Συνέντευξη | Γιώργος Σαμπάνης: «Σταμάτησα να γράφω σε ανθρώπους που σταμάτησα να είμαι καψούρης μαζί τους!!!»

Έχοντας στις «αποσκευές» πολλές μουσικές επιτυχίες επιλέγει να διατηρεί πάντα χαμηλούς τόνους και να μιλά μόνο μέσα από τα τραγούδια του!
Με αφορμή το νέο του άλμπουμ «Λόγια που Καίνε» που κυκλοφορεί από την Cobalt Music, η αρχισυντάκτρια του Tralala.gr, Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκε με τον Γιώργο Σαμπάνη και σας αποκαλύπτει όλα όσα της εκμυστηρεύτηκε!!!

Γιώργο χαίρομαι πάρα πολύ που σε συναντώ γιατί η αλήθεια είναι πως δεν δίνεις πολλές συνεντεύξεις και με αφορμή το καινούργιο άλμπουμ σου ήταν μια καλή ευκαιρία να βρεθούμε και να μάθω τα νέα σου.

Εκπροσωπείς ένα μουσικό site, το οποίο εδώ και χρόνια λειτουργεί κάτω από μουσικούς κανόνες και σέβεται ότι συμβαίνει στη μουσική. Είναι κάτι που αφορά τον κλάδο μου, οπότε με χαρά αποφασίζω να δίνω σε εσένα συνεντεύξεις γιατί δίνεις βάση καθαρά στα μουσικά δρώμενα!

Πως είσαι αυτή την περίοδο;

Είμαι σε μία έκρυθμη κατάσταση, γεμάτη από πολλά συναισθήματα. Κατάφερα να ολοκληρώσω το καινούργιο μου άλμπουμ, το οποίο μπορώ επιτέλους και να το ακούσω!

Το άκουσες αφού πρώτα το ολοκλήρωσες;

Δουλεύοντας φαντάζεσαι το αποτέλεσμα… μέχρι να το ακούσεις. Έχω όμως δύο εβδομάδες που το ακούω συνεχώς!

Ποιο είναι το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν το ακούς;

Νιώθω περήφανος!!!

Σε κάθε νέα σου δισκογραφική δουλειά προσπαθείς να πηγαίνεις τον Γιώργο, ως καλλιτέχνη, ένα βήμα πιο μπροστά;

Κάθε φορά είσαι άλλος άνθρωπος και κάθε φορά νιώθεις διαφορετικά και γράφεις σύμφωνα με αυτά που νιώθεις. Πάντα έχεις την αγωνία αν αυτό που κάνεις είναι ένα βηματάκι πιο πέρα κι αυτό νομίζω ότι είναι μια ευγενής άμιλλα που κρατάς απέναντι στον εαυτό σου, στους συνεργάτες σου, τη μουσική σου και το κοινό σου. Εν τέλει, κάθε άλμπουμ αποτελείται από συναισθήματα και απ’ ότι έχεις νιώσει εκείνα τα δύο περίπου χρόνια που το γράφεις. Δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι που ένιωσες παλιότερα, είναι άλλη φάση.

Όταν κάθε σου δισκογραφική δουλειά είναι πραγματικά πολύ επιτυχημένη κι εσύ εκτός από τραγουδιστής είσαι και o δημιουργός της, είναι εύκολο να μην έχεις το άγχος του εάν θα πάει εξίσου καλά και το επόμενο βήμα;

Το ότι θέλεις η νέα σου δουλειά να πάει εξίσου καλά ή και καλύτερα από την προηγούμενη είναι δεδομένο όμως δεν έχει να κάνει με την καλλιτεχνικότητα, με το να συγκρίνεις δηλαδή καλλιτεχνικά ένα άλμπουμ. Αυτή τη στιγμή αν με ρωτήσεις ποιο είναι το πιο σημαντικό άλμπουμ της καριέρας μου θα σου πω ότι μάλλον είναι το «Δεν είμαι ήρωας», διότι είναι το άλμπουμ που πήρε την απόφαση και με εμπιστεύτηκε η Ελεάνα Βραχάλη. Είναι και η πρώτη ολοκληρωμένη μου δουλειά έτσι ακριβώς όπως την ήθελα στιχουργικά και μουσικά. Τα δύο προηγούμενα, το «Χαράματα» και το «Μυστήριο τρένο» είναι δύο άλμπουμ στα οποία δεν έκανα εκατό τοις εκατό αυτό που ήθελα.

«Δεν έκανα αυτό που ήθελα», ανάλυσέ το μου λίγο περισσότερο αυτό…

Στο «Χαράματα» ήμουν πολύ ανώριμος διότι ήμουν 22 χρονών, είχα κάποιες συγκεκριμένες απόψεις αλλά ήμουν ανέμπειρος και δεν ήξερα πως να περάσω στον τότε παραγωγό μου όλα όσα σκεφτόμουν, δεν ήξερα τη γλώσσα της δουλειάς… τότε τη μάθαινα. Επίσης το άλμπουμ το έκανε εξ ολοκλήρου ο Γιάννης Δόξας… δεν το έκανα εγώ, οπότε δεν φάνηκε καθαρά η δική μου καλλιτεχνική άποψη, αλλά εκείνου. Από τα τραγούδια που μπήκαν στο άλμπουμ, μέχρι οτιδήποτε άλλο έκανα… δεν ήταν αποκλειστικά αυτό που ήθελα εγώ αλλά εμπεριείχε την άποψη του παραγωγού μου, που στη προκειμένη ήταν πιο ισχυρός από ένα παιδάκι που ήταν στο ξεκίνημα του. Το δεύτερο μου άλμπουμ ήταν το πρώτο που έκανα μόνος μου με τη βοήθεια μόνο του Soumka, η Ελεάνα Βραχάλη συμμετείχε σε δύο – τρία τραγούδια και τα υπόλοιπα τα έκανα με το Θάνο Παπανικολάου και έγραψα ο ίδιος σε ένα τους στίχους. Ήταν καλύτερο θεωρώ από το πρώτο αλλά και πάλι είχε φοβερές ατέλειες γιατί ήταν η πρώτη φορά που δοκίμαζα να κάνω κάτι μόνος μου. Το «Δεν είμαι ήρωας» ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να κάνω για πρώτη φορά και από τότε κάνω γενικότερα αυτό που θέλω.

Είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου;

Πάρα πολύ αυστηρός!

Η Ελεάνα Βραχάλη είναι μια σπουδαία δημιουργός και αντιλαμβάνομαι πως ήθελες πολύ να συνεργαστείτε και να βγάλετε ολοκληρωμένα άλμπουμ μαζί. Θέλω να μου πεις πως κατάφερες να την πείσεις…

Υπήρχε μια συμπάθεια με την Ελεάνα από τη πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε στη συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη, πριν από πολλά χρόνια. Συναντηθήκαμε στα ταμεία των εισιτηρίων τελείως τυχαία και μας έφερε σε επαφή ο Γιάννης Δόξας. Μετά από λίγο καιρό, αφού αλλάξαμε τηλέφωνα, της έστειλα κάποιες μουσικές μου και γράψαμε για το άλμπουμ της Πέγκυς Ζήνα. Μετά μας ζήτησε η Έλενα Παπαρίζου. Τραγούδι με το τραγούδι υπήρχε μια πολύ ωραία αύρα, μια φοβερή συμπάθεια μεταξύ μας, καλλιτεχνική και φιλική. Στο άλμπουμ «Μυστήριο τρένο», την παρακάλεσα να συμμετέχει, μου έδωσε λοιπόν το «Μυστήριο τρένο», το «Ευτυχώς που υπάρχεις» και το «Στων ματιών σου το γκρίζο». Ένα χρόνο μετά διαπίστωσα ότι όλοι με σταματούσαν και με αποκαλούσαν «Μυστήριο τρένο», ήταν σαν να με βάφτισε. Έτσι, όταν ξεκίνησα την επόμενη δουλειά μου, την οποία ήθελα να τη κάνω οικογενειακά με ένα στιχουργό, ήταν η πρώτη μου επιλογή. Στην Ελεάννα με συγκινούν αυτά που γράφει αλλά με συγκινεί και η ίδια σαν χαρακτήρας… Γι’ αυτό την παρακάλεσα να κάνουμε ολόκληρο το άλμπουμ και μου απάντησε «Οκ, ας ξεκινήσουμε κι αν μπορέσω…»

Άρα πιστεύεις ότι ήταν κατά κάποιο τρόπο… «μοιραίο» το να συναντηθείτε καλλιτεχνικά με την Ελεάνα;

Η Ελεάνα είναι το άλλο μου μισό καλλιτεχνικά!

Ας περάσουμε στον νέο σου δίσκο, «Λόγια που καίνε»… Μίλησε μου λίγο για αυτό.

Αρχικά να σου πω ότι με το Χρήστο Soumka είμαστε μαζί από το πρώτο μου άλμπουμ… Επίσης το άλμπουμ «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας» για το Γιώργο Νταλάρα και τον Μπάμπη Στόκα – που θα βγει σε περίπου δυο μήνες από τώρα – το κάνουμε ο Χρήστος, η Ελεάνα κι εγώ και πιστεύω πως ένα πολύ μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας μας οφείλεται στην ύπαρξη του μες την ομάδα! Από κει και πέρα, η Ελεάνα κι εγώ φέτος είχαμε κάποιους στόχους… να μην κάνουμε πάλι το «Μόνο εξ επαφής», να μην μας ενδιαφέρει η σύγκριση και να μη μας τρομάξει η επιτυχία… γιατί όντως μπορεί να σε τρομάξει. Ένα τραγούδι που έχει έντεκα εκατομμύρια views μέσα σε έξι μήνες μπορεί και να σε φρικάρει και λίγο! Ακόμη, θέλαμε να σκεφτούμε καλά το που θέλαμε να το πάμε, τι παραπάνω θέλαμε να πούμε από αυτό που είπαμε την προηγούμενη φορά. Ξεκινήσαμε λοιπόν την κουβέντα και καταλήξαμε να μιλάμε για τα προσωπικά μας που τα ξέραμε ούτως ή άλλως αφού κάνουμε παρέα… Όλα αυτά μας έκαναν να κάνουμε παραπάνω παρέα απ’ ότι κάναμε ήδη και μέσα στην παρέα υπήρξαν στιγμές που έπαιρνα εγώ την κιθάρα μου και η Ελεάνα σκάρωνε έναν στίχο από το πουθενά.

Υπάρχει κάποιος λόγος που οι δίσκοι σου περιέχουν πάντα δέκα τραγούδια ή απλά τυχαίνει;

Δεν μπορώ να προωθήσω περισσότερα τραγούδια σε δύο, δυόμιση χρόνια. Είναι πολλά τραγούδια, δεν θέλω να τα χάνω…

Το λες πιο πολύ σαν δημιουργός αυτό, σωστά;

Ναι, είναι τα παιδιά μου και τα σέβομαι! Δεν θέλω να γεμίζω το ρεπερτόριο μου και να μην μπορώ να το σηκώσω. Είναι οι εποχές τέτοιες για τα ραδιόφωνα που κάθε τραγούδι θέλει τρεις με τέσσερις μήνες για να ακουστεί. Οπότε θα βγάλω πέντε ή έξι στο ραδιόφωνο, άντε να υπάρξουν και τρία τα οποία θα γίνουν γνωστά χωρίς να γίνουν single… πόσα παραπάνω;

Συνάδελφοί σου τραγουδιστές λειτουργούν με τη λογική του να ακολουθήσουν τη… «συνταγή της επιτυχίας»!

Όχι ευχαριστώ! Δεν είναι για μένα αυτό…

Θεωρείσαι από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της γενιάς σου κι αυτό είναι ευρέως παραδεκτό. Πόσο σε αγχώνει όμως;

Δεν με αγχώνει. Μουσική κάνω, όχι αγώνες.

Φιλίες έχεις σε αυτό το χώρο;

Ναι έχω με ανθρώπους που τους εκτιμάω πολύ! Υπάρχει ένας τραγουδιστής που μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία δύο – τρία χρόνια και τον έχω εκτιμήσει φοβερά. Πρόκειται για τον Αντώνη Ρέμο, με τον οποίο υπάρχει μια πολύ όμορφη συνεργασία, στην οποία έχουμε και τον ίδιο παραγωγό, τον Soumka. Επίσης, τώρα απέκτησα και καινούργια καψούρα -σαν χαρακτήρα και σαν άνθρωπο- ενώ δεν το περίμενα, έχω πάθει την πλάκα μου με το πόσο ωραίος τύπος είναι.. Μιλάω για τη Νατάσα Θεοδωρίδου… Αγαπημένοι μου φίλοι είναι επίσης ο Πάνος Κιάμος και ο Γιώργος Μαζωνάκης. Η πιο σημαντική όμως φιλία για μένα είναι αυτή με την Ελεάνα που είμαστε σαν οικογένεια.

Με την Ελέαννα ετοιμάζεται και μια ακόμη σπουδαία δουλειά.

Ναι… μου εμπιστεύτηκε το «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας» και μου παρουσίασε δέκα στίχους στους οποίους μου ζήτησε να βάλω μουσική. Σ’ αυτό το άλμπουμ έγραψα αυτούσια τους στίχους, δεν άλλαξα ούτε κόμμα, μελοποίησα αυτό που μου ‘δωσε κι έτσι βγήκαν οι «Κλειδαριές» με το Γιώργο Νταλάρα και το Μπάμπη Στόκα και ένα άλμπουμ με αυτούς τους δύο το οποίο έχει πάρα πολύ δουλειά. Είναι όλα φυσικά, τα κάνει όλα στο χέρι ο Soumka και έχει κι αυτές τις φυσικές ορχήστρες που θέλουν επτά μέρες στη Βουλγαρία να γράφεις έγχορδα. Είναι το πρώτο άλμπουμ που κάνω ολοκληρωμένο σε άλλο καλλιτέχνη και γίνεται για κάποιον όπως ο Γιώργος Νταλάρας, με τη συμμετοχή του Μπάμπη Στόκα, ο οποίος δεν σου κρύβω πως έχει επηρεάσει τρομακτικά πολύ τη μουσική μου και την άποψη μου για τα μουσικά δρώμενα στην Ελλάδα. Eίναι φοβερός τραγουδιστής με φοβερή άποψη πάνω στο έντεχνο – pop – rock – λαϊκό τραγούδι. Είναι τιμή μου που με εμπιστεύτηκαν αυτοί οι άνθρωποι.

Πως είναι να συνεργάζεσαι με τον Γιώργο Νταλάρα;

Ο Γιώργος είναι ένας φανταστικός άνθρωπος… χείμαρρος και συγκλονιστικός σαν μουσικός. Σαν τραγουδιστής είναι ένας από τους τρεις – τέσσερις σπουδαιότερους που πέρασαν από την Ελληνική μουσική. Είναι πολύ καλός οργανοπαίχτης, γνώστης της λαϊκής και της έντεχνης ελληνικής μουσικής και όχι μόνο. Όλο αυτό έρχεται να δέσει με ένα πολύ ευγενικό άνθρωπο, στρατιώτη σ’ αυτά που λέει ο συνθέτης και ο στιχουργός του. Είναι τρομερά αστείος σαν άνθρωπος και γελάμε απίστευτα στο studio, δεν το περιμέναμε… Το πρώτο πράγμα που είδα σε εκείνον ήταν το χιούμορ του! Αυτό έκανε τη διαδικασία των ηχογραφήσεων στο studio υπέροχη.

Έχοντας πλέον κάνει όλες αυτές τις μεγάλες συνεργασίες, υπήρξαν στιγμές που να ένιωσες ότι χάνεις τον εαυτό σου;

Νομίζω πως όχι… Όλη η αγωνία μου είναι να μπορώ να συνεισφέρω με νέο υλικό, να βρίσκω παραγωγικά ιδέες και συνθετικά προτάσεις που θα πάνε τον καλλιτέχνη ένα βήμα πιο πέρα. Θέλω να έχω λόγο να δώσω ένα τραγούδι σε κάποιον, δεν θέλω να γράφω ένα τραγούδι μόνο και μόνο επειδή είναι αυτός που είναι και είμαι κι εγώ πια αυτός που είμαι κι έδωσα ένα τραγούδι το οποίο θα πάει καλά.

Υπάρχουν όμως συχνά λόγοι για να δώσεις τραγούδια σου σε άλλους καλλιτέχνες;

Από ότι φαίνεται, ναι. Ήταν «επίτηδες» φτιαγμένο το «Είναι κάτι λαϊκά» για τον Νίκο Οικονομόπουλο. Πήρα το στίχο, μου ζήτησαν μία ρούμπα ή ένα τσιφτετέλι κι εγώ θέλησα να κάνω κάτι άλλο, να κάνει αντίθεση… Θέλησα να πάρω τον Νίκο και να τον πάω κάπου αλλού… κάπου που δεν σκέφτηκε να πάει. Ήθελα να προτείνω μια ρούμπα στον Αντώνη Ρέμο με το «Λένε», γιατί ο Αντώνης είναι τρομερά καλός λαϊκός τραγουδιστής και ήθελα να πει ένα λαϊκό ρυθμικό τραγούδι. Έδωσα τσιφτετέλι στη Νατάσα Θεοδωρίδου γιατί δεν έχει πει στη δισκογραφία της. Το «Δεν μου περνάς» ήταν μια συγκεκριμένη ιδέα για το Πάνο Κιάμο. Έτσι θέλω να δουλεύω… Ο τραγουδιστής – όπως είχε πει ο Μάνος Λοΐζος – είναι ο αρχιερέας στο τραγούδι, είναι πιο σημαντικός από όλους μας, αυτός ανεβαίνει επάνω στη σκηνή και τραγουδάει. Το «Τέρμα» του Γιώργου Μαζωνάκη για παράδειγμα, εγώ το έγραψα, ξελάφρωσα, τελείωσα. Αυτός το λέει κάθε βράδυ… ακόμη και άρρωστος με λαρυγγίτιδα, πρέπει να το πει.

Σε ενδιαφέρει η πορεία που θα διαγράψουν τα τραγούδια που έχεις δώσει σε άλλους;

Έχω μεγάλη καψούρα με τους τραγουδιστές μου και όταν γράφω γι’ αυτούς είμαι καψούρης μαζί τους. Αν δεν νιώσω καψούρης, δεν γράφω. Σταμάτησα να γράφω σε ανθρώπους που σταμάτησα να τους γουστάρω. Δεν έχω ζητήσει όμως από κανέναν τραγουδιστή να βγάλει πρώτο single το δικό μου τραγούδι. Το θεωρώ άνανδρο! Ένας τραγουδιστής έχει την ευθύνη ενός μαγαζιού το οποίο έχει 80 άτομα προσωπικό και δεν μπορώ εγώ να κατευθύνω την πορεία της καριέρας του. Εγώ έγραψα γι’ αυτόν, αν δεν ήθελα θα έδινα το τραγούδι κάπου αλλού και γι’ αυτό δεν πληρώνομαι κιόλας και για τα τραγούδια μου… γιατί δεν είναι ντομάτες, είναι τραγούδια οπότε πως να τα κοστολογήσω; Δηλαδή τι τιμή μπορεί να έχει το «Μη ξαναρθείς»;

Έχει τύχει ποτέ κάποιος να απορρίψει τραγούδι σου;

Άπειρες φορές και μάλιστα απορρίφθηκαν χιτάρες!

Τις κράτησες ή τις έδωσες κάπου αλλού;

Εξαρτάται αν είναι εκατό τοις εκατό πάνω στη φωνή κάποιου ή αν μπορεί να το πει και κάποιος ακόμη. Είχα γράψει τρία τραγούδια για το Δημήτρη Μητροπάνο που δεν τα έχω δώσει πουθενά και ούτε και πρόκειται, είναι γι’ αυτόν. Δεν θα τα τραγουδήσει κανένας.

Έπειτα από τόσες συνεργασίες, υπάρχει και κάποιος ακόμη που θέλεις να του δώσεις τραγούδι;

Όλοι όσοι τραγουδάνε καλά!

Έχουμε τραγουδιστές που τραγουδούν καλά;

Έχουμε σπουδαίους τραγουδιστές. Κατ’ αρχήν με δική τους χροιά ο καθένας και δικιές τους φωνές που δεν αντιγράφουν κανέναν. Είμαστε μια μικρή χώρα και παρόλα αυτά έχουμε τρομερή παραγωγή. Έχουμε το Γιάννη Πλούταρχο που είναι φωνάρα, τον Αντώνη Ρέμο, τον Γιώργο Νταλάρα που είναι αξεπέραστος, τον Πασχάλη Τερζή, τον Νίκο Οικονομόπουλο που είναι πολύ ξεχωριστός για την ηλικία του, το Γιάννη Πάριο, είχαμε και έχουμε το Δημήτρη Μητροπάνο, τον Πάνο Κιάμο, το Σταμάτη Γονίδη… τεράστιους τραγουδιστές.

Έχεις ξεχωρίσει κάποιο από τα νέα παιδιά στο χώρο;

Τη Μαλού! Είναι πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια για την ηλικία της. Και τι κάνει έναν τραγουδιστή καλό;;; Το feeling και η ιδιαιτερότητα στη χροιά του. Σωστά μπορεί να τραγουδάει ο καθένας, δεν μου λέει κάτι αυτό… Το κάτι διαφορετικό είναι που κάνει τον καλλιτέχνη να ξεχωρίζει και η Μαλού το έχει αυτό. Αν πει καλά τραγούδια, θα κάνει καριέρα με διάρκεια.

Οι γυναίκες κάνουν εύκολα καριέρα στην Ελλάδα;

Ναι, οι γυναίκες κάνουν εύκολα καριέρα. Έχουμε σπουδαίες Ελληνίδες τραγουδίστριες.

Παρόλα αυτά όμως ηγούνται των περισσοτέρων σχημάτων άνδρες καλλιτέχνες…

Δεν ισχύει απόλυτα αυτό, έχουμε πολύ ωραίες γυναίκες τραγουδίστριες! Νατάσα Θεοδωρίδου, Πάολα, Πέγκυ Ζήνα, Έλενα Παπαρίζου, Άννα Βίσση, η Νατάσα Μποφίλιου στο χώρο της, η Μαλού που μ’ αρέσει πάρα πολύ η φωνή της.

Ας πάμε τώρα στο Acro όπου συνεχίζεις τις εμφανίσεις σου για τέταρτη χρονιά, είναι το σπίτι σου θα λέγαμε.

Το Acro είναι το σπίτι μου, το αγαπώ πολύ και το έχω ανάγκη. Όλα ξεκίνησαν εδώ και ακόμα και να σταματήσω κάποια στιγμή από το Acro – γιατί δεν γίνεται να είσαι μόνιμα στον ίδιο χώρο – θα αποτελεί πάντα την αρχή για μένα. Θα είναι πάντοτε η αφετηρία μου!

Παρά τις δύσκολες εποχές, εσύ καταφέρνεις να γεμίζεις ένα τόσο μεγάλο μαγαζί όπως το Acro. Αυτή την αγάπη του κόσμου πως την αντιλαμβάνεσαι και πόσο σε χαροποιεί;

Νιώθω ευγνώμων, τίποτα άλλο. Θα ήμουν δυστυχισμένος αν δεν έκανα μουσική.

Όταν σε βλέπει κανείς στο stage, παρατηρεί πως είσαι απόλυτα ενεργός, πολύ δυναμικός… Νιώθω ότι τα δίνεις όλα εκείνη την ώρα για να ευχαριστήσεις τον κόσμο που έχει έρθει να σε απολαύσει.

Είμαι ειλικρινής και δεν έχω ηλικία, δεν είμαι κουρασμένος στο stage. Μπορώ να κοπανιέμαι όπως στα δεκαοκτώ μου που άκουγα AC/DC και Guns N Roses. Έτσι μου βγαίνει στα τραγούδια, δεν έχω δηλαδή κάτι να με κρατάει, δεν σκέφτομαι… είμαι αυτό που νιώθω. Μπορεί να είμαι χάλια και θα φανεί αυτό. Δεν είναι καλό αλλά μπορεί να συμβεί και δεν μπορώ να το κρύψω.

Μίλησε μου για τη συνεργασία σου με τις δύο γυναικείες παρουσίες του σχήματος, τη Demy και τη Μαλού.

Με τη Demy ξεκινήσαμε στο Cabaret @ Romeo, είναι πολύ καλό παιδί. Επαγγελματικά σε κάποιους ανθρώπους φαίνεται ασήμαντο αλλά για να περάσει όμορφα η χρονιά είναι τρομερά σημαντικό. Είναι μία πάρα πολύ καλή pop τραγουδίστρια, με καλή προφορά και άρθρωση, τραγουδάει ιδιαίτερα καλά και το ξένο και το ελληνικό ρεπερτόριο στο είδος της, και το έχει ανάγκη το Acro αυτό. Είναι όμορφη και γλυκιά, οπότε διαθέτει το «πακέτο»! Μου έκανε και ένα όμορφο guest στο καινούργιο μου άλμπουμ, στο «Έρωτας ή τίποτα». Αυτό που σου λέω τώρα είναι λίγο… μυστικό, δεν έχουμε γράψει καν το όνομα της γιατί θέλουμε να το κάνουμε έκπληξη. Για τη Μαλού σου μίλησα και πιο πριν, είναι κι αυτή πολύ καλό κορίτσι, έχει πολύ ωραία φωνή και παρουσία, νομίζω θα πάει πάρα πολύ καλά.

Επιλέγεις εσύ ο ίδιος τους ανθρώπους που θα εμφανίζονται μαζί σου;

Ναι, είναι δικές μου επιλογές!

Δηλώνεις πως τα τραγούδια που μπαίνουν στους δίσκους σου δεν τα επιλέγεις εσύ, αλλά τους καλλιτέχνες με τους οποίους εμφανίζεσαι τους ξεχωρίζεις ο ίδιος. Δεν είναι λίγο αντιφατικό αυτό;

Τα τραγούδια μου τα επιλέγω εμμέσως εγώ, αφού εγώ δίνω το φάκελο με τα τραγούδια απ’ τα οποία επιλέγει ο Χρήστος. Από αυτά όμως, θα μπουν στο δίσκο όποια επιλέξει ο παραγωγός μου διότι μπορεί να δει και να καταλάβει κάποια πράγματα παραπάνω. Για παράδειγμα εγώ το «Κανείς δεν ξέρει» ήθελα να το δώσω στο Χρήστο Θηβαίο ή στην Ελευθερία Αρβανιτάκη γιατί βασικά γράφτηκε για εκείνη η μελωδία αυτή. Ο Soumka το άκουσε και μου είπε ότι πρέπει να το πω ο ίδιος και του το χρωστάω, δεν θα το έλεγα ποτέ. Νόμιζα ότι παραείναι έντεχνο. Επίσης το «Πριν πεις σ’ αγαπώ» δεν ήθελα να το πω, η μελωδία του μου φαινόταν πολύ pop για μένα. Εγώ δεν κρίνω τα κομμάτια με βάση την επιτυχία που μπορεί να διαγράψουν, δεν ξέρω τι είναι αυτό. Τι είναι επιτυχία;

Μετά από τόσες επιτυχίες, δεν ξέρεις τι είναι επιτυχία;

Φυσικά! Δεν έχω κάνει επιτυχίες, έχω γράψει μερικά – θεωρώ – άρτια τραγούδια σε στίχο και μουσική τα οποία τα αγάπησε ο κόσμος. Επιτυχία είναι ας πούμε το «Η πιο ωραία στην Ελλάδα». Αυτό είναι επιτυχία, σαράντα εκατομμύρια views και σε όλα τα μαγαζιά έσκισε. Τα δικά μου δεν είναι επιτυχίες, είναι καλά τραγούδια… ισορροπημένα ανάμεσα στο στίχο και τη μουσική. Ήμουν τυχερός γιατί τα είπαν μεγάλοι τραγουδιστές. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος άλλος θα έκανε επιτυχία το «Λείπει πάλι ο θεός», το έκανε μόνο ο Γιώργος Μαζωνάκης. Είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε μέσα από την ψυχή μου μαζί με τη Νίκη Παπαθεοχάρη. Είναι επιτυχία το «Λείπει πάλι ο θεός»;;; Υπάρχουν άλλα πολύ ωραία τραγούδια που επίσης δεν έγιναν ποτέ singles. Για παράδειγμα το «Που θα με πας» του Οικονομόπουλου το οποίο θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχω γράψει. Το «Περίεργες μέρες» της Καίτης Γαρμπή… από τα πιο ωραία τραγούδια, αγαπώ να το ακούω κι όμως δεν το βγάλανε ποτέ single. Ακόμη και το «Παραδίνομαι» της Πέγκυ Ζήνα… είμαι περήφανος γι’ αυτό το τραγούδι. Το «Χάνομαι κι εσύ απλά κοιτάς», το βγάλαμε και δεν έγινε ποτέ επιτυχία στα ραδιόφωνα… μέχρι το 60 έφτασε, και; Δεν είναι όλα μαθηματικά! Υπάρχουν τραγούδια που έχουν πάει στο νούμερο ένα και δεν έχει μάθει κανείς ότι τα έχω γράψει εγώ.

Είσαι σταθερός όσον αφορά τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι;

Θέλω να νιώθω ότι έχω ικανούς ανθρώπους δίπλα μου και προσπαθώ να επιλέγω τους ικανότερους, ώστε να μην τους αλλάζω.

Αν σου ζητήσω να πεις «ευχαριστώ» σε έναν άνθρωπο, ποιος είναι ο πρώτος που σου έρχεται στο μυαλό;

Ο Μάριος Παπαδάτος, ο μάνατζερ μου. Δεν με εγκατέλειψε ποτέ, είναι μόνιμα δίπλα μου. Πρώτα αυτός γιατί είναι κάθε βράδυ μαζί μου, σε όλα μαζί μου! Μετά η Ελεάνα και μετά ο Χρήστος Soumka. Θέλω επίσης να πω και ένα ευχαριστώ στην Cobalt Music γιατί είναι μία εταιρεία που σέβεται τη μουσική μου και προσπαθεί το όραμα μου να το κάνει πραγματικότητα. Δεν νιώθω ότι μιλάω για αγγούρια και πατάτες αλλά για τραγούδια και έχει σημασία αυτό!

Όντως, η Cobalt Music είναι μία εταιρεία που σε αγαπάει ιδιαίτερα!

Είμαστε πολύ κοντά με τα παιδιά, είναι μια εταιρεία που σέβεται την όποια τέχνη υπάρχει στο υλικό. Όπως και να ‘χει στην τελική δισκογραφική εταιρία είναι και την ενδιαφέρουν οι πωλήσεις. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις καλά στην εταιρία που βρίσκεσαι. Το άλμπουμ «Δεν είμαι ήρωας» ξεκινάει με το τραγούδι «Κόκκινο» και ο καινούργιος μου δίσκος με το «Βραχυκύκλωμα», είναι λίγο παράλογες μουσικά οι επιλογές αυτές αλλά η εταιρία συμφώνησε μαζί μας και με το όραμά μας. Ήθελα να κάνω ένα δίσκο στο Νταλάρα και στον Στόκα μόνο με καλλιτεχνικά κομμάτια και μου είπαν αμέσως το «ναι», δίνοντάς μου ένα τεράστιο budget και μου είπαν «Άμα πουλήσει, πούλησε»… είναι σπάνιο αυτό. Δεν έχει να κάνει μόνο με το τι λεφτά παίρνεις, αλλά και με το αν μπορείς να κάνεις αυτό που γουστάρεις.

Λειτουργείς με το συναίσθημα; Είσαι συναισθηματικός σαν άνθρωπος;

Με το συναίσθημα και μόνο. Πως αλλιώς να λειτουργήσω; Μουσική κάνω… τραγούδια γράφω οπότε θέλω κι αυτά να έχουν αντίκρισμα στον κόσμο. Δεν είμαι ο Μπετόβεν να γράφω συμφωνικά έργα και μεγαλειώδη μουσική. Τραγουδάκια γράφω που παίζονται με μία κιθάρα στην παραλία, οπότε τουλάχιστον όποια μορφή τέχνης κι αν έχουν, είναι ωραίο να τα σέβεται ο άλλος.

Οφείλω να παραδεχτώ ότι μόνο τιμητικό μπορεί να είναι για έναν καλλιτέχνη σαν εσένα να λέει ότι γράφει απλά «τραγουδάκια» που παίζονται στην παραλία με μια κιθάρα. Αποπνέει ένα όμορφο συναίσθημα…

Σ’ αρέσει το «Angie» των Rolling Stones; Με μία κιθάρα στην παραλία παίζεται… οπότε αυτό που είπα, δεν το είπα υποτιμητικά προς τα τραγούδια μου.

Δεν είναι υποτιμητικό, είναι όμως ειλικρινές και ωραίο να ακούγεται!

Είναι απλά τα πράγματα… από τη στιγμή που δεν διαθέτεις τις μουσικές δυνατότητες για να συνθέτεις συμφωνικά έργα, δεν αποσκοπείς στο να αποτελέσεις παράδειγμα για όλους τους μουσικούς τους κόσμου. Γράφεις απλά τραγούδια με μια κιθάρα που παίζονται στη παραλία, αυτό κάνεις, δεν είναι κακό… ωραίο είναι!

Τι θα ήθελες να σου ευχηθώ μέχρι την επόμενη φορά που θα βρεθούμε;

Να γράφω καλά… «τραγουδάκια»! (γέλια)

Συνέντευξη & επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Κατερίνα Γκίνη & Αθανασία Βογιάρη
Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής