Συνεντευξη | Αποστολία Ζώη: «Όσοι προσπάθησαν να δηλητηριάσουν το μυαλό μου το καταφέρανε, έφυγα για αυτόν τον λόγο!»

Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα ανέπτυξε με μεγάλη χαρά η αγαπημένη ερμηνεύτρια Αποστολία Ζώη στη δημοσιογράφο Σοφία Μπεκιάρη και στο Tralala.gr!

Μη χάνετε λεπτό, ξεκινήστε να διαβάζετε και σίγουρα θα ανακαλύψετε πολλά!

Χαίρομαι που σε συναντώ Αποστολία και που πραγματοποιούμε αυτή τη συνέντευξη… θέλω να μάθω πώς είσαι αυτή την περίοδο…

Καταρχήν, είμαι πάρα πολύ καλά! Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί έχουμε καινούργιες εξελίξεις στην δουλειά, είχα ένα πολύ ωραίο καλοκαίρι και απ’ ότι φαίνεται οι θετικές εξελίξεις συνεχίζονται ακόμη και τώρα!

Είναι γεγονός πως τα επαγγελματικά σου ακολουθούν μόνο ανοδική πορεία το τελευταίο διάστημα!

Το πιστεύεις; Δεν έχω λόγο να μην είμαι καλά, είχα αλλαγές στην ζωή μου, είχα μετακομίσεις, ταξίδια… Γενικά μια γεμάτη ζωή!

Σε ανανέωσαν όλα όσα μου περιγράφεις; Εκτός, δηλαδή, από τον επαγγελματικό τομέα, βοήθησαν και την ψυχολογία σου;

Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, από τότε που είχα σταματήσει και ξανά ξεκίνησα σιγά σιγά την δουλειά, ότι γενικά δεν θέλω να αφήνω τα χρόνια να περνάνε έτσι. Μέχρι να πω ότι σταματάω δεν είχα κάνει ούτε ένα καλοκαίρι διακοπές και μάλιστα αυτό συνέβαινε και πριν γιατί έκανα πρωταθλητισμό. Οι αγώνες μου ήταν μέχρι 15 Αυγούστου και η προετοιμασία μου ξαναξεκινούσε 1η Σεπτέμβρη. Αυτό σήμαινε ότι είχα δύο εβδομάδες μόνο ελεύθερες κατά τις οποίες δεν προλάβαινα να κάνω τίποτα και ήμουν και παιδί! Από τότε έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αυτό το πράγμα δεν θα το αφήνω να συμβαίνει και θα προσπαθώ να διαχειρίζομαι όσο καλύτερα γίνεται τον χρόνο που μου δίνεται. Προσπαθώ να περνώ τις λίγες ελεύθερες μέρες μου κάνοντας ταξίδια, διακοπές, τρέλες γενικότερα και επιθυμώ να τις ζω με ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Ποιο είναι το νόημα της ζωής, εάν το μόνο που κάνεις είναι να δουλεύεις;

Μπορείς, όμως, να τηρείς πάντα αυτό που μου περιγράφεις; Είναι εύκολο κατά την καθημερινότητά σου να βρεις χρόνο και να τον αφιερώσεις στην Αποστολία;

Υπάρχουν περίοδοι που δεν βρίσκεις χρόνο, αλλά υπάρχει και το καλοκαίρι! Αν, για παράδειγμα, πω εγώ ότι τον Ιούνιο φέτος θέλω να κάνω δύο πενθήμερα διακοπές, κάποια στιγμή θα κάτσουνε οι πέντε μέρες που θα τις βρω τις κενές για να μπορέσω να ξεφύγω. Εάν έχει φτάσει όμως ο Αύγουστος και δεν το έχω κάνει, κάτι δεν κάνω σωστά… είναι σαν να μην το θέλω. Θα πρέπει να το προγραμματίσω, να έχω κι εγώ τη θέληση και να μην αφήσω το χρόνο να περνάει έτσι. Λίγο πολύ κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη ζωή μας γενικότερα, πρέπει να βρίσκεις χρόνο για τους ανθρώπους που αγαπάς, αλλιώς οι ανθρώπινες σχέσεις φθείρουν και φτάνουν στο τέλος τους.

Τι άλλαξες στη ζωή και την καθημερινότητά σου, καθώς επέστρεψες από το διάστημα που απείχες από το χώρο;

Πάρα πολλά! Tο πιο σημαντικό που πέταξα ήταν οι σκέψεις οι δηλητηριασμένες. Σε αυτόν το χώρο δηλητηριάζεσαι γιατί οι άνθρωποι σε κάνουν να σκέφτεσαι περίεργα. Δεν είναι όλος ο κόσμος αυτής της δουλειάς έτσι αλλά υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δεν σου φέρονται straight λέγοντάς σου ξεκάθαρα την αλήθεια. Αυτό εμένα τουλάχιστον με έκανε να σκέφτομαι πιο πονηρά πράγματα που εγώ σαν άνθρωπος δεν θέλω να τα έχω στην ζωή μου. Σιγά σιγά βρήκα τις άμυνες μου και τα πατήματα μου για να μπορώ να κρατάω και την θετικότητα και την αγνότητα που έχω σαν χαρακτήρας. Ως τότε τα κρατούσα μέσα μου όσα συνέβαιναν και αυτό με έφθειρε πολύ, τώρα αντιμετωπίζω καταστάσεις και ανθρώπους χωρίς να κλείνομαι στον εαυτό μου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω καταφέρει, νομίζω, και είναι αυτό που με βοήθησε ώστε να επιστρέψω στη δουλειά. Διαφορετικά, δε θα μπορούσα να ξαναμπώ σε αυτόν τον φαύλο κύκλο… το τραγούδι το αγαπώ και το αγαπούσα πάντα αλλά ότι το περιβάλλει, όχι!

Έρχονται στιγμές που νιώθεις πως ενώ αγαπάς τη δουλειά σου, ίσως να μην είναι αυτός ο χώρος στον οποίο ανήκεις;

Το αισθάνθηκα πάρα πολύ έντονα και ήταν από τους σημαντικότερους λόγους που αποτραβήχτηκα, οπότε θα μου πεις γιατί επέστρεψες; Επέστρεψα γιατί βρήκα τα πατήματα για να μπορώ να ανταπεξέλθω. Δεν μπορεί κάποιος που σκέφτεται πονηρά να μου στερήσει κάτι που εγώ αγαπώ. Ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη το τραγούδι δεν φαντάστηκα ποτέ όλα αυτά. Δεν ήξερα τα παρελκόμενα του επαγγέλματος , τα γνώρισα προσπάθησα να ανταπεξέλθω , ανταπεξήλθα μέχρι ένα σημείο και σταμάτησα για να δω τι θέλω να κάνω με αυτή την δουλειά. Όσοι προσπάθησαν να δηλητηριάσουν το μυαλό μου το καταφέρανε, έφυγα για αυτόν τον λόγο. Ευτυχώς έχω βρει ξανά τις δυνάμεις μου, έχω αλλάξει μέσα μου έχω κάνει τον απολογισμό μου, έχω ηρεμήσει. Μόνο με ηρεμία και με ειλικρίνεια θα μπορέσω να μείνω στο χώρο, πρεσβεύω την ειλικρίνεια και την αλήθεια και το έχω πληρώσει αυτό σε αυτή την δουλειά.

Αντέχει, θεωρείς, ο χώρος αυτός την ειλικρίνεια και την αλήθεια;

Θέλω να καταφέρω να επιτύχω σε αυτό που έχω ονειρευτεί γιατί υπάρχουν πολλές δουλειές που γίνονται με πολλή αγάπη, με πολλή αλήθεια και πολλή ειλικρίνεια. Εγώ αυτό κοιτώ στη ζωή μου, προσπαθώ να βρω το ιδανικό σε όλα τα επίπεδα… επαγγελματικά ή προσωπικά… Αυτή τη στιγμή έχω γυρίσει σελίδα, έχω κοντά μου συνεργάτες με τους οποίους μπορούμε και συνεννοούμαστε σε πάρα πολύ καλό επίπεδο. Τους εμπιστεύομαι και τους θεωρώ αληθινούς. Μακάρι να συνεχιστεί αυτό, θα ήταν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω με την επιστροφή μου.

Τι σκεφτόσουν κατά το διάστημα της απουσίας σου; Περισσότερο ένιωθες ανακούφιση ή λύπη επειδή είχες απομακρυνθεί;

Είχα φτάσει να νιώσω μέχρι και απέχθεια για το τραγούδι το ίδιο. Το μόνο που συνέχισα να κάνω ήταν να μπαίνω στο studio, που ήταν και το μοναδικό που είχε μείνει ανεπηρέαστο. Έφευγα από τις ηχογραφήσεις νιώθοντας καλά γιατί στην ουσία ήταν αυτό που πραγματικά αγαπώ. Στο studio είσαι μονάχα εσύ και τα τραγούδια σου, δεν πας για να αναμειχθείς με άλλους ανθρώπους που θα σε επηρεάσουν ποικιλοτρόπως. Εκεί δημιουργείς, κάνεις αυτό που αγαπάς με τον τρόπο που εσύ θέλεις. Από τα υπόλοιπα κομμάτια της δουλειάς δεν μου έλειψε τίποτα, δεν τα σκέφτηκα δευτερόλεπτο.

Είναι δύσκολος αυτός ο χώρος για μια γυναίκα τραγουδίστρια;

Είναι πάρα πολύ δύσκολος. Aν κοιτάξεις την πορεία των γυναικών σε αυτό το επάγγελμα, θα δεις πως είναι αποκλεισμένες. Υπήρχαν τουλάχιστον πέντε – έξι πρώτα ονόματα και αυτή την στιγμή είναι τόσο λίγα. Παλιότερα είχες επιλογές, υπήρχαν γυναίκες που ηγούνταν σε σχήματα και άλλες που ήταν εξίσου καλές αλλά εμφανίζονταν μαζί με άντρες καλλιτέχνες ως δεύτερα ονόματα. Αυτή την στιγμή οι γυναίκες σε αυτό τον χώρο είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες, εγώ έτσι το είδα γυρνώντας… Είχα μια άλλη εικόνα φεύγοντας, όσο καιρό έλειψα δεν ασχολήθηκα καθόλου και όταν επέστρεψα ο «χάρτης» ήταν κενός από γυναίκες… Αυτό εμένα με στεναχωρεί. Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω μια συνεργασία και το συζήτησα κιόλας με ένα γυναικείο σχήμα αλλά πρέπει να είναι πολύ ανοιχτόμυαλες οι γυναίκες, δεν ξέρω αν τελικά μπορεί να γίνει.

Μου λες πως είναι δύσκολο να υπάρξει συνεργασία μεταξύ γυναικών. Μήπως φταίει το γεγονός πως τρέφουν μεγαλύτερο ανταγωνισμό η μία απέναντι στην άλλη;

Έχω κάνει συνεργασία με γυναίκα καλλιτέχνιδα για πολλά χρόνια και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Μιλάω για την Πέγκυ Ζήνα, συνεργαστήκαμε εξαιρετικά, με στήριξε απίστευτα. Ο βασικότερος λόγος που ξεκίνησα στην Αθήνα και ακούστηκε το όνομά μου ήταν η Πέγκυ Ζήνα κι ο Γιώργος Λύρας, δεν μπορώ να ξεχάσω το πόσο με βοήθησαν και δεν ξέρω αν θα το έκανε κανείς άλλος αυτό. Άλλη μία συνεργασία μου που θυμάμαι ευχάριστά είναι με την Έλενα Παπαρίζου, δουλέψαμε μαζί στο «Θάλασσα» . Θυμάμαι ότι τρέχαμε στην αγορά να βρούμε ρούχα μζί γιατί είχα μια ατυχία. Με πήρε χεράκι χεράκι μέρα πρεμιέρας να βρούμε τα κατάλληλα ρούχα. Πέρα από την συνεργασία μας που ήταν άψογη είναι και παρασκηνιακά μια εξαιρετική γυναίκα. Δεν είχαμε κανέναν πρόβλημα στην συνεργασία, ίσα ίσα κάναμε φανταστικά ντουέτα, έχω ωραίες εμπειρίες από τις γυναικείες μου συνεργασίες. Ενώ στην παγκόσμια δισκογραφία οι γυναικείες παρουσίες είναι άλλου επιπέδου, στην Ελλάδα δε συμβαίνει αυτό.

Πως είναι τα πράγματα τώρα που επέστρεψες; Η περίοδος είναι λίγο περίεργη, δεδομένης της γενικότερης κρίσης που επικρατεί, σε αγχώνει;

Σκέφτηκα ότι πρέπει να αγχώνομαι μέχρι ενός σημείου γιατί μετά μου κάνει κακό. Βρήκα δικλείδες προστασίας γιατί θεωρώ πως το άγχος στη ζωή μας είναι ότι χειρότερο. Αν μετά την επιστροφή μου συνέχιζα να αγχώνομαι υπέρ του δέοντος, θα αντιδρούσα διαφορετικά. Δεν είμαι στενόμυαλη, θα μπορούσα να κάνω κι άλλα πράγματα, δεν είναι το τραγούδι και μετά το χάος. Ένας άνθρωπος που μπορεί να είναι καλός σε αυτό, μπορεί να κάνει καλά και άλλα πράγματα κι εγώ θα επιλέξω σε πιθανή τέτοια περίπτωση να βρω και να κάνω κάτι άλλο που θα το ευχαριστιέμαι.

Άρα δεν νιώθεις πως έχεις εγκλωβιστεί σε αυτό το επάγγελμα…

Δεν είναι η ζωή μου όλη. Επίσης δεν είμαι ματαιόδοξη, έχω στόχους, κυνηγάω το καλύτερο και δεν είναι πως απλά το κυνηγάω, θέλω και να προσπαθώ γι’ αυτό. Από κει και πέρα δεν είναι αυτό ο γνώμονάς μου, το να είμαι και να παραμείνω επώνυμη δεν είναι αυτοσκοπός μου. Όλο το star system είναι ουτοπία γιατί όταν γυρίσεις σπίτι θα είσαι ξανά μόνος σου και δε θα υπάρχει κανείς να έρθει και να σου πει «Τι καλή που είσαι, τι καλή φωνή που έχεις και πόσο όμορφη δείχνεις!»… Εάν εγκλωβιστείς εκεί, είσαι μίζερος και μισός άνθρωπος.

