Απόστολος Μόσιος: H μουσική ίσως είναι ένας λόγος που δεν χρειάστηκε να επισκεφτώ ψυχίατρο ακόμα!

Αξιοσημείωτη είναι η συμμετοχή του στην δημοφιλή ορχήστρα «Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας» ως τραγουδιστής και μουσικός, κάνοντας εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό (Αμερική, Κύπρος, Πορτογαλία, Τουρκία κ.α.) δίπλα σε καθιερωμένους καλλιτέχνες (Π. Θαλασσινός, Γ. Κότσιρας, Ορφέας Περίδης, Γιώργος  Νταλάρας,  Δημ. Μπάσης, Ελ. Τσαλιγοπούλου, Γλυκερία, Μπάμπης Τσέρτος, Αρετή Κετιμέ κ.α.). Σε ηλικία 23 ετών, κατεβαίνει στην Αθήνα όπου κάνει εμφανίσεις σε γνωστά μπαράκια και μουσικές σκηνές (Σταυρός Του Νότου club, Όνομα Του Ρόδου, Μηχανουργείο, Όναρ κ.α.) ενώ τα τελευταία τρία χρόνια επέστρεψε στη βάση του, έκανε δεύτερη στέγη του το VOX Music Stage και χάρισε αμέτρητες μουσικές στιγμές με μεγάλη επιτυχία.

Πλέον, έχοντας υιοθετήσει ένα πιο νέο και δουλεμένο ήχο, κυκλοφόρησε ανεξάρτητα την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο ¨Μια Αρχή¨ και μετά από τρεις σεζόν στο Βόλο καθώς και διάφορα live events, έχει σκοπό να γυρίσει όλη την Ελλάδα! Πρόσφατα, πραγματοποίησε εμφανίσεις με την «Εστουδιαντίνα» στο «Σταυρό Του Νότου» (κεντρική σκηνή), πλάι σε διάφορους καλλιτέχνες (Χαρούλης, Κότσιρας, Περίδης, Γλυκερία), αποσπώντας πολύ θετικές κριτικές από κοινό και τύπο, ερμηνεύοντας ανάμεσα σε άλλα και απαιτητικό ρεπερτόριο από την Κορσική και την Πορτογαλία! Ας τον γνωρίσουμε, λοιπόν, λίγο καλύτερα!

Πάμε πίσω στο χρόνο και την πρώτη σου επαφή με την μουσική. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι και πώς προέκυψε?

Από πολύ μικρός, 6-7 ετών περίπου, ξεκίνησα στο Δημοτικό ωδείο Νέας Ιωνίας μαθήματα κλασσικής κιθάρας, το τραγούδι ήρθε μόνο του, αρκετά αργότερα. Μετά, μέσα από το σχολείο και από φίλους που έκανα προέκυψε η πρώτη μπάντα, όπου σιγά-σιγά αρχίσαμε να παίζουμε, έχοντας υποστήριξη και από τις τοπικές/δημοτικές οργανώσεις. Έτσι έγιναν οι πρώτες συναυλίες και το ένα έφερε το άλλο!

Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πιστεύεις πως η μουσική θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή σου ώστε να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτή;

Μάλλον η αγάπη που έχω για την μουσική, η οποία νομίζω ότι δεν έχει όρια. Για μένα ήτανε πάντα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Δηλαδή στο σπίτι μου πάντα άκουγα μουσική: ο παππούς μου άκουγε Καζαντζίδη, Τσιτσάνη και Βαμβακάρη και η μητέρα μου Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Όλα αυτά μέσα μου έγιναν ένας μικρός συνδυασμός! Πάντα αγαπούσα την μουσική! Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο και το ότι το έκανα επάγγελμα, με κάνει άνθρωπο πραγματικά τυχερό! Ίσως είναι ένας λόγος που δεν χρειάστηκε να επισκεφτώ ψυχίατρο ακόμα!

Πολλοί έχουν πει ότι η μουσική δεν έχει όρια, αλλά είναι είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς ένας ροκάς μπορεί να συμμετέχει σε ένα παραδοσιακό σχήμα όπως η Εστουδιαντίνα. Τι έχεις να πεις γι’αυτό;

Είμαι της άποψης ότι το ροκ δεν έχει να κάνει μονό με την μουσική που περιέχει πχ ηλεκτρική κιθάρα αλλά είναι η στάση που έχεις απέναντι στην μουσική. Εγώ πιστεύω ότι και ο Τσιτσάνης ήτανε ροκ και ο Βαμβακάρης! Το έχει πει και ο Παύλος Σιδηρόπουλος αυτό και είναι μεγάλη αλήθεια… Το μεγάλο βίτσιο που έχω είναι να ασχοληθώ με ότι είδος μουσικής μπορώ να καταπιαστώ, είτε αυτό λέγεται παραδοσιακό, είτε λαϊκό, έντεχνο, ethnic… Για μένα είναι κάτι που με κάνει να μάθω την μουσική καλυτέρα μέσα από τους διαφόρους δρόμους της. Θα εκπλαγείτε όταν δείτε πόσες ομοιότητες έχουν η ανατολίτικη και η δυτική μουσική! Για μένα, όμως, έτσι κι αλλιώς η μουσική είναι ενιαία!

Ξεκίνησες να εμφανίζεσαι σε μουσικές σκηνές του Βόλου και σε συναυλίες όντας μόλις 18 χρονών. Αν ήσουν σήμερα 18 θα έκανες το ίδιο βήμα;

Θα έφευγα στο εξωτερικό, δεν θα έμενα στην Ελλάδα και λυπάμαι που το λέω. Τώρα πια, οι ευκαιρίες είναι περισσότερες στο εξωτερικό για τους καλλιτέχνες. Αν από την αρχή καταλάβεις ότι έχεις την δυνατότητα να σπουδάσεις καλά το αντικείμενο σου, πιστεύω ότι είναι καλό να ξεκινήσεις με την προοπτική να μπορέσεις να κανείς κάτι και εκτός Ελλάδας. Αν τώρα ήμουν 18, θα μελετούσα για να μπορέσω πάρω μια υποτροφία και να φύγω από την Ελλάδα.

Ας μιλήσουμε λίγο για την δισκογραφική σου δουλειά. Εν καιρώ κρίσης, όπου η μουσική βιομηχανία έχει κλονιστεί σε μεγάλο βαθμό, έκανες ένα βήμα μπροστά ολοκληρώνοντας τον 1ο σου προσωπικό δίσκο. Πώς νιώθεις γι’αυτό;

Καταρχάς, πανευτυχής γιατί πέρασαν πολλά χρονιά μέχρι να ολοκληρωθεί. Ξεκινήσαμε την διαδικασία των demo πριν 5-6 χρονιά την οποία καταφέραμε και ολοκληρώσαμε τώρα, με την βοήθεια εξαιρετικών μουσικών, τεχνικών και φίλων. Είμαι πολύ χαρούμενος γι’αυτό! Είναι ένα ξεκίνημα για μένα, για να μπορέσω να κάνω κι αλλά πράγματα. Από αυτή την διαδικασία έχω παρά πολλές ιδέες για το τι θα ηχογραφήσω στο μέλλον… Τον δίσκο τον έβγαλα για να καταθέσω την μουσική μου και δεν έχω αυτοσκοπό να πλουτίσω από αυτό. Εξάλλου τα cd δεν πωλούνται πλέον… Το βασικό για μένα είναι να μάθει ο κόσμος την μουσική μου και να έρχεται να μας ακούει στα live, οπού κι αν είναι αυτά! Εγώ ο ίδιος, έχω ανεβάσει τα τραγούδια στο κανάλι μου, στο youtube, για να τα ακούσει ο κόσμος και να τα αξιολογήσει, και αυτό που περιμένω είναι να γνωρίσω περισσότερο κόσμο, κάνοντας περισσότερες μουσικές παραστάσεις. Παραδόξως, ο δίσκος πάει ανέλπιστα καλά! Δεν έχω, όμως, μέσα μου την πικρία και την αγωνία της κρίσης, παρά μόνο σε αυτά που βιώνω καθημερινά. Το “Μια αρχή” είναι το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησα γι’αυτό και θέλησα να γίνει ο τίτλος του δίσκου. Ήταν αυτό με το οποίο γεννήθηκε η σπίθα που με έκανε να θέλω να τραγουδήσω ζωντανά την δική μου μουσική.

Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι δεν νιώθεις την απειλή της πειρατείας και ότι την θεωρείς δεδομένη…

Ναι, κάποιος θα έπρεπε να εθελοτυφλεί για να πιστεύει ότι θα μπορέσει το έργο του να ξεφύγει από την πειρατεία! Είναι δεδομένο! Πολλοί καλλιτέχνες, πλέον, από μονοί τους διανέμουν τα κομμάτια τους δωρεάν, κάτι που θα ήθελα κι εγώ να κάνω στο μέλλον αν μπορέσω. Δεν βλέπω κάτι το κακό τώρα πια… Το κακό είναι για τους δημιουργούς! Τους συνθέτες και τους στιχουργούς που φτιάχνουν αριστουργήματα και παίρνουν ψίχουλα λόγω της πειρατείας. Εγώ είμαι σε θέση να τραγουδώ αυτά που γραφώ ο ίδιος και δεν νιώθω ότι με βλάπτει τόσο πολύ.

Με τι νιώθεις ότι εκφράζεις όλα σου τα συναισθήματα και τις σκέψεις: με την σύνθεση ή με τον στίχο;

Νομίζω με το σύνολο… Μπορεί με μια απλή μελωδία και δυνατό στίχο να πεις πολλά αλλά εξίσου το ίδιο μπορεί να συμβεί με μια δυνατή μουσική και ένα απλό εύστοχο μήνυμα. Το ένα συμπληρώνει το άλλο! Συνήθως, όταν γράφω, μου έρχονται όλα μαζί μέσα σε ένα δεκάλεπτο και εκεί καταλαβαίνεις πως αυτό που βγήκε είναι πολύ καλό, γιατί είναι αυθόρμητο κι είναι αυτό που θες να πεις!

Ποια περίοδος συναισθηματικά και κοινωνικά στην ζωή ενός καλλιτέχνη θεωρείς ότι είναι πιο δημιουργική;

Δεν το έχω εντοπίσει αυτό. Πλάθω ιστορίες με το μυαλό μου πολλές φορές, με αφορμές που λαμβάνω από το περιβάλλον μου και καταστάσεις εξωτερικές, δεν είναι όλα δικά μου βιώματα. Είναι και θέμα φαντασίας, μπορεί να μην υπάρχει καμιά αιτία, να το έχεις κάπου μέσα σου και ξαφνικά να σου βγαίνει.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Έχεις προγραμματίσει κάποιες εμφανίσεις;

Αυτόν τον καιρό ξεκίνησα, σιγά-σιγά, να δουλεύω το υλικό για τον επόμενο προσωπικό μου δίσκο και ταυτόχρονα συζητάμε την παραγωγή ενός δίσκου από κοινού με τον συνθέτη και καλλιτεχνικό διευθυντή της “Εστουδιαντίνας”, Ανδρέα Κατσιγιάννη. Διανύω μία ομολογουμένως παραγωγική περίοδο, την οποία είχα καιρό να βιώσω. Όσο για εμφανίσεις, με μία φράση: θα πάρουμε του δρόμους! Ξεκινώντας από την Αθήνα, όπου θα παίξουμε στο “Σταυρό Του Νότου” club τη Μεγάλη Δευτέρα 9 Απριλίου και συνεχίζοντας με εμφανίσεις σε νέα μέρη ανά την Ελλάδα, όπου δεν έχουμε παίξει με τη μπάντα μου. Είναι κάτι που δεν το έχουμε κάνει, και πια είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό.

Συνέντευξη στην Dammy Χατζηαντωνίου