έκανα μια ώρα για να του ζητήσω αυτό που ήθελα. Στο τέλος τον ρώτησα αν μπορώ κι εγώ να γράψω κάτι μαζί του και μου λέει φυσικά ρε, ότι θες και τότε γράψαμε το ”οκ”, της Παπαρίζου. Το πρώτο μου ήταν αυτό.
Πιστεύεις ότι το τραγούδι κάνει τον καλλιτέχνη ή ο καλλιτέχνης το τραγούδι;
-Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα; Μαζί είναι αυτά. Το μεγαλύτερο βάρος το έχει το τραγούδι. Αν ένα πολύ καλό τραγούδι, πάει σε ένα μέτριο τραγουδιστή, αυτός θα το δουλέψει. Αν ένα μέτριο τραγούδι το πει ένας καλός τραγουδιστής δε θα το δουλέψει. Αν έχεις το συνδυασμό βέβαια, είναι το ιδανικό. Δύσκολο όμως αυτό γιατί δεν είναι όλοι φωνάρες.
…έφαγα τρομερό πόλεμο και μέχρι τότε, δεν είχα ποτέ έχθρα γύρω μου, ήμουν το καλό παιδί και ξαφνικά έγινα όχι απλά μαύρο πρόβατο, τώρα θέλουν να με σκοτώσουν στα 10 μέτρα.
Το you tube και το internet γενικότερα, είναι εχθρός του ραδιοφώνου;
-Όχι, το ραδιόφωνο είναι δύναμη. Θα ακούσεις αυτό που θες στο you tube, αλλά το ραδιόφωνο είναι παρέα, το θέλει ο κόσμος, θέλει τον παραγωγό. Όχι να μιλάει τόσο όσο παλιότερα φυσικά, προτιμάει να ακούει πιο πολύ μουσική, αλλά τον θέλει και τον παραγωγό. Οπωσδήποτε στο internet θα ακούσεις και αυτό που δεν μπορείς να βρεις στο ραδιόφωνο, δηλαδή το καινούριο τραγούδι του Οικονομόπουλου για παράδειγμα, το γνωστό, με τη βρισιά, που δεν το παίζουν τα ραδιόφωνα, στο internet γίνεται χαμός. Όμως το ραδιόφωνο είναι άλλο πράγμα.
Σας έχει κάνει κακό το internet στη δουλειά σας όμως;
Όχι, γιατί το βάλαμε μέσα στη δουλειά μας. Αναβαθμίσαμε το site μας καταρχήν, μαζί με τη συνεργασία μας μαζί σας, με το tralala εννοώ και τώρα βλέπουμε πως μέσω internet, μας ακούν περισσότερο και στην επαρχία.
Ως δημιουργός τραγουδιών, δε σε ενοχλέι που κάποιος έχει τη δυνατότητα να ακούει τα τραγούδια σου μέσω internet χωρίς να τα πληρώσει ή να τα κατεβάσει και να τα έχει δωρεάν;
Ναι, αλλά μπορείς να κάνεις κάτι; Δυστυχώς, με την πειρατεία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πάντα θα υπάρχει ένας τρόπος για να τα βρει κάποιος δωρεάν. Πλέον υπάρχει παντού. Δε σκέφτεται κανείς ότι αυτό το πράγμα δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα σε κάποιους άλλους, γιατί κάποιοι άνθρωποι πληρώνονται. Και αναγκαστικά, οι παραγωγές δεν μπορούν πλέον να είναι πολυδάπανες και να είναι τα τραγούδια έτσι όπως πρέπει να είναι. Δηλαδή αν δεν είσαι μεγάλος καλλιτέχνης, στην παραγωγή σου δε θα βάλεις φυσικά όργανα, θα τα παίξεις από πλήκτρα, αλλά τα πράγματα δεν πρέπει να είναι έτσι αν θες να πετύχεις, όμως εκεί σε οδηγεί η κατάσταση.
…χαίρομαι που υπάρχει ένα site που ασχολείται τόσο καλά και σοβαρά με τηνελληνική δισκογραφία σε όλα τα επίπεδα και που είναι και τόσο updated, κάτι που η ελληνική μουσική πραγματικά χρειαζόταν.
Για να κλείσουμε αισιόδοξα τη συζήτησή μας, θα ήθελα να σου ευχηθώ να έχεις μια πολύ γεμάτη -αν υπάρχει άλλος χώρος- χρονιά και όλα όσα ονειρεύεσαι να τα πραγματοποιήσεις μέσα στο 2012.
Κι εγώ χαίρομαι που υπάρχει ένα site που ασχολείται τόσο καλά και σοβαρά με την ελληνική δισκογραφία σε όλα τα επίπεδα και που είναι και τόσο update, κάτι που η ελληνική μουσική πραγματικά χρειαζόταν. Δεν υπάρχει καμία εκπομπή που να ασχολείται τόσο σοβαρά με τη μουσική και μόνο με τη μουσική. Για μένα είναι ευχή αυτό που κάνετε, γιατί το κάνετε όχι απλά επαγγελματικά, αλλά επιστημονικά. Οπότε, εύχομαι το ’12, για το καλό όλων μας, οι αναγνώστες σας να γίνουν 102.2 εκατομμύρια. Να έχουμε όλοι υγεία, να χαμογελάσουμε λίγο και να στηρίζουμε τα ελληνικά προϊόντα και την ελληνική μουσική! Και σε ευχαριστώ πάρα πολύ, ήταν ωραία η κουβέντα γιατί θυμήθηκα πράγματα που τα είχα ξεχάσει, το μόνο που δεν είπα ήταν καμία συνταγή για μαγείρεμα! (γέλια)
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
Συνέντευξη στη Ριάνα Κουράκου
Φωτογράφηση Βασίλης Τσάπαλης
Διαβάστε επίσης
