H στήλη αυτής της εβδομάδας αφιερώνεται στη μνήμη της Σμαρούλας Γιούλη, που έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή, τρεις μήνες μετά το θάνατο του συζύγου της Βαγγέλη Λειβαδά. Καλό της ταξίδι…

ΣΜΑΡΟΥΛΑ ΓΙΟΥΛΗ

1934 – 2012

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1934. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Δ. Ροντήρη και συνέχισε με χορό και τραγούδι. Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1943 στην ταινία “Η φωνή της καρδιάς. Στο θέατρο ξεκίνησε με το έργο “Χαρούμενα νιάτα” και στη συνέχεια συνεργάστηκε με τη Κατερίνα και το Μάνο Κατράκη στο έργο “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”. Από το 1958 και ως θιασάρχης πλέον, ανέβασε τα έργα: “Άννα Φρανκ”, “Κουρέλι”, “Πειρασμός” κ.ά.

Το 1960 απέκτησε δική της θεατρική στέγη και μαζί με το σύζυγό της, θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λειβαδά, ανέβασαν πολλά έργα ελλήνων συγγραφέων (Γ. Σουρή, Π. Παλαιολόγου, Σπ. Μελά, Δ. Γιανουκάκη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσσο, Γ. Τζαβέλλα, Κ. Μουρσελά κ.ά.), αλλά και ξένων (Εντ. Φίλιπο, Α. Νικολάι, Ντ. Φο, Αλ. Χάκετ κ.ά.) και συνεργάστηκε σχεδόν, όλους τους έλληνες σκηνοθέτες. Ακόμα έχει σκηνοθετήσει πρόζες και μουσικά θεάματα όπως το μιούζικαλ “20 χρόνια Θεοδωράκης”, “Καφενείον η Ελλάς” κ.ά. Χαρακτηριστικές ταινίες: «Έλα στο Θείο», «Της νύχτας τα καμώματα», «Στουρνάρα 288», «Ο Θόδωρος και το δίκανο».

 

---

ΕΙΔΑΜΕ…  

(από τη Τατιάνα Θεοδώρου) 

«Πινακοφρίκη» της Κατερίνας Νικολοπούλου και του Δημήτρη Πιέτρη  

 

Ως γνωστόν, το θέατρο είναι μια τέχνη – σύνθεση πολλών επιμέρους τεχνών. Προκειμένου να επιτευχθεί μια ικανοποιητική θεατρική παράσταση, απαιτείται να ενώσουν τις τέχνες τους ένας ή και περισσότεροι συγγραφείς, σκηνοθέτες (συνήθως ένας σκηνοθέτης κι ένας βοηθός), ηθοποιοί, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, μουσικοί… Και όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο της καθεμιάς από αυτές τις τέχνες, οι οποίες εναπόκεινται στο «συγγραφέα του θεάματος» – δηλαδή στο σκηνοθέτη – ούτως ώστε να δέσουν αρμονικά, τόσο πιο δυνατή είναι κι η ακτινοβολία της παράστασης.

Στη «Πινακοφρίκη», μια πρωτότυπη και, όπως διαπίστωσα, πολυσύνθετη κωμική παράσταση, δεν έχουμε μονάχα την κλασική «συνομιλία» διαφορετικών τεχνών αλλά επιπλέον, μια ζωηρή επί σκηνής συνομιλία κάποιων αυθύπαρκτων… έργων τέχνης! Τρεις διάσημοι πίνακες, η περίφημη Τζοκόντα του Ντα Βίντσι, η Κραυγή του Μουνκ και ο Ναύτης του Τσαρούχη, μια πασίγνωστη ηρωίδα παραμυθιού των αδερφών Γκριμ, η Χιονάτη και ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας του Όσκαρ Ουάιλντ, ο Ντόριαν Γκρέυ, ζωντανεύουν στο υπόγειο ενός μυστηριώδους, αφανούς συλλέκτη το έτος 2088. Σύμφωνα με μια προφητεία του Νοστράδαμου, ο κόσμος τότε μέλλει να καταστραφεί και τα έργα τέχνης να αποκτήσουν ζωή. Οι πέντε καλλιτεχνικές δημιουργίες αρχίζουν ευθύς να ξεδιπλώνουν τις προσωπικότητές τους και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με σπαρταριστό τρόπο! Σταδιακά αποκαλύπτονται μπροστά μας το μυστικό του περιβόητου χαμόγελου της Τζοκόντα, τι ακριβώς κραυγάζει η Κραυγή του Μουνκ, η ιστορία του βασανισμένου Ναύτη, το αληθινό πρόσωπο της «αγνής» Χιονάτης και ο πραγματικός λόγος που ο Ντόριαν δε γερνάει. Στο τέλος της πρώτης πράξης, οι τυραννισμένοι ήρωες καλούνται να ευχηθούν για ό,τι πιστεύουν πως θα τους χαρίσει την ευτυχία. Στη δεύτερη πράξη, που λαμβάνει χώρα τρία χρόνια μετά, μαθαίνουμε αν οι ευχές των ηρώων ήταν όντως εύστοχες κι ακόμα, πως εξελίχτηκαν οι ζωές τους και οι μεταξύ τους σχέσεις.

Το έργο της Κατερίνας Νικολοπούλου και του Δημήτρη Πιέτρη, που εκτός από συγγραφείς έχουν ενεργό ρόλο στην παράσταση και ως ηθοποιοί (υποδύονται τη Χιονάτη και τον Ντόριαν αντίστοιχα) είναι μια ευχάριστη και ανάλαφρη κωμωδιούλα φιλοσοφικού περιεχομένου, που αγγίζει με τ’ ακροδάχτυλά της πλήθος από φλέγοντα ζητήματα, τα οποία αφορούν τη χώρα μας αλλά και το κόσμο γενικότερα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από τις ακανθώδεις ιστορίες των ηρώων της: ο Ναύτης είναι ένας φτωχός και ταλαιπωρημένος Έλληνας – θύμα της οικονομικής κρίσης, η Τζοκόντα επίσης θύμα του θρησκευτικού φανατισμού και της επίπλαστης «ηθικής» του ύστερου Μεσαίωνα εκείνη, η Κραυγή η ενσάρκωση του κάθε (λογικού και παράλογου) φόβου και παράλληλα η φωνή ενός πλανήτη που «κακοποιείται» καθημερινά σε τρομακτικό βαθμό, η όμορφη πριγκίπισσα Χιονάτη το έρμαιο μιας επώδυνης εικόνας «τελειότητας» που της έχει επιβληθεί από το περιβάλλον της… Το γεγονός ότι οι φιγούρες αυτές καταφέρνουν να «βγουν» από τον πίνακά τους έχει μάλλον συμβολική σημασία: Ανθρώποι – προσωποποιημένες επιθυμίες δραπετεύουν από τις άψυχες, επιφανειακές εικόνες όπου κάποιοι τους εγκλώβισαν δίχως τη θέλησή τους. Το κατά πόσο όμως είναι κάποιος σε θέση να εκτιμήσει την ελευθερία που του προσφέρεται τίθεται υπό αμφισβήτηση. Εν τέλει, όλα τα γεγονότα του έργου συγκλίνουν στο ένα και βασικό υπαρξιακό ερώτημα: τι είναι η ζωή; Και, πίσω από αυτό το ερώτημα, ελλοχεύει κι ένα άλλο, ακόμα πιο ουσιώδες: Πώς πρέπει να ζει κανείς τη ζωή του;

Το έργο, καλοφτιαγμένο και εύπεπτο, απέχει εντούτοις από το να χαρακτηριστεί «θεατρικό έργο της χρονιάς», ή έστω, «μεγαλόπνοο». Τα θέματα που θίγει είναι πολλά, σε κανένα από αυτά όμως δεν εμβαθύνει ιδιαίτερα. Δεκάδες κοινοί προβληματισμοί εκτοξεύονται στους θεατές ακατέργαστοι, σε τόνο διδακτικό, με λόγο κάπως επίπεδο και στείρο, δίχως βαθύτερα νοήματα / υπόνοιες που θα μπορούσαν να θέσουν σε εκγρήγορση τις νοητικές ικανότητές τους. Στα θετικά στοιχεία του κειμένου πάντως αξίζει να αναφερθούν η ζωντάνια και η αμεσότητά του, καθώς και το διόλου ευκαταφρόνητο προσόν μιας ασυνήθιστης και απρόβλεπτης υπόθεσης. Όπως όμως ένα παιδί που δε διαθέτει και το πιο λαμπρό μυαλό, αλλά τόση είναι η φροντίδα που εισπράττει από τους ανθρώπους που το αγαπούν που τελικά κατορθώνει και διαπρέπει στη ζωή του… έτσι ακριβώς και το θεατρικό αυτό κείμενο! Τόση είναι η υποστήριξη που δέχεται από τον ικανό σκηνοθέτη Στέφανο Κοντομάρη, τους ταλαντούχους ηθοποιούς και τους υπόλοιπους αξιόλογους (μηδενός εξαιρουμένου) συντελεστές, που, αν και δε διαθέτει μεγάλα «φτερά», μολαταύτα… απογειώνεται! Η σκληρή και προσεγμένη δουλειά που έχει επιτελεστεί προκειμένου αυτή η παράσταση να αποτελέσει μια ξεχωριστή, απολαυστική εμπειρία είναι πασιφανής και αδιαμφισβήτη! Πιο συγκεκριμένα, ο σκηνοθέτης Στέφανος Κοντομάρης, ο Ανδρέας Λαγός με τη κινησιολογική του επιμέλεια, ο Γιάννης Σπανόπουλος με τα ωραία σκηνικά και κυρίως με τους εξαιρετικούς, ζωηρόχρωμους ημι-πίνακες που φιλοτέχνησε (οι οποίοι ολοκληρώνονται ιδανικά με τις ζωντανές μορφές των πρωταγωνιστών του έργου), ο Αντώνης Μιτζέλος με την ιδιαίτερη, ρυθμική ροκ μουσική του, ο Θέμης Μερτύρης με τους θαλερούς φωτισμούς του, ο Αχιλλέας Νάλτσας με τα πετυχημένα κοστούμια του και φυσικά, η πλειάδα των ηθοποιών με την εκρηκτική χημεία μεταξύ τους συμβάλλουν εξίσου στη δημιουργία μιας μεστής και καλλίμορφης παράστασης με μπολίκα «καλολογικά» οπτικοακουστικά στοιχεία. Ιδεώδης τελική πινελιά στη συνολική προσπάθεια το εντυπωσιακό μακιγιάζ που επιμελήθηκαν οι: Φρέντυ Καλομπράτσος, Έφη Αργυροπούλου, Βίβιαν Κατσαρή, Ζέφη Σιάτου και Αριάδνη Γερασίμου.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών τονίζουν και εμπλουτίζουν τα στοιχεία των χαρακτήρων που υποδύονται, ενώ παράλληλα μεταμορφώνουν τις απλά αστείες ατάκες του έργου σε ξεκαρδιστικές. Η Ευτυχία Φαναριώτη κερδίζει τις εντυπώσεις ως μια μπριόζα, τσαχπίνα Τζοκόντα με καταπιεσμένες σεξουαλικές (μα και αισθηματικές) επιθυμίες∙ ταυτόχρονα, οι εξαίσιες φωνητικές δυνατότητες επιπέδου μέτζο σοπράνο της συγκεκριμένης ηθοποιού προκαλούν το αβίαστο χειροκρότημα των θεατών. Λίαν φαιδρός και ο «μάγκας» ναύτης του Αναστάση Κολοβού –  σε πλήρη αντιδιαστολή με τον θηλυπρεπή, νάρκισσο Ντόριαν του Δημήτρη Πιέτρη. Κοινό χαρακτηριστικό των δύο ηθοποιών το πετυχημένα γκροτέσκο παίξιμο – πλέον αρμόδιο στην «προσωπικότητα» της παράστασης. Η Έλλη Μερκούρη μια ιδανική Κραυγή, αξιοθαύμαστη η γκριμάτσα τραγελαφικού τρόμου που καταφέρνει να σχηματίσει. Εξίσου απολαυστική και η φιλήδονη Χιονάτη της Κατερίνας Νικολοπούλου, μια «γροθιά» στο βλαβερό πρότυπο της καλοκάγαθης, υποταγμένης κοπελίτσας που μαστίζει γενιές κοριτσιών πατρονάροντας με ύπουλο τρόπο την προσωπικότητά τους.

Εν ολίγοις, όχι τόσο μια ιστορία… φρίκης, αλλά μάλλον ένα χαριτωμένο, φιλοσοφικό παραμυθάκι για ενήλικες, δοσμένο με μεράκι και υπέρμετρη φροντίδα, που παρακολουθείται με ευχαρίστηση και με αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι το απροσδόκητο τέλος του…

ΘΕΑΤΡΟ: ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

• Σκηνοθεσία: Στέφανος Κοντομάρης
• Σκηνικά – Eικαστική επιμέλεια: Γιάννης Σπανόπουλος
• Κοστούμια: Αχιλλέας Νάλτσας
• Φωτισμοί: Θέμης Μαρτύρης
• Μουσική: Αντώνης Μιτζέλος
• Βοηθός σκηνοθέτη – Κίνηση: Αντρέας Λαγός
• Μακιγιάζ: Έφη Αργυροπούλου
• Διεύθυνση: Στουρνάρη και Καπνοκοπτηρίου 8
• Τηλ.: 210.8252242

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00

Κυριακή στις 19:30

Τιμές εισιτηρίων:

15€

10€ (φοιτητικό)

 

ΕΙΔΑΜΕ…  

(από τη Λυδία Τριγώνη) 

«Και τώρα οι δυο μας» του Alexander Gelman 

Μία από τις, μεγαλύτερες διεθνώς, επιτυχίες του Ρώσου συγγραφέα Αλεξάντερ Γκέλμαν «Και τώρα οι δυο μας» παρουσιάζεται στο θέατρο Πράξη Επτά. Ένα έργο δυνατό, σκληρό αλλά παράλληλα ανθρώπινο, μία ανελέητη αντιπαράθεση που θα ταράξει την επιφανειακή οικογενειακή γαλήνη που χαρακτηρίζει  την εικοσαετή σχέση του Αντρέι και της Νατάσα.

Ο Αντρέι είναι πολιτικός μηχανικός, διευθυντής σε μία μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία. Αυτή του η θέση τον εξυψώνει κοινωνικά αλλά τον μειώνει ηθικά. Στερούμενος κάθε ηθικής αξίας, προβαίνει σε πράξεις που θα του στοιχίσουν τη σωματική ακεραιότητα του παιδιού του αλλά και τη ψυχική ηρεμία του ίδιου. Κάθε ηθικός φραγμός έχει ισοπεδωθεί και θυσιαστεί στον υπέρτατο βωμό του χρήματος. Δυναμικός αλλά και φοβισμένος, ματαιόδοξος και ορθολογιστής, δεν διστάζει να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του 16χρονου γιου του προκειμένου να αποτρέψει την ύπαρξη ελλείμματος στην εταιρεία του, ενώ η ίδια του η γυναίκα τον αποκαλεί «θρασύδειλο». Η Νατάσα είναι μία διανοούμενη που εργάζεται σε βιβλιοθήκη. Εκείνος είναι υπεύθυνος για τη κοινωνική και επαγγελματική του ανέλιξη με κάθε τίμημα κι εκείνη για την ώθηση και αποσιώπηση πράξεων που θα εξασφάλιζαν ένα «καλύτερο» μέλλον για το γιο τους. Η ειρωνεία, όμως, δεν έγκειται στην άγνοιά της για την εξέλιξη των γεγονότων αλλά στην άγνοιά της για το ήθος του συντρόφου της, τα ανήθικα και ευτελή κίνητρά του που αποδείχτηκαν καταστροφικά. Τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος διαχωρίζονται με δυσκολία, αφού και για τους δύο άλλοθι αποτέλεσε το μέλλον του παιδιού τους. Η βασική φράση που επαναλαμβάνεται «Λες ότι εγώ…», φανερώνει τη συνεχή εναλλαγή ρόλων μεταξύ θύματος και θύτη. Το πραγματικό θύμα, όμως, αποδεικνύεται ο ανάπηρος γιος τους. Η αναπηρία ως τίμημα της παρανομίας. Η αναπηρία της σχέσης των δύο γονιών. Η αναπηρία ως η άλλη όψη της ανικανότητάς τους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Ο πόνος και η απελπισία φέρνει στην επιφάνεια ένοχα μυστικά, αλήθειες και ψέματα, λάθη του παρελθόντος που δεν διορθώνονται, δεν αναιρούνται και πάνω απ’ όλα δεν ξεχνιούνται.

Ο Θοδωρής Γράμψας με το διπλό ρόλο σκηνοθέτη και ηθοποιού, ξεδιπλώνει σταδιακά και χωρίς υπερβολικές εξάρσεις ένα θεατρικό ήθος και ύφος που καθηλώνει και συγκινεί. Η εξαίρετη υποκριτική του δεινότητα επιτρέπει την απόλυτη ταύτιση με τον εργαζόμενο – πρότυπο για τις αρχές του καπιταλιστικού συστήματος πάνω στο οποίο στηρίζεται η καταπάτηση κάθε ηθικής αξίας και συναισθηματικού -οικογενειακού δεσμού. Ο Γράμψας πείθει απόλυτα ως μεγαλομανής επιχειρηματίας, με επαγγελματικά σχέδια που επιφέρουν την ανηλεή και κατ’ επέκταση, οριστική ρήξη με τη γυναίκα του. Με μία ένταση ελεγχόμενη αποδίδει τη συνεχή απόρριψη που για χρόνια βίωνε ο Αντρέι μέσα από το βλέμμα της Νατάσα. Η Δώρα Χρυσικού διαθέτει αμεσότητα, με την οποία άρτια αποκαλύπτει τις ψυχολογικές διακυμάνσεις της Νατάσα, μια γυναίκα – θύτης και θύμα ταυτόχρονα. Η ίδια ωθεί τον Αντρέι στη κοινωνική αναβάθμιση, ενώ συγχρόνως τον κατηγορεί ως υπεύθυνο για την αναπηρία του παιδιού τους, παραβλέποντας τα δικά της λάθη. Το σκηνικό του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, με μια ρεαλιστική πινελιά, αποτυπώνει με τρόπο λιτό τη κατάσταση αποσύνθεσης, αποδιοργάνωσης και αταξίας που επικρατεί, τόσο στη κρεβατοκάμαρα όσο και στις ζωές τους!

