Συνέντευξη | Γιάννης Πλούταρχος: «Δεν έχω νιώσει ποτέ δυσφορία για κανέναν… μπορώ να πιώ από οποιοδήποτε ποτήρι, να φάω από οποιοδήποτε πιάτο!»

Με αφορμή την ανανέωση της συνεργασίας του με την δισκογραφική εταιρεία «Heaven Music» συναντήθηκε με την αρχισυντάκτρια του Tralala.gr Σοφία Μπεκιάρη και μίλησαν για ακόμη μια φορά… για όλα! Λίγο πριν φύγει για την περιοδεία του στην Αμερική ο Γιάννης Πλούταρχος εξομολογείται και… αναπολεί!
Απολαύστε τον!

Γιάννη μας παραχωρείς ακόμη μία συνέντευξη και χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτό! Είσαι από τους καλλιτέχνες εκείνους που δεν μιλούν πολύ συχνά και δεν επιδιώκουν να απασχολούν με κάτι άλλο πέραν της δουλειά τους. Πώς είσαι αυτή την περίοδο;

Είμαι καλά, με βρίσκεις σε μια πάρα πολύ όμορφη στιγμή της ζωής μου. Υπέγραψα και το ανανεωτικό συμβόλαιο με τη Heaven Music κι αυτό είναι ένα «ευχαριστώ» προς τους ανθρώπους που δούλεψαν για το πρόσφατό μας cd «Θέμα Χρόνου»… τις δημόσιες σχέσεις της εταιρίας, φυσικά τον διευθυντή της τον Σπύρο Σταμούλη, τον Νίκο Χαλκούση, τον Γιώργο Δέδε και όλα τα παιδιά που κοπίασαν. Με πολύ επαγγελματικό τρόπο, σήμερα που επικρατούν αυτές οι δύσκολες συνθήκες, φτάσαμε έναν δίσκο να είναι νούμερο ένα σε πωλήσεις για το 2016. Μιλάμε για πωλήσεις άνω των 30.000 αντιτύπων, νούμερο αστρονομικό για τα μέτρα της χώρας μας την εποχή αυτή. Αυτό μας ενθαρρύνει να δουλεύουμε περισσότερο παρά την κρίση που περνά η μουσική παγκόσμια. Πλέον σκεφτόμαστε διαφορετικά… καταλάβαμε πως αν παρουσιάσεις κάτι καλό στον κόσμο εκείνος θα το αγοράσει, θα το σεβαστεί και θα το αγκαλιάσει.

Δικαιώνει αυτή η επιτυχία την επιλογή σου να επιστρέψεις στη Heaven;

Στη Heaven ταιριάξαμε με τους ανθρώπους και συμφώνησαν οι ιδέες μας, χωρίς με αυτό να υπονοώ κάτι για την προηγούμενη μου εταιρία. Και εκεί το συναίσθημα ήταν οικογενειακό γιατί εκεί έκανα όλες τις μεγάλες μου επιτυχίες. Τι να πούμε για τη MINOS; Όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικά στη δουλειά τους! Προσωπικά ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό κι ευτυχώς μας βγήκε γιατί αποκτήσαμε αμέσως πολύ καλή χημεία, όλοι μαζί είμαστε μια φοβερή ομάδα. Είναι σπουδαίο αυτό και το είδαμε σε όλο το φάσμα της δουλειάς μας!

Εμπιστεύεσαι εύκολα νέους ανθρώπους, νέους συνεργάτες;

Μόνο νέους ανθρώπους εμπιστεύομαι και θα σου πω το γιατί… μου αρέσει ο αυθορμητισμός τους, η ζωντάνια τους και ο διαφορετικός τρόπος που βλέπουν τα πράγματα. Κακά τα ψέματα, η δουλειά μας έχει να κάνει καθαρά με τον τρόπο σκέψης. Το ταλέντο είναι πολύ πιο κάτω! Έχω δει πάρα πολλούς καλλιτέχνες – και νέους και παλιούς – με τεράστιο ταλέντο που όμως δεν κατάφεραν να κάνουν την καριέρα που θα έπρεπε να είχαν κάνει. Παίζουν πολλά πράγματα σημαντικό ρόλο, όμως για μένα το Α και το Ω είναι η σκληρή δουλειά, μόνο η σκληρή δουλειά. Χρειάζεται να ασχολείσαι είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μόνο με αυτό… εμμονικά! Όσο λιγότερα λάθη κάνεις σε αυτή τη δουλειά, τόσο πιο καλή θα είναι η πορεία σου.

