Νατάσσα Θεοδωρίδου: Μόνο η υγεία μου θα μπορούσε να με κάνει να αφήσω το τραγούδι… κανείς άλλος!

Για δείτε τι μας λέει για την πρεμιέρας της αλλά και για πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα!!!

Βρισκόμαστε μερικές μέρες πριν την πρεμιέρα. Ποια είναι τα συναισθήματα κάθε φορά που πλησιάζει αυτή η στιγμή;

Ξεκινάμε αυτό το Σάββατο 14 Νοεμβρίου! Τα συναισθήματα μου είναι πάντα ίδια, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είναι συναισθήματα αγωνίας, χαράς – πάνω απ’ όλα χαράς γιατί κάνουμε κάτι που αγαπάμε πάρα πολύ – και το κυριότερο είναι ότι έχουμε διάθεση κάθε φορά διαφορετική γιατί κάθε φορά συνεργαζόμαστε με άλλους ανθρώπους, καινούριους και δίνονται καινούριες ιδέες. Αγαπώ το λαϊκό τραγούδι και αυτό μου αρέσει να κάνω. Όσα παιδιά έχω καλέσει φέτος εδώ, έχουν έρθει με πολύ καλή διάθεση. Άλλα πιο μοντέρνα, άλλα πιο λαϊκά, αλλά αγαπητά πολύ στον κόσμο. Κι αυτό έχει πάνω απ’ όλα σημασία.

Πρόσφατα συνεργαστήκατε με τον Γιώργο Σαμπάνη στο νέο σας τραγούδι “Άστα όλα κι έλα”.

Σε ευχαριστώ που μου το τονίζεις!!! Ναι ο Γιώργος έγραψε ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι και η Ελένη Γιαννατσούλια το έντυσε με λόγια πολύ ερωτικά όπως πάντα κι εύχομαι από καρδιάς να το αγαπήσουν οι άνθρωποι που με ακολουθούν.

Συνεργάζεστε με πάρα πολλούς καλλιτέχνες, νεότερους στο χώρο. Θέλω να μου πείτε αν έχετε ξανασυνεργαστεί και τι είδατε σε αυτούς τους ανθρώπους για να τους έχετε μαζί σας;

Κατ’αρχήν έχω κάνει πάρα πολλές συνεργασίες με πολλούς και σημαντικούς ανθρώπους, τους οποίους εκτιμώ βαθύτατα και αγαπώ. Όταν συνεργάζομαι με κάποιους – όχι πάντα- , όταν συνεργάζομαι όμως με κάποιον συνήθως, τις περισσότερες φορές το θέλω, γιατί εκτιμώ αυτό που βλέπω κι αυτό που ακούω. Καμιά φορά υπάρχουν κι ατυχίες, αλλά εντάξει δεν μπορούμε να τα προβλέπουμε όλα. Φέτος, λοιπόν, που είμαι με τη Στέλλα, το Νικηφόρο, τον Παναγιώτη, τον Κωνσταντίνο και τον Παντελή Καναράκη πάλι, έχω δει αυτό που θέλω. Έχω δει τη λάμψη μέσα στα μάτια τους και τη διάθεση να κάνουμε κάτι ωραίο.

Περνάμε δύσκολες στιγμές όλοι, με όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρο, τα τελευταία χρόνια. Πώς βλέπετε εσείς τον κόσμο που θέλει να έρθει εδώ, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και θέλει να αφιερώσει το χρόνο και μέρος των χρημάτων του να σας ακούσει;

Αυτό που ξέρω και μπορώ να απαντήσω με σιγουριά, είναι ότι όλοι μας ζούμε περίεργες εποχές, δύσκολες και ευαίσθητες εποχές, η τέχνη όμως είναι πάντα για μένα η καλύτερη παρέα σε ανθρώπους – η όποια μορφή τέχνης. Εγώ, λοιπόν, που είμαι τραγουδίστρια, θέλω να κρατάω καλή παρέα γιατί και για εμένα το τραγούδι είναι πολύ καλή παρέα. Και το μεγάλο δέλεαρ, για να μη λέμε τώρα περιττά λόγια, είναι το οικονομικό. Οπότε αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να κρατάμε τις τιμές όσο γίνεται πιο χαμηλά, ώστε όλοι οι άνθρωποι να μπορούμε να το αντέξουμε.

Τι σας λένε οι δικοί σας άνθρωποι που σε κάθε πρεμιέρα περιμένουν κι εκείνοι να δουν κάτι καινούριο;

Όλοι ξέρουν τι κάνω και απλά θέλουν να είμαι καλά. Να παράγω ένα όμορφο έργο, όπως και κάνω χρόνια, με πολύ καλή διάθεση και να φαίνομαι εγώ ότι είμαι καλά.

Πώς αισθάνεστε για την αγάπη που σας δίνει ο κόσμος σε κάθε σας εμφάνιση;

Η ανταπόκριση του κόσμου είναι αυτό που αναζητάς, αυτό που αποζητάς από τη δουλειά που κάνουμε, γιατί υπάρχει μία σχέση, είναι άμεσο αυτό που ζεις. Τουλάχιστον στην Ελλάδα, την Παρασκευή, το Σάββατο, να είναι κοντά σου και να μπορεί να σε αγγίξει, αυτό είναι μεγάλο δώρο, πολύ μεγάλο δώρο. Όταν κάποιος σου δείχνει μεγάλη αγάπη, γεμίζεις μέσα σου σε τόσα άλλα επίπεδα που πια νομίζω ότι απαλύνει τόσο πολύ τις αγωνίες σου, που όλοι μας κουβαλάμε – και λογικό είναι. Κι είναι ωραίο βρε παιδί μου. Δε νομίζω να υπάρχει πιο ωραίο πράγμα.

Ο κόσμος σας αγαπάει και σας ακολουθεί. Ωστόσο, ήθελα να μάθω αν στην αρχή της καριέρας σας είχατε τραγουδήσει ποτέ σε μαγαζί που ήταν άδειο;

Κοίτα αριθμητικά βέβαια δεν θυμάμαι να σου πω, αλλά αν σου έλεγε κάποιος ότι όλη μου η πορεία – όπως σας είπα πριν τραγουδάω 28 χρόνια – ότι σε αυτά τα 28 χρόνια ήταν όλα τέλεια, το λιγότερο θα έλεγα ψέματα. Βεβαίως, υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω κι έτσι είναι η δουλειά για όλους μας. Και βεβαίως στην αρχή μου δε φανταζόμουν αυτή την αποδοχή. Τα όνειρα μου έφταναν ως ένα σημείο και τελείωναν. Βέβαια δεν τα κυνηγούσα, δεν μου αρέσουν ποτέ οι βίαιες καταστάσεις. Πιστεύω ότι ένα οικοδόμημα χτίζεται σιγά σιγά, για να έχει γερά θεμέλια και να μπορεί να αντέξει. Οπότε έχοντας αυτό στο μυαλό μου εγώ, προσπαθούσα να χτίζω, να χτίζω για όποιον μονο με καλά τραγούδια. Κάνενα άλλο όπλο δεν είχα, πιστέψτε με κανένα. Το μόνο όπλο μας είναι τα καλά τραγούδια. Από εκεί και πέρα, δεν το φανταζόμουν, έγινε όμως κι ευχαριστώ όλους εσάς, το Θεό, όλους! Ένα ευχαριστώ μόνο.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς το τραγούδι;

Ποτέ. Δεν μπορώ καν να το φανταστώ. Δεν ξέρω καν αν θα ήμουν ενδιαφέρων άνθρωπος αν δεν τραγουδούσα. Δεν ξέρω. Αλλά δε με ενδιαφέρει και να μάθω γιατί αυτό είμαι, οπότε αυτό κάνω.

Υπάρχει το γονίδιο μέσα στην οικογένεια;

Θεωρώ μεγάλη αδικία να ακολουθεί το παιδί το επάγγελμα του γονιού γιατί ακολουθεί κάτι δεδομένο, κάτι ήδη επικυρωμένο και κάτι που έχει αποδειχτεί, οπότε πέφτει πάντα, αδίκως, σε μια σύγκριση. Και λένε, τι λένε; «Α ο γιος του τάδε, α η κόρη του τάδε.» Οπότε είναι άδικο για το παιδί. Εκτός πια κι αν μιλάμε για ένα μεγάλο ταλέντο, που μακάρι. Τα μεγάλα ταλέντα και να τα κρύψεις κάτω από τη γη, θα βγούν.

Η φωτογραφία στην αφίσα ήταν δική σας ιδέα;

Ήταν ιδέα μου. Το σκέφτηκα το καλοκαίρι, τον Ιούλιο. Είπα αυτό θα κάνω φέτος. Είχα παρέα μου και τη Στέλλα, και σε εκείνη άρεσε η ιδέα, και νομίζω ότι άρεσε και σε εσάς… Ωραία είναι! Δεν είναι κάτι σημαντικό. Δεν ήταν μία εκτέλεση τρελή.  Ήταν απλά μία ιδέα, η οποία μας κάθισε.

Αγαπάτε τη μουσική πάρα πολύ, είναι η ζωή σας. Θα μπορούσε κανείς να σας αναγκάσει να την αφήσετε;

Όχι κανείς! Μόνο η υγεία μου. Αν έχω την υγεία μου, όλα τα άλλα μπορώ να τα κάνω. Κανείς άλλος όμως.

Συνέντευξη: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Κατερίνα Γκίνη