Συνέντευξη | Στέφανος Τριανταφύλλης: «Η ελληνική μουσική δεν είναι εξοικειωμένη με τα ακούσματα των My Excuse και αυτό μας δυσκόλεψε»
Σε ένα σύντομο διάλειμμα από το γεμάτο πρόγραμμά του, ο ταλαντούχος τραγουδιστής μας μιλά αποκλειστικά για τα νέα του σχέδια, τους My Excuse, το όνειρο για μια καριέρα στο εξωτερικό αλλά και για τη συνεργασία του με το Στέλλιο Ρόκκο.
Καλησπέρα! Είναι χαρά μας που σε φιλοξενούμε στο tralala.gr. Αρχικά θέλω να μου πεις σε τι φάση σε συναντάμε αυτή την περίοδο.
Σας ευχαριστώ πολύ! Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στην Αυτοκίνηση κάθε Παρασκευή και Σάββατο και στο Barbarella στην Θεσσαλονίκη κάθε Κυριακή, με το Στέλιο Ρόκκο και την Κατερίνα Λιόλιου και παράλληλα πραγματοποιούμε live με το συγκρότημά μου τους My Excuse.
Σε γνωρίσαμε ως frontman των My Excuse. Είναι εύκολη ή δύσκολη η ελληνική μουσική σκηνή για αγγλόφωνα συγκροτήματα όπως εσείς;
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική μουσική σκηνή δεν είναι τόσο εξοικειωμένη με τα δικά μας ακούσματα. Δεν έχει συνηθίσει να ακούει αγγλόφωνο στίχο από ελληνικά συγκροτήματα και αυτό μας έχει δυσκολέψει λίγο όλα αυτά τα χρόνια. Σιγά σιγά όμως έχουμε καταφέρει να κτίσουμε το κοινό μας το οποίο παραμένει αφοσιωμένο και μας ακολουθεί παρά τα σημερινά μουσικά trends στην χώρα μας.
Ως My Excuse αφήσατε την Ελλάδα και πραγματοποιήσατε περιοδείες στην Αμερική. Φοβηθήκατε για το ξεκίνημά σας έξω; Και τι ήταν αυτό που σας ώθησε στο να πάρετε αυτή την απόφαση;
Τέτοιες κινήσεις δε γίνονται συχνά και φυσικά μας τρόμαζε στην αρχή, αλλά το θέλαμε πάρα πολύ γι’ αυτό και το τολμήσαμε. Ήταν απόφαση ζωής και ο λόγος που το αποφασίσαμε είναι αυτό που συζητήσαμε και πριν. Η μουσική μας απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό και όχι μόνο σε αυτό της Ελλάδας και ο καλύτερος τρόπος να την προωθήσουμε ήταν με το να βρεθούμε σε μια πιο μεγάλη αγορά που μπορεί να ταυτιστεί καλύτερα με τον αγγλόφωνο στίχο.
Πώς ήταν, αλήθεια, έξω; Τι διαφορές εντόπισες στον τρόπο που σας αντιμετώπισε το κοινό;
Προφανώς περάσαμε και δύσκολα. Μπορεί οι ευκαιρίες να είναι περισσότερες αλλά ο ανταγωνισμός που υπάρχει είναι τεράστιος. Δεν περιμέναμε ότι όλα θα ήταν ρόδινα. Τις περιμέναμε τις δυσκολίες και τις αντιμετωπίσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε. Το κοινό ήταν πολύ ανοιχτό, κατανοούσε απόλυτα τον ήχο μας και χαρήκαμε όταν είδαμε ότι μετά την πρώτη γνωριμία μας, μας ακολουθούσε πιστά τόσο στις live εμφανίσεις όσο και στα Social Media! Η δε ανταπόκριση από τους επαγγελματίες της βιομηχανίας είναι ο παράγοντας που μας κράτησε και μας κρατάει στον δρόμο.
Τον περασμένο Ιούνιο πληροφορηθήκαμε πως τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την περιοδεία στην Αμερική και να επιστρέψουν μόνιμα στην Ελλάδα. Ωστόσο εσύ παρέμεινες εκεί συνεχίζοντας το project των My Excuse. Περίγραψέ μου εκείνη την περίοδο, τι περνούσε από το μυαλό σου;
Ήταν δύσκολη περίοδος για μένα. Έπρεπε να αποφασίσω τι θα έκανα μετά. Το αναμενόμενο θα ήταν να επιστρέψω και εγώ στην Ελλάδα και να “ανασυνταχθώ” εδώ. Θα μου ήταν πιο εύκολο. Τελικά, αποφάσισα ότι ο καλύτερος αντικειμενικά τρόπος να κυνηγήσω το όνειρό μου ήταν να παραμείνω εκεί κι ας ήταν πιο δύσκολο σε πρακτικό και ψυχολογικό επίπεδο, και η απόφαση αυτή στην πορεία αποδείχτηκε σωστή.
