Συνέντευξη | Χρήστος Χολίδης: «Έχω φάει πολλές σφαλιάρες.. τα τελευταία δύο χρόνια μου πάνε καλά τα πράγματα!»

Η δημοσιογράφος του Tralala.gr, Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκε μαζί του πριν λίγες ημέρες με αφορμή το νέο του δίσκο «Ο Πόντος Ζει» και πραγματικά ο αγαπημένος ερμηνευτής Χρήστος Χολίδης δεν δίστασε να μιλήσει για όλα!
Διαβάστε την συνέντευξη και θα καταλάβετε τι εννοούμε…

Χρήστο τα ξαναλέμε μέσα από μια ακόμη συνέντευξη… πως είσαι αυτή την περίοδο;

Πέρασα μία περίοδο με πολλή κούραση. Από τον περασμένο Σεπτέμβρη – Οκτώβρη δούλευα και ταυτόχρονα έκανα κι άλλα πράγματα… ετοίμαζα το δίσκο, ήμουν στο studio κάθε μέρα σχεδόν – εκτός από το διήμερο που ήμουν στο Fever -. Έψαχνα λαϊκά τραγούδια, έγραφα ποντιακά τραγούδια και ήμουν γενικά σε έναν πανικό. Δόξα το θεό τώρα ηρέμισα λιγάκι, βγήκε κι ο ποντιακός μου δίσκος πριν από λίγες μέρες… Τώρα είμαι πιο ήσυχος κι έχω πιο πολύ ελεύθερο χρόνο.

Με το που τέλειωσες από το Fever, ξεκίνησες σχεδόν αμέσως στο ΘΕΑ. Δεν ένιωσες πως χρειαζόσουν ένα διάλειμμα για να ξεκουραστείς λίγο;

Γι’ αυτό και πρέπει να φρενάρω λίγο κάποια στιγμή…!! Νομίζω ότι δεν είναι θέμα σωματικής κούρασης, θα κοιμηθείς, θα ξεκουραστείς έστω λίγο… Όταν είσαι σε μεγάλα μαγαζιά και πρέπει να τα γεμίσεις το βάρος είναι μεγάλο. Πιστεύω ότι το καλοκαίρι θα καταφέρω να σταματήσω για λίγο να σκέφτομαι το τραγούδι ώστε να έχω φρέσκο μυαλό μετά για να προχωρήσω στις επόμενες δουλειές.

Είναι, όμως, εύκολο για έναν καλλιτέχνη να μη σκέφτεται συνέχεια τα τραγούδια;

Κάθε φορά είναι και μια καινούρια αρχή. Η ίδια προσπάθεια που κάνεις μέχρι να φτάσεις να βγάλεις ένα τραγούδι επαναλαμβάνεται κάθε φορά. Κάθε τρεις-τέσσερις μήνες που βγάζεις ένα καινούριο τραγούδι περνάς πάλι από την αρχή αυτή τη διαδικασία. Αυτό είναι το δύσκολο της υπόθεσης…

Πόσο εύκολο είναι, όταν προέρχεσαι από μία μεγάλη επιτυχία, να καταφέρεις να τη συνεχίσεις και να την ξεπεράσεις;

Η επιτυχία του «Έλεγα» ήταν τεράστια. Τέτοια τραγούδια γράφονται μια φορά στα δεκαπέντε χρόνια, ήταν ένα συγκλονιστικό τραγούδι για μένα. Ο κόσμος το αγάπησε αυτό το τραγούδι και το ζητάει ακόμη και τώρα, είναι λογικό η συνέχεια αυτής της επιτυχίας να είναι δύσκολη και να χρειάζεται πολλή δουλειά. Όταν έχεις θέση ψηλά τον πήχη, δεν μπορείς να επαναπαυθείς. Είναι και θέμα συγκυριών αλλά κανείς δεν ξέρει την μυστική συνταγή της επιτυχίας.

Μετά τον Ηλία Φιλίππου και τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, συνεργάστηκες για το νέο σου κομμάτι με το Φοίβο, πράγμα που αποτέλεσε έκπληξη!

Ήταν ιδέα του επιχειρηματία με τον οποίο συνεργάζομαι τώρα εδώ στο ΘΕΑ, έτσι κάπως έγινε η γνωριμία και η πρώτη επαφή για τη συνεργασία. Πέραν αυτού όμως εγώ εξακολουθώ να βρίσκομαι με τον Ηλία και τον Κυριάκο και να προετοιμάζουμε τα επόμενα κομμάτια, ήδη έχουμε έτοιμα πέντε – έξι τραγούδια. Είμαστε διαρκώς στο studio, οπότε δεν έχει τελειώσει κάτι.

Και οι τρεις δημιουργοί που αναφέραμε έχουν διαγράψει τη δική τους πολύ σημαντική πορεία στο χώρο. Έχεις παρατηρήσει διαφορές μεταξύ τους;

Μόνο όσον αφορά το επαγγελματικό κομμάτι μπορώ να σου απαντήσω σ’ αυτή την ερώτηση. Η σχέση μου με το Φοίβο ήταν τυπική, για εκείνες τις δύο-τρεις ώρες που βρεθήκαμε στο στούντιο κι από τότε δεν έχουμε ξανασυναντηθεί. Τον ξέρω όπως και το κοινό, από τις μεγάλες του επιτυχίες και την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια. Με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τον Ηλία Φιλίππου έχουμε φάει άπειρες ώρες ακόμα και στα σπίτια τους για δουλειά. Είναι τελείως διαφορετικό, δεν μπορώ να το συγκρίνω…

Δένεσαι με τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι;

Ναι, φυσικά! Είμαι ομαδικός παίκτης, πάντα ήμουν… Παλιότερα ήμουν αθλητής κι έχω μάθει να λειτουργώ έτσι. Όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα μου παραμένει η ίδια και έχει τύχει να ακυρώσω αρκετές δουλειές σε μαγαζιά επειδή δεν μπορούσαν να με δεχθούν μαζί με την ομάδα μου.

Είσαι σταθερός, δηλαδή, σε αυτό το κομμάτι; Πιστεύεις ότι όσο πιο καλά γνωρίζονται οι συνεργάτες μεταξύ τους, τόσο πιο καλά προχωράει και η δουλειά;

Δίνω πολλή βάση στο χαρακτήρα των ανθρώπων… Μπορεί να μην είσαι κι ο καλύτερος όλων των μουσικών αλλά με μελέτη και προσπάθεια θα βελτιωθείς. Αν όμως είσαι μέτριος σαν άνθρωπος, είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να γίνεις καλός. Επιλέγω τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μου βάση του χαρακτήρα τους.

Λίγες μέρες πριν κυκλοφόρησες ένα album με ποντιακά τραγούδια, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζεις και το επόμενο. Πόσο εύκολο είναι να τα κάνεις όλα αυτά σχεδόν ταυτόχρονα;

Αν θες να βρίσκεσαι στην επικαιρότητα, αν θες να ακούγονται τα τραγούδια σου, πρέπει να βρίσκεσαι σε εγρήγορση και να μη σταματάς τη δουλειά. Αυτή είναι η δουλειά μας, το ξέρουν και οι συνάδελφοί μου αυτό. Είμαι συνεχώς στο studio, κάνω demos… για να καταλήξω σε ένα τραγούδι και να πω ότι το πιστεύω, το ψάχνω, το προετοιμάζω και το επεξεργάζομαι καιρό. Το επάγγελμά μας δεν είναι μόνο οι δύο-τρεις μέρες που τραγουδάς σε ένα μαγαζί αλλά κυρίως είναι οι υπόλοιπες μέρες.

Ο κόσμος δεν γνωρίζει αυτή την πλευρά του επαγγέλματος, βλέπει μονάχα τη λάμψη και τη δόξα. Δυστυχώς τα υπόλοιπα τα αγνοεί… το παρατηρείς αυτό;

Είναι αλήθεια πως ο κόσμος δεν ξέρει το backstage. Δεν ξέρει ότι εμείς εδώ ερχόμαστε για να ηρεμήσουμε, να τραγουδήσουμε και να περάσουμε καλά μονάχα αυτές τις δύο μέρες… Οι υπόλοιπες εκείνες πέντε μέρες είναι η πραγματική δουλειά.

Έχεις υπάρξει αθλητής παλαιότερα και πλέον είσαι τραγουδιστής. Τι από τα δύο είναι πιο ψυχοφθόρο;

Δεν υπάρχει δουλειά που να είναι εύκολη. Τα δύο αυτά επαγγέλματα έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους, εγώ ήμουν παίκτης ψυχολογίας και στο μπάσκετ, είμαι τώρα και στο τραγούδι παίκτης ψυχολογίας. Αν δεν είμαι καλά, δηλαδή, φαίνεται από χιλιόμετρα ότι κάτι με απασχολεί. Έχω περάσει πολλά σε αυτή τη δουλειά, έχω φάει βροχή, χαλάζι αλλά και χιόνι κι όταν δεν περνάω καλά κάπου, απλά εξαφανίζομαι.

Σε έχουν κάνει πιο σκληρό αυτές οι δυσκολίες;

Βέβαια! Όλα αυτά σε κάνουν να καταλαβαίνεις ποιος είσαι εσύ και τι θες. Για μένα δεν υπάρχει γκρίζο, υπάρχει το άσπρο και το μαύρο, μπορώ ή δεν μπορώ… εκεί τελειώνει! Γενικά στη ζωή μου δεν υπάρχει το «ίσως». Στη δουλειά αυτή που κάνω τώρα επιλέγω τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μου κι αν δω ότι κάπου δεν νιώθω εγώ σαν Χρήστος καλά, εξαφανίζομαι.

Όπως είπαμε ήδη, πρόσφατα κυκλοφόρησες το album «Ο Πόντος Ζει». Θέλω αρχικά να μου πεις τι ή ποιος σε παρακίνησε για να πραγματοποιήσεις αυτή την κυκλοφορία…

Ο πατέρας μου!

Μίλησε μου λίγο γι’ αυτή την τόσο ιδιαίτερη δουλειά.

Είναι μια δουλειά για την οποία έδωσα πολλά χρήματα και δεν περιμένω να πάρω πίσω… Δεν το έκανα για τα χρήματα, το έκανα για την πατρίδα μου και γιατί είμαι Έλληνας. Αποφάσισα να το κάνω σε μια στιγμή που θίχτηκαν οι πρόγονοί μου με όλα όσα ειπώθηκαν σχετικά με τη γενοκτονία. Ενάμιση χρόνο είχα στο μυαλό μου αυτή την ιδέα και ήθελα να την κάνω πράξη για τον πατέρα μου. Ότι καλύτερο έχω κερδίσει από αυτή τη δουλειά ήταν ένα τηλεφώνημα που μου έκανε ο πατέρας μου και μου είπε «Ήμουν περήφανος πάντα για σένα αλλά αν πεθάνω τώρα, να ξέρεις ότι θα πεθάνω ευτυχισμένος!». Δεν μου είπε ο πατέρας μου να το κάνω, μόνος μου πήρα την απόφαση. Όταν του ανακοίνωσα ότι κάνω κάτι τέτοιο, μου εξέφρασε τη χαρά του κι ότι ήταν κάτι που ήθελε καιρό αλλά δεν μου το ζητούσε διότι ασχολιόμουν με άλλα πράγματα.

Είναι αυτό και μία ηθική ικανοποίηση για σένα;

Δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα, δεν πληρώνεται ούτε με λεφτά, ούτε με τίποτα. Η ποντιακή μουσική και τα τραγούδια που έχω επιλέξει να πω σε αυτό τον δίσκο, με κάνουν ακόμα και τώρα να τα ακούω και να ανατριχιάζω. Αυτά τα τραγούδια σου θυμίζουν τους παππούδες σου, τις ιστορίες τους με τις οποίες μεγάλωσες και τα παιδικά σου χρόνια…

Οι εποχές είναι όμως δύσκολες για να κυκλοφορούν ολοκληρωμένα albums πια.

Είναι… πολύ! Κι ευτυχώς υπάρχει και η δισκογραφική μου εταιρία πίσω από αυτό, η MINOS EMI, που συνδράμει τα μέγιστα και το κάναμε πραγματικότητα όλο αυτό το concept μαζί. Είναι εξαιρετικά δύσκολες οι εποχές αλλά για κάποιες κινήσεις σαν αυτή νομίζω πως δεν πρέπει να επικαλούμαστε τα χρήματα ως ανασταλτική δικαιολογία. Εγώ νιώθω πολύ πατριώτης!

Λίγο πριν κλείσουμε δεν θα μπορούσα να μη σε ρωτήσω και για τη συνεργασία σου εδώ στο ΘΕΑ με τη Δέσποινα Βανδή!

Τι να πω για τη Δέσποινα; Είναι μια πραγματική σταρ, τίποτα δεν είναι τυχαίο… Όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται δικαίως στην πρώτη γραμμή. Μακάρι μετά από κάποια χρόνια να μιλάει έτσι και για μένα το κοινό… Από κοντά καταλαβαίνεις το μεγαλείο των ανθρώπων… όπως και με το Σταμάτη Γονίδη που είχα συνεργαστεί. Με τη Δέσποινα Βανδή έχουμε πραγματικά μια τέλεια συνεργασία και σχέση, είναι φανταστική. Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ στο ΘΕΑ μαζί της…

Χαρακτήρισες τη Δέσποινα Βανδή ως «σταρ». Βγαίνουν σήμερα καλλιτέχνες που μπορούν να πάρουν αυτό το χαρακτηρισμό;

Έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα πια στη ζωή μας λόγω της εισόδου του διαδικτύου σε αυτή, νομίζω χάνεται η έννοια του σταρ. Όλα είναι κοντά σου με ένα κλικ, τα μαθαίνεις όλα… Τώρα το αν και κατά πόσο ο καθένας μας είναι σταρ, φαίνεται κι από αυτό που εκπέμπει. Εκεί ξεχωρίζεις τον άνθρωπο που μπορεί να λέγεται δικαίως «σταρ», αυτό είναι και τίποτα άλλο… καθαρά αυτό που δίνεις στον κόσμο όταν έρχεσαι σε επαφή μαζί του. Νομίζω ότι δικαιωματικά η Δέσποινα είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους, της έχω πει και προσωπικά ότι όταν χαμογελά, μεταμορφώνεται.

Επειδή μου ανέφερες το διαδίκτυο, θεωρείς ότι εκτός από τα θετικά που έχει προσφέρει στη μουσική σήμερα, της έχει κάνει και κακό;

Φυσικά, είναι σημεία των καιρών όλα αυτά. Παλιά ήταν αλλιώς τα πράγματα… Μου είχαν πει μια ιστορία παλαιότερα που αντικατοπτρίζει ακριβώς την πραγματικότητα αυτού που συζητάμε. Δύο φίλοι είχαν συναντήσει τυχαία το Στράτο Διονυσίου στο Σύνταγμα και το συζητούσαν μεταξύ τους χωρίς να μπορούν να το πιστέψουν… και δες σήμερα που έχουν φτάσει τα πράγματα. Προσπαθώ να αποφεύγω την υπερεπαφή με το διαδίκτυο εγώ, θέλω να ενημερώνω σχετικά με τις δουλειές μου και τις εμφανίσεις μου αλλά μέχρι εκεί. Πολύ σπάνια θα μοιραστώ μια πιο προσωπική στιγμή!

Πως θέλεις να δεις το «Χρήστο» μελλοντικά; Τι να σου ευχηθούμε εμείς;

Τίποτα παραπάνω από υγεία! Θέλω να έχω την υγεία μου και οι γύρω μου να είναι καλά για να μπορώ να έχω καθαρό μυαλό και την κατάλληλη ψυχολογία ώστε να μπορώ να δουλεύω και να δημιουργώ. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται, δεν κυνηγάω το χαμένο θησαυρό με τα δολάρια. Κάνω αυτό που κάνω γιατί το γουστάρω κι όσο με παίρνει, θα το κάνω.

Δείχνεις πολύ συνειδητοποιημένος… γίνεται αυτό σε ένα επάγγελμα σαν το δικό σου;

Με μένα γίνεται! (γέλια) Δεν γνωρίζω παραέξω τι γίνεται. Εγώ έχω φιλοσοφήσει αλλιώς τα πράγματα γιατί έχω φάει πολλές σφαλιάρες. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι που μου πάνε καλά τα πράγματα ενώ κάνω αυτή τη δουλειά δεκατρία χρόνια και τα δέκα χρόνια τρώω κλοτσιές. Όλο αυτό σε ωριμάζει σαν άνθρωπο… έχω μεγαλώσει κιόλας! Τα λάθη που έκανα πιο νέος πάνω στη δουλειά, πιστεύω ότι τα έκανα λόγω ηλικίας και έλλειψης εμπειρίας. Δόξα το θεό τα λάθη αυτά με κάνανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα και δεν μετανιώνω γι’ αυτό. Πιστεύω ότι αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, πάλι τα ίδια λάθη θα έκανα. Είμαι χαρούμενος που έχω φτάσει μέχρι εδώ, εμένα το όνειρό μου από παιδί ήταν να παίζω μπάσκετ… Όσα έχω καταφέρει μόνο να με ικανοποιούν μπορούν, ευτυχώς έχω ακόμη μια δεκαετία τουλάχιστον μπροστά μου για να μπορώ να κάνω όσα θέλω πάνω στη μουσική!

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής

Ακολουθήστε τη Σοφία Μπεκιάρη στα Social Media:
Facebook – Sofia Bekiari
Twitter – @smpekiari
Instagram – smpekiari
Snapchat – smpekiari