Συνέντευξη | Νότης Σφακιανάκης: «Η πλάτη μου είναι γεμάτη τρύπες!»

Οι συνεντεύξεις του σπάνιες… η προσμονή τους τεράστια!  Ο λόγος του;;; Καυστικός αλλά παράλληλα τόσο αληθινός και ειλικρινής! Ο Νότης Σφακιανάκης δεν μασά ποτέ τα λόγια του και όταν επιλέγει να μιλήσει απαντά σε όλα τα ερωτήματα χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος!
Με αφορμή λοιπόν το ολοκαίνουργιο άλμπουμ που κυκλοφορεί από την «Panik Platinum» με τίτλο «Όταν επικοινωνούμε…» το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκαν μαζί του και μίλησαν για όλα!
Απολαύστε τον!

 

Νότη με απόλυτη ειλικρίνεια, θα σου πω ότι χαίρομαι πάρα πολύ που μου παραχωρείς ακόμα μία συνέντευξη! Είσαι ένας πάρα πολύ σημαντικός καλλιτέχνης όχι μόνο για μένα, αλλά και για τον κόσμο.

Για σένα έχω γίνει καθεστώς!!! Όταν κάτι πάει καλά μεταξύ των ανθρώπων σαφώς και συνεχίζεται! Αν δεν ήσουν εντάξει σαν άνθρωπος, δεν θα με ξανάβλεπες.

Αρχικά, πως είναι ο Νότης Σφακιανάκης αυτή τη περίοδο, πως περνάει;

Θα σου απαντήσω με απόλυτη ειλικρίνεια. Το μέγιστο προσωπικό πρόβλημά μου – πέραν όλων αυτών που συμβαίνουν γύρω μας – είναι το ότι έχω κοιμηθεί ας πούμε μέσα σε μία εβδομάδα ίσως και λιγότερο από είκοσι ώρες! Είμαι άυπνος, τελείως όμως!

Αυτό συμβαίνει λόγω υποχρεώσεων;

Όχι, είναι λόγω τρόπου αντιλήψεως των πραγμάτων. Λόγω τρόπου σκέψεως βρίσκεται το μυαλό σε μόνιμη λειτουργία έχοντας ως συνέπεια την μη χαλάρωση και την αυπνία!

Πριν λίγο καιρό ήρθα να σε δω στο Teatro που εμφανιζόσουν. Θα στο πω με ειλικρίνεια, είναι μαγικό αυτό που συμβαίνει με εσένα όταν βγαίνεις στη σκηνή, ο κόσμος μένει καρφωμένος πάνω σου καθ’ όλη τη διάρκεια του προγράμματος σου!

Και τι να κάνει; Να μη με βλέπει; (γέλια)! Συνήθως έχω τα μάτια μου κλειστά οπότε δεν το βλέπω όσο το περιγράφεις, μάλιστα τελευταία το κάνω ακόμα περισσότερο, δεν ξέρω το γιατί… από μικρός πάντως το είχα, από τότε που με θυμάμαι τραγουδούσα με κλειστά τα μάτια αλλά τώρα περισσότερο… μάλλον ταξιδεύω!

Τι είναι αυτό που σε απασχολεί περισσότερο στις μέρες μας;

Πάντοτε αυτά που συμβαίνουν γύρω μου σκέπτομαι και όλα αυτά με επηρεάζουν σε μέγιστο βαθμό. Και δυστυχώς όλα αυτά που συμβαίνουν είναι πολύ δυσάρεστα και γι’ αυτόν τον λόγο επηρεάζεται και ο ύπνος μου κατά πολύ!

Βλέπεις καμία βελτίωση στην πορεία μας ως άνθρωποι αλλά και ως χώρα;

Βελτίωση;;; Αν δεν υπήρχε καμία βελτίωση θα συνεπάγε το ότι θα ήμαστε τουλάχιστον στα ίδια. Εδώ όμως υπάρχει κατηφόρα και είναι απότομη. Έχουμε ξεφύγει και πέφτουμε, δηλαδή είμαστε στην διαδρομή για τον πάτο περιμένοντας τον ήχο της προσκρούσεως χωρίς να προσπαθούμε την αποφυγή με κάθε τρόπο. Έχουμε αποδεχθεί αμαχητί ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αποδεχόμενοι την μοίρα μας (που κατά πολύ ορίζουν άλλοι και σχεδόν πάντα κακοβούλως!)

Είναι δυνατόν ένας λαός να μην μπορεί να το αντιληφθεί αυτό μετά από τόσα χρόνια;

Σοφία είναι πάρα πολλά τα χρόνια, από το 1830 μέχρι το 2017, άρα μιλάμε για πάρα πολλά χρονιά! Αναγκαζόμαστε τώρα να σκεπτούμε οι Έλληνες οι ανδρείοι, οι γενναίοι, οι θαρραλέοι, οι υπερήφανοι, οι δίκαιοι… Πώς; Mε ηγέτες τους Μπεν – ζελο- μητσοτάκο – σημιτο – σαμαρο – στουρναρο – τσιπρο – καραμαν – αληδες και πάρα πολλούς παπαδο – κατιτήδες που σχεδόν μας αφάνισαν (ζητώ συγνώμη από όσους δεν αναφέρονται τα ονόματα τους τα οποία εξ αυτών τα περισσότερα είναι από τα «παρατσούκλια» που ο περίγυρος τους έχει χαρίσει!!!). Πως ακριβώς αποδεικνύουμε ότι είμαστε Έλληνες με όλους αυτούς ως ηγέτες μας;;;

Είμαστε λιγάκι σαν… «είδος προς εξαφάνιση»;

Ο Έλληνας; Είναι υπαρκτό πρόσωπο ο γνήσιος Έλληνας; Έχουμε εμείς να επιδείξουμε κάτι το οποίο να δικαιολογεί την ταυτότητα «Έλλην»; Αφού στα διαβατήρια γράφει «Greek» και αν πεις Έλλην ή Ελλάς είναι παντελώς άγνωστη ονομασία. Και τώρα «Greek» εγώ;;; Με έχουν προσβάλλει πάρα πολύ βάναυσα, δεν τους το επέτρεψα ποτέ αλλά συνεχίζουν να με προσβάλλουν, δεν θα τους συγχωρέσω και ποτέ φυσικά… όλους αυτούς που από το 1830 μέχρι σήμερα καταδυναστεύουν την πατρίδα μου και το λαό που κατοικεί σε αυτήν, από όπου κι αν προέρχεται.

Είσαι ένας καλλιτέχνης που πάντα τολμάει να λέει την άποψη του δημόσια και αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά.

Μα μου το λένε όλοι αυτό!!! Γιατί δηλαδή οι άλλοι τι λένε και τι κάνουν;;; Δεν τους παρακολουθώ γι’ αυτό και σε ρωτάω!

Το να εκφράζει ένας καλλιτέχνης ελεύθερα και δημόσια την άποψή του, μπορεί να ενοχλήσει κάποιους;

Τότε γιατί με ρωτάς;;; Εσύ τώρα που συνεντευξιάζομαι γιατί με ρωτάς; Για να σου πω τη γνώμη μου! Όταν σου λέω τη γνώμη μου, αρχίζουν μετά τα σχόλια του τύπου «έχει γνώμη επί παντός επιστητού κλπ». Δεν είναι απλά κριτική, με επικρίνεις γι’ αυτά που έχω πει ενώ εσύ μου ζήτησες τη γνώμη μου. Αν δεν θες να εκφέρω γνώμη, γιατί με ρωτάς;;; Είναι αναίσχυντοι αυτοί οι άνθρωποι ή όχι που λειτουργούν έτσι;

Πόσο σε ενοχλεί αυτό; Έχεις φτάσει στο σημείο να πεις «Δεν ξανασχολούμαι!»;

Όχι βέβαια. Θα πουλήσω εγώ τον τρόπο που σκέπτομαι και νιώθω για το προσωπικό μου συμφέρον γιατί ο απέναντι μου είναι μ*****ς; Δηλαδή θα αλλάξω εγώ την ψυχή μου για να μην με βλάπτει ο κάθε ανόητος; Ο μ*****ς θα ‘ναι εκεί και θα βλάπτει μονίμως, εγώ θα πρέπει να βρίσκω το κουράγιο να τον αντιμετωπίζω. Εγώ θα συνεχίσω να λειτουργώ με το τρόπο που λειτουργώ, θα λέω δηλαδή αυτό που νιώθω χωρίς ιδιοτέλεια για να μπορώ κάποιες στιγμές να αισθάνομαι ότι είμαι «ελεύθερος».

Σου ζήτησε ποτέ κάποιος συνεργάτης σου ή κάποιος δικός σου άνθρωπος να κάνεις κάτι για να «προστατεύσεις» το δημόσιο προφίλ σου;

Πάμπολλες φορές. Η απάντησή μου ήταν «Πήγαινε στο Σάκη, τι μου τα λες εμένα τώρα αυτά; Γιατί δεν κάνεις παρέα με τον άλλον και κάνεις με ‘μένα;» Κάνε μας τη χάρη τώρα που θα με συμβουλεύσεις δηλαδή δεν ξέρω εγώ τις συνέπειες αυτών που λέω και κάνω; Δεν ξέρω τι γίνεται τριγύρω μου; Θα μαυρίσω τη ψυχή μου, δηλαδή θα πηγαίνω στον καθρέφτη και θα με φτύνω γιατί λέω ψέματα σε μένα; Με αυτό τον τρόπο δεν κοροϊδεύω πρωτίστως εμένα τον ίδιο;;;

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι λες την άποψή σου εκ του ασφαλούς, μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης πορείας στο χώρο.

Λέω την άποψη μου από τότε που γεννήθηκα! Πως έγινε η πορεία αυτή; Αν πας πίσω και δεις την πρώτη μου συνέντευξη, όταν πια έγινα «δημόσιο πρόσωπο»… θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Γύρνα στο ‘91 οπότε και ξεκίνησα να μιλώ δημόσια! Εγώ που με ξέρω από παλιά και υπάρχουν άνθρωποι που με ξέρουν πριν γίνω γνωστός, ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Εκεί θα δεις αν από τότε μέχρι τώρα έχει αλλοιωθεί κάτι, αν άλλαξα.