Μέχρι το σημείο εκείνο, είχες σκεφτεί ποτέ να αφήσεις το συγκρότημα και να ακολουθήσεις solo καριέρα εντός ή εκτός Ελλάδος;
Κάποιες στιγμές έτυχε να περάσει κι αυτό από το μυαλό μου, αλλά δεν προχώρησα σε πράξεις. Ανέκαθεν αυτό που ήθελα, κι αυτό έκανα, ήταν να έχω το δικό μου συγκρότημα και μέσα από αυτή την ομάδα να προωθήσω τη μουσική μου στο κοινό. Αυτός ήταν ο πρωταρχικός μου στόχος και παραμένει ο ίδιος.
Θα ‘λεγε κανείς πως είναι ανώμαλη η προσγείωση από τη Θεσσαλονίκη –που είναι η πόλη σου- στην Αμερική. Τι σε κράτησε εκεί; Ποιος ήταν ο λόγος που παρέμεινες έστω και μόνος;
Είμαι μισός Αμερικάνος από τη μαμά μου και η οικογένειά μου πέρναγε το μισό χρόνο εκεί και το μισό στη Θεσσαλονίκη. Αισθάνομαι την Αμερική ως το δεύτερό μου σπίτι. Δεν αντιμετώπισα λοιπόν κανένα φαινόμενο «ανώμαλης προσγείωσης». Κατανοώ την νοοτροπία, την γνωρίζω και μπορώ να ζήσω με αυτό τον τρόπο ζωής. Παρόλα αυτά ήταν δύσκολη η απόφαση να μείνω στο Detroit στο οποίο δεν είχα κάποιον συγγενή ή δικό μου άνθρωπο. Έμεινα γιατί έκρινα ότι ήταν το κατάλληλο μέρος και ο ιδανικός τρόπος για να πραγματοποιήσω τα όνειρα και τους στόχους μου.
Πρόσφατα μάθαμε πως επέστρεψες στην Ελλάδα για ένα μικρό διάλειμμα. Παράλληλα, ξεκίνησες εμφανίσεις στην Αυτοκίνηση μαζί με το Στέλιο Ρόκκο αλλά και την Κατερίνα Λιόλιου. Είπες εύκολα το «ναι»;
Δεν ήταν εύκολο να πω «ναι» . Έπρεπε να σκεφτώ πολλές παραμέτρους. Στο Detroit οι επαφές είχαν ήδη γίνει, είχαν προγραμματιστεί κάποια πράγματα, αλλά αφού τα συζητήσαμε με τους ανθρώπους μου, αποφασίσαμε ότι το πρόγραμμα δε θα επηρεαστεί σημαντικά και μπορούμε για κάποιο διάστημα να συνεχίσουμε ενώ βρίσκομαι στην Ελλάδα. Από την άλλη, η πρόταση που δέχτηκα ήταν πολύ δελεαστική, με το Στέλιο Ρόκκο θέλαμε καιρό να δουλέψουμε μαζί και επίσης παραδέχομαι ότι μου είχε λείψει το κοινό στην Ελλάδα. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με έκαναν να πάρω την απόφαση να γυρίσω, έστω προσωρινά.
Πώς είναι να δουλεύεις δίπλα στον πολύπειρο Στέλιο Ρόκκο; Τι σε έχει συμβουλεύσει;
Ο Στέλιος Ρόκκος είναι ο καλύτερος στο είδος του. Έχουμε απίστευτη χημεία σε σημείο πια που μπορούμε να συνεννοηθούμε με ένα βλέμμα. Είναι σχολείο για μένα να δουλεύω μαζί του, με στηρίζει πάρα πολύ και τον ευχαριστώ και δημόσια γι’ αυτό.
Σου ταιριάζουν, πιστεύεις, αυτοί οι χώροι; Νιώθεις ο εαυτός σου επάνω στο stage της Αυτοκίνησης;
Δεν έχω συνηθίσει να βρίσκομαι σε τέτοιους χώρους. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο «φυσικός» μου χώρος είναι άλλος. Ήταν λίγο περίεργο στην αρχή, ωστόσο, ναι είμαι ο εαυτός μου. Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο προκειμένου να βγει καλό το αποτέλεσμα.
Υπάρχουν πλάνα επιστροφής στην Αμερική;
Ναι φυσικά. Ο στόχος παραμένει ο ίδιος πάντα.
Και τέλος, τι καινούργιο ετοιμάζεις; Θα ακούσουμε κάτι νέο δισκογραφικά;
Βρίσκομαι στο στούντιο και ετοιμάζω τα καινούργια μου τραγούδια. Είμαι ήδη σε επαφή με γνωστούς παραγωγούς στην Αμερική, οι οποίοι έχουν συμφωνήσει να αναλάβουν τον επόμενο δίσκο. Θα πούμε περισσότερα για αυτό σύντομα!
Συνέντευξη Αθανασία Βογιάρη