Υπήρχαν στιγμές που ένιωσες ότι κάπου έχασες τον αυτοέλεγχό σου, ότι ήθελες να απασχολείς συνεχώς;

Όχι, νομίζω ότι το να απασχολώ συνέχεια δεν το είχα ποτέ στην ζωή μου, είχα όμως το ότι πρέπει να γίνω καλύτερη. Ήθελα το καλύτερο για μένα και το προσπαθούσα με τρόπο εμμονικό. Από παιδί ήμουν αρκετά διακριτική και ενώ άλλες φορές ήμουν θαρραλέα, άλλες ήθελα απλά να κλειστώ στο καβούκι ώστε να μη με βλέπει κανείς. Αυτό το έχω ακόμη! (γέλια) Ισχύει αυτό που λένε ότι αυτό που είσαι στα μαθητικά σου χρόνια, αυτό συνεχίζεις να είσαι και μεγαλώνοντας! Εμένα με ακολουθεί σ’ όλη μου τη ζωή. Φαντάσου ότι ακόμα και σήμερα εκεί που μπορεί τη μία στιγμή να βγω σε μια σκηνή με δύο χιλιάδες κόσμο από κάτω, την επόμενη μπορεί να κυκλοφορώ σε ένα εμπορικό κέντρο και να ντραπώ εάν με κοιτάξει κάποιος.

Πως μπορεί μία τραγουδίστρια όπως εσύ να το διαχειριστεί αυτό;

Επειδή το έχω από παιδί αυτό το πράγμα που σου λέω, έχω ένα θέμα! Είναι πολύ δύσκολο, ακόμα δεν ξέρω εάν το διαχειρίζομαι καλά. Πλέον μιλάω, παλαιότερα δεν μιλούσα, το άφηνα να με καταπίνει. Τώρα θα πω «Γεια σας, τι κάνετε;», θα ανοίξω συζήτηση γιατί έτσι μαλακώνεις και τον άλλον, νιώθεις και εσύ καλύτερα. Ακόμη κι αγενής να είναι ο άλλος, θα του δώσω ευγενικά να καταλάβει πως η συμπεριφορά του είναι ακατάλληλη. Ούτε αυτό είναι κάτι που θα έκανα πριν, αντιλαμβάνομαι τώρα πως είναι πολύ λυτρωτικό να λες τι βρίσκεις θετικό και τι αρνητικό. Άνθρωποι είμαστε, αν είσαι αγενής γιατί να μην στο πω;

Νιώθεις ότι έχεις καταπιεστεί ποτέ σε αυτό το κομμάτι λόγω της δουλειάς σου; Έχεις έρθει σε σημείο να εκνευριστείς πραγματικά από κάποιον ή κάτι και να πρέπει να το παραμερίσεις για να μην φανεί προς τα έξω;

Κάτι εξωφρενικό δεν θυμάμαι γιατί γενικότερα είμαι άνθρωπος της υπομονής. Είμαι άνθρωπος που θέλω να φέρνω σε ισορροπία τα πράγματα και γενικά να βάζω τον άλλον στην θέση του, αν χρειαστεί, με τον τρόπο μου. Γενικά δεν θυμάμαι κάτι τρομερά κραυγαλέο, υπήρχανε όμως στιγμές που έγιναν έντονοι διάλογοι. Έλεγα «Πλάκα μου κάνεις, δεν μπορεί να με ρωτάς τέτοια πράγματα», τα κρατούσα μέσα μου… Σκεφτόμουν ότι δεν αξίζει τον κόπο να κάτσω και να εξηγήσω που βρίσκω το λάθος στην οποιαδήποτε ακατάλληλη συμπεριφορά συναντήσω, αντιθέτως θα ήταν καλύτερα να το προσπεράσω αντιμετωπίζοντάς το με χιούμορ. Το χιούμορ είναι βάλσαμο για έναν καλλιτέχνη. Σε μία συνέντευξη, για παράδειγμα, μπορεί να έχεις στριμωχθεί από μία ερώτηση και να μη θέλεις να απαντήσεις… Εκεί αφήνεις το σοβαρό ύφος και ξεπερνάς την αμηχανία στην οποία έχεις έρθει.

Αγχώνεσαι όταν πρέπει να δώσεις μία συνέντευξη; Είσαι επιφυλακτική όταν δεν ξέρεις τι πρόκειται να συναντήσεις;

Δε θα έλεγα ότι είμαι επιφυλακτική, δε μου αρέσει απλά σε συνεντεύξεις να διακρίνω το άγχος του δημοσιογράφου όταν φτάνει σε… επίμαχες ερωτήσεις. Έχουν κάποιες ερωτήσεις στο μυαλό τους επειδή τις «προστάζουν» τα κανάλια ή οι εργοδότες και βλέπεις πως έρχονται ουσιαστικά απροετοίμαστοι, έχοντας στο νου τους μόνο να βγάλουν μια «κίτρινη» είδηση. Οι καλύτερες συνεντεύξεις που έχω κάνει είναι με ανθρώπους που δεν είναι ακριβώς επαγγελματίες, αυτοί σε ακούνε καλύτερα και βλέπουν το ανθρώπινο της υπόθεσης. Ο επαγγελματίας ρεπόρτερ που θα έρθει έχει το αφεντικό του να τον πιέζει και το κανάλι να τον πληρώνει τρεις και εξήντα για να βγάλει όλη τη δουλειά. Σαν άνθρωπος θεωρώ ότι έχω κάνει αρκετά πράγματα στη ζωή μου -εκτός από το τραγούδι- για τα οποία μπορώ να συζητήσω, έχω άποψη όπως όλοι, οπότε έχω ένα σωρό πράγματα να πω. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί στις πιο «επαγγελματικές» συνεντεύξεις θα πρέπει να βγαίνουν μπροστά άλλες πτυχές από τη ζωή μου που δεν ενδιαφέρουν κανέναν.