Όσο ένας καλλιτέχνης γνωρίζει επιτυχία και εδραιώνεται στο κοινό, υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνεται και πιο επιφυλακτικός απέναντι σε όσους προσπαθούν να τον πλησιάσουν;

Επιφυλακτικός μπορεί και να γίνεται, στριφνός όμως όχι. Ένας καλλιτέχνης απαγορεύεται να είναι στριφνός προς οποιονδήποτε άνθρωπο, είτε αυτός είναι θαυμαστής, είτε αυτός είναι εκπρόσωπος των ΜΜΕ. Πρέπει να δείχνουμε το καλύτερό μας πρόσωπο στον κόσμο. Προσωπικά εγώ, που έχω φέρει στον κόσμο πέντε παιδιά κι έχω δημιουργήσει τη δική μου μικρή κοινωνία, θέλω να τους δείξω την καλύτερη εικόνα… κι εγώ κι η μητέρα τους. Αυτή θα είναι η προίκα τους μεγαλώνοντας, αυτή θα κουβαλάνε μαζί τους. Ήμουν τυχερός που μεγάλωσα σε μια τέτοια οικογένεια και μου έδωσαν αυτές τις αξίες, ήταν φτωχοί αλλά τίμιοι άνθρωποι που δεν ήξεραν τι θα πει «ψέμα». Μέσα, λοιπόν, από τον τρόπο ζωής μου προσπαθώ κι εγώ να δείξω στα παιδιά μου και στους νέους γενικότερα ότι πρέπει να πιστεύουν στα όνειρά τους και να τα κυνηγάνε ώστε να βγουν νικητές. Κι αν χαθούν και μια – δυο μάχες δεν τρέχει κάτι, αυτό θα μας δείξει καθαρότερα τον σωστό δρόμο. Το λάθος δεν είναι πάντα κακό, μας δείχνει την κατεύθυνση! Ό,τι κουβαλάει ο άνθρωπος είναι χρήσιμο. Άρα η πορεία ενός καλλιτέχνη δεν είναι εύκολη, χρειάζεται σωστό τρόπο σκέψης, επιμονή, πολύ κόπο και φυσικά καλή αισθητική.

Απ’ το ξεκίνημα της καριέρας σου έχεις μιλήσει ανοιχτά για το γεγονός ότι προέρχεσαι από μία φτωχή, αγροτική οικογένεια. Σε δυσκόλεψε αυτό στην πορεία σου; Υπήρξαν άνθρωποι που να σε αντιμετώπισαν διαφορετικά εξαιτίας αυτού;

Υπήρξαν κι ακόμα υπάρχουν αλλά δεν με απασχόλησε ποτέ. Ήθελα από την αρχή να είμαι ο εαυτός μου, δεν έδειξαν ποτέ κάτι διαφορετικό στον κόσμο. Μιλάω μόνο μέσα από τα τραγούδια μου, δεν είμαι καν καλός στην ομιλία. Πολλές φορές θέλω να πω περισσότερα και πιο σωστά πράγματα αλλά ίσως να μην βοηθάει και η μόρφωσή μου. Ειλικρινά έχω μια καθαρή καρδιά απέναντι στον κόσμο και απεριόριστη ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχω εισπράξει όλα αυτά τα χρόνια.

Ένιωσες ποτέ εγκλωβισμένος στον τίτλο του «καλύτερου παιδιού»;

Όχι, δεν θεωρώ πως εγκλωβίστηκα ποτέ γιατί δεν είναι φορεσιά. Η ευγένεια που έχω σαν άνθρωπος δεν είναι κάτι που «φοράω» πάνω μου σαν αξεσουάρ, είναι κάτι που μου το έχουν δώσει η μητέρα κι ο πατέρας μου. Δεν είναι κάτι που «φοριέται» ώστε να το βγάλω. Είμαι ευγενής άνθρωπος έτσι κι αλλιώς, από γεννησιμιού μου.