Ποια είναι τα συναισθήματά σου όταν επιβεβαιώνεσαι σε πράγματα τα οποία έχεις πει;

Αισθάνομαι δυστυχής, έχει γίνει δυστύχημα. Δυστυχώς αυτό που έβλεπα βγήκε, το οποίο ήταν δυσοίωνο. Δυστυχώς επαληθεύτηκε αυτό που σκεφτόμουν ότι θα έρθει, ήρθε. Πρόβατα ξυπνάτε… η σειρά μας έρχεται έγραψε η Σόφη Παππά, έφθασε έλεγα και να τη ζούμε!

Όπως σε κάθε άλλη φάση της ιστορίας μας, έτσι και τώρα, υπάρχει μία συγκεκριμένη κυβέρνηση και ένας συγκεκριμένος άνθρωπος που ηγείται αυτής.

Είναι απλά ένας τύπος που κάνει τον πρωθυπουργό της χώρας των Ελλήνων!!

Όπως όλα δείχνουν, υποσχέθηκε πράγματα τα οποία δεν έκανε ποτέ πράξη;

Έχει περάσει στη σφαίρα της προδοσίας γιατί περί αυτού πρόκειται. Έχει προδώσει την πατρίδα μου ο τύπος αυτός με την ανοχή – συνενοχή του κόσμου όμως, έτσι; Έχει και ο λαός μερίδιο ευθύνης. Όταν σου λέει κάποιος ψέματα σήμερα και μετά από δέκα μέρες σου ζητάει τη δύναμη σου και του τη δίνεις, είσαι συνένοχος. Δεν ήξερες; Ήξερες πάρα πολύ καλά! Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες, δεν πρέπει να προσπαθούμε να βρίσκουμε δικαιολογίες.

Μήπως όμως είμαστε φοβισμένοι σαν λαός και ψάχνουμε από κάπου να πιαστούμε;

Αν είσαι φοβισμένος σαν λαός, πήγαινε να κατοικίσεις αλλού. Αυτή εδώ η χώρα δεν είναι για τέτοια, αυτή εδώ η πατρίδα δεν είναι για τέτοια… είναι άλλο κόλπο το έργο αυτό, αυτή η πατρίδα είναι άλλο κόλπο. Είναι πεφωτισμένη, εδώ είναι η πατρίδα των πεφωτισμένων… είναι η πατρίδα του Παρθενώνα, είναι η πατρίδα αυτών οι οποίοι έχουν αφήσει τα χνάρια τους στον πλανήτη ολόκληρο. Είναι δυνατόν τώρα εσύ να κατοικείς εδώ και να τη βεβηλώνεις με τη συμπεριφορά σου; Ποιοι, εμείς οι Έλληνες, από που και ως που εμείς οι Έλληνες; Τι κάνουμε για να δείξουμε ότι είμαστε Έλληνες; Φοβισμένοι, κακομοίρηδες… και Έλληνες;;;

Υπάρχουν σήμερα Έλληνες που να μοιάζουν λίγο σε εκείνους του παρελθόντος, τους οποίους περιγράφεις;

Υπάρχει μία μειονότητα ανθρώπων οι οποίοι είναι Έλληνες με όλη τη σημασία της λέξεως και όπως θέλει το μεταφράζει ο καθένας αυτό. Είναι όμως τόσοι λίγοι τελικά που πνίγηκαν απ’ τους πολλούς, απ’ τη δικτατορία των πολλών… οι οποίοι τον μέτριο τον έκαναν πήχη για να μπορούν να περνούν όλοι από πάνω και να αισθάνονται ικανοποιημένοι. Έχω τώρα πρωθυπουργό μου τον «Τσίπουρα», υπουργό οικονομικών μου τον τύπο που δεν μιλάει καλά ελληνικά με το κόκκινο τσαντάκι και πρέπει αυτοί να πάρουν αποφάσεις για την πατρίδα μου. Όλα αυτά λένε κάτι, η γλώσσα των σωμάτων είναι σημαντική αλλά δεν την παρακολουθούμε. Ο τύπος αυτός προσβάλλει το πανελλήνιο, μας προσβάλλει που παίρνει την οικονομία της πατρίδος μας στο κόκκινο τσαντάκι στον ώμο. Που πας ρε γελοίε τύπε; Τη ρετσινιά δεν σου τη σβήνει μια γραβάτα, είτε τη φοράς είτε όχι, δεν τη γλιτώνεις.

Εντοπίζεις πια ότι το πλήγμα της κρίσης εμφανίζεται και σε άλλους τομείς; Εμφανίζεται, παραδείγματος χάριν, και στην παιδεία ή την υγεία μας;

Η παιδεία μας είναι η υγεία μας, η παιδεία μας είναι ο πολιτισμός μας, η παιδεία μας είναι η θρησκεία μας, η παιδεία μας είναι τα πάντα. Πρέπει να είσαι παιδευμένος, εκπαιδευμένος, να έχεις δηλαδή παιδευτεί για να μάθεις.

Προηγουμένως αναφέρθηκες στη θρησκεία. Παρατηρείται σήμερα μια τάση απομάκρυνσης από αυτή.

Μιλάς για τη θρησκεία που υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα; Τι να πούμε γι’ αυτούς; Τι να πουν αυτοί οι γελοίοι, που λένε παραμύθια που δεν ακούνε ούτε τα νεογέννητα; Είναι σαν να πιστεύεις ότι ο Άγιος Βασίλης θα ‘ρθει να μπει απ’ την καμινάδα. Αυτό πλασάρουν, αυτό πουλάνε… δεν έχουν και τίποτα άλλο να πούνε και έρχεται και ο κάθε γελοίος, ατημέλητος, με τη δυστυχία, την κακομοιριά, τη μιζέρια για να μου πει εμένα τι έχει πει ο Θεός. Βρε γελοίε, βρε βλάσφημε πως πήρες αυτό το δικαίωμα; Με ποιο θράσος θα έρθεις να μου πεις εμένα το τι λέει ο θεός; Που τον ξέρεις εσύ τον θεό; Εσύ που κάτω από τα ράσα κρύβεις εσώρουχα tanga! Γίνεσαι μοναχός, δηλαδή αποποιείσαι τα εγκόσμια και μετά μας κάνεις και διδαχή, μας πουλάς και πνευματάκι γελοίε.

Ίσως βρίσκουν πάτημα στην ανασφάλεια των ανθρώπων.

Όταν έχεις παιδεία, δεν έχεις ανασφάλειες. Αντιλαμβάνεσαι, κρίνεις, συμπεραίνεις.

Πως κρίνεις την τάση που υπάρχει σήμερα από τα πολιτικά κόμματα να επιστρατεύουν επώνυμα πρόσωπα για τα ψηφοδέλτιά τους; Έχουν οι άνθρωποι αυτοί τις κατάλληλες γνώσεις, ώστε να πολιτευθούν;

Έχουν γνώσεις… με τη μόνη διαφορά ότι τις γνώσεις που έχουν, τις χρησιμοποιούν για να εκμεταλλευτούν τις καταστάσεις, ώστε να έχουν προσωπικό όφελος. Είναι απόλυτα ιδιοτελές αυτό που κάνουν. Δεν υπάρχει ανιδιοτέλεια στους τύπους που μπαίνουν στην πολιτική γιατί αυτοί «κατεβαίνουν» στην πολιτική, έτσι δεν είναι; Θες να «κατέβεις» στην πολιτική; «Κατέβα» μόνος σου! Τι θες και μας «κατεβάζεις» κι εμάς; Θα έπρεπε να πεις «ανεβαίνω» για να βρω και τους άλλους! Έχει σημασία τι λες και πως το λες.

Θα ήθελα να περάσουμε στη νέα σου δισκογραφική δουλειά… έχω μπροστά μου το νέο σου δίσκο με τίτλο «Όταν επικοινωνούμε…»!

«Όταν επικοινωνούμε…» είναι ο τίτλος και έχει και αποσιωπητικά, άρα έπεται συνέχεια.

Ακολουθούν δύο ακόμη δίσκοι με ερωτικά και χορευτικά κομμάτια. Μπορείς να μας δώσεις μια μικρή εικόνα από το τι θα ακούσουμε;

Το είπες και μόνη σου! Χορευτικά κι ερωτικά τραγούδια για να ολοκληρωθεί το σχέδιο… Ζωγραφίζουμε κάτι αυτή τη στιγμή, είναι το ξεκίνημα. Η ολοκλήρωση θα είναι όταν θα ‘χουν βγει και οι τρεις δίσκοι.

Με τον δίσκο σου «Όταν επικοινωνούμε…» επιχειρείς να περάσεις και κάποια μηνύματα;

Σαφώς! Αυτός εδώ ο δίσκος περιλαμβάνει επτά μηνύματα τα οποία αφορούν άπαντες, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον αφορά ένα εκ των τραγουδιών αυτών γιατί είναι τραγούδια κοινωνικού περιεχομένου… αναφέρονται σε αυτό που συμβαίνει, σε αυτό που συνέβαινε και σε αυτό που θα συμβεί. Μιλάει για όλους εμάς, για τη ζωή μας, για τη κοινωνία μας. Μόνον όταν επικοινωνούμε μπορούμε και να ερωτευτούμε και να γλεντήσουμε, να χορέψουμε…

Η νέα σου δουλειά κυκλοφορεί και από νέα δισκογραφική εταιρεία… την Panik Platinum.

Όντως! Συνεργάζομαι με κάποια παιδιά που έχουν όρεξη, αγάπη και μεράκι γι’ αυτό που κάνουν. Ο διευθυντής τους, ο Γιώργος Αρσενάκος, είναι ένα παιδί με το οποίο ήμασταν χρόνια συνεργάτες και έχουμε κάνει άπειρες συζητήσεις. Τώρα συνεργαζόμαστε για καλό, είναι ένας άνθρωπος που με γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Ως πιτσιρικάς ακόμη, ερχόταν στο Rex και με έβλεπε θυμάμαι!

Εμπιστεύεσαι εύκολα νέους ανθρώπους;

Εμπιστεύομαι ανθρώπους που αποδεικνύουν ότι είναι άξιοι εμπιστοσύνης!

Η εποχή όμως εκ των πραγμάτων είναι λίγο περίεργη και όσο περνά ο καιρός γινόμαστε κι εμείς οι ίδιοι πιο επιφυλακτικοί.

