Μεγάλωσε στον Βοτανικό, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πρωτοεμφανίστηκε στην «Οδό Ονείρων» του Μ. Χατζιδάκι (1962). Επί σειρά ετών (από το 1973 ώς το 1992–πλην της περιόδου 1989-90, που έπαιξε στο Θέατρο «Βέμπο») έδινε ανελλιπώς τις παραστάσεις του στο Κέντρο «Μέδουσα» (συνεργαζόμενος μουσικά με τον «προσωπικό» του μαέστρο Ν. Δανίκα).
Προηγουμένως, τότε που ανθοφορούσε το «Νέο Κύμα», εμφανιζόταν σε γνωστές «μπουάτ» (στην «Κατακόμβη», επί δυόμισι χρόνια στα «Ταβάνια» –εκεί που ερμήνευσε το «Τέρας», την «Ποππαία» και παραπλήσια «Σημεία και τέρατα»– και από το 1969 έως το 1973 στον «Ρήγα»). Έχει επίσης τιμήσει τη σκηνή κορυφαίων ελλ. και ξένων Φεστιβάλ, κοσμικών Κέντρων πρώτης σειράς («Δειλινά») καθώς και εορταστικών Εκδηλώσεων «καθολικής εμβέλειας», όπως και τηλεοπτικά ψυχαγωγικά προγράμματα μεγάλης ακροαματικότητας («Ciao», κ.λπ.).
http://www.youtube.com/watch?v=UfmjTZjwreI
http://www.youtube.com/watch?v=s2rEBVKkKfg
Οι LP δίσκοι του (ατομικοί και συμμετοχές) είναι οι εξής: «Mια ζωντανή παρουσίαση» (1970), «Σκηνές και εικόνες» (1971, μουσική Ν. Μανίκα), «Παράσταση» (1974, Μ. Πλέσσα, με συμμετοχή της Κ. Μπαλανίκα–όπως και στον πρηγούμενο δίσκο), «Μουσικά παραμύθια» (1974, Γ. Κατσαρού), «Νεκρικοί Διάλογοι» (1974, Μ. Πλέσσα), «Η αγωγή του Πολίτου» (1975, Γ. Κριμιζάκη), «Ροζ προκηρύξεις» (1976, [[Δανίκας_Νίκος|Ν. Δανίκα]]), «Αυτό το καλοκαίρι» (1977, Ν. Δανίκα), «Τα χαμένα χρόνια» (1977, Μ. Πλέσσα), «Γεια χαρά» (1977, παιδικός δίσκος), «Άσε μας ζωή» (1979, Άκη Πάνου), «Γιώργος Μαρίνος» (1979), «Πορτραίτο» (1980), «15 χρόνια παράσταση» («live», 1980), «Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει» (1982), «Μόνον άντρες» (1983, Στ. Κραουνάκη), «Στον αστερισμό της Μέδουσας» («live», 1984, Στ. Κραουνάκη), «Η Αθήνα τη νύχτα» («live», 1990), «Όμορφες μέρες» (1991, Γ. Σπανού), «Αυτός ο Γιώργος» (1991, Στ. Κραουνάκη), «Ο Παίκτης» (1993, Στ. Σέμση), «30 χρόνια παράσταση)» (1995). κ.λπ.
http://www.youtube.com/watch?v=GVKh_kv4xuw
Ο Γιώργος Μαρίνος, αποτελεί από μόνος του ένα φαινόμενο για την Ελλάδα. Δεν είναι απλώς ο μοναδικός, ίσως, εναπομένων show-man, μιας εποχής όπου η λέξη σήμαινε κάτι, αλλά αποτελεί και παράδειγμα ήθους προς μίμηση. Σεβόμενος την ιδιαιτερότητά σου, και μάλιστα σε εποχές δύσκολες, κατάφερε να μιλήσει στην καρδία του κόσμου όσο λίγοι· με τις παραστάσεις, τα σκετς και τα τραγούδια του.
Πηγές: www.mygreek.fm
Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου
Διαβάστε επίσης