Είσαι ένας έντονα επικοινωνιακός καλλιτέχνης. Υπάρχουν φορές που τελειώνοντας το πρόγραμμά σου αντί να καθίσεις και να γνωρίσεις τον κόσμο που σε περιμένει, να θέλεις να επιστρέψεις στο σπίτι και την οικογένειά σου;

Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω την λέξη «επικοινωνιακός», θα πω απλά ότι είμαι ο εαυτός μου. Λειτουργώ πάντα αυθόρμητα και μάλιστα το τελευταίο διάστημα είχα να ανοίξω το καμαρίνι μου γύρω στον ένα μήνα γιατί με «πλάκωσαν» τρεις πολύ δυνατές ιώσεις κι αναγκάστηκα να πάρω τρεις φορές πάρα πολύ βαριά αντιβιοτικά. Ήταν εντολή γιατρού να κρατήσω κλειστό το καμαρίνι για έναν μήνα γιατί γνωρίζει πόσο κοντά θέλω να είμαι με το κοινό μου. Με το που γινόμουν λίγο καλύτερα, χειροτέρευα ξανά. Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν νιώσει ποτέ δυσφορία απέναντι σε κανέναν… μπορώ να πιώ από οποιοδήποτε ποτήρι, να φάω από οποιοδήποτε πιάτο… δεν έχω δυσκολευτεί ποτέ σε αυτό. Είναι μέσα στο DNA μου να είμαι διαχυτικός με τον κόσμο και να μην φυλάγομαι καθόλου κι αυτή τη φορά το πλήρωσα άσχημα με την υγεία μου. Τώρα, δόξα το θεό, είμαι μια χαρά. Το πρόβλημα είναι πως με τις ιώσεις αυτές ταλαιπωρείται πάρα πολύ ο λαιμός μου κι αν βγω να τραγουδήσω, με πάει δεκαπέντε με είκοσι μέρες πίσω. Δεν υπάρχει καλή αναπνοή κι άρα γίνεται κακή διαχείριση της φωνής με αποτέλεσμα πολλές φορές να δημιουργούνται φλεγμονές στις φωνητικές χορδές.
Η φωνή είναι το βασικό εργαλείο της δουλειάς σου, άρα πόσο σε αγχώνουν αυτά τα προβλήματα υγείας που την αφορούν;
Με αγχώνουν γιατί θέλω να είμαι καλά και θέλω κι ο κόσμος που θα έρθει να με δει να περάσει καλά, να το ευχαριστηθεί. Θέλω κι εγώ να το ευχαριστηθώ!!!

Βρίσκεσαι πολλά χρόνια στο χώρο και έχεις διαγράψει μια σπουδαία δισκογραφική πορεία με τεράστιες επιτυχίες. Πλέον πως επιλέγεις τα τραγούδια σου; Πώς επιτυγχάνεις την εξέλιξη;

Πολλές φορές εμπιστεύομαι τον «καιρό», βασίζομαι στον αυθόρμητο λόγο ενός ανθρώπου εκτός χώρου που θα του δείξω ένα τραγούδι μου και θα μου πει τη γνώμη του. Μέσα από την καθημερινή ζωή παίρνω κάποια ερεθίσματα, βγάζω συμπεράσματα και κάνω τις επιλογές μου. Αφού αφουγκραστώ τον κόσμο, η ιστορία έχει δείξει πως οι επιλογές μου είναι σωστές. Με άλλα λόγια, διαλέγω τα κομμάτια έτσι όπως αφουγκράζομαι τον καιρό και γενικώς τους ανθρώπους. Γνώμονας είναι και το τι μου αρέσει εμένα προσωπικά ή το εάν με εκφράζει ο στίχος. Αν δεν με εκφράζει ούτε η μουσική, ούτε ο στίχος δεν θα το επιλέξω το τραγούδι. Δεν θα πω ένα τραγούδι, έτσι απλά για να το πω… επειδή θα είναι της μόδας ή σουξέ. Άλλωστε ποιος ορίζει το τι είναι σουξέ; Κανείς δεν το ξέρει αυτό.

Ποια πιστεύεις πως είναι η μεγαλύτερή σου επιτυχία;

Αναμφισβήτητα είναι το «Καλύτερο Παιδί», είναι το «Αχ Κορίτσι μου», είναι το «Φοβάμαι πως ακόμα σ’ αγαπάω», το «Φυσάει πολύ»… Είναι Γιάννης Πλούταρχος αυτά τα τραγούδια, φέρουν τη σφραγίδα μου. Αυτά είναι τα κομμάτια που με έχουν χαρακτηρίσει!

