30 Χρόνια Ψηλά τα Ρεβέρ με Λάκη Παπαδόπουλο! (φωτορεπορτάζ + Videos)

Φέτος ο Λάκης γιορτάζει 30 χρόνια στην ελληνική δισκογραφία (30 περίπου, καθώς πρωτοσυστήθηκε σαν συνθέτης το 1981 στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού στη Κέρκυρα, ενώ ο πρώτος του προσωπικός δίσκος κυκλοφόρησε το 1983) και η κορύφωση της γιορτής αυτής είναι μια μεγάλη συναυλία στην οποία ‘συναντιέται’ με όλους εκείνους τους μουσικούς με τους οποίους συνεργάστηκε ή συμπορεύθηκε κατά τη διάρκεια των τριών αυτών δεκαετιών.

Απόγευμα Τρίτης λοιπόν, και έξω από την Τεχνόπολη επικρατεί το αδιαχώρητο. Μεγάλες ουρές στα γκισέ των εισιτηρίων με τον περισσότερο κόσμο να απορεί. Προφανώς ελάχιστοι περίμεναν ότι θα μαζευόταν τόσος κόσμος για τον αγαπητό Λάκη.

Αντίστοιχη εικόνα συναντήσαμε και μέσα στο χώρο της Τεχνόπολις, με το προαύλιο κατάμεστο και από τη σκηνή μέχρι το φουγάρο να μη πέφτει καρφίτσα.

Ο Λάκης Παπαδόπουλος, καταχειροκροτούμενος, βγήκε στη σκηνή λίγο μετά τις 21:00 και αφού εξέφρασε την συγκίνησή του για τη μαζική προσέλευση του κόσμου, ξεκίνησε τη βραδιά με τα κλασικά “Δικαίωμα στο όνειρο” και “Μακρύς ο δρόμος”, πριν μας παρουσιάσει το καινούριο “Μουσείο”.

Μετά από τα τρία τραγούδια που είπε μόνος του ο Λάκης ήρθε η ώρα για να ξεκινήσουν ν ανεβαίνουν σιγά σιγά στη σκηνή οι φίλοι του. Πρώτος απ όλους ο Γιάννης Γιοκαρίνης με “Κάτι γλυκό”, “Σβήσε τα φώτα” (που είχε πρωτοτραγουδήσει ο Γιάννης Κούτρας) και “Λάρι”.

Επόμενος στη σκηνή, ο Γιώργος Δημητριάδης που τραγούδησε “Δεν έχω στιγμές” (κάνοντας και ένα μικρό medley με το δικό του “Σ ευχαριστώ”), το καινούριο («αφελές αλλά πολύ κοινωφελές» όπως το χαρακτήρισε ο Λάκης) “Ποδήλατο” και τα κλασικά “Μπλέ Παπούτσια”.

Δεν έχω στιγμές:

http://www.youtube.com/watch?v=TElSJTMsjYM

Ακολουθούν οι Μπλε με ένα πολύ ταιριαστό στο ύφος της Τζόρτζιας “Η ατζέντα σου θα μουσκεύει στο νερό” (πρωτοτραγουδισμένο από τη Σωτηρία Λεονάρδου), το Ginsberg-ικό “Ουρλιαχτό” και μια ξεσηκωτική διασκευή στο “Batida de coco” (Αρλέτα).

Το Ουρλιαχτό:

http://www.youtube.com/watch?v=lkoEI48BLSQ

Σειρά στη σκηνή παίρνει ο Χρήστος Δάντης. Πρώτο τραγούδι που παίζει είναι το «αδικημένο» “Όχημα του δήμου” το οποίο σπάνια παίζει ζωντανά και είναι άξιο απορίας το γιατί. Συνεχίζει με την αγαπημένη “Ανεμώνα του Σικάγου” και ολοκληρώνει τη παρουσία του στη σκηνή με μια συγκλονιστική (ως συνήθως) ερμηνεία στο “Παλιό μου παλτό”.

Ανεμώνα του Σικάγου:

http://www.youtube.com/watch?v=tQapL0-QVdY

Η παρουσία του Λάκη στη σκηνή, όσο σε αυτήν έπαιζαν οι φίλοι του, ήταν διακριτική. Πέρα από τα τραγούδια στα οποία συμμετείχε εν είδη ντουέτου, αποτραβιόταν σε μια άκρη ή απλά έκανε δεύτερα φωνητικά περιμένοντας να τους ξεπροβοδίσει και να υποδεχτεί τον επόμενο. Τα πειράγματα δεν έλειπαν, βέβαια, όπως δεν έλειπε και το (για κάποιους βιτριολικό και για κάποιους άλλους απλά κρύο) χιούμορ του.

Το Παλιό μου Παλτό:

http://www.youtube.com/watch?v=lVOnsbYKCos

Μετά τον Δάντη, θέση στη σκηνή αναλαμβάνει η Ελένη Δήμου που είχε την ατυχία να αντιμετωπίσει πολύ κακό ήχο. Τα τραγούδια που μας είπε ήταν η “Αλεπού”, το “Ποια είμαι εγώ” και το “Πάρε πασά μου”, παρέα με τον Λάκη.

Πάρε Πασά μου:

http://www.youtube.com/watch?v=IzpdaAva8oI

Ακολουθεί ο Γιάννης Ζουγανέλης, που ανεβαίνει στη σκηνή τραγουδώντας έναν αστείο αμανέ που εξελίσσεται σε “Έγινα για σένα Τούρκος”. Με τον Ζουγανέλη στη σκηνή, οι πλάκες έδιναν κι έπαιρναν ενώ έγινε ιδιαίτερη αναφορά στην Αλέκα Παπαρήγα που παρακολουθούσε τη συναυλία στις πρώτες σειρές. Συνέχεια με “Εσύ με φτιάχνεις” και έναν ξεκαρδιστικό “Μοναχό στο Άγιο Όρος”. Αξίζει να πούμε ότι και τα τρία τραγούδια τα είπανε ντουέτο, ενώ ο Ζουγανέλης φεύγοντας δεν παρέλειψε να γκρινιάξει που του έδωσαν τα «χειρότερα τραγούδια».

Μοναχός στο Άγιο Όρος:

http://www.youtube.com/watch?v=8Slb5xql0PY

Φτάνει η ώρα του ‘Θείου Νώντα’ ο οποίος ανεβαίνει στη σκηνή με καπέλο και μαύρα γυαλιά. Τα “Βρώμικα φιλιά” με τα οποία ξεκινάνε, τα αφιερώνουν στον Μάνο Ξυδούς και συνεχίζουν με “Ελπίζω” και “Βαγγέλη”. Ο Λάκης αστειεύτηκε αρχικά ότι ο Δημήτρης Πουλικάκος ήρθε στη συναυλία χωρίς πρόβα. Δεν ξέρω αν το εννοούσε, αλλά ο κακός ήχος σε συνδυασμό με την έλλειψη ‘ρυθμού’ στα ντουέτα τους, άφησε μια μάλλον άσχημη εντύπωση.

Βρώμικα Φιλιά:

http://www.youtube.com/watch?v=VbwUwGlaPIc

Το μεγαλύτερο όνομα της βραδιάς δεν είναι άλλο από τον πατέρα του ελληνόφωνου ροκ. Ο Λάκης Παπαδόπουλος υποδέχεται στη σκηνή τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου ο οποίος μας προσφέρει έναν ανατριχιαστικό “Κουρσάρο” και αποχωρεί, αφήνοντας αρκετό κόσμο παραπονεμένο για την υπερβολικά σύντομη παρουσία του.

Κουρσάρος:

http://www.youtube.com/watch?v=qhaxYOBzW9o

Η ποιο μακάβρια σκηνή της βραδιάς ήταν όταν η σκηνή άδειασε και στο video wall πίσω της, άρχισαν να προβάλλονται μαγνητοσκοπημένα ντουέτα του Λάκη με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Προβλήθηκαν τα “Για να σ’ εκδικηθώ” και “Της νύχτας τα ηχεία”. Επανερχόμενος στη σκηνή, ο Λάκης μας εξηγεί ότι ο Μητροπάνος ήταν ο πρώτος που είχε προσεγγίσει για να συμμετάσχει σε αυτήν την γιορτή και ότι αν η μοίρα δεν έπαιζε άσχημο παιχνίδι, θα ήταν μαζί μας. Στη συνέχεια του αφιέρωσε όλη τη συναυλία και τραγούδησε το “Για να σ’ εκδικηθώ” μαζί με το συγκινημένο κοινό, για να «το ακούσει ο Δημήτρης, εκεί πάνω». Το αφιέρωμα στον Μητροπάνο ολοκληρώθηκε με μια ροκ απόδοση του “ο Χάρος βγήκε παγανιά” που «του άρεem-readmore” />

Για να σ’ εκδικηθώ:

http://www.youtube.com/watch?v=I4L1kVIwy0k

Επόμενος στη σκηνή, ο Μανώλης Μητσιάς. Ξεκινάει απογειώνοντας την “Παράξενη Γιορτή” (Μιχάλης Χατζηγιάννης) και συνεχίζει με “Έφη” και “Παραιτήθηκα”, το οποίο και αφιέρωσε σε όλους τους νέους-θύματα της κρίσης.

Παράξενη Γιορτή:

http://www.youtube.com/watch?v=lHdAce_csVU

Η ώρα έχει ήδη περάσει και όσοι έχουν έρθει με συγκοινωνία (ανάμεσά τους κι εμείς) κινούνται προς την έξοδο, υπό τους ήχους της “Οδού Κηφισίας” από την φωνή της Γιώτας Νέγκα. Η βραδιά που μας προσέφερε ο Λάκης παρέα με τους φίλους του, μπορεί να ήταν άνιση (δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά άλλωστε καθώς εκ των πραγμάτων σε τέτοιες εκδηλώσεις λείπει η ομοιογένεια) αλλά όλοι όσοι αγάπησαν τον Λάκη, τα τραγούδια του και τις φωνές που μας τα τραγούδησαν έφυγαν χαμογελαστοί. Δυστυχώς χάσαμε τους Ονιράμα, Γιάννη Μηλιώκα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και Μπάμπη Στόκα αλλά και πάλι φύγαμε ‘γεμάτοι’. Ευχαριστούμε Λάκη, να τα εκατοστίσεις!