Είμαι επιφυλακτικός και καχύποπτος από μικρό παιδί γιατί διέκρινα το ψεύδος. Αν βλέπεις ανθρώπους να λένε άλλα και να κάνουν άλλα, ποιον από αυτούς να πάρεις στα σοβαρά; Τι εμπιστοσύνη να τους έχεις;

Επικοινωνούμε τελικά οι άνθρωποι μεταξύ μας;

Όχι βέβαια. Αυτό λέει κι ένα από τα τραγούδια του δίσκου, «Κοινωνία στο μείον». Το δεύτερο στιχάκι λέει «Έχασαν οι άνθρωποι τη γλύκα απ’ το βλέμμα. Ο έρωτας κατάντησε ο πιο φθηνός θεός». Χάθηκε το γέλιο, το χαμόγελο, η αλήθεια, η ψυχή μας. Γίναμε ρομποτάκια.

Στα μαγαζιά που εμφανίζεσαι ο κόσμος διασκεδάζει όπως διασκέδαζε; Εσύ ο ίδιος βλέπεις αλλαγές;

Σαφώς και βλέπω αλλαγές, όμως νιώθω ότι διασκεδάζει με μέτρο γιατί αυτά που συμβαίνουν τριγύρω του δεν του επιτρέπουν να είναι έξω καρδιά. Δεν γίνεται να είμαστε πάντα μέσα στη καλή χαρά, είναι σημαντικό το ότι αρχίζουμε να γινόμαστε πιο συνειδητοποιημένοι… κάτι δείχνει. Διασκεδάζουν οι άνθρωποι, προσπαθούν να διασκεδάσουν και έτσι να ξεφύγουν. Την ώρα όμως που διασκεδάζουν, «τρέχουν» τα προβλήματα στο κεφάλι τους. Αυτό που προσπάθησαν να κάνουν – στην περίπτωση που βρισκόμαστε -, ήταν να μας αλλάξουν τον τρόπο ζωής μας. Αυτό που υπήρχε στην Ελλάδα, δεν υπήρχε πουθενά στον πλανήτη. Είχαμε ένα πολύ δικό μας τρόπο, τον οποίο μας «σκότωσαν»… περνάγαμε πολύ καλύτερα απ’ ότι περνάνε άλλοι, με πολύ λιγότερα. Είχαμε λιγότερες υλικές ανάγκες αλλά είχαμε περισσότερες ψυχικές επιθυμίες που τις τακτοποιούσαμε. Τώρα έχουμε πάρα πολλές ψυχικές επιθυμίες και πάρα πολλά υλικά αλλά είμαστε ανικανοποίητοι διότι δεν πιάνουν τόπο. Συνέχεια για τη δυστυχία και τα προβλήματά μας μιλάμε.

Είναι πιο δύσκολο το έργο ενός καλλιτέχνη σήμερα που ο κόσμος έχει τόσα προβλήματα και τόσες έγνοιες;

Εγώ τα καταφέρνω ευτυχώς. Σ’ αυτό τα καταφέρνω πραγματικά και είναι αυτές οι στιγμές που βρίσκομαι πάνω στη σκηνή οι οποίες είναι τελικά οι ωραιότερες στιγμές μου. Εκεί είναι ακριβώς αυτό που γουστάρω, εκεί νιώθω ότι κάνω αυτό που ήρθα για να κάνω.

Νότη αυτό που ήρθες να κάνεις είναι το να τραγουδάς και ταυτόχρονα να περνάς τα μηνύματα σου στο κοινό;

Πάντοτε, από τον πρώτο μου δίσκο. Υπάρχει γραμμή σ’ αυτό, εγώ αυτό που είχα όνειρο στη ζωή μου και νόμιζα ότι ποτέ δεν θα πραγματοποιηθεί, είναι να κάνω συναυλίες σε στάδια με κοινωνικού περιεχομένου τραγούδια. Έφτασα να το κάνω κι αυτό αλλά γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε που ξεκινούσα, δεν μπορούσα να κάνω μόνο αυτό. Μου αρέσει και το ερωτικό τραγούδι και το χορευτικό τραγούδι… σαφώς ήθελα να χορεύει ο κόσμος αλλά πρωταρχικό ρόλο στα δικά μου μάτια παίζουν τα τραγούδια τα οποία αφορούν τους πάντες κι όχι μία ομάδα… τους ερωτευμένους ή τους χορευταράδες. Όλη μου η δισκογραφία έχει τέτοια δόση κοινωνικού περιεχομένου με τραγούδια τα οποία δεν είναι αλλά μπορούν να γίνουν «εύπεπτα», δηλαδή να τραγουδάς για το σύστημα και να γουστάρεις που το τραγουδάς. Έχω τραγουδήσει τα «Πρώτη φορά γιορτάζω», «Μια ματιά σου μόνο φτάνει», «Θέλω να τη κάνω» και πολλά άλλα τραγούδια με τα οποία χορέψαμε, πονέσαμε, ερωτευτήκαμε… Μέσα σε όλο αυτό το παιχνίδι όμως υπήρχε πάντοτε η κοινωνία η οποία εμένα με ενδιαφέρει περισσότερο από όλα και με τον τρόπο αυτόν κάνω το ταξίδι μου.

Ήταν έτσι ο Νότης από μικρό παιδί; Ήταν ευαισθητοποιημένος;

Αν δεν είσαι έτσι από την αρχή, δεν μπορείς να γίνεις στην πορεία… Το να χαλάσεις είναι πολύ πιο εύκολο!