Στην επίσημη πρεμιέρα του έργου παρευρέθηκαν γνωστά ονόματα του χώρου όπως ο Νίκος Ορφανός, η Πέγκυ Σταθακοπούλου, ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος αλλά και ο διευθυντής σπουδών της δραματικής σχολής «Πράξη Επτά» Κώστας Καζάκος. Βαθιά συγκινημένοι και συνεπαρμένοι από την παράσταση, μετά από παρότρυνση του θεάτρου  και των μελών του, συνεχίσαμε σε ένα χώρο, όπου με τη βοήθεια κρασιού και φαγητού είχαμε την ευκαιρία να προβληματιστούμε και να συζητήσουμε για το έργο κάνοντας το τίτλο «και τώρα οι δυο μας» πραγματικότητα…

ΘΕΑΤΡΟ: ΠΡΑΞΗ ΕΠΤΑ

• Μετάφραση-Διασκευή: Γιώργος Κιμούλης
• Σκηνοθεσία: Θόδωρος Γράμψας
• Σκηνικά – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
• Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Ιατρόπουλος
• Διεύθυνση: Βαλτετσίου 45, Εξάρχεια
• Τηλ.: 210.3800624

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Κυριακή στις 20:00

Παρασκευή και Σάββατο  στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων:

14€ (γενική είσοδος)

10€ (φοιτητικό και άνεργοι με κάρτα ανεργίας)

Ώρες ταμείου: 12:00 -15:00 και 17:00 – 21:00

 

ΕΙΔΑΜΕ…  

(από τoν Αναστάση Πινακουλάκη) 

«Μετρημένες μέρες»

βασισμένο στο έργο «Οι Αριθμημένοι» του Ελίας Κανέτι  

Η παράσταση «Μετρημένες Μέρες» σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη είναι μια από τις παραστάσεις που περίμενα με μεγάλη λαχτάρα. Ως θαυμαστής του θεάτρου και του κύριου Γάκη, σκηνοθέτη και μουσικού στη παράσταση, ήθελα να δω τη νέα του δουλειά. Το έργο ήταν αρκετά δελεαστικό για την υπόθεσή του και επέλεξα την πρεμιέρα της παράστασης για να το δω. Έβαλα τα καλά μου, φόρεσα το χαμόγελο μου και ξεκίνησα για το Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης».

Η παράσταση βασίζεται στο έργο «Οι Αριθμημένοι» του Ελίας Κανέτι και πραγματεύεται ζητήματα ύπαρξης, τη ζωή, το θάνατο, το φόβο, τις ανθρώπινες σχέσεις. Πώς θα σου φαινόταν αν το όνομά σου ήταν η ηλικία θανάτου σου; Πώς θα σου φαινόταν αν σε έλεγαν δέκα ή αν σε έλεγαν ογδόντα οχτώ; Πώς θα σου φαινόταν αν για όλα αυτά αποφάσιζε κάποιος «φύλακας»; Ίσως αν σε έλεγαν πενήντα και ετοιμαζόσουν να κλείσεις το πεντηκοστό έτος της ηλικίας σου ν’ αμφισβητούσες αυτό το καθεστώς και να προσπαθούσες να το ανατρέψεις. Ίσως και να τα κατάφερνες. Τελικά, όμως, θα μπορούσες να διαχειριστείς την αποκάλυψη της αλήθειας… Το έργο παρουσιάζει μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι έχουν ως όνομα την ηλικία θανάτου τους, την οποία καθορίζει ένας φύλακας με τη γέννηση τους. Ο Δέκα είναι ένα αγόρι που δε θα ζήσει παραπάνω από δέκα χρόνια, ενώ η Ογδόντα Δύο έχει μια άνετη και σίγουρη ζωή μέχρι την ηλικία των 82. Η ημερομηνία γέννησης του καθενός και η ηλικία θανάτου είναι πληροφορίες μυστικές κρυμμένες μέσα στο φυλακτό που φοράει ο κάθε άνθρωπος. Αν γνωρίζεις το πότε θα πεθάνεις δεν ζεις μέσα στην άγνοια και δεν φοβάσαι το θάνατο …ή όχι; Ό,τι είναι αποφασισμένο και καθιερωμένο είναι εύκολο να το αποδεχτείς και δεν πρέπει να το αμφισβητείς …ή όχι; Σε μια τέτοια κοινωνία ο έρωτας και ο γάμος, οι οικογενειακές σχέσεις, η φιλία, η δικαιοσύνη, η εξουσία διαφέρουν από τη δική μας κοινωνία.

Η θεατρική ομάδα «Ήλιος» αποτελείται από τους 8 ηθοποιούς: Γιούλη Ανθουσάκη, Αλέξανδρος Βαρθής, Θοδωρής Ίντας, Δημήτρης Κακαβούλας, Μυρτώ Μακρίδη, Έλενα Μεντζέλου, Μουταφτζής Κωνσταντίνος, Μούτσης Κωνσταντίνος. Οι ερμηνείες των ηθοποιών – παρά την αμηχανία της πρώτης μέρας των παραστάσεων – ήταν πολλά υποσχόμενες για την εξέλιξη τους και δικαιώνουν τις προσπάθειες αυτών και των σκηνοθετών για το καλύτερο δυνατό θεατρικό αποτέλεσμα. Η ομάδα θα παρουσιάζει την παράσταση «Μετρημένες Μέρες» για το κοινό για 22 μόνο βραδιές στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης».

Η παράσταση εντάσσεται στην κατηγορία «Ερευνητικό Θέατρο» ή «Σκηνική Σύνθεση», ονόματα που υποδηλώνουν τον αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα του εν λόγω ανεβάσματος. Η θεατρική ομάδα, με τη καθοδήγηση του Κώστα Γάκη, δούλεψε το έργο σε διαδοχικούς αυτοσχεδιασμούς ανά σκηνή, με τραγούδια που συνέθεσε ο ίδιος να ενυπάρχουν αρμονικά μέσα στην παράσταση. Κάτι σημαντικό που θα ήθελα να αναφέρω είναι πως ο σκηνοθέτης εργάστηκε αφιλοκερδώς προκειμένου να πληρωθούν οι ηθοποιοί.

Το έργο με επηρέασε πολύ βαθιά συναισθηματικά, ενώ ένοιωσα ένα εύρος από συναισθήματα, γέλασα πολύ με τις κωμικές παράδοξες σκηνές, συγκινήθηκα πολύ με τους προβληματισμούς των ηρώων, δάκρυσα με τα μεγάλα διλήμματα που παρουσιάστηκαν, ένοιωσα την ανάγκη να σκεφτώ κάποια πράγματα για τη ζωή μου. Αυτές οι παραστάσεις με γοητεύουν γιατί πρεσβεύουν το κίνημα που ακολουθεί ο σκηνοθέτης «θέατρο από το τίποτα». Είναι δηλαδή παραστάσεις που δεν στηρίζονται στην ακριβή και μεγαλεπήβολη σκηνογραφία αλλά στα απολύτως απαραίτητα οργανικά στοιχεία, δεν έχουν δομημένο κείμενο της παλιάς κοπής αλλά κάτι πιο φρέσκο, πιο ενδιαφέρον στα δικά μου μάτια…

ΘΕΑΤΡΟ: ΙΔΡΥΜΑ «ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ»

• Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης, Βάσια Ατταρίαν
• Σκηνικά: Έλλη Λιδωρικιώτη
• Μουσική – Τραγούδια: Κώστας Γάκης
• Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Ραμπαούνη
• Διεύθυνση: Πειραιώς 206, Ταύρος
• Τηλ.: 210.3418550

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο 21:30

Κυριακή στις 20:30

Τιμές εισιτηρίων:

12€

10€ (φοιτητικό)

 

ΕΙΔΑΜΕ…  

(από την Έλενα Μπολονάση) 

«Η νοσταλγός» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη  

«Η νοσταλγός», μια παράσταση που ήθελα καιρό τώρα να παρακολουθήσω. Από τη μία η αγάπη μου για το έργο του Παπαδιαμάντη και από την άλλη ο τίτλος … γι’ αυτό το κάτι που όλοι νοσταλγούμε, μια στιγμή της ζωής μας, μια σχέση, μια επαφή. Ένα θέμα διαχρονικό, ένα θέμα ανθρώπινο. Τι γίνεται λοιπόν όταν η νοσταλγία γίνεται η κινητήριος δύναμη στη ζωή μας, τι γίνεται όταν η νοσταλγία μας εμποδίζει να ευτυχίσουμε;

H Λιαλιώ, νεαρή και όμορφη κοπέλα, εικοσιπέντε ετών, παντρεύεται έναν μεγαλύτερό της άντρα, τον μπάρμπα – Μοναρχάκη. Από την ημέρα όμως που πάει να ζήσει κοντά του μελαγχολεί, η όρεξή της κόβεται και το άλλοτε ροδαλό χρώμα σβήνει από το πρόσωπό της. Η Λιαλιώ νοσταλγεί τη πατρίδα της και τους δικούς της αλλά τα παρακάλια της στον μπάρμπα- Μοναρχάκη δεν πιάνουν τόπο. Εκείνος, ανένδοτος, δεν της επιτρέπει να γυρίσει πίσω στον τόπο της ενώ ταυτόχρονα τη παραμελεί περνώντας όλο το χρόνο του στο καφενείο. Ο Μαθιός, δεκαοχτώ ετών, κρυφά ερωτευμένος με την Λιαλιώ, προσφέρεται να πραγματοποιήσει την επιθυμία της νέας για φυγή. Το ειδύλλιο των δύο νέων, αν και δείχνει καταδικασμένο, εκτυλίσσεται αριστοτεχνικά, κυρίως περιγραφικά και πολύ λιγότερο διαλογικά με φόντο το πέλαγος κι ένα γεμάτο φεγγάρι.

 Η Μ. Ιγγλέση, σε ρόλο αφηγητή αποδίδει εξαιρετικά το πλούτο του Παπαδιαμαντικού  λόγου, ζωντανεύοντας μπροστά στα μάτια του θεατή, ακόμα και του λιγότερο μυημένου στην ιδιαιτερότητα της γλώσσας, όλη τη δράση του διηγήματος. Ακόμα και οι παύσεις, οι εναλλαγές στη χροιά της φωνής της, οι αυξομειώσεις στην ταχύτητα της αφήγησης, τίποτα το τυχαίο, εντείνουν την αγωνία και τη συγκινησιακή φόρτιση. Οι περιγραφές του τοπίου, δοσμένες με έντονο λυρισμό και παραστατικότητα φωτίζουν το κατά τ’ άλλα σκοτεινό φόντο του σκηνικού, μέρος του οποίου αποτελούν και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του διηγήματος, τοποθετημένοι  μέσα σε μια βάρκα στο βάθος της σκηνής.

Μια παράσταση ατμοσφαιρική που σε μεταφέρει σε μιαν άλλη εποχή ενώ ταυτόχρονα οπλίζει το θεατή με το ηθικό βάρος να συνεχίζει να μάχεται, να αντιδρά και να επιδιώκει τη φυγή από κάθε τι που του επιβάλλεται παρά τη θέλησή του, όπως ακριβώς η ηρωίδα του Παπαδιαμάντη.

Ερμηνεύουν: Μαίρη Ιγγλέση, Γιάννης Τσιώμου, Τζένη Οικονόμου.

ΘΕΑΤΡΟ: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

• Σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώτης
• Βοηθός σκηνοθέτη: Χρύσα Κλούβα
• Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης
• Σκηνικά – Κοστούμια: Μαρία Πασσαλή
• Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης
• Διεύθυνση: Λέσβου 8 και Απειράνθου 1, στάση Καλλιφρονά, Κυψέλη
• Τηλ.: 210.8645400  211.7052380-1

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη και Κυριακή στις 19:00

Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων:

Βραδινή: 15€ Απογευματινή: 12€ Φοιτητικό και άνω των 65 ετών: 8€ Άνεργοι: 5€ (με επίδειξη κάρτας ανεργίας)

 

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ…  

(από τη Κατερίνα Μαθιουδάκη) 

Α) «Φτάσε όπου δεν μπορείς»…

Η ιερή εντολή  του Νίκου Καζαντζάκη γίνεται χορός… 

Ένας κύκλος παραστάσεων με αφετηρία την Κρήτη και τόπο συνάντησης όλη την Ελλάδα.

Αυτή τη δύσκολη εποχή που διανύουμε, περίοδο κατήφειας, ανασφάλειας και εσωτερικής αμφισβήτησης, βρισκόμαστε στο κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Και όχι για τις μεγάλες προσωπικότητες και τα μεγάλα μυαλά που γέννησε αυτός ο ιερός τόπος, ούτε για το θάρρος, την δύναμη ψυχής και τα επιτεύγματα μας σαν έθνος. Ξεχνούν όλοι την ιστορία της χώρας μας και μας οδηγούν στο να ξεχάσουμε κι εμείς όλα αυτά που μας κρατούν ενωμένους και μας κάνουν περήφανους. Αποξενωμένοι απο τους εαυτούς μας αλλά και μεταξύ μας, ξεχνάμε οτι για εμάς τους Έλληνες η δύναμη μας και αυτό που μας ένωνε και θα μας ενώνει πάντα, είναι η ιστορία και ο πολιτισμός μας.

«Φτάσε όπου δεν μπορείς»… Εμπνεόμενοι απο αυτή τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη στην Αναφορά στο Γκρέκο, σαν ένα ανοιχτό παράθυρο επικοινωνίας του παρελθόντος με το μέλλον, τα δύο αδέλφια απ’ τη Κρήτη και δεξιοτέχνες χορευτές Γιάννης & Γιώργος Μεγαλακάκης με μία ομάδα επίλεκτων χορευτών και μουσικών, ενώνονται, δημιουργούν και συμπράττουν με δημοφιλείς στο είδος τους μουσικούς και χορευτές απο διάφορες περιοχές της Ελλάδας, υπενθυμίζοντάς μας, απ’ άκρη σ’ άκρη, την παράδοση που είναι ακόμα ζωντανή και έχει ακόμα τη δύναμη να μας οδηγεί.

Μία σειρά πρωτότυπων παραστάσεων κρητικών χορών που ενώνονται κάθε φορά με μια διαφορετική περιοχή της Ελλάδας και τις παραδόσεις της.

ΚΡΗΤΗ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ   Παρασκευή 2 Μαρτίου

ΚΡΗΤΗ – ΚΥΚΛΑΔΕΣ     Παρασκευή 9 Μαρτίου

ΚΡΗΤΗ – ΘΡΑΚΗ           Παρασκευή 16 Μαρτίου

ΚΡΗΤΗ – ΗΠΕΙΡΟΣ       Παρασκευή 23 Μαρτίου

ΚΡΗΤΗ – ΠΟΝΤΟΣ        Παρασκευή 30 Μαρτίου

ΚΡΗΤΗ – ΚΑΡΠΑΘΟΣ    Παρασκευή 6 Απριλίου

 

Το ηπειρώτικο μοιρολόϊ σμίγει με το ριζίτικο τραγούδι, η λύρα ενώνει τη Κρήτη με τα Δωδεκάνησα, ο αμανές της Σμύρνης κλαίει με κρητικά βαριά συρτά, η γκάϊντα της Μακεδονίας και της Θράκης ακούγεται μέχρι το Ιδαίον Άντρο στα Ανώγεια, το τσίπουρο της Θεσσαλίας στο ίδιο τραπέζι με την τσικουδιά, η μυθολογία του Αιγαίου υμνεί τις Κυκλάδες και αντηχεί ως το Καρπάθιο και το Μυρτώο πέλαγος, οι πολεμικοί χοροί ενώνουν Κρήτη και Πόντο και ξυπνούν μνήμες βαριάς ιστορίας.

Η κρητική μουσική παράδοση θεωρείται η πιο ζωντανή στον ελλαδικό χώρο γιατί, όχι μόνο συνεχίζει να εξελίσσεται και να ενσωματώνει δημιουργικά σύγχρονα μουσικά στοιχεία, αλλά παράλληλα καταφέρνει να εκφράζει και να σχολιάζει με ζωντανό τρόπο την σημερινή πραγματικότητα.  Η Κρήτη είναι από τα λίγα μέρη όπου ο χορός παραμένει ζωντανός και δεν είναι μια ξεχασμένη δεξιότητα, αλλά μια ζωντανή έκφραση της καθημερινής ζωής. Αυτή την εξελίσσιμη πολιτιστική κληρονομιά, αυτές οι παραστάσεις φέρνουν σαν οδηγό, και την ενώνουν με όλη την Ελλάδα, μέσα απο εικόνες, ιστορίες, αυτοσχεδιασμούς, μέσα απο τη τέχνη του χορού και της έκφρασης, σε ένα υπενθυμιστικό μήνυμα εθνικής ταυτότητας, ενότητας και αισιοδοξίας.

Μουσικοί παραστάσεων:

Όθωνας Μπικάκης – Νίκος Βενετάκης [Κρήτη]

Γιάννης Γευγελής [Μακεδονία]

Γιώργος Μαρινάκης [Κυκλάδες]

Βαγγέλης Δημούδης [Θράκη]

Πολυφωνικό Σχήμα Ηπείρου Βαγγέλη Κώτσου [Ήπειρος]

Ηλίας Υφαντίδης [Πόντος]

Μιχάλης Ζωγραφίδης/Ηλίας Βασιλαράς[Κάρπαθος]

 

ΘΕΑΤΡΟ: ΠΚ

• Σύλληψη / ιδέα: Γιάννης & Γιώργος Μεγαλακάκης
• Φωτισμός: Απόστολος Τσιτσώνης
• Video: Βασίλης Λίνας
• Κρητικοί χοροί: Ομάδα Έκφρασης Κρητικών Χορών Γιάννη & Γιώργου Μεγαλακάκη
• Έρευνα – παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού: Kέντρο Έρευνας & Διδασκαλίας Κρητικού Χορού 
• Καλλιτεχνική Διεύθυνση Θεάτρου: Παύλος Κουρτίδης  
• Διεύθυνση: Κασομούλη 30 (στάση μετρό Ν. Κόσμος)  
• Τηλ.: 210.9011677

 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Κάθε Παρασκευή στις 21:30

Τιμές εισιτηρίων:

15€ και 10€ (φοιτητικό)

ΟΙ 7 ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ!

(από τη Λυδία Τριγώνη) 

Το φετινό έτος είναι πλούσιο θεατρικά τόσο για τους μεγάλους όσο και για τους μικρούς θεατρόφιλους. Πάνω από 80 παιδικές παραστάσεις προβάλλονται τη φετινή θεατρική σεζόν 2011-2012, με σκοπό να χαρίσουν στην παιδική αθωότητα το δικαίωμα να υπάρχει παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που καθημερινά συναντά. Κωμωδίες, μιούζικαλ, δραματοποιημένα μυθιστορήματα, παραμύθια, ακόμη και Θέατρα Σκιών συγκροτούν ένα ευρύ φάσμα παιδικών παραστάσεων, τις οποίες μπορούν να παρακολουθήσουν φέτος οι μικροί φίλοι του θεάτρου. Οι πέντε πιο ξεχωριστές και δημοφιλείς από αυτές τις παραστάσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι εξής:

«ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ»

στο θέατρο Πολιτιστικού Κέντρου του ΙΜΕ Ελληνικός Κόσμος

Η πολυαγαπημένη Κάρμεν Ρουγγέρη, η οποία έχει χαρίσει ανεπανάληπτες θεατρικές στιγμές σε μικρούς και μεγάλους, υπογράφει τους «Άθλους του Ηρακλή» στο θέατρο του Πολιτιστικού Κέντρου Ελληνικός Κόσμος. Απευθυνόμενη σε όλες τις ηλικίες, η παράσταση αποτελεί μία μίξη παραμυθιού και ακρίβειας μυθολογικών στοιχείων που προσδίδει μία ατμόσφαιρα ονειρική και ταυτόχρονα διδακτική. Η παράσταση είναι ένα ταξίδι στη ζωή του αρχαίου μυθικού ήρωα Ηρακλή, ο οποίος θεωρείται ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Η γέννησή του, οι άθλοι του, η καθιέρωση των Ολυμπιακών αγώνων, ο θάνατός του, καθώς και η συνακόλουθη μετάβασή του στον Όλυμπο, αποτελούν κεντρικούς άξονες της παράστασης που σκοπό έχει να εισαγάγει τα παιδιά στον κόσμο του Ηρακλή. Η Κάρμεν Ρουγγέρη, άλλωστε συνδυάζει σε κάθε παράσταση τη διασκέδαση και την εκπαίδευση των παιδιών με τρόπο μαγικό, καθιλώνοντας τους μικρούς θεατές. Τη μυθική ατμόσφαιρα συμπληρώνουν τα σκηνικά και τα κοστούμια της Χριστίνας Κουλουμπή, η μουσική  του Γιάννη Μακρίδη και η χορογραφία του Πέτρου Γάλλια.

Παραστάσεις: Πρωινή: Κυρ. 11.30 π.μ., 2.45 μ.μ.

Εισιτήρια: €15, €12,50.

 

«ΨΑΡΟΣΟΥΠΑ»

στο Ρυθμός stage 

Μία διασκεδαστική παράσταση γεμάτη μπρίο, κέφι και προβληματισμό περιμένει τους μικρούς θεατές  στο Ρυθμός stage, αφού είχε παρουσιαστεί τα προηγούμενα έτη από την ομάδα Κοκού-Μουκλό ως κουκλοθέατρο το έργο του Γιώργου Λεβέντη «Ψαρόσουπα». Ο Βαγγέλης Λεβέντης διασκεύασε το παραμύθι σε μία μουσικοθεατρική εκδοχή, με μουσική σύνθεση της Ερωφίλης από το συγκρότημα Τρίφωνο. Αυτό το ταξίδι στη περιπέτεια και τη φαντασία έχει ως πρωταγωνιστές του τρείς πονηρούς μάγειρες που προσπαθούν να αλλοιώσουν το θαλάσσιο κόλπο της Μήλου, κάνοντάς τον μία.. ψαρόσουπα! Η προσπάθεια των μικρών «κατοίκων» της θάλασσας να αποτρέψουν την υπερθέρμανσή της και η συμμαχία των θαλάσσιων όντων ενάντια στην καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος, αποτελούν κύριους άξονες γύρω από τους οποίους κλιμακώνεται ένα οικολογικό θέμα. Η καταστροφή του περιβάλλοντος αποτελεί καίριο ζήτημα, το οποίο θίγεται μέσα από τη παράσταση και επηρεάζει, ιδεολογικά αλλά και κοινωνικά, τη διαμόρφωση της προσωπικότητας των μικρών παιδιών.

Παραστάσεις: Πρωινή: Κυρ. 11 π.μ. Μέχρι 8/4

Εισιτήρια: €12

 

«ΣΤΗ ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ»

στο θέατρο Badminton 

Τριάντα έξι χρόνια μετά τη πρώτη παρουσίαση των μικρών ντενεκεδένιων ηρώων στο θεατρικό σανίδι, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος μεταφέρει το έργο της Ευγενίας Φακίνου στη σκηνή του θεάτρου Badminton. Η σκηνοθεσία της Φωτεινής Μπαξεβάνη η οποία συνδύασε το αντικειμενοθέατρο – το μαύρο θέατρο με τα κινούμενα σχέδια – και η μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου συνθέτουν το μαγικό τοπίο μιας αλλιώτικης πολιτείας, φτιαγμένης από άδειους ντενεκέδες. Η αλλαγή που έγινε για το ΚΘΒΕ είναι ότι οι τρείς κακοί (ο Λαδένιος, ο Ζουληχτής και το Πλούσιο Φυσερό) αποτελούν τους δανειστές της Ντενεκεδούπολης, δηλαδή αυτούς που την καταπατούν και την εκμεταλλεύονται με τη δικαιολογία της αρωγής! Μία φαντασμαγορική μουσικοθεατρική παράσταση που αναδεικνύει τη διαχρονική αξία του παραμυθιού και τη σημασία αξιών όπως η αλληλεγγύη και η δημοκρατία. Η Ευγενία Φακίνου, άλλωστε, επισημαίνει πως «…από τότε, ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρη η Ντενεκεδούπολη…»

Παραστάσεις: Πρωινή: 4, 11, 18, 25/3, 1/4, 12 μ.μ, 3, 4, 10, 11, 17, 18, 24, 25, 31/3, 1/4, 3 μ.μ. Μέχρι 1^η Απριλίου.

Εισιτήρια: €15, παιδ.- φοιτ.: €10

 

«ΟΙ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΛΙΩΝΑΝ ΤΑ ΓΟΒΑΚΙΑ ΤΟΥΣ»

στο θέατρο Ακροπόλ

Με αφορμή το χαρακτηρισμό του έτους 2012 ως «έτος των αδελφών Γκριμ» από τη διεθνή λογοτεχνική κοινότητα, το θέατρο «Ακροπόλ» παρουσιάζει ένα από τα πιο δημοφιλή παραμύθια τους σε ένα φαντασμαγορικό μιούζικαλ. Το θαυμάσιο παραμύθι των διάσημων Γερμανών φιλολόγων και συγγραφέων Γιάκομπ και Βίλχελμ Γκριμ, βασίζεται σε ένα αίνιγμα. Το αίνιγμα αυτό πλανιέται στο βασίλειο, αφού κάθε πρωί οι βασιλοπούλες βρίσκουν τα γοβάκια τους λιωμένα, παρότι κοιμούνται κλειδωμένες στα δωμάτιά τους. Ο βασιλιάς με σκοπό να λύσει αυτό το μυστήριο, καλεί πρίγκιπες από κάθε μέρος της Γης να το επιλύσουν και ως αντάλλαγμα να κερδίσουν μία από τις βασιλοπούλες ως γυναίκα τους. Κανένας, όμως, από αυτούς δε θα κατορθώσει να λύσει το αίνιγμα, παρά μόνο ένας νεαρός… Δεκαεπτά ηθοποιοί, χορευτές και λυρικοί τραγουδιστές διαμορφώνουν μία παραμυθένια ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τη ζωντανή μουσική, που μεταφέρει τους μικρούς θεατές σε ένα μαγικό θέαμα γεμάτο υπερρεαλιστικά στοιχεία.

Παραστάσεις: Πρωινή: Σάβ. 3 μ.μ., Κυρ. 11.30 π.μ., 3 μ.μ.

Εισιτήρια: €12 (ενήλικοι), €10 (παιδικό)

 

«Η ΑΚΡΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΡΟ»

στο θέατρο Ρένα Βλαχοπούλου

Ένα εξαιρετικά ευρηματικό και διδακτικό παιδικό μιούζικαλ παρουσιάζεται στο θέατρο «Ρένα Βλαχοπούλου» υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Παναγιώτη Καποδίστρια, ο οποίος είναι και ο συγγραφέας του παραμυθιού. Μία ακρίδα, η Μαργαρίτα είναι η ηρωίδα του παραμυθιού, η οποία περιτριγυρισμένη από μία πυγολαμπίδα, μία πεταλούδα και ένα μυρμήγκι κατορθώνει να πετύχει τα όνειρά της. Η μικρή αυτή παρέα φίλων προσπερνώντας κάθε εμπόδιο, όπως κι έναν τζίτζικα, τελικά καταφέρνει να πραγματοποιήσει τους στόχους της. Μέσα από μία εξωπραγματική και παράλληλα άκρως γοητευτική σύζευξη του πραγματικού με το φανταστικό, οι μικροί θεατές βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα αισιόδοξο μήνυμα: πως ο καθένας μπορεί να πραγματοποιήσει τα όνειρά του όταν πιστεύει σε αυτά και έχει δίπλα του φίλους που συντελούν σε αυτό. Οι χορογραφίες είναι της Χαριτίνης Τσικούρα και τα κοστούμια της Μαρίας Αχμέτ, ενώ την μουσική υπογράφει ο Γιάννης Μιχαήλ.

Παραστάσεις: Πρωινή: Κυρ. 12 μ.

Εισιτήρια: € 9, παιδικό: € 7, ομαδικό: € 5  (Παιδιά που φιλοξενούνται σε ορφανοτροφεία και ιδρύματα: δωρεάν).

 

«Η ΦΕΓΓΑΡΟΣΟΥΠΑ»

στο θέατρο Αλκμήνη – Άκης Δαβής

Η «Φεγγαρόσουπα» είναι μία παράσταση κουκλοθεάτρου που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 2005 από την ομάδα Κοκου-μουκλό κι από τότε συνέχισε να παίζεται σε ποικίλα μέρη. Ο μάγος Λοπωδύτ φτιάχνει μια μαγική φεγγαρόσουπα, τα μαγικά της οποίας δεν πιάνουν, έως την στιγμή που εμφανίζονται δύο μικρά και περίεργα πλασματάκια. Άραγε θα καταφέρουν να μεταμορφωθούν με τη βοήθεια της φεγγαρόσουπας έτσι ώστε να αποκτήσουν φίλους; Αυτό, όπως και άλλα ερωτήματα τίθενται στη διασκεδαστική αυτή παράσταση που σκόπο έχει να τονίσει τη σημασία της μοναδικότητας του κάθε ατόμου και της ανάγκης διατήρησής της. Τις κούκλες και τα σκηνικά έχει επιμεληθεί η ομάδα Κοκου-μουκλό, ενώ τη μουσική η Σοφία Ταμβακοπούλου.

Παραστάσεις: Απόγ: Σάβ. 5 μ.μ.

Εισιτήρια: €10, €7

 

«ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ  ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ»

στο θέατρο του Νέου Κόσμου

Το παραμύθι «Ταξιδεύοντας με τον μπαμπά μου» του Βασίλη Μαυρογεωργίου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, αποτελεί εγγύηση για τη παιδική διασκέδαση και εκπαίδευση. Ένα αγόρι που βρίσκεται στη Σκοτεινή Χώρα δίχως μνήμη, δίχως αναμνήσεις, συναντά δύο γυναίκες – βοηθούς, οι οποίες θα το κάνουν να επαναφέρει στη μνήμη του καίρια γεγονότα του παρελθόντος σχετικά με την οικογένειά του και την επιστροφή του σε αυτήν. Ένα ταξίδι στον κόσμο της Λήθης και της Μνήμης, του παρελθόντος και του παρόντος, μέσα από το οποίο το αγόρι κατορθώνει να φτάσει και να ξαναθυμηθεί το περιπετειώδες και σημαδιακό ταξίδι με το πατέρα του. Στην τρυφερή και συμβολική αυτή ιστορία συμβάλλει, επίσης, η μουσική του Νίκου Ξυδάκη και τα σκηνικά – κοστούμια της Μαρίας Χανιωτάκη.

Παραστάσεις: Πρωινή: Κυρ. 11.30 π.μ. Μέχρι 8/4

Εισιτήρια: Είσοδος ελεύθερη.

   

---

 

Δείτε αναλυτικά Θεατρικές παραστάσεις που προτείνουμε ΕΔΩ

---

Για αναφορές, δημοσιεύσεις και δελτία τύπου, μην ξεχνάτε να επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected]

---