Ενθύμια, μελωδίες και χρώματα έφερε ο Βασίλης Καζούλλης στον Σταυρό του Νότου

Έτσι, με  διάθεση και τάση φυγής από την σκοτεινή και ζοφερή πραγματικότητα, ταξιδιάρικη και  νοσταλγική διάθεση, σιγοτραγουδήσαμε   τον “Πυγμάχο”,

“Όταν άφησα το σπίτι μου, πιο μικρός κι από παιδί

ο ληστής και ο παλιάτσος στο ταμπούρλο μου ανέμιζαν τραγούδια

κουρέληδες οι καημοί μου μα τα πρόσωπα γύρω μου φωτεινά

μου θύμιζαν όσα αγαπώ ξανά”

Την σκηνή  με τον Βασίλη Καζούλλη, μοιράστηκαν  η Ζηνοβία Αρβανιτίδη και ο Κώστας Χρονόπουλος, νέες παρουσίες στο χώρο, εξαιρετικά ταλαντούχοι και οι δύο, ο μεν  Κώστας Χρονόπουλος, παρουσίασε κομμάτια από τους προσωπικούς του δίσκους, όπως, «Αυλαία» «Να το πιστέψεις», αλλά και από την ευρύτερη  ελληνική και ξένη σκηνή, από REM  μέχρι Παύλο Σιδηρόπουλο και το «Πες μου αν θέλεις κάτι», τον διαδέχτηκε  η Ζήνα Αρβανιτίδη, πολύ ζεστή και ως φωνή και ως σκηνική  παρουσία, η οποία έκανε ένα μείγμα από Amy Mac Donald, Gabriela Cilmi, μέχρι Lana Del Ray, με το  επιτυχημένο “Video  games”, σε  μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική  εκτέλεση …

Και το  μουσικό  ταξίδι, συνεχίστηκε, φυσικά  με  τα αγαπημένα, όπως, “η Φανή”, με μια μικρή  προσθήκη – αναδρομή, 25 χρόνια μετά ουσιαστικά, ο Βασίλης Καζούλλης,  αποκαλύπτει μ ‘ένα νέο τραγούδι, που θα συμπεριληφθεί στον επόμενο δίσκο του, ποια  ήταν η θρυλική Φανή, η οποία όπως είπε κι ο ίδιος, τότε ήταν  φοιτήτρια, τώρα μπορεί  να είναι παντρεμένη  με παιδιά, εξάλλου όλα είναι μια ανάμνηση … τελικά …

Από τον επερχόμενο δίσκο του Βασίλη, ακούσαμε, άλλα δυο, τραγούδια, μια συγκινητική μπαλάντα, ”της Ελένης μου το Κάστρο” και  ”Τα Λίγα είναι πολλά”, ένα τραγούδι  των  καιρών… που χαρακτηρίζει την εποχή μας …

Αλλά  παρά τις δυσκολίες των καιρών, ένα πράγμα δεν μπορούν να μας στερήσουν, το δικαίωμα στο όνειρο και το ίδιο το όνειρο, αρκεί να κάνουμε την υπέρβαση. Μιλώντας για όνειρα λοιπόν, ακούσαμε τα δυο  πιο  “φευγάτα” κομμάτια, όπως τα χαρακτήρισε    ο  “αεικίνητος”  και  πραγματικά   ενθουσιώδης, Βασίλης Καζούλλης (με χορευτικές φιγούρες  καθ’ όλη την διάρκεια της βραδιάς), ίσως λόγω του υπερβατικού τους χαρακτήρα : ”Άν ήσουν άγγελος” και  ”Φεγγαρένια”, από εδώ κρατάμε το :

“Αν ήσουν άγγελος της γης

αν ήσουν άστρο της αυγής μαργαριτάρι

μες στους γαλάζιους τους βυθούς

και στους ουράνιους θησαυρούς ξανθό φεγγάρι.”

Η ταξιδιάρικη  διάθεση  λοιπόν, είναι ένα από τα  χαρακτηριστικά, του Βασίλη Καζούλλη και ο τρόπος να συνδέει μαγικά, τόπους – πρόσωπα – αναμνήσεις, το  ”Ραντεβού στην εθνική”,

”Θέλω να ‘σαι στη παλιά εθνική

με ένα φόρεμα λευκό

ν’ ανεμίζει στη στροφή για να σε δω

καλοκαίρι να φανεί.”

το ”Βoρεινό Λιμάνι”, το “Τελευταίο” (Αμοργός)  απ’ όπου θα πάρω και το στιχάκι, ίσως  το πιο αγαπημένο: “Βήμα γρήγορο στο διάστημα μάζεψες τα ρούχα σου απ’ το πάτωμα.” φυσικά δεν έλειψαν  και τα κλασικά  αγαπημένα κομμάτια, όπως το «California dreaming» από τους Mamas & The Papas, το  «Knockin on Heaven’s door», «Come Together» από  Beatles, το βρήκα εξαιρετικό από την  Ζίνα Αρβανιτίδη αλλά έδωσαν το στίγμα τους  και  δυο εκ των  μελών της μπάντας – και αξίζει να σημειωθεί – o Alejandro  με  το ” ComantandeChe Quevara” και ο εξαιρετικός  μπασίστας  της  μπάντας  με  το  “69”, του Παύλου Σιδηρόπουλου.

Και  κάπου εδώ, ως γνωστόν όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, ο Βασίλης Καζούλλης, ευδιάθετος και χαμογελαστός, θα μας αποχαιρετήσει  ανανεώνοντας το ραντεβού – όχι  στην Εθνική – …