Η καθημερινότητά μας έχει αλλάξει πολύ και για διάφορους λόγους τα τελευταία χρόνια. Εσένα τι είναι αυτό που σε προβληματίζει περισσότερο;

Η ανασφάλεια! Η κατάσταση αυτή δημιουργεί στον κόσμο μια απίστευτη ανασφάλεια. Δεν ξέρουμε πώς να κινηθούμε, τι μας ξημερώνει και πως πρέπει να τα διαχειριστούμε όλα αυτά που συμβαίνουν. Θέλω να πιστεύω ότι θα τη βρούμε -και μάλιστα γρήγορα- τη λύση.

Άρα μπορούν να διορθωθούν τα πράγματα;

Μπορούν, αρκεί να μηδενιστούν τα κοντέρ. Πρέπει να ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε και να πάμε με διάθεση να κάνουμε κάτι καινούριο από την αρχή. Ο Έλληνας είναι συνηθισμένος στα δύσκολα κι έχει το σθένος και τη δύναμη να τα υπερνικήσει. Έχουμε σπουδαία νεολαία με μόρφωση, που δυστυχώς φεύγει στο εξωτερικό. Αυτό πρέπει να το ανατρέψουμε, να φέρουμε τους νέους πάλι πίσω. Θέλει πολλή κουβέντα όλο αυτό, αλλά νομίζω ότι ένας τρόπος για να το επιτύχουμε είναι μέσω των πανεπιστημίων μας. Πρέπει να δώσουμε βάση στα πανεπιστήμιά μας έτσι ώστε να έχουμε και ξένους φοιτητές. Μέσα από κει θα υπάρξει βελτίωση και της οικονομίας μας, αυτό το κάνουν εδώ και πολλά χρόνια χώρες όπως η Αγγλία και η Κύπρος. Υπάρχουν τρόποι αλλά πρέπει να καταφέρουμε να σκεφτούμε λίγο πιο συγκεκριμένα και καθαρά. Έχω την αίσθηση ότι βαλλόμαστε γενικότερα και είμαστε σε δυσχερή θέση, αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήσει προς το καλύτερο. Δεν θέλω να μιλήσω πολιτικά γιατί δεν τάσσομαι υπέρ καμίας πολιτικής παράταξης αλλά αυτό που παρατηρώ, θέλω να το εκφράσω. Με τη δική μας βοήθεια και το δικό μας πείσμα, θα έρθουν καλύτερες μέρες!

Πόσο έχει πληγεί, λόγω της κρίσης, το δικό σας επάγγελμα; Πώς το βιώνεις εσύ;

Η νύχτα έχει αποδεκατιστεί, λογικό είναι. «Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες» λέει ο λαός όμως δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι. Τις ημέρες που ήμουν κρυωμένος άσχημα, ερχόταν μέσα το προσωπικό και με ρώταγε «κύριε Γιάννη είστε καλά;». Μπαίνεις σε μια διαδικασία να σκεφτείς, τα δικά μας νυχτερινά μαγαζιά είναι βαριά βιομηχανία, δουλεύουν σ’ αυτά διακόσιες οικογένειες. Ο κόσμος έχει μεγάλη ανέχεια και χρειάζεται πάση θυσία μια δουλειά. Το παλεύουμε όμως! Μου ‘χει μείνει η εικόνα της στιγμής εκείνης που βγήκε ο πρωθυπουργός και ανακοίνωσε τα capital controls. Με το που βγήκα έξω ξαφνικά ένιωσα ότι ήμουν μόνος μου γιατί όλοι κοιτάζαν τα κινητά, τις ειδήσεις. Είχα σοκαριστεί τότε! Τι έγινε ρε παιδιά; Πόλεμος; Τι είναι αυτό τώρα που ζω; Σίγουρα περνάμε μία πολύ μεγάλη δοκιμασία αλλά είμαι αισιόδοξος, μάρτυς μου ο θεός.

Μου μίλησες για το νυχτερινό κέντρο στο οποίο πέρασες τη χειμερινή σεζόν. Διανύσατε στο Posidonio, παρέα με την Πέγκυ Ζήνα, μια μακρά σεζόν με πολύ καλή πορεία. Ποιο χαρακτηριστικό πιστεύεις πως είναι εκείνο που σας χάρισε την επιτυχία αυτή;

Είναι πάρα πολύ ωραία αυτή η ερώτηση. Θα σου πω, μιας και μου δίνεις τόσο ωραία πάσα, κάτι για την Πέγκυ Ζήνα. Την γνωρίζω χρόνια κι είχαμε πάντα φιλικές σχέσεις αλλά δεν είχαμε έρθει πολύ κοντά. Σε αυτή την συνεργασία που κάναμε τώρα ήρθα πάρα πολύ κοντά με όλη την οικογένεια της και την είδα και σαν άνθρωπο. Αρχικά τη γνώρισα σαν καλλιτέχνη. Με εξαιρετικό επαγγελματισμό θα τραγουδήσει ό,τι κι αν της δώσεις και θα το πει το λιγότερο εξαιρετικά καλά, όσο κι αν την κουνήσεις δεν πρόκειται να στονάρει. Δεν είναι τυχαίο αυτό το πράγμα. Είδα πόσο με σεβάστηκε η Πέγκυ στη συνεργασία μας και πόσο πραγματικά μ’ αγαπάει σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο, το ίδιο ισχύει κι απ’ την πλευρά μου. Ο κόσμος νιώθει την αγάπη που έχουν οι καλλιτέχνες μεταξύ τους, γιατί κακά τα ψέματα είναι ένα εγωκεντρικό και μοναχικό επάγγελμα… είναι δύσκολο να ταιριάξουν δυο άνθρωποι. Όταν όμως ταιριάξουν, αυτό το εισπράττει ο κόσμος και όταν έχεις όρεξη να δουλέψεις, να παρουσιάσεις κάτι πραγματικά σημαντικό κι ωραίο… ο κόσμος θα σε επιλέξει. Αυτή τη μία φορά που θα αποφασίσει να βγει, πρέπει να την αξιοποιήσει πλήρως. Εμείς καταφέραμε φέτος να γίνουμε η επιλογή του κόσμου! Πήραμε τέσσερις παρατάσεις στο Posidonio. Δόξα τω θεό, πήγε εξαιρετικά καλά και αυτό γιατί εμείς δώσαμε κάτι καλό στον κόσμο μετά από πολύ σκληρή δουλειά.

Πιστεύεις πως ο κόσμος ευχαριστιέται με το να βλέπει δύο πολύ μεγάλα ονόματα μαζί;

Το κοινό δεν αισθάνεται πάντα ωραία όταν πάει να δει δύο μεγάλα ονόματα. Μπορεί οι μισοί θαμώνες να έχουν πάει για να δουν τον έναν καλλιτέχνη και οι άλλοι μισοί, τον άλλο. Δεν είναι πάντοτε πετυχημένα όλα αυτά τα σχήματα.

Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το να αγαπά ένας καλλιτέχνης πραγματικά την δουλειά του και όχι τα παρελκόμενά της;

Εγώ νομίζω πως ο καλλιτέχνης πρέπει να αγαπάει πολύ το επάγγελμα του. Ένας σωστός καλλιτέχνης δεν ενδιαφέρεται για τα παρελκόμενα. Με όσους έχω συνεργαστεί και ξέρω, όλοι έχουν βαθύ ψώνιο μέσα τους, έχουν μεγάλη αγάπη για τη δουλειά αυτή. Είναι κι αυτό που λένε «Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς». Είναι τρόπος έκφρασης! Οι καλλιτέχνες είναι ευαίσθητοι και εύθραυστοι χαρακτήρες. Όλο αυτό που χτίζεται γύρω τους νομίζω ότι είναι μια ασπίδα γιατί – κακά τα ψέματα – δεν είναι εύκολο το να πάρεις το θάρρος και να εμφανιστείς μπροστά σε χίλια πεντακόσια άτομα.

Ολοκληρώνοντας σιγά σιγά, θέλω να μου πεις τι έχεις στο πρόγραμμα μετά το Posidonio.

Ολοκληρώσαμε τις εμφανίσεις στις 26 Μαρτίου. Θα ακολουθήσει περιοδεία μου στην Αμερική και έπειτα μάλλον θα ανέβουμε Θεσσαλονίκη! Ακόμα δεν έχω σκεφτεί κάτι για τον χειμώνα. Μ’ αρέσει να κλείνει πρώτα ένας κύκλος και μετά να καθόμαστε και να κουβεντιάζουμε ώστε να ανοίξουμε έναν καινούριο. Έτσι τα έχω πάντα στη ζωή μου!