Είναι ανάγκη των καλλιτεχνών, και γενικότερα των ανθρώπων που βρίσκονται μπροστά στα φώτα, να νιώθουν ότι πρέπει να… «αποκαλύπτουν» πάντα κάτι ώστε να φαίνονται ενδιαφέροντες;

Θεωρώ ότι εξαρτάται και από την προσωπικότητα, δεν είμαι σε αυτή την κλίμακα, έχω αποφασίσει ένα πράγμα… Θέλω να μιλάω με περισσότερο θάρρος αλλά όχι και να λέω κάτι το οποίο δεν με αντιπροσωπεύει. Αν με ρωτάς αν θα μπορούσα να πω κάτι που δεν είμαι και να το δηλώσω μόνο και μόνο για να κάνω ντόρο, εκ των πραγμάτων δεν το μπορώ γιατί το βράδυ δεν θα κοιμηθώ ήσυχη. Ίσως κάποια στιγμή να φτάσω σε ένα σημείο που να πω ότι θέλω να μιλήσω πιο ανοιχτά και να μην φοβηθώ την «κοινή γνώμη», αυτό το ‘χω αποφασίσει γιατί όταν θέλω να λέω ότι πρεσβεύω την αλήθεια δεν μπορώ να φοβάμαι να την πω δημόσια. Δεν γίνεται δηλαδή να την λέω μόνο στα προσωπικά ή τα επαγγελματικά που δεν γνωρίζει ο κόσμος, αξίζει να πω την άποψή μου δημόσια γιατί μπορεί να επηρεάσει θετικά και δέκα ανθρώπους.

Βλέποντας πως έχουν τα πράγματα στη δισκογραφία και τη νυχτερινή διασκέδαση σήμερα, θεωρείς πως είναι αξιοκρατικά; Όσοι αξίζουν, βρίσκονται εκεί;

Όχι ακριβώς, θεωρώ ότι γενικά είναι μια περίοδος ξεκαθαρίσματος, με στεναχωρεί -όπως είπα- ότι οι γυναίκες δεν έχουν το ισόποσο μερίδιο που θα έπρεπε να έχουν για να είναι στην νύχτα. Δεν υπάρχει σεβασμός στη νύχτα, παρόλα αυτά εγώ δεν μπορώ να το κρίνω έτσι όπως μου το ρωτάς γιατί αυτό είναι κάτι που δείχνει ο χρόνος. Απ’ τη μία λες «Πως δουλεύει τώρα αυτός;» κι απ’ την άλλη βλέπεις καλλιτέχνες να κάνουν απίστευτα come-back, όπως πρόσφατα ο Σχοινάς. Όταν επανήλθε δεν πίστευε κανένας τι μπορεί να συμβεί… Εγώ το Διονύση τον συμπαθώ πάρα πολύ και είχαμε κάνει μια συζήτηση τότε και μου ‘χε φανεί υπέροχο αυτό που έκανε. Εγώ είχα ήδη σταματήσει κι αυτός ξεκινούσε δειλά δειλά σε μικρή κλίμακα. Αν κάτι είναι αληθινό και με αγάπη φτιαγμένο πιστεύω ότι θα έχει επιτυχία. Στη δική μου περίπτωση ο χρόνος θα δείξει τι θα συμβεί. Απουσίασα πολλά χρόνια ενεργά και τώρα αισθάνομαι ότι κάνω πιο σοβαρά βήματα. Ο χρόνος θα δείξει αν πρέπει να μείνω ή όχι σε αυτή τη δουλειά.

Υπάρχουν μερικοί καλλιτέχνες που ξεχωρίζουν στα μάτια του κοινού, ως «μία κατηγορία από μόνοι τους», για παράδειγμα ο Γιώργος Μαζωνάκης. Ποια είναι η γνώμη σου;

Είναι ευλογία το να έχεις το κοινό σου, την ταυτότητά σου… και ποιος δε θα ‘θελε να κάνει κάτι τέτοιο. Μόνο έτσι μπορείς να πετύχεις, όντας συγκεκριμένος και πρεσβεύοντας στο 100% την πραγματικότητά σου. Θεωρώ πως το Γιώργο Μαζωνάκη τον ακολουθούν και λόγω της στάσης ζωής του. Δεν είναι μόνο ότι είναι έντονος στην σκηνική του παρουσία, τον είδα το καλοκαίρι και μπορώ να πω πως είναι ένας χαλαρός και προσιτός καλλιτέχνης που κάνει αυτό που γουστάρει και φαίνεται. Πέρα από το live του όμως έχει και μια στάση ζωής, τον ζηλεύω που κάθε καλοκαίρι –εκτός του φετινού- πηγαίνει στην Κρήτη και ησυχάζει μακριά απ’ τα φώτα. Δεν έχει κάνει καριεράρα ο Γιώργος; Φυσικά κι έχει κάνει! Έκτοτε όμως λέει ότι τα καλοκαίρια τα θέλει για πάρτη του. Εγώ του βγάζω το καπέλο και είναι φαν, προσπαθώ πια κι εγώ να κάνω κάτι ανάλογο. Θέλω να περνάω χρόνο με τους δικούς μου ανθρώπους και να πετυχαίνω τους στόχους που θέτω.

