Συνέντευξη | Χρήστος Χολίδης: «Δεν κυνηγάω το “δολάριο”… να το πω έτσι… δεν κυνηγάω την επιτυχία!»
Πως αισθάνεται όταν ακούει από τον κόσμο θετικά σχόλια, τι τον ενοχλεί περισσότερο στον χώρο, πως αντιδρά στην αδικία, σε ποιες συνθήκες πιστεύει ότι φαίνεται ο πραγματικός χαρακτήρας ενός καλλιτέχνη και πως περνάει τον ελεύθερο χρόνο του;;;
Αυτές και πολλές ακόμη απαντήσεις μας δίνει ο Χρήστος Χολίδης αμέσως τώρα!
Χρήστο μου καλησπέρα… χαίρομαι που σε συναντώ για ακόμη μια φορά. Πως είσαι;
Είμαι πολύ καλά, σε πολύ καλή φάση! Βρισκόμαστε σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί με φρέσκα πρόσωπα, όπως είναι ο Κώστας Μαρτάκης με τον οποίο συνεργάζομαι πρώτη φορά και χαίρομαι για αυτό και με τη Βασιλική Νταντά με την οποία έχω ξανασυνεργαστεί. Παράλληλα, κυκλοφόρησε και το νέο μου τραγούδι «Εγώ για σένα», που έχει αρχίσει να παίζει στα ραδιόφωνα. Μάλιστα μου κάνει εντύπωση γιατί το άκουγα προχθές στο γυμναστήριο και με σταμάτησε ένα παιδί και μου λέει «Φίλε πολύ ωραίο το καινούργιο σου κομμάτι!» και με ευχαριστεί αυτό γιατί είναι πολύ φρέσκο, πάει πολύ καλά και στο μαγαζί, δόξα τω θεώ!!
Το Frangelico ανακαινίστηκε, ολόκληρη η επιχείρηση έδειξε πως έχει την καλύτερη διάθεση ώστε να παρέχει στους καλλιτέχνες της έναν όμορφο χώρο. Πόσο σημαντικό είναι για σένα αυτό;
Είναι σημαντικό όχι μόνο για μένα αλλά και για τους ανθρώπους που δουλεύουν εδώ, γιατί ο επιχειρηματίας δείχνει πως επενδύει στο χώρο του. Εδώ στο Frangelico οι πελάτες έρχονται δύο και τρεις φορές την εβδομάδα… οπότε όταν έχει περάσει πολύς καιρός κι εξακολουθεί να υπάρχει το ίδιο «μοτίβο» στο μαγαζί, θέλουν να δουν καινούργια πράγματα κι αυτό είναι για όλους πολύ σημαντικό.
Μετράς αρκετά χρόνια στο χώρο, θεωρείς ότι υπάρχει αυτή η διάθεση γενικότερα απ’ τους επιχειρηματίες να επενδύουν στα μαγαζιά τους;
Νομίζω ότι είναι λίγοι αυτοί που επενδύουν πάνω στους καλλιτέχνες και στα μαγαζιά τους, όταν όμως αποφασίζουν να το κάνουν… γίνονται ωραία πράγματα. Φέτος το χειμώνα δούλεψαν πολύ μεγάλα μαγαζιά και σε εμφανίσεις όπως του Γιώργου Μαζωνάκη ή του Νίκου Βέρτη έγιναν μεγάλες επενδύσεις. Ο κόσμος πλέον είναι απαιτητικός, πρέπει να του δίνεις καινούργια πράγματα και τραγούδια!
Πόσο έχει αλλάξει το κοινό με το πέρασμα του χρόνου; Βρίσκεις ότι έχει γίνει όντως πιο απαιτητικό πια;
Σίγουρα έχει αλλάξει αρκετά και νομίζω ότι επιλέγει πλέον και που θα πάει! Είναι δύσκολο, τα λίγα λεφτά που του μένουν για διασκέδαση θα τα προσέξει πολύ… θα ξοδέψει για διασκέδαση ελάχιστες φορές και θα κάνει τη σωστή επιλογή γι’ αυτόν, οπότε νομίζω ο κόσμος είναι πολύ απαιτητικός γιατί απλά δεν του περισσεύουν χρήματα.