Θέλω να μου μιλήσεις λίγο και για τα ταξίδια σου στην Αμερική.

Θέλω να ζηλέψεις αυτήν τη στιγμή!! (γέλια) Θα πάμε Αμερική μία εβδομάδα μετά το Πάσχα. Νέα Υόρκη για τρεις ή τέσσερις εμφανίσεις, μετά Σικάγο, θα ανεβούμε και Καναδά, Μόντρεαλ, Τορόντο, ίσως και Βανκούβερ. Θα πάμε Τάμπα! Υπάρχουν και κάποια που δεν έχουν οριστικοποιηθεί γι’ αυτό και χρησιμοποιώ το «ίσως». Μετά θα πάμε από την πίσω πλευρά, Λος Άντζελες, Λας Βέγκας και σε πολλά άλλα μέρη. Για να κάνεις αυτά τα ταξίδια πρέπει να μπορείς να καλύψεις το τεράστιο κόστος που έχουν αλλά και να έχεις και χρόνο. Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί μέσω της δουλειάς μας γνωρίζουμε καινούργιους τόπους, καινούριους ανθρώπους και όλα αυτά που έχει φτιάξει η Ελληνική Ομογένεια. Έχουν κάνει συγκλονιστικά πράγματα! Αξίζει να συλλογιστείς ότι οι περισσότεροι από αυτούς φύγανε χωρίς καν να γνωρίζουν τη γλώσσα, με ένα πουκάμισο και ένα παντελόνι και οι περισσότεροι με τρύπια παπούτσια. Πήγαν σε έναν άγνωστο τόπο, έκαναν περιουσίες με πολλές δυσκολίες, κι αυτή τη στιγμή υπάρχουν πάρα πολλοί ευεργέτες απ’ το εξωτερικό που στηρίζουν την Ελλάδα μας, την πατρίδα μας. Οι Έλληνες του εξωτερικού πάντα στηρίζουν και βοηθούν τον τόπο αυτό.

Αγαπούν, πιστεύεις, πιο έντονα την Ελλάδα από εμάς;

Δεν την αγαπούν πιο έντονα, όμως εκφράζουν πιο έντονα την αγάπη τους. Εκφράζονται διαφορετικά γιατί το πρόσωπο ενός καλλιτέχνη ή και κάποια τραγούδια, του φέρνουν συγκίνηση.

Ένας καλλιτέχνης, όπως εσύ, που έχει γνωρίσει τόση επιτυχία και αγάπη, νιώθει ποτέ ολοκληρωμένος;

Δεν έχω πει ποτέ ότι θέλω να ζήσω περισσότερα. Στη ζωή μου δεν το έχω εκφράσει ποτέ. Αφήνομαι στον καιρό, όπως τα φέρει η ζωή και ο χρόνος. Δεν μ’ αρέσει να κάνω μεγάλα όνειρα και να έχω μεγάλες προσδοκίες. Ακόμα κι αυτά που έχω κάνει μέχρι τώρα, ποτέ δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω. Επέλεξα να πάω στο πολεμικό ναυτικό γιατί έκανα έτσι ταξίδια και είχα την τύχη να πάρω μία απόσπαση χωρίς να βάλω μέσον. Βέβαια τι μέσον να έβαζα εγώ που είμαι από τον κάμπο; Επειδή ήμουν καλός στη δουλειά μου σαν πυροβολητής αλλά και σαν κομμωτής με πήραν για να κουρεύω τους υπαξιωματικούς και τους αξιωματικούς που ήταν στο καράβι. Το καράβι έκανε ταξίδια, μου έκαναν ονομαστική απόσπαση σε αυτό και γύρισα δώδεκα κράτη. Δεν το φανταζόμουν καν ότι η δουλειά μου θα μου δώσει αυτή την ευκαιρία! Είμαι ευγνώμων στους ανθρώπους και στο θεό.

Κλείνοντας, αναπολείς ποτέ τις στιγμές αυτές; Του ναυτικού, της κομμωτικής…;;

Όλα έχουν το δικό τους χώρο μέσα στην καρδιά και το μυαλό μου που δεν σβήνει με τίποτα. Είναι ανεξίτηλα, δεν ξεθωριάζουν καθόλου… και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι κομμάτια δικά μου, είμαι εγώ ο ίδιος, ο Γιάννης!!

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη & Κατερίνα Γκίνη
Φωτογραφίες: byRon