Η πόρτα άνοιξε διάπλατα λίγα λεπτά πριν τις 9, για τους δημοσιογράφους και λίγα λεπτά αργότερα για όλον τον κόσμο. Η είσοδος ήταν ελεύθερη όπως πολύ καθαρά ανέφερε η πρόσκληση. Όλοι οι φίλοι του ήταν παρόντες! Στις 9:30 στο πολύ φιλόξενο ΟΞΥΓΟΝΟ «δεν έπεφτε καρφίτσα» που λένε, από καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και το πιστό κοινό του.
Όσο ο κόσμος μαζευόταν κι η ατμόσφαιρα γινόταν πιο θερμή, συντροφιά μας κρατούσε από τα decks το νέο CD «Το παιχνίδι παίζεται». Ο Γιάννης Ζουγανέλλης, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Μπάμπης Στόκας, ο Γιώργος Σαρρής (των Ζιγκ – Ζαγκ), ο Χρήστος Θηβαίος, ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, ο Μάνος Πυροβολάκης, ο Παντελής Αμπατζής, ο Πάνος Μουζουράκης, η Ραλλία Χρηστίδου αλλά και ο στιχουργός Οδυσσέας Ιωάννου πρόθυμα και χαμογελαστά πόζαραν όσο τα φλας των φωτογράφων άστραφταν.
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ως οικοδεσπότης, ανέβηκε στη σκηνή. Τον υποδεχτήκαμε με θερμό, θερμότατο, χειροκρότημα! «Καλώστους!», ήταν η πρώτη του κουβέντα, «Καλώς ήρθατε στην γιορτή μας απόψε. Χαίρομαι που σας βρίσκω όλους εδώ, χαίρομαι που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση. Έτσι πιστεύω πως πρέπει να γίνεται πάντα. Να γιορτάζουμε κάθε καινούργιο μας βήμα. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, ναι, θέλω να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου για την κυκλοφορία του νέου μου δίσκου. Φίλοι μου, είναι αλήθεια «Το παιχνίδι παίζεται» και θα παίζεται ακόμα! Αντέχω ακόμα μάτια μου, αντέχω. Είμαστε εδώ, συνεχίζουμε παρέα. Σας ευχαριστώ».
Χαμογελαστός και φανερά συγκινημένος έδωσε τον λόγο στην εκπρόσωπο της εταιρείας ΛΥΡΑ, κυρία Έφη Κανελλοπούλου, για να ξεκινήσει αυτή η διπλή γιορτή. Η απονομή του χρυσού δίσκου για τα «Ουράνια τόξα κυνηγώ», σε στίχους Άλκη Αλκαίου, έγινε σύντομα, σεμνά και χωρίς ιδιαίτερες φιοριτούρες. Εκ μέρους του στιχουργού την πλακέτα παρέλαβε ο Β. Παπακωνσταντίνου αφού ο ίδιος απουσίαζε. Το χειροκρότημα του κόσμου δήλωνε αυτό ακριβώς : είμαστε εδώ και θα είμαστε μαζί για πολλά χρόνια ακόμα.
Στη συνέχεια, ενώ στην γιγαντοοθόνη πίσω από την σκηνή προβάλλονταν βίντεο με στιγμιότυπα από την ηχογράφηση του νέου cd, ο Βασίλης, αφού πρώτα ευχαρίστησε όλους τους συνεργάτες του, μας αφηγήθηκε στιγμές από τις ημέρες που δούλεψαν όλοι μαζί στο στούντιο. Η προβολή ξεκίνησε από το τραγούδι που έδωσε τίτλο σε ολόκληρο το CD «Το παιχνίδι παίζεται» κι αμέσως μετά «Το πάρτι αρχίζει» μια διασκευή του Adriano Gelentano σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου, όπου συμμετέχει χορωδία παιδιών, ανάμεσά τους και η κόρη του Νικολέτα. Διακρίναμε τη χαρά και το καμάρι του πατέρα, στο βλέμμα του, εκεί, ζωντανά πάνω στη σκηνή αλλά και στην οθόνη, καθώς την παρακολουθούσε.
«Μη με αλλάξεις» βλέπαμε στην οθόνη «…άλλαξέ μου τη ζωή όχι εμένα», για το «πώς» και το «γιατί» προέκυψε η συνεργασία του με τον Δημήτρη Μητροπάνο και το ντουέτο «Σαν ναυαγός» που λένε μαζί στον δίσκο μαθαίναμε. Γνωρίστηκαν, μας είπε, πολλά χρόνια πριν όταν έτυχε να υπηρετήσουν μαζί την μαμά πατρίδα. Το «Καρουσέλ» και το «Χρόνια φορτώνω» ακολούθησαν οπτικοακουστικά ενώ η αφήγηση του Βασίλη συνεχιζόταν με όλα όσα κατέγραψε ο φακός στο στούντιο.
Γεμάτο με φίλους ήταν το στούντιο σε όλη τη διάρκεια της ηχογράφησης, μας είπε, φανερό ήταν ότι σε ατμόσφαιρα φιλική και αγαπησιάρικη γράφτηκε ολόκληρος ο δίσκος.
Για το τέλος, διάλεξε να ερμηνεύσει ζωντανά δύο μπαλάντες «Πεταλούδα» και το εξαιρετικό «Μαμά». Συγκινηθήκαμε, βουρκώσαμε, κλάψαμε. Γιατί να το κρύψουμε? Πρόκειται για μια διασκευή του La mamma του Charles Aznavour σε στίχους Οδ. Ιωάννου. Μας άγγιξε αυτό το τραγούδι, περισσότερο απ’ ότι φανταζόμασταν. Ίσως γιατί μας θύμισε τις δικές μας μαμάδες. Δυνατός, αληθινός ο στίχος, ερμηνευμένο με περισσή τρυφερότητα.
Γλυκά και ανάμεσα σε φίλους ένιωσα ότι κύλησε όλη η βραδιά. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, όσο χρόνια κι αν περάσουν, συνεχίζει να αναπνέει νεανικά, η καρδιά του κτυπά σε γρήγορους ρυθμούς, ακολουθεί το κύμα της εποχής, παραμένει ένα παιδί!
Επιστρέφοντας σπίτι ήμουν πλέον σίγουρη : «Το παιχνίδι παίζεται» ακόμα.
Διαβάστε επίσης
