Our Critics’ Choices 2017: Η ομάδα του tralala.gr επιλέγει τα αγαπημένα της singles και albums για το 2017!

Ο καιρός περνά πολύ γρήγορα τελικά… Σαν χθες θυμάμαι που συνέτασσα το αντίστοιχο άρθρο για το 2016 κι έχει όμως περάσει ένας ολόκληρος χρόνος. 

Τι χρονιά κι αυτή, εεε;; Γεμάτη! Γεμάτη από πολλά γεγονότα που σημάδεψαν τη μουσική παγκοσμίως αλλά κι εμάς τους ίδιους κατ’ επέκταση. Ποιος θα ξεχάσει την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στην συναυλία της Ariana Grande στο Manchester του Ηνωμένου Βασιλείου τον Μάη του 2017;; Ένα γεγονός που μας έκανε να δούμε τα πράγματα αλλιώς… Οι συναυλιακοί χώροι που μέχρι πρότινος ήταν μέρη ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης υπό τους ήχους της μουσικής των αγαπημένων μας καλλιτεχνών, έχουν πλέον μετατραπεί σε τοποθεσίες με δρακόντια μέτρα ασφαλείας για το καλό όλων μας, τη στιγμή που οι γονείς σκέφτονται τώρα διπλά προτού επιτρέψουν στα παιδιά τους να απολαύσουν από κοντά τους καλλιτέχνες που θαυμάζουν. 

Πολλά No1s, albums και singles, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες που έλαμψαν και το μέλλον τους μας κάνει να περιμένουμε ανυπόμονα αλλά και κάποιες προσπάθειες για κυκλοφορίες που απογοήτευσαν ή δεν κατάφεραν να περάσουν με επιτυχία τον πήχη που είχε τεθεί ούτως ή άλλως ψηλά. Αναμφίβολα, το cross over της latin μουσικής είναι ένα από τα highlights της χρονιάς που μπορεί να ξεκίνησε με το εθιστικό “Despacito”, ωστόσο συνεχίστηκε με απόλυτη επιτυχία για όλη τη διάρκεια του 2017 και μένει να δούμε εάν είναι μια μόδα που θα… περάσει ή θα εδραιωθεί για τα καλά. 

Το 2017 παίρνει μαζί του και κάποιες πολύ σπουδαίες μουσικές προσωπικότητες θα μας λείψουν έντονα με το πέρασμα των χρόνων και το στίγμα τους έχει χαραχθεί ανεξίτηλα, ώστε να μας τους θυμίζει για πάντα. Chuck Berry, Chris Cornell, Tom Petty και Chester Bennington είναι κάποιοι από αυτούς που με λύπη αποχαιρετήσαμε…

Στα εγχώρια τώρα, λίγες οι εκπλήξεις κι ακόμη λιγότερες οι λαμπρές εξαιρέσεις στον κανόνα. Πολλές κυκλοφορίες singles, απειροελάχιστες κυκλοφορίες ολοκληρωμένων albums και πολλά, πάρα πολλά μουσικά talent shows που προσέθεσαν στη μουσική μας πραγματικότητα νέα πρόσωπα που δυστυχώς είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν αν απορροφηθούν. 

Και για να μην τα αντιμετωπίζουμε όλα με απαισιοδοξία και πιο έντονη επικριτική διάθεση από όση χρειάζεται, θέλω να σας πω πως το 2017 ήταν μία καθαρά μουσική χρονιά -εντός κι εκτός Ελλάδος- πράγμα που αποδεικνύεται εύκολα τόσο από τις top αναζητήσεις των χρηστών του internet, όσο κι από τα πιο προβεβλημένα videos στο YouTube! 

Και κάααααπως έτσι, το tralala.gr ζήτησε για άλλη μία χρονιά από την ομάδα του, λίγο πριν το 2017 μας αποχαιρετήσει, να ξεχωρίσει τα αγαπημένα της singles και albums και να σχολιάσει μάλιστα τις επιλογές της αναλόγως. Έτσι κι έγινε…

Διαβάστε λοιπόν παρακάτω τα Critics’ Choices του tralala.gr για το 2017!

Θάνος Κωτσιόπουλος – Διεύθυνση Παραγωγής 

Το δήλωσα και πέρσι ευθαρσώς και επιμένω… Δυστυχώς οι ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές που κυκλοφορούν (για τις ελληνικές παραγωγές πάντα) είναι λίγες και αυτές που ξεχωρίζουν ακόμη λιγότερες, άρα τα κουκιά είναι μετρημένα.

Αν λοιπόν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι για το 2017 -ή τουλάχιστον να πω πως με ενθουσίασε ακόμη και από την ανακοίνωση της κυκλοφορίας αρκετούς μήνες πριν-, ήταν το «25 Για Πάντα» και η αγαπημένη Ευρυδίκη που γιόρτασε 25 έτη διαδρομής στην ελληνική δισκογραφία με έναν καθ’ όλα επετειακό δίσκο και μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της σε νέες ερμηνείες, με φρέσκο ήχο, ενορχηστρώσεις διαφορετικές και φυσικά συνεργούς, αγαπημένες γυναικείες φωνές…  Έλενα Παπαρίζου, Σοφία Βόσσου, Καίτη Γαρμπή, Πέγκυ Ζήνα, Μελίνα Ασλανίδου, Τζώρτζια Κεφαλά, Δέσποινα Ολυμπίου, Τάμτα, Demy! Θες κάτι άλλο; Μπα!!! Ναι είμαι νοσταλγός της δεκαετίας εκείνης, τι να κάνω;;

Όσο για το αγαπημένο μου single, εάν βγάλω από την εξίσωση τις «Μέλισσες» και τις απολαυστικές ερμηνείες του Μάστορα, νομίζω πως το ντουέτο της Έλενας Παπαρίζου με τον Αναστάσιο Ράμμο στο «Αν με δεις να κλαίω» είναι από τα αγαπημένα μου by far!

Βύρων Τσουράπης – Διεύθυνση Παραγωγής

Το “Εισιτήριο” του Νίκου Πορτοκάλογλου είναι ένα album που έλιωσε κυριολεκτικά στο cd player του αυτοκινήτου μου. Ταξιδιάρικο, ερωτικό, ενωτικό, επιθετικό, ευαίσθητο, ειρωνικό, αυτοκριτικό. Ριζωμένο με τάσεις φυγής και αποδημητικό με τάσεις επιστροφής… Ότι δηλαδή χαρακτηρίζει την ψυχή μας αυτή την αμήχανη περίοδο. 
Υ.Γ. Η έκδοση του βινυλίου είναι πανέμορφη!

Είναι πολύ δύσκολο να διαλέξεις ανάμεσα από τα τόσα τραγούδια που κυκλοφορούν μέσα σε έναν ολόκληρο χρόνο αυτό που σου άρεσε περισσότερο. Γι’ αυτό τον λόγο, θα προσπαθήσω να επικαλεστώ την “αντικειμενικότητα” του πιο αγαπημένου όσον αφορά το προσωπικό μου airplay στο σπίτι, στο αυτοκίνητο και στα ακουστικά μου…
“Ο κήπος σου” του Νίκου Πορτοκάλογλου με κέρδισε και με “σόκαρε” από την πρώτη κιόλας ακρόαση με την απλότητα και την αμεσότητά του. Δύο κιθάρες και μία φωνή, μικρό, λιτό και περιεκτικό… Αγαπημένο!

Σοφία Μπεκιάρη – Αρχισυνταξία / Δημόσιες Σχέσεις 

Ακόμη μια χρονιά πέρασε και είμαστε πάντα εδώ στο tralala.gr με την διάθεση να σας ενημερώνουμε σωστά για όλα τα μουσικά δρώμενα!

Η χρονιά που μας πέρασε είχε πολλή μουσική, πολλά τραγούδια, πολλές ωραίες και προσεγμένες δουλειές!

Μου ζητήθηκε λοιπόν να δώσω στην «δημοσιότητα» τα δικά μου αγαπημένα για το 2017… και όντας αντιδραστικό πλάσμα από μικρή αποφάσισα η λίστα μου να διαφέρει λίιιγο από τον υπολοίπων!
Μ΄αγαπάνε και δεν έχουν πρόβλημα άλλωστε!

Και τι εννοώ… δείτε παρακάτω και θα καταλάβετε!

1. Πάνος Κιάμος – Αλλού Εσύ 

2. Κωνσταντίνος Αργυρός – Ξημερώματα

3. Νίκος Βέρτης – Αν Μ’ αγάπησες

4. Πέτρος Ιακωβίδης – Αποτυπώματα

5. Νίκος Οικονομόπουλος – Για κάποιο λόγο 

Αθανασία Βογιάρη – Συντονισμός Ελληνικής Ειδησεογραφίας

Από φύσεώς μου ακούω τα πάντα, βλέπω τα πάντα και διαβάζω κριτικές για οτιδήποτε κυκλοφορεί. Αν δεν είχα αυτή τη “λόξα” άλλωστε, δεν θα ασχολιόμουν ενεργά με το tralala.gr τα τελευταία επτά και κάτι χρόνια! Το 2017 ολοκληρώθηκε και έπρεπε πάλι να σκεφτώ ένα single κι ένα album για να τα ανακηρύξω ως τα αγαπημένα μου για τη χρονιά αυτή, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο… όμως τα κατάφερα! 

Το “Divide” του Ed Sheeran ήταν από τις πρώτες μεγάλες και πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες του 2017 και κυριάρχησε -πανάξια- μέχρι το τέλος του χρόνου. Ο ευφυέστατος Ed Sheeran μας χάρισε το πιο γεμάτο album του ever με δώδεκα ολοκαίνουρια τραγούδια, ναυαρχίδα των οποίων ορίστηκε το υπέροχο “Shape Of You” που λατρεύτηκε σε όλο τον κόσμο. Το album θρυμμάτισε κάθε ρεκόρ που στεκόταν όρθιο μέχρι την κυκλοφορία του και μέχρι σήμερα που μιλάμε έχει γίνει 9(!) φορές πλατινένιο στο Ηνωμένο Βασίλειο, 6 στην Αυστραλία και 2 στις ΗΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί πως το το 2017 μας αποχαιρέτησε με ακόμη ένα Νο1 single από τον εν λόγω δίσκο, την μπαλάντα “Perfect”, που ως ντουέτο με τη συμμετοχή της Beyonce “σπάει” ταμεία. Ο κύκλος του “Divide” δεν έχει ακόμη κλείσει…!!!

Τραγούδι της χρονιάς για μένα ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη το “Sign Of The Times” του πρώην μέλους των One Direction, Harry Styles. Με το πρώτο του άκουσμα δεν το έπιασα, δεν το καταννόησα και το “ξέγραψα”. Λίγο αργότερα, όταν για πρώτη φορά το πέτυχα στο ραδιόφωνο, έμεινα έκπληκτη από το πόσο έξω είχα πέσει κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή αποφάσισα πως θα ήταν το τραγούδι μου για το 2017. Μετά από μια καταπληκτική και φρενήρη πορεία με το boyband των One Direction, ο Harry Styles θα μπορούσε να μας παρουσιάσει οτιδήποτε ήθελε ως πρώτο δείγμα της solo μουσικής του. Radio-friendly pop μουσική και συνεργασίες με τεράστια ονόματα και περιζήτητους παραγωγούς… κι όμως αυτό δε συνέβη! Ο Harry -αντί για όλα αυτά- προτίμησε να μας παρουσιάσει τον εαυτό του ως έναν έτοιμο rock star μέσα από ένα πολύ προσωπικό και μεγαλειώδες album σε στυλ που θυμίζει δεκαετία του 70. Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από οποιοδήποτε άλλο πρώην μέλος boyband είναι ότι ο Styles ποτέ δεν υπεπροσπάθησε για να τον πάρουμε στα σοβαρά. Συνέχισε έτσι Harry!

Κατερίνα Γκίνη – Υπεύθυνη Μουσικής Ατζέντας και Εξωτερικών Ρεπορτάζ

Το 2017 έφυγε και πήρε μαζί του σπουδαίους καλλιτέχνες. Μέσα σε αυτούς και ο Chester Bennington, η φωνή των Linkin Park. Λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή κυκλοφόρησε ο τελευταίος δίσκος του group με τίτλο “One More Light”. Οι Linkin Park κατάφεραν για ακόμα μία φορά να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες δουλειές τους. Αγαπημένο μου τραγούδι έγινε γρήγορα το “Talking To Myself” αλλά μετά την εξαιρετική τους ερμηνεία στο “One More Light” στην εκπομπή του Jimmy Kimmel άλλαξε.
Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον των Linkin Park ή ποιο θα ήθελα εγώ να είναι, αυτό που ξέρω είναι ότι η ψυχή που έβαζε σε κάθε του τραγούδι, σε κάθε ερμηνεία μαζί με την τόσο ιδιαίτερη φωνή του δεν θα ξανά υπάρξει γιατί αυτό ήταν που τον έκανε μοναδικό και έδινε αυτό το κάτι στο συγκρότημα.

Η χρονιά που έφυγε ήταν αναμφισβήτητα από τις καλύτερες του Logic. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει στα δικά μου αυτιά και μάτια ήταν τα μηνύματα που μεταφέρει μέσα από τα τραγούδια του που αφορούν το bullying, τα δικαιώματα των ανθρώπων και ακόμα περισσότερα. Ο λόγος για το τραγούδι “1-800-273-8255” (National Suicide Prevention Lifeline) που μιλά για την την αυτοκτονία και συνοδεύται από ένα συγκινητικό video clip που περνά μηνύματα αισιοδοξίας στο τέλος του. Γιατί πολλά μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή και η μουσική μπορεί να βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό. Μαζί με το Logic τραγουδούν δύο εξαιρετικοί νέοι καλλιτέχνες που τα τελευταία χρόνια κερδίζουν όλο και περισσότερο το κόσμο, η Alessia Cara και ο Khalid.

Κωνσταντίνος Παυλικιάνης – Υπεύθυνος Στήλης Σαν Σήμερα

Με το άλμπουμ “DAMN”, ο Kendrick Lamar δείχνει ότι ωρίμασε κι αυτό είναι το σημαντικότερο πράγμα που μπορεί να προσφέρει ένας καλλιτέχνης στους θαυμαστές του. Όλα όσα επιχείρησε να κάνει ο Lamar από την αρχή της καριέρας του, δείχνουν να τελειοποιούνται στο «Damn», το οποίο είναι και το πιο προσιτό άλμπουμ του μέχρι σήμερα. Είναι η αδιαμφισβήτητη απόδειξη ότι ο Lamar είναι ο βασιλιάς του rap. Το «Damn» είναι τόσο καλό που οι ακροατές του αναζητούν μηνύματα παντού. Οι θεωρίες συνωμοσίας ασχολήθηκαν τόσο με τη στάση του κεφαλιού του Lamar στο εξώφυλλο του δίσκου όσο και με το να ακούνε ανάποδα τα τραγούδια και η επιτυχία του άλμπουμ είναι ότι όλα αυτά ακούγονται… εύλογα!
Το «Damn» είναι πιο εξευγενισμένο, πιο ώριμο, πιο περίπλοκο και πιο τελειοποιημένο από τις προηγούμενες δουλειές του Lamar. Ουσιαστικά οι ιδέες είναι ίδιες αλλά αυτή τη φορά είναι ένας επιτυχημένος σούπερ σταρ που ασχολείται με πράγματα με τα οποία δεν χρειάστηκε να ασχοληθεί στο παρελθόν και δείχνει ότι εξελίσσεται σε μεγαλοφυΐα…

Ό,τι θα ερχότανε μία μέρα που θα επέλεγα ως καλύτερο τραγούδι της χρονιάς ένα τραγούδι από πρώην μέλος των One Direction, σίγουρα δεν το περίμενα από τον εαυτό μου. Όμως ο Harry Styles με το πρώτο του single ήρθε να αποστομώσει τους τυχόν αμφισβητίες -συμπεριλαμβανομένου και εμού του ιδίου. Το τραγούδι γνώρισε μεγάλη επιτυχία αλλά το εμπορικό κριτήριο δεν αποτελεί ποτέ απόδειξη της ποιότητας ενός τραγουδιού (αλλά μάλλον ένδειξη ποιότητας του… κοινού). Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση μιλάμε για μία εξαιρετικού ήχου πιανιστική μπαλάντα διάρκειας κοντά 6 λεπτών, που τολμώ να πω ότι θυμίζει κάτι από τους αείμνηστους David Bowie και Freddie Mercury, με τον Styles να πιάνει ψηλές νότες καθώς συλλογίζεται τον θάνατο και την αναγέννηση. Καθώς «χτίζεται» το τραγούδι, ο Styles ανταποκρίνεται με αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στη φωνή του και με μία κίνηση υψηλού κινδύνου θέτει ψηλά τον πήχη για τη συνέχεια…

Νίκος Ψωμάς – Ρεπορτάζ / Συνεντεύξεις

Μία απρόσμενη και άκρως ενδιαφέρουσα συνύπαρξη μας επιφύλαξαν για το 2017 ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μπάμπης Στόκας με το Γιώργο Σαμπάνη. Ένας δίσκος, που καταφέρνει να ξεχωρίσει, όχι μόνο με την ποιότητα των τραγουδιών του, άλλα και με το πάντρεμα των καλλιτεχνών.
Ο Γιώργος Σαμπάνης έχει αποδείξει, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, εμπράκτως το πολύπλευρο ταλέντο του στη σύνθεση, υπογράφοντας πασίγνωστες επιτυχίες διάσημων συναδέλφων του, κυρίως από την την λαϊκής, αλλά και την ποπ μουσικής.
Πρόκειται για τη σημαντικότερη έως τώρα συνεργασία του τραγουδιστή και συνθέτη, που αναδεικνύει το μεγάλο του ταλέντο, αλλα και το πόσο τον εμπιστεύονται καλλιτέχνες απο εντελώς διαφορετικους μουσικούς χώρους.
Η στενή συνεργάτιδα του Γιώργου Σαμπάνη και ταλαντούχα στιχουργός Ελεάνα Βραχάλη προσφέρει τους στίχους, εμπνευσμένη από το βιβλίο της «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας».
Ο Γιώργος Νταλάρας, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες ερμηνευτές των τελευταίων σαράντα πέντε ετών και ο Μπάμπης Στόκας ακολουθώντας σόλο πορεία εκτός των Πυξ Λαξ, δίνουν ένα θετικό πρόσημο σε αυτή τη δουλειά και τη σφραγίζουν σαν μια από τις καλύτερες για το 2017.

Αγαπημένο τραγούδι για το 2017, μια απρόσμενη συνεργασία, που σίγουρα μας ξάφνιασε ευχάριστα. Οι φωνές των δύο καλλιτεχνών ισορροπούν αρμονικά και μας δίνουν το μήνυμα ότι μας χρωστούσαν μια τέτοια συνάντηση. Μία μελωδική μπαλάντα με νοσταλγικό χρώμα τόσο στη μουσική, όσο και στο στο στίχο. Η επιστροφή του Μιχάλη Χατζηγιάννη στη δισκογραφία με τον δίσκο “Έρωτας Αγκάθι”, μας ανταμείβει και με το παραπάνω.

Προσαρμογή – Επιμέλεια – Οργάνωση: Αθανασία Βογιάρη