Πάνος Κιάμος…

Ο Πάνος Κιάμος είναι ένας καλλιτέχνης που θεωρώ ότι δουλεύει σαν σκυλί. Σε όποιο studio κι αν έχω πάει, με όποιον συνθέτη και αν συναντήθηκα είχε κι ένα demo του, μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Γυρνάει από studio σε studio και κάνει demos, έχει επικεντρωθεί μόνο στην δουλειά, δεν ασχολείται ούτε με ίντριγκες , ούτε με πάρτυ, είναι το παιδί του λαού. Τραγουδάει τραγούδια που γουστάρει στη δουλειά αυτή, έχει κάνει την οικογένεια του, είναι γενναιόδωρος στις συνεργασίες του και πιστεύω ότι χαράζει πολύ σημαντική πορεία. Είναι η ήσυχη δύναμη ο Πάνος γιατί δεν τον περίμενε κανείς και τώρα έχει ένα τεράστιο κοινό από φανατικούς του. Είναι πολύ ήρεμος, κάνει την δουλειά του και μέσα από αυτό, χρόνο με τον χρόνο κερδίζει έδαφος .

Αντώνης Ρέμος…

Ο Αντώνης Ρέμος έχει φτάσει στο σημείο να ανήκει στους κλασσικούς. Ξεκινάς την καριέρα σου, κάνεις επιτυχίες, φτάνεις στο πικ σου και μετά τι γίνεται; Δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου ώστε να παραμείνεις all time classic, όπως ο Πασχάλης Τερζής ή ο Γιάννης Πάριος. Το να μπορέσεις να ανήκεις σ’ αυτή την κατηγορία είναι πραγματικά δύσκολο κι ο Αντώνης Ρέμος οδεύει προς τα εκεί. Η χροιά του είναι λατρεμένη, μπορώ να τον ακούω για ώρες, μου αρέσει πολύ το ηχόχρωμα του και με ηρεμεί η φωνή του. Έχει πει απίστευτα τραγούδια που τα έχω ζηλέψει πάμπολλες φορές, από κει και πέρα θα ήθελα να… «κλασσικοκοποιηθεί» γιατί είναι από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Θα ήθελα να το πετύχει αυτό, να το δω να του συμβαίνει. Χαίρομαι γιατί πια έκανε και την οικογένειά του κι ολοκληρώθηκε και σαν άνθρωπος!

Ας πάμε τώρα και στα δικά σου… Λίγες μέρες πριν κυκλοφόρησε το νέο σου τραγούδι που φέρει τον θετικότατο τίτλο «Καλημέρα να μου λες». Πες μου γι’ αυτό… Πως το επέλεξες ως το επόμενο single σου;

Ούτε εγώ κατάλαβα πως συνέβη να σου πω την αλήθεια! Το καλοκαίρι ήμουν σπίτι με τον Λεωνίδα Σώζο και γράφαμε μαζί τους στίχους για το κομμάτι. Δουλεύουμε και μουσικά και στιχουργικά παρέα και κάποια άλλα κομμάτια. Επειδή του αρέσει πολύ η ισραηλινή μουσική και το μπλέξιμο της Δύσης με την Ανατολή, βρήκε αυτό το κομμάτι που έχει τέτοια στοιχεία. Είναι δυτικότροπα τραγουδισμένο και κουβαλάει πολλή Ανατολή μέσα του. Μου πρότεινε να το ακούσω γιατί θα μου ταίριαζε πολύ κι έτσι το άκουσα. Απ’ την αρχή μου έκανε το κλικ, βέβαια με την γλώσσα την ισραηλινή δεν καταλαβαίνεις, σου είναι δύσκολο να φανταστείς πως ένα κομμάτι μπορεί να εξελιχθεί στην ελληνική γλώσσα. Δειλά δειλά είπαμε να το δουλέψουμε και σε πρώτη φάση είπαμε να βάλουμε έναν στίχο απλό να δούμε πως ακούγεται στα ελληνικά. Καταλήξαμε τελικά να δουλέψουμε εξολοκλήρου εμείς τον στίχο, κάτι που δεν το είχαμε στο πρόγραμμα να σου πω την αλήθεια γιατί δεν περίμενα ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε τόσο εύκολα την άδεια. Εξαιτίας αυτού που έχει γίνει με τα capital controls θεώρησα ότι θα ‘χω τρομερό πρόβλημα στο να πάρω την άδεια. Ήρθαμε σε επαφή με τους ανθρώπους, με βοήθησε μια φίλη μου σε αυτό γιατί είχε μια άκρη, ενθουσιαστήκαν, τους άρεσε πολύ σαν ιδέα και η άδεια ουσιαστικά πάρθηκε σε μία μέρα. Το γραφειοκρατικό κομμάτι κράτησε περίπου ένα μήνα, αρχές Σεπτέμβρη εγώ είχα την άδεια και το χαρτί το πήρα έπειτα από ένα μήνα στα χέρια μου. Θεωρώ ότι ήταν καρμικό το να είναι αυτό το επόμενό μου single γιατί έμαθα εκ των υστέρων ότι κι άλλος καλλιτέχνης προσπάθησε να πάρει την άδεια και δεν τα κατάφερε, ενώ είχε έτοιμο το κομμάτι στην παραγωγή. Σε εμένα έγιναν όλα τόσο απλά!

Άρα ουσιαστικά εσύ έχεις γράψει τους στίχους μαζί με τον Λεωνίδα…

Βασικά όταν πλέον είπαμε ότι το κομμάτι το παίρνουμε, εγώ ήθελα αυτό το concept που γράψαμε. Το συζήτησα με τον Λεωνίδα και του είπα ότι θέλω ένα concept στο οποίο μια γυναίκα που έχει ζήσει αυτά που έχει ζήσει στην ζωή της κι έχει απογοητευτεί, δεν περιμένει να βρει κάποιον άνθρωπο να αγαπήσει και τελικά τον βρίσκει. Ήθελα κάτι αισιόδοξο στο οποίο να υπάρχει αγάπη, να υπάρχει ο άνθρωπος σου τον οποίο ήταν γραφτό να βρεις. Από κει και πέρα η ιδέα για το προσχέδιο ήρθε από μένα, το προσχέδιο πήρε σάρκα και οστά από τον Λεωνίδα, το δουλέψαμε ξανά παρέα κι ο καθένας μόνος του, μετά ξανά μαζί. Μέχρι και τελευταία μέρα διορθώναμε πράγματα στο studio για να ακούγονται όσο γίνονται καλύτερα γιατί κατά βάση με τον Λεωνίδα γράφουμε μουσική κι όχι στίχους.

Γράφεις κι εσύ δηλαδή;

Γράφω καιρό απλά δεν είχε τύχει να βγάλω κάτι παραέξω . Έχω αποφασίσει όμως ότι μέσα στις αλήθειες μου θα είναι και αυτό οπότε είτε μέσω της δικιάς μου δουλειάς, είτε μέσω άλλου καλλιτέχνη θα ήθελα σιγά να βγάζω πράγματα που γράφω, χωρίς αυτό να με αγχώνει όμως. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που με πιάνει τρέλα ότι πρέπει να αποδείξω κάτι, αν πρέπει να το αποδείξω θα είναι και η ώρα που θα βγάλω ένα κομμάτι δικό μου ή θα το δώσω σε κάποιον άλλον.

Ποιες είναι οι προσδοκίες σου από το καινούριο τραγούδι;

Ο στόχος είναι πολύ συγκεκριμένος. Στο Ισραήλ το κομμάτι έκανε 30 εκατομμύρια views στο σύνολο, εγώ θέλω τα μισά, πολλά ζητάω; 15 εκατομμύρια είναι αυτά, αν φτάσουμε εκεί θα είναι φανταστικό (γέλια)!

Μιλάμε πια για εκατομμύρια views στο internet… Πιστεύεις ότι έχουμε μπει για τα καλά στην διαδικτυακή εποχή;

Έχουμε φτάσει σε αυτή εδώ και πολύ καιρό, είναι όμως απλά ένα δείγμα. Όταν μιλάμε για ένα- δύο εκατομμύρια views είναι ένα δείγμα για να καταλάβεις ότι το κομμάτι σου το ξέρει ο κόσμος. Υπάρχουν και τα ψεύτικα clips και όλα αυτά που έχεις ακούσει και εσύ κατά καιρούς αλλά μέχρι ένα σημείο μπορεί να γίνει αυτό, δεν μπορεί να γίνει από την μια μέρα στην άλλη. Όταν λοιπόν βλέπεις ότι το κομμάτι σου έχει φτάσει δύο εκατομμύρια views, έχει αρχίσει και είναι γνωστό, ο κόσμος το ζητάει, το ψάχνει, γίνονται αναρτήσεις σίγουρα κι είναι μια απόδειξη ότι αυτό που κάνεις είναι πετυχημένο. Απ’ την άλλη δεν σημαίνει ότι θα εκτοξευτεί κι όλη σου η πορεία.
Παλιότερα ο στόχος μας δεν ήταν άλλος; Στο επίκεντρο βρίσκονταν τα ραδιόφωνα και το airplay!

Παλαιότερα υπήρχε άλλος τρόπος να το μετράς, υπήρχαν οι δίσκοι, τα cds, τα βινύλια πιο παλιά… που έλεγες «Πόσα πούλησες;». Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει τίποτα, όλα έχουν καταστραφεί, έχουν φτάσει στον πάτο.

Υπάρχει το διαδίκτυο και μπορεί σε 20 χρόνια να υπάρχει ένα άλλο πράγμα που εμείς σήμερα ούτε το φανταζόμαστε.

Ανήκεις στη δισκογραφική οικογένεια της Heaven Music. Πόσο μπορεί να βοηθήσει μια εταιρία έναν καλλιτέχνη και πόσο απαραίτητο είναι να υπάρχουν και οι δικοί του άνθρωποι παράλληλα με αυτή;

Θεωρώ ότι από τον καιρό που ξεκίνησα εγώ με δισκογραφική μέχρι τώρα οι αλλαγές είναι τεράστιες. Έχει συρρικνωθεί όλο το τμήμα marketing κι αυτό αυτόματα σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πολλά μυαλά για να δουλέψουν. Είσαι άνθρωπος κι όχι μηχανή οπότε αναγκαστικά φτάνεις σε ένα σημείο που θέλεις να έχεις και τους δικούς σου ανθρώπους, δεν γίνεται διαφορετικά. Χρειάζεσαι μια έξτρα βοήθεια και ένα έξτρα μυαλό για σένα, πέραν απ’ το ότι έχεις κι ο ίδιος ενεργό ρόλο, πράγμα που κι εγώ έκανα πάντα γιατί ήμουν σε μικρή εταιρία. Δεν λέω ότι μια εταιρία είναι αυτή την στιγμή παντελώς αδύναμη και ανύπαρκτη αλλά σίγουρα το παιχνίδι που έκανε μια εταιρία το 2005, το 2015 δεν το κάνει γιατί επικρατεί μια άλλη κατάσταση. Επίσης υπάρχουν και καλλιτέχνες που δεν έχουν καν εταιρία, υπάρχει κι αυτή η περίπτωση σήμερα…

Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου σαν συνεργάτη; Πώς λειτουργείς με την εταιρία σου κι όσους δουλεύουν μαζί σου;

Επειδή εγώ είμαι πολύ ανοιχτόμυαλη αλλά και πολύ εύκολος άνθρωπος, μερικές φορές δεν προστατεύομαι. Θα διεκδικήσω πέντε πράγματα που ξέρω ότι θέλω να τα διεκδικήσω και πρέπει να τα διεκδικήσω αλλά στο τέλος της ημέρας είμαι σαν την πλαστελίνη, μπορείς να με κάνεις ότι θέλεις. Εκεί είναι που χρειάζεσαι και έναν άνθρωπο!

Εμπιστεύτηκες ποτέ τον λάθος άνθρωπο, τον λάθος συνεργάτη;

Πολλές φορές μου συνέβη και νομίζω και σε όλους! Προχωράς όμως, αυτά είναι μέσα στην δουλειά, δεν με προβληματίζουνε. Εντάξει, τα περιμένεις κιόλας και τα αντιμετωπίζεις εκείνη την στιγμή αναγκαστικά, συμβαίνουν αυτά και σε πολλές δουλειές όχι μόνο στο τραγούδι. Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάζεσαι ανθρώπους δίπλα σου σωστούς, γι’ αυτό και εγώ έχω ξεκινήσει να κάνω συνεργασίες. Υπάρχουν όμως και κίνδυνοι, κάνουμε μια συνεργασία, έναν συνεταιρισμό αλλά πρέπει να προστατεύσουμε και το όνομα μας σαν καλλιτέχνες. Εγώ δεν το προστάτευσα πολλές φορές, αν με πιάσεις μόνη μου είμαι «βούτυρο»!

Κλείνοντας, θέλω να μου πεις εάν έχεις βγει κερδισμένη οικονομικά μετά από τόσα χρόνια που βρίσκεσαι στο χώρο.

Θα ήθελαν να ήμασταν τρία με πέντε χρόνια πίσω και αυτά που έκανα από το 2005 ως το 2007, να τα είχα κάνει απ’ το 2000 ως το 2002. Εκεί θα σου έλεγα ότι επειδή δεν είμαι και άνθρωπος που θέλει πολλά για να είναι ικανοποιημένος, όσα είχα μαζέψει μου αρκούσαν. Δεν παραμυθιάστηκα, δεν ήθελα ποτέ να πάρω ένα τεράστιο σπίτι ή ένα πανάκριβο αυτοκίνητο. Ήθελα να μπορώ να κάνω αυτά που επιθυμούσα πάντα και είναι απλά. Αν είχα κάνει αυτά που έκανα τρία-τέσσερα χρόνια πριν, τώρα θα μιλούσαμε εντελώς διαφορετικά. Το να δουλεύεις πενθήμερο, από το να δουλεύεις διήμερο είναι όπως και να το κάνεις διαφορετικό. Πρόλαβα κάποια χρόνια καλά αλλά τα πρόλαβα για λίγο. Η δουλειά μας ή μπορεί να σου εξασφαλίσει τη ζωή σου ή να σε φέρει στο σημείο που να πεις «Παναγιά μου, τι κάνω τώρα;». Δεν θέλω να είμαι στο χώρο για τέσσερα-πέντε χρόνια και δε θέλω και να ανήκω στα παραδείγματα καλλιτεχνών που ενώ έκαναν σπουδαίες καριέρες, έμειναν στο τέλος… «στην ψάθα». Το έχω σαν φόβο αυτό, γι’ αυτό κι είμαι τόσο του προγράμματος με τα οικονομικά. Θέλω να είμαι καλυμμένη και να έχω προνοήσει από πριν.

Συνέντευξη Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες Χρήστος Καραγεώργος