Έχω χαρεί τόσο πολύ γιατί είναι η πρώτη μου φορά που βλέπω τις αντιδράσεις του κόσμου για τα καινούρια τραγούδια. Επίσης, η μεγαλύτερη χαρά που μου δίνει το διαδίκτυο είναι ότι μπορώ να ακούω πάρα πολύ μουσική. Γιατί δεν σας κρύβω ότι αυτό που αγαπώ πιο πολύ είναι να ακούω μουσική!

Ελένη Τσαλιγοπούλου @ tralala.gr

Αισιόδοξη είμαι. Μέσα από όλο αυτό το κακό που συμβαίνει σε όλους τους Έλληνες υπάρχει ένα καλό. Ένα ξεσκαρτάρισμα που μπορεί να γίνει στην τέχνη. Αυτοί που θα αντέξουν, θα είναι αυτοί που αξίζει τον κόπο να αντέξουν! Σε αυτόν τον χώρο, όπου όλα είναι πιο εύκολα, και η φήμη και τα χρήματα, πολύς κόσμος προσέγγισε αυτό που λέμε τραγούδι. Είμαστε, όπως λένε και στην Ευρώπη, είκοσι χρόνια πίσω. Δεν έχουμε μεγάλη αγορά, όπως είναι οι χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης, οπότε αν κάνεις μία δύσκολη παράσταση, είτε αυτό είναι δισκογραφία, είτε ένα live, ο κόσμος χωρίς να έχει συνηθίσει πια να ψάχνει κάτι ενδιαφέρον, δεν θα το υποστηρίξει. Αυτό λοιπόν μας πάει πίσω. Τους νεότερους, δεν τους αφήνει εύκολα ούτε η δισκογραφία, αλλά ούτε και η κατάσταση να μπορέσουν να προχωρήσουν. Οι παλαιότεροι έχουμε κάνει τον κύκλο μας. Από δω και πέρα έχει να κάνει με τη θέληση και το πάθος που έχει ο καθένας να μπορέσει να εξελίξει τη δουλειά του.

Ελένη Τσαλιγοπούλου @ tralala.gr

Ο κινηματογράφος! Νομίζω ότι αυτό τον αιώνα έγιναν σπουδαία πράγματα. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος διασκέδασης. Μοιάζει αρκετά με το βιβλίο! Πολλές φορές νιώθω ότι ταξιδεύω, ότι ονειρεύομαι, και πολλές ταινίες με έχουν επηρεάσει, όπως θα μπορούσε να με επηρεάσει ένα καλό βιβλίο!

Ελένη Τσαλιγοπούλου @ tralala.gr

Οι εφημερίδες και τα περιοδικά κατέστρεψαν τη δισκογραφία και την πίστη των ακροατών. Με το ίντερνετ δυστυχώς έγινε λάθος από την αρχή. Σαφώς είναι ένα μέσο απόλυτα εκμεταλλεύσιμο και θα μπορούσε να είναι το ουσιαστικότερο μέσο επικοινωνίας. Δυστυχώς όμως μέσα από αυτό δεν μπορεί να πληρωθεί κανείς και είναι λίγο άδικο. Και καλά ο τραγουδιστής, βγαίνει και τραγουδάει για να επιβιώσει, όμως ο στιχουργός, ο συνθέτης; Χαίρομαι βέβαια πάρα πολύ που επικοινωνώ με τον κόσμο του Διαδικτύου, γιατί με αυτόν έχω και άμεση πρόσβαση. Μου λένε τι τους αρέσει, τι ξεχωