Η βραδιά ξεκίνησε με κέφι και πολύ καλή διάθεση ,κάνοντας μια μικρή αλλά πολύ ενδιαφέρουσα αναδρομή σε κομμάτια από την εποχή των ιστορικών Τερμιτών, όπως το “Φλασάκι”, η “Σκόνη” και η “Βασίλισσα της σιωπής” που προκάλεσαν τον ενθουσιασμό των παρευρισκομένων, των παλιότερων που τα αγάπησαν αλλά και των νεότερων που μαθαίνουν ακόμη.
Η Γεωργία Νταγάκη μια από τις πιο ελπιδοφόρες και αξιόλογες νέες παρουσίες, εν αναμονή της νέας της δισκογραφικής δουλειάς που θα κυκλοφορήσει σύντομα, ξεχώρισε σε κομμάτια που φέρουν την σφραγίδα της πατρίδας Κρήτης, μιας και η Γεωργία Νταγάκη ως γνήσια κρητικιά εκφράζει το σύνολο της κρητικής παράδοσης όπως: ο “Ερωτόκριτος”, αλλά και σε rock κομμάτια και μπαλάντες, δίνοντας το δικό της προσωπικό στίγμα, έντονο και δυναμικό.
Ο Αντώνης Μιτζέλος με την συνοδεία της κιθάρας του άλλοτε ακουστική και άλλοτε ηλεκτρική, μας παρέσυρε στον “χορό των αγγέλων”(angels dance) ,ακούσαμε τον “ήχο της πέτρας”, ένα ορχηστρικό κομμάτι, με μοναδική ενέργεια και με απαραίτητη την συμμετοχή και βοήθεια του κοινού και συγκινηθήκαμε γλυκά με τον “Φύλακα άγγελο ” και ” με το ίδιο μακό”, κομμάτια που αφηγούνται ανθρώπινες ιστορίες, μουσική για το μυαλό αλλά και για την ψυχή των ανθρώπων…
Kαι επειδή επρόκειτο για μουσική ανατροπή όπως αναφέρθηκε οι μουσικές εναλλαγές και εκπλήξεις διαδέχονταν η μια την άλλη, δημιουργώντας ένα αρμονικό μουσικό σύνολο από τους deep purple και το “Smoke on the water” σε κομμάτια του Σαββόπουλου, του Μούτση και του Ξαρχάκου, ειπωμένα με μια φρέσκια και ανατρεπτική ματιά, αποδεικνύοντας ότι η μουσική που πραγματικά μας αγγίζει, είναι μία, ενιαία, ανεξαρτήτως μουσικού είδους και χαρακτηρισμών.
Ιδιαιτέρως ευχάριστη και μη αναμενόμενη ήταν και η αναφορά-έκπληξη σε κομμάτια-επιτυχίες των 70’ς, των θρυλικών Οlympians, από μια πιο ηλεκτρική σκοπιά ίσως, με την αντισυμβατική κιθάρα του Αντώνη Μιτζέλου να τους δίνει άλλη πνοή και την ζεστή φωνή της Γεωργίας Νταγάκη.
Φυσικά δεν μπορούσαν να λείπουν και κλασικά rock κομμάτια από Βeatles και Jimi Hendrix αλλά και από Ξύλινα Σπαθιά, τα οποία τόσο ο Αντώνης Μιτζέλος με αυθεντική rock μπάσα χροιά όσο και η Γεωργία Νταγάκη, στον “βυθό”, των Ξύλινων Σπαθιών, απέδωσαν μοναδικά.
Αξίζει να σημειωθούν δυο νέα κομμάτια που παρουσίασε ο Αντώνης Μιτζέλος και που θα συμπεριληφθούν στον νέο του δίσκο, μια εξαιρετική μπαλάντα (“Έλα μου”) και ένα ρυθμικό rock κομμάτι(Αλμύρα),που νομίζω ότι προκάλεσαν αίσθηση…
Ολοκληρώνοντας την μουσική βόλτα σ’ένα live που θα χαρακτηρίζαμε χωρίς υπερβολή πολυσυλλεκτικό, σιγοψιθυρίσαμε μαζί με την Γεωργία Νταγάκη, το “Πάτωμα” και τραγουδήσαμε μαζί με τον Αντώνη Μιτζέλο: “Να μ’αγαπάς” του ασυμβίβαστου Παύλου και το “Παπάκι” του Νικόλα Άσιμου, συνδέοντας έτσι το παρελθόν με το παρόν.
Στην μουσική αυτή ανατροπή συνετέλεσε και μια ομάδα ταλαντούχων μουσικών που πλαισίωσαν τον Αντώνη Μιτζέλο και την Γεωργία Νταγάκη:
Ο Γιώργος Τόλιος στα τύμπανα (πρώην Τρύπες)
Ο Χρήστος Τσαπράζης Μπάσσο (πρώην Ξύλινα Σπαθιά)
Ο Λευτέρης Πουλιου πιάνο, πλήκτρα και σαξόφωνο
Ο Μάριος Ιωαννίδης κιθάρα και τραγούδι
Διαβάστε επίσης