Υπήρξε ποτέ κάτι που να πίστεψες ότι δεν μπορείς να επιτύχεις;

Και βέβαια, πάρα πολλά πράγματα δεν μπορώ να κάνω. Ας πούμε, δεν είμαι ζωγράφος και δεν μπορώ να ζωγραφίσω. Θα το ‘θελα πάρα πολύ αλλά δεν έχω τις γνώσεις. Υπάρχουν γνώσεις που θα μπορούσα να έχω με μεγάλη ευκολία αλλά δεν τις απέκτησα διότι στο δρόμο μου βρέθηκαν άνθρωποι οι οποίοι μου έβαλαν τρικλοποδιές. Έφυγα από το σχολείο στην πρώτη γυμνασίου γιατί με άφησαν μετεξεταστέο και δεν το δέχτηκα, απαγόρευα στο καθηγητή να με αφήσει μετεξεταστέο, δεν είχε το δικαίωμα. Ο δάσκαλος είναι εκεί όχι για να σε απορρίψει, αλλά για να σε βοηθήσει να μην απορριφθείς. Γελοίοι τύποι…

Θα μπορούσε, δηλαδή, κανείς να το χαρακτηρίσει αυτό ως ένα λάθος του συστήματος;

Τι σχέση έχει η Ελληνική Παιδεία με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα; Ποια Ελληνική Παιδεία με γλώσσα η οποία δεν έχει σχέση με την Ελλάδα; H Ελληνική γλώσσα είναι μια ξένη γλώσσα. Ολότελα ξένη! Χρησιμοποιούμε λέξεις από την αρχαία ελληνική τις οποίες πολλές φορές τις χρησιμοποιούμε και λάθος. Είναι γελοίο να αμφισβητείς τους δημιουργούς και τις βάσεις της γλώσσας μας.

Αυτές τις απόψεις τις μεταλαμπαδεύεις και στα παιδιά σου;

Όχι, δεν είμαι δάσκαλος. Ό,τι είναι να πάρουν, θα το πάρουν παρατηρώντας με να μιλάω, παρατηρώντας με να ζω…

Ποια συμβουλή έχει να δώσει ο Νότης Σφακιανάκης στα παιδιά τα δικά του, αλλά και στη νεολαία γενικότερα;

Δε δίνω συμβουλές. Το μόνο που λέω στα νέα παιδιά είναι να μην ψάχνουν να βρουν άκρη εκεί που δεν υπάρχει, να γυρίσουν σπίτι και να πουν στους γονείς τους «Πηγαίνετε στον καθρέφτη και φτύστε τη μούρη σας γιατί εσείς μας φέρατε εδώ που βρισκόμαστε. Ζητήστε συγγνώμη από τον εαυτό σας που του κάνατε κακό αλλά κι από εμάς. Εσείς ευθύνεστε γι’ αυτό που συμβαίνει, τις αποφάσεις τις παίρνουν οι άνθρωποι! Εσείς εκλέξατε τον πρωθυπουργό, αυτός σας κοροϊδεύει και εσείς τον εκλέγετε, δεν είναι δικό του το λάθος». Πηγαίνετε στον πατέρα και την μητέρα σας, λοιπόν, βάλτε τους να καθίσουν κάτω και κάντε τους διδαχή. Εκείνοι δεν ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό γι’ αυτό που σας συμβαίνει σήμερα;

Έχεις δεχθεί χτυπήματα καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας σου λόγω των απόψεών σου;

Η πλάτη μου είναι γεμάτη τρύπες!

Ωστόσο αυτό δεν σε έκανε να αλλάξεις το ποιος είσαι!

Υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα αυτά, δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Όταν η ψυχή σου σε διατάζει από παιδάκι να λειτουργείς με αυτό τον τρόπο, πορεύεσαι έτσι.

Ένα καλλιτέχνης, όπως εσύ, που έχει γνωρίσει στη μακρά καριέρα του τεράστια επιτυχία και απεριόριστη αγάπη από τον κόσμο… νιώθει ποτέ ολοκληρωμένος;

Αν νιώσεις ολοκληρωμένος, τι θα γίνει μετά; Τέλος; Αν ολοκληρωθείς, έχεις τελειώσει… αποσύρεσαι. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ανθρώπους να έχουν κάνει τατουάζ στο σώμα τους τη μούρη σου, το όνομά σου… Τρομάζεις λίγο!

Είναι λογικό να τρομάζει τον καλλιτέχνη αυτή η κίνηση, είναι έντονο.

Αν δεν έχεις σωστές βάσεις και το δεις μπροστά σου αυτό, έφυγες… ξέφυγες.

Υπήρξε στιγμή στην καριέρα σου που να «έφυγες»;

Για μένα είναι παράλογο το να συμβαίνει αυτό. Αν «φύγεις» μια στιγμή, δεν επιστρέφεις… είναι τόσο ισχυρό αυτό που συμβαίνει γύρω σου που δεν το μαζεύεις με τίποτα. Αν είσαι από παιδί έτσι, με την πρώτη ευκαιρία το έχασες το παιχνίδι. Για να μην «φύγεις» πρέπει από μικρό παιδί να μην επιτρέψεις να συμβεί αυτό σε σένα, να μην σε ενδιαφέρει.