Εδώ, στο Frangelico με τους συναδέλφους σου πώς βλέπετε τον κόσμο;
Το κοινό αλληλοεπιδρά πολύ όμορφα μαζί μας. Το μαγαζί προσφέρει έναν όμορφο χώρο με το όλο ύφος του και τους μόνιμους πελάτες που έχει. Ο κόσμος έρχεται να διασκεδάσει, είμαστε μία σκηνή και όχι μία μεγάλη πίστα που περιμένεις να δεις ένα show… είναι κάτι τελείως διαφορετικό και πιο δύσκολο. Με τα σκηνικά μπορείς να εντυπωσιάσεις περισσότερο αλλά εδώ καλούμαστε να εντυπωσιάσουμε απλά με το πρόγραμμα και αυτή είναι η δυσκολία. Εγώ το ξέρω το «έργο» πολύ καλά και είμαι χαρούμενος γιατί και ο Κώστας και η Βασιλική λειτουργούν το ίδιο.
Αυτό είναι που θέλει ο κόσμος στις μέρες μας, να νιώθει δηλαδή τον καλλιτέχνη κοντά του;
Ναι, φυσικά! Εγώ πάντα έτσι αισθανόμουν, δεν ένιωσα ποτέ ότι ήμουν κάποιος σταρ που με κοιτούν και «χαζεύουν». Είμαστε και εμείς σαν τους πελάτες, είμαστε απλά παιδιά… έχουμε ένα ταλέντο, το εξελίξαμε, γίναμε επαγγελματίες αλλά το ίδιο πράγμα είμαστε όλοι. Είναι ωραίο να έχεις κόσμο να σε θαυμάζει και να μπορεί να νιώθει ότι είσαι ένας από αυτούς!
Βγαίνει ο κόσμος σήμερα;
Όπως σου είπα και πριν, βγαίνει αλλά βγαίνει συγκεκριμένα! Έχουν τελειώσει αυτές οι άσκοπες βόλτες νομίζω, ειδικά τις καθημερινές. Παρασκευή και Σάββατο γίνεται ότι γινόταν αλλά σε αρκετά μικρότερο βαθμό.
Το πρόγραμμα σου φροντίζεις να το αλλάζεις κάθε σεζόν;
Ναι! Βαριέμαι κι εγώ. Ειδικά το δεύτερο πρόγραμμα δεν είναι ποτέ το ίδιο, είμαι κάτι σαν dj που παίζει πάνω σε ένα deck και αναλόγως με το πώς βλέπω τον κόσμο, προσαρμόζομαι κι εγώ. Δεν θέλω να ρουτινιάζω και να λέω συνέχεια τα ίδια πράγματα, τα αλλάζω συνέχεια.
Θα ήθελα να επανέλθω στην κυκλοφορία του νέου σου τραγουδιού «Εγώ για σένα». Μου ανέφερες ότι σε χαροποιεί ακόμη το ίδιο μετά από τόσα χρόνια το να έρθει κάποιος και να σου πει θετικά σχόλια για τα τραγούδια σου!
Κάθε φορά είναι μια καινούργια αρχή, δεν κάνεις μια επιτυχία και τέλος. Δεν είναι ένα συμβόλαιο που το υπογράφεις για τρία χρόνια στη «Γιουβέντους» και καθάρισες… είναι κάθε φορά – κάθε εξάμηνο περίπου – και μια καινούργια αρχή. Θέλεις αυτό που έχεις φανταστεί και οραματιστεί να πάρει σάρκα και οστά με τον πιο ιδανικό τρόπο, ώστε να έχει και την αποδοχή του κόσμου. Επίσης υπάρχει κι άγχος γιατί δεν δουλεύουμε μόνοι μας, είναι δέκα άνθρωποι που δουλεύουν πάνω στο τραγούδι… Αν το πιστεύουν όλοι, το βγάζεις και αν δεν το πιστεύει κανείς, εκεί λες… «θέλω να πηδήξω από τον πρώτο όροφο» (γέλια)! Είναι πολύ ωραίο λοιπόν να κάνεις μια τέτοια δουλειά και να βλέπεις ότι έχει απήχηση. Είναι κι αυτό που μας κρατάει, γι’ αυτό υπάρχουμε εμείς οι τραγουδιστές.
Με τι κριτήριο επιλέγεις εσύ τα τραγούδια σου;
Πιστεύω ότι το αν θα παίξει στα ραδιόφωνα είναι συνήθως το κριτήριο, αλλά εγώ δεν λειτουργώ πάντα μ’ αυτό το σκεπτικό. Ας πούμε, ήταν ένα τραγούδι το «Πίνω και τα σπάω» που δεν ήταν ραδιοφωνικό όμως ήθελα πάρα πολύ να το βγάλω και να το ακούσουν αυτοί που είναι να το ακούσουν. Ακούστηκε το κομμάτι στη Θεσσαλονίκη, πήγε καλά και όταν ήμουν το χειμώνα εκεί, έπαιζε πάρα πολύ. Ήθελα εγώ να το βγάλω, ήξερα ότι θα συναντήσω προβλήματα γιατί υπάρχει ένα θέμα στα ραδιόφωνα… δεν παίζουν πολύ λαϊκά τραγούδια και αυτό είναι εγκληματικό για μένα γιατί τυχαίνει να είμαστε και Έλληνες, είμαστε στην Ελλάδα! Αφού όμως είναι έτσι η γραμμή, αναγκαζόμαστε να την ακολουθήσουμε. Πιστεύω ότι πάντα στο μυαλό μας έχουμε να προσαρμοστούμε πάνω στα δεδομένα του ραδιοφώνου γιατί από κει μας ακούει ο κόσμος.
Πόσο εύκολο είναι να γίνει επιτυχία ένα τραγούδι;
Δεν μπορείς να το ξέρεις, δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Δεν ξέρει κανένας τον τρόπο, νομίζω ότι ο ακροατής και οι θεατές είναι πολύ αυστηροί κι αυτοί αναδεικνύουν τα τραγούδια.
Εσύ με τους συνεργάτες σου πως λειτουργείς; Επηρεάζεσαι; Ακούς τη γνώμη τους;
Φυσικά! Του κεφαλιού μου δεν έχω κάνει ποτέ… εκτός από μια φορά. Μόνο με το «Έλεγα» είχα κάνει του κεφαλιού μου, ήταν καλοκαίρι και επέμενα να το βγάλουμε τότε. Με συμβούλευαν πως είναι λαϊκή μπαλάντα και επειδή ήταν καλοκαίρι, στα ραδιόφωνα θα έπαιζαν μόνο χαρούμενα τραγούδια. Τελικά αποδείχθηκε πως είχα δίκιο, βγήκε το «Έλεγα» και γκρέμισε το σύστημα.
Μετά από μία τόσο μεγάλη επιτυχία, είναι αγχωτικό το τι θα βγει μετά;
Δεν είναι αγχωτικό, είναι δύσκολο. Δεν μπορείς να βγάλεις παρόμοιο, γιατί τέτοια τραγούδια γράφονται κάθε πέντε – δέκα χρόνια. To «Έλεγα» για μένα ήταν μεγάλο τραγούδι.
Εσύ σαν άνθρωπος είσαι αγχώδης; Πως λειτουργείς;
Δουλευταράς θα έλεγα πως είμαι, όχι αγχώδης. Δεν κυνηγάω το δολάριο… να το πω έτσι! Δεν κυνηγάω την επιτυχία. Πάω βήμα – βήμα και κάθε φορά κάνω ένα μικρό βηματάκι γιατί δεν μ’ αρέσει να ρισκάρω με τη δουλειά μου. Σκέφτομαι πολύ το παρόν, δεν αγχώνομαι γι’ αυτό γιατί δουλεύω πάρα πολύ. Δέχομαι να χάσω… αναγνωρίζω ότι το χειμώνα δεν έγινε και κανένας χαμός με το «Πίνω και τα σπάω» αλλά εγώ ήθελα πολύ να βγάλω το συγκεκριμένο τραγούδι. Ήξερα ότι δεν θα έχει μεγάλη απήχηση στα ραδιόφωνα, ο κόσμος όμως το αγάπησε. Δεν είναι θέμα άγχους, είναι θέμα δουλειάς. Εγώ δουλεύω πάρα πολύ και δεν με ενοχλεί να χάσω, το παιχνίδι αυτό έτσι παίζεται.
Νομίζω ότι δύσκολα κάποιος καλλιτέχνης φτάνει στο σημείο να το πει αυτό.. «Δεν με ενοχλεί να χάσω!».
Την αξία ενός καλλιτέχνη δεν μπορούμε να την καταδείξουμε ούτε εγώ, ούτε εσύ. Τι λέει ο κόσμος; Τι λένε οι άνθρωποι δίπλα σου; Είναι πολύ υποκειμενική η κάθε κρίση, ο καθένας έχει τα γούστα του. Μπορείς να πεις κάποιος κάνει επιτυχία, ναι! Μπορείς να πεις ότι κάποιος βγάζει σουξέ… Από κει και πέρα είναι ανάλογα με το τι θα σου κάτσει, δεν είναι στο χέρι σου. Μπορεί φέτος το καλοκαίρι να μου κάτσει το τραγούδι αλλά το Σεπτέμβρη; Κάποιος πάει καλά τώρα και το Σεπτέμβρη πέφτει, άλλος κάνει μια «κοιλιά» τώρα κι ανεβαίνει το Σεπτέμβρη. Δεν αναιρεί την αξία κανενός αυτό, δεν γίνεσαι ξαφνικά καλός από εκεί που δεν ήσουν.
Υπάρχει ανταγωνισμός στο χώρο; Τον νιώθεις;
Παντού υπάρχει ανταγωνισμός. Αν δεν υπήρχε ανταγωνισμός, δεν θα υπήρχε εξέλιξη. Εγώ ήμουν κι αθλητής, οπότε τον θέλω τον ανταγωνισμό… με κάνει προσεκτικότερο, επιφυλακτικότερο και πιο ανθεκτικό.
Το γεγονός ότι υπήρξες αθλητής, πόσο σε έχει βοηθήσει στο να αντιμετωπίζεις πιο σωστά τις διάφορες καταστάσεις στη δουλειά σου;
Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, έχω μάθει να λειτουργώ πειθαρχημένα αλλά και ομαδικά.
Έχεις νιώσει να αδικήθηκες ποτέ;
Είναι το χειρότερό μου αυτό… αν πεις ότι είσαι αδικημένος, αδικείς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Είναι καλύτερο να ρίξεις το βάρος σε σένα και να σκεφτείς τι μπορεί εσύ να έκανες λάθος. Έτσι το ερμηνεύω εγώ, δεν μπορώ να πω ότι είμαι αδικημένος… θα ήταν ψέμα. Υπήρχαν πολλά παιδιά που όταν ξεκινούσα, έφυγαν την ίδια χρονιά με μένα από τη Θεσσαλονίκη κι ήρθαν εδώ τέταρτοι τραγουδιστές, όπως κι εγώ. Κάποιοι εξελιχθήκαμε, κάποιοι όχι.
Αυτή την περίοδο προβάλλονται πολλά μουσικά talent shows από τα οποία βγαίνουν πολλά νέα παιδιά. Πιστεύεις ότι μπορεί να αντέξει ο χώρος τόσους νέους καλλιτέχνες;
Πάντα υπάρχει χώρος για κάποιον καλό, πόσο μάλλον για κάποιον καλύτερο. Από κει και πέρα είναι στο χέρι του καθενός να διαχειριστεί αυτό που έχει και να προχωρήσει. Και πριν χρόνια γίνονταν διάφορα talent shows που βγάλανε τον Οικονομόπουλο, τον Νίνο, τον Πετρέλη, τον Καραφώτη, τον Μαρτάκη… πολύ σημαντικές φωνές. Εγώ είμαι υπέρ στο να υπάρχουν αυτά τα shows, μακάρι να είχα την ευκαιρία να ξεκινήσω κι εγώ από ένα τέτοιο. Είναι ένα πρώτο βήμα για τα παιδιά αυτά αλλά μετά είναι το δύσκολο, να αποδείξουν το ταλέντο τους έξω.
Αν σου ζητούσα να δώσεις σε αυτά τα παιδιά μια συμβουλή, τι θα τους έλεγες;
Ότι χρειάζεται υπομονή, πολύ δουλειά και ταλέντο…! Εγώ πιστεύω πάρα πολύ σε αυτά, δεν αρκεί το να έχεις μια καλή φωνή. Χρειάζεται και ψυχραιμία, σωστή συμπεριφορά και πολύ καλό χαρακτήρα.
Πιστεύεις ότι ο χαρακτήρας ενός καλλιτέχνη φαίνεται όσο περνούν τα χρόνια;
Ε ναι, πόσο να κρυφτεί κανείς; Πόσο να αντέξει να υποκρίνεται; Ισχύει το ίδιο που ισχύει και στις ανθρώπινες σχέσεις… Και ξέρεις, ο πραγματικός χαρακτήρας φαίνεται στην επιτυχία. Εκεί καταλαβαίνουν όλοι περί τίνος πρόκειται.
Διακατέχεται, πιστεύεις, από διπλωματία ο χώρος σας;
Ναι, αλλά σε όλες τις δουλειές συμβαίνει αυτό. Δεν μπορείς να είσαι κάθετος, όλοι κάποια στιγμή βάζουμε νερό στο κρασί μας. Ειδικά στα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με επαφή μεταξύ ανθρώπων, η «διπλωματία» είναι εντονότερη.
Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο στη δουλειά σου;
Δεν μπορώ την υποκρισία, δεν μπορώ με το που θα δω κάποιον για πρώτη φορά να τον… «αγαπήσω», δεν γίνεται αυτό. Κάνω τη δουλειά μου, έρχομαι σε επαφή με διάφορους ανθρώπους που κάνουν μια άλλη δουλειά, συναναστρεφόμαστε, μιλάμε κι όλα καλά. Μετά έρχεται η αγάπη, δεν μπορείς να τα κάνεις αντίστροφα αυτά. Μπροστά σου μπορεί να είναι όλα καλά και μόλις φύγεις, να λένε διάφορα αρνητικά για σένα… αυτό είναι καλύτερο; Δεν θα το ανεχόμουν ποτέ κι όχι μόνο τώρα που είμαι τραγουδιστής, αλλά και παλιότερα που ασχολιόμουν με τον αθλητισμό.
Είναι ψυχοφθόρο το να συμβαίνει αυτό που μου περιγράφεις;
Είναι, βεβαίως είναι! Αλλά επειδή εγώ δεν συμπεριφέρομαι έτσι, δεν το αντιμετωπίζω κι από τους άλλους. Θέλω να συμπεριφέρομαι με σοβαρότητα σε τέτοια θέματα κι ειδικά όταν δεν γνωρίζω καλά τους ανθρώπους με τους οποίους έχω να κάνω. Πολλές φορές μπορεί να με λένε απόμακρο εξαιτίας της στάσης μου αυτής, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ας είμαι απόμακρος…
Σου έχει δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα αυτό;
Όχι, ποτέ. Για να με χαρακτηρίσει κάποιος απόμακρο, θα πρέπει πρώτα να δει πως είμαι με τους φίλους μου… Όταν είμαι δίπλα σε κάποιον, είμαι μέχρι το θάνατο. Σαν άνθρωπος είμαι έτσι!
Τον ελεύθερο σου χρόνο πως επιλέγεις να τον περνάς;
Ποδήλατο, γυμναστήριο, λίγο μπάσκετ και βόλτες… αυτά!
Πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητά σου τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης;
Και πριν δεν έκανα κάτι το φοβερό… οπότε δε χρειάστηκε να κόψω κάτι. Όπως ζούσα πριν, ζω και τώρα.
Εκτός από το νέο σου τραγούδι, τι άλλο ετοιμάζεις;
Το επόμενο τραγούδι δεν ξέρω ακόμη πότε θα βγει, ίσως και μέσα στο καλοκαίρι. Αυτό που περιμένω πως και πως είναι να βγάλω μια επανεκτέλεση γνωστού κομματιού για την οποία έχω σκεφτεί ακριβώς και το video clip. Αυτό θα βγει περίπου το χειμώνα, δεν είναι ακόμα σίγουρο. Επίσης θα βγάλω έναν καινούριο δίσκο και τώρα μιλάμε με τους συνεργάτες από τη MINOS για να δούμε που θα το τοποθετήσουμε χρονικά, μάλλον προς το τέλος του καλοκαιριού. Έχουν μαζευτεί αρκετά τραγούδια και είναι σκόρπια, μεμονωμένα. Προς το παρόν αυτό που με «καίει» είναι να έχω υγεία για να μπορώ να ανταπεξέλθω σωστά εδώ στο Frangelico. Θέλω να περάσουμε καλά, με καλή διάθεση και θετική ενέργεια και να διασκεδάζουμε τον κόσμο.
Κλείνοντας, αν έπρεπε να πεις ένα «ευχαριστώ» δημόσια προς έναν άνθρωπο, ποιος θα ήταν αυτός;
Είναι πολλοί και θα τους αδικήσω γιατί είμαι από τους ανθρώπους που λένε «ευχαριστώ» και εκτιμώ πολύ ότι μου προσφέρει ο καθένας. Αν γυρίσω λίγο στο παρελθόν, θα σου αποκαλύψω ότι πρέπει να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον Παναγιώτη Βασιλειάδη στον οποίο έκανα την πρώτη μου audition, με πίστεψε και κατάλαβε ότι θέλω να τραγουδάω. Μετά θα πρέπει να ευχαριστήσω τον Θανάση Γκουγκούση που με πήρε στο μικρό Frangelico, το επόμενο «ευχαριστώ» θα το έλεγα στον Μιχάλη Τουρατζίδη που μου έδωσε με πολλή αγάπη τα τραγούδια του για έναν μου δίσκο, φυσικά δεν γίνεται να μην ευχαριστώ τον μαέστρο και φίλο μου Μπάμπη Μαραγκό και τέλος όλους μου τους συνεργάτες. Τίποτα δεν κάνω μόνος μου σε αυτή τη δουλειά, όλοι όσοι με έχουν περιστοιχίσει με συμβουλές και βοήθεια αξίζουν ένα «ευχαριστώ». Μακάρι να χρειαστεί να πω κι άλλα «ευχαριστώ» στο μέλλον, να βοηθήσω και να με βοηθήσουν! Δεν είμαι ο Παντελίδης, να μπορώ να γράφω τραγούδια μόνος μου και να σκίζω…
Επειδή μου αναφέρεις τον Παντελή Παντελίδη, βλέπεις να υπάρχει κάποιος άλλος νέος καλλιτέχνης με ανάλογο ταλέντο που να ξεκινάει τώρα;
Δεν νομίζω! Με τέτοια εμβέλεια είναι δύσκολο να υπάρξει άλλος. Αυτό που κατάφερε ο Παντελής με τη βοήθεια του Κώστα Μπερτάκη ήταν απίστευτο κι όχι άδικα. Ήταν πολύ ταλαντούχος, ήταν το παιδί της διπλανής πόρτας… Γι’ αυτό και έδειξε ότι μπορούν τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα.
Βοήθησε ο Παντελής Παντελίδης στο να επιστρέψει η κυριαρχία του λαϊκού τραγουδιού στα ραδιόφωνα;
Φυσικά! Πιο πριν κυριαρχούσαν τα r’n’b και τα pop, μετά τον Παντελίδη φτάσαμε να ακούμε μέχρι και παραδοσιακά στα ραδιόφωνα. Ήταν καταπληκτικό αυτό που έκανε!
Συνέντευξη και επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Φωτογραφίες: byRon
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη – Κατερίνα Γκίνη