Η οικογένεια και οι δικοί σου άνθρωποι έπαιξαν ρόλο στο να παραμείνεις αυτός που είσαι και να μην αλλοιώσεις τον χαρακτήρα σου ύστερα από τόσα χρόνια στο χώρο;

Οι άνθρωποι με τους οποίους μεγάλωσες σου μεταφέρουν μέσα από το αίμα τους τις γνώσεις και το είναι τους, άρα συμβάλλουν τα μέγιστα στο να διαμορφωθεί αυτό που είσαι εσύ ο ίδιος. Μετά είναι η σειρά σου να κάνεις το ίδιο και με τις επόμενες γενιές. Άρα το «σήμερα» των πρεσβυτέρων είμαι εγώ και το «αύριο» είναι τα παιδιά μου. Οι γνώσεις, οι εμπειρίες μου κι όλα όσα έχω ζήσει περνούν στην επόμενη γενιά και με αυτό πορεύεται αυτή. Γι’ αυτό λένε «Αυτός είναι ευγενής!», προέρχεται εκ καλού γένους…

Σκέφτηκες ποτέ όταν επέλεγες τα τραγούδια σου ότι μπορεί το ραδιόφωνο να μην τα υποστηρίξει;

Tα υποστήριξε και ποτέ; Το ραδιόφωνο έχει υποστηρίξει ποτέ κάτι που εγώ έχω κάνει, κάτι από εκείνα που είναι αντίθετα με τη λογική των Μέσων Ενημέρωσης; «Μέσα μαζικού επηρεασμού και εξευτελισμού»! Γενικότερα θα μιλήσω και θα σου πω πως ενημέρωση κάνει το Euronews, που αφιερώνει πέντε λεπτά για να προβάλει τις ειδήσεις που αφορούν όλον τον πλανήτη. Το να αφιερώνουμε μια ώρα στις ειδήσεις προκαλεί αποπροσανατολισμό, είναι γελοίο.

Βιώνουμε, πιστεύεις, μία περίοδο γενικότερου αποπροσανατολισμού εξαιτίας των Μέσων;

Οι άνθρωποι που ανήκουν στο συγκεκριμένο σινάφι των Μέσων, σ’ αυτή τη συνομοταξία… δε θέλουν αποκλεισμό; Δεν πρέπει ο κόσμος τον οποίο κοροϊδεύουν και αποπλανούν να τους αποβάλλει από το παιχνίδι; Δεν πρέπει να πάψουμε να τους παρακολουθούμε, να πάψουν να έχουν δουλίτσα; Ποιες οικογένειες θα χάσουν το «ψωμί» τους; Οι οικογένειες εκείνων που κάνουν ζημιά στις ίδιες τους τις οικογένειες! Μόνο κακό κάνουν, δεν το λέω από κακία αλλά κάνουν ζημιά στην κοινωνία. Κλείσε ρε σταθμέ, δεν θα έπρεπε να υπάρχεις γιατί δεν έχεις και την απαραίτητη άδεια για να υπάρχεις! Αυτοί μας κάνουν αρεστούς, κάποιοι οι οποίοι μας καταστρέφουν τη ζωή! Τον οποιονδήποτε βγήκε κι έγινε υπουργός, δήμαρχος, πρωθυπουργός… αν δεν τον έβγαζαν αυτοί προς τα έξω, δεν θα τον ψήφιζε ο κόσμος, δεν θα τον επέλεγε.

Θα μπορούσες κάποια στιγμή να ασχοληθείς πιο ενεργά με την πολιτική;

Την άποψή μου την λέω έτσι κι αλλιώς. Δεν υπάρχει σωτηρία γιατί δεν αλλάζει το πράγμα. Για να αλλάξουν οι καταστάσεις, πρέπει να γίνει ριζική αλλαγή από την βάση… όχι από την κορυφή. Αν η βάση δεν έχει διορθωθεί, στην κορυφή θα υπάρχει πάντοτε αυτός ο τύπος που υπάρχει και σήμερα, ή κάτι αντίστοιχο.

Εντοπίζεις σήμερα κάποιον από όσους ασχολούνται με την πολιτική που να είναι λίγο διαφορετικός, λίγο καλύτερος από τους υπόλοιπους;

Δεν τους βλέπετε ρε παιδιά; Εμένα ρωτάς; Τους διαφορετικούς, τους αντιστασιακούς του σήμερα δεν τους βλέπετε; Όταν λέω «αντιστασιακούς», δεν αναφέρομαι στην περίοδο της εξαετούς Παπαδοπούλειου δικτατορίας. Μετεμφιλιακά… δεν βλέπετε ποιοι είναι οι αντιστασιακοί και ποιοι είναι οι προδότες; Η πραγματική αντίσταση έγινε τότε, κατά των Ναζί… αυτή ήταν αντίσταση! Ποιοι πράττουν έτσι σήμερα; Τους βλέπετε; Γιατί αν δεν τους βλέπετε, έχουμε ζόρι μεγάλο. Σήμερα αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε αυτόν που είναι με το μέρος μας και μας έκαναν αυτοί που κυβερνούν να τον βλέπουμε αντίπαλο και να τον πολεμάμε, είμαστε καταδικασμένοι από χέρι. Το χαστούκι στην τηλεόραση από τον «φασίστα» στον πραγματικό φασίστα μια χαρά είναι… δηλαδή σ’ αυτόν που σου απαγορεύει να ‘χεις γνώμη και να την εκφέρεις.

Ανέφερες τη λέξη τηλεόραση και θα ήθελα να σε ρωτήσω και για τα talent shows εν έτη 2017 που αλήθεια είναι πάρα πολλά.

Είναι τζάμπα προϊόν. Στήνουν εκπομπές άνευ χρημάτων και παίρνουν διαφημίσεις, είναι τόσο απλό. Δεν έχει να κάνει με τα παιδιά ή με την τέχνη, θέλουν φθηνό υλικό που να μπορούν να το πουλήσουν ακριβά και το βρίσκουν!

Παρόλα αυτά υπάρχει χώρος για όλα αυτά τα παιδιά που βγαίνουν με όνειρα από τα μουσικά talent shows; Μπορούν να απορροφηθούν;

Και μόνο που συμμετέχεις κάπου κι αναδεικνύεται το ταλέντο σου, είναι προς όφελός σου. Είναι ένα κέρδος, αλλά μέχρι εκεί. Μπορεί να κάνεις σωστές κινήσεις και να πας παραπέρα, αν όμως σου έχουν πιπιλήσει το μυαλό ότι θα γίνεις ο νέος Michael Jackson, τότε την έκατσες τη βάρκα. Σε κάνουν να νιώσεις σαν το υπέρλαμπρο αστέρι πριν ακόμα εκκολαπτείς κι ειδικά αν είσαι νεαρός στην ηλικία, δυσκολεύεσαι πολύ να κρατήσεις τα πόδια σου στην γη. Όταν σβήσουν τα φώτα είσαι αναγνωρίσιμος για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αλλά μετά; Δεν έχεις πια ενδιαφέρον για τα «κανάλια» και θλίβεσαι, απογοητεύεσαι και μοιραία παθαίνεις κατάθλιψη!

Μπορεί ένας καλλιτέχνης να ζήσει μακριά από τα φώτα;

Πρέπει να μπορεί γιατί δεν ξέρεις πως μπορεί να έρθουν τα πράγματα. Σε μένα ο κόσμος μπορεί να δει τι συμβαίνει μπροστά στα φώτα, ακριβώς τι συμβαίνει και πίσω απ’ αυτά γιατί πάνω στην σκηνή βλέπουν αυτό που υπάρχει μέσα μου πραγματικά, γιατί αυτό δείχνω… θυμώνω, γελάω, κλαίω, νευριάζω, επανέρχομαι. Είναι ζωντανές οι αντιδράσεις, αληθινές, ανθρώπινες!

Εσύ δέχτηκες ποτέ πρόταση για να συμμετέχεις ως κριτής σε κάποιο talent show;

Ναι, το 2004. Δε θέλανε απλά να είμαι κριτής, αλλά να το στήσω κιόλας. Ήθελαν να επιλέξω εγώ όλη την ομάδα, αλλά εγώ είμαι γεννημένος στην Κρήτη. Να γίνω κριτικός εφόσον είμαι Κρητικός; Να πάω να κρίνω τα παιδάκια; Γιατί; Για να προβάλλουν τη ζωή τους λες κι είναι στο ζωολογικό κήπο; Να κλαίνε, να χαίρονται, να αγχώνονται… Είχαν έρθει τότε η Διευθύντρια ενός σταθμού, μαζί με την Διευθύντρια των Δημοσίων Σχέσεων να μου μιλήσουν. Τους λέω «Είναι δυνατόν; Είμαι ο απόλυτα ακατάλληλος γι’ αυτή τη θέση γιατί είμαι αντίθετος με αυτό που πάτε να κάνετε». Τις ρώτησα εάν αυτό που έκαναν θεωρούσαν ότι είναι προς όφελος της κοινωνίας… Είναι σωστό το να τρελαίνετε τα παιδιά με τα φώτα και μετά όταν αυτά σβήνουν να χάνονται;! Η απάντηση;;; Νότη μου εμείς δουλειά κάνουμε!

Ολοκληρώνοντας, το νησί σου, η Κως, είναι το ησυχαστήριό σου; Εκεί ηρεμείς;

Δεν υπάρχει πια. Δεν υπάρχει ησυχαστήριο πουθενά, υπάρχει παντού «ανησυχητήριο»! Η ησυχία έχει χαθεί, υπάρχει μόνο φασαρία και όλα αυτά με μεταφορική έννοια!

Τι να ευχηθούμε στο Νότη Σφακιανάκη μέχρι την επόμενη φορά που θα τον ξαναδούμε;

Να μου ευχηθείτε κάτι ουτοπικό! Να βρούμε την Ελλάδα, που την έχουμε χάσει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Ζούμε στην «Γραικιά», όμως εγώ δεν είμαι Greek , είμαι Έλλην. Δεν προσβάλλονται με τον χαρακτηρισμό «Greek»; Να είμαστε Έλληνες και να μας αποκαλούν «Greeks»; Μας αλλάξανε την ταυτότητα! Άρα αν θες να είσαι Έλλην, απαίτησέ το!

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη & Κατερίνα Γκίνη
Φωτογραφίες: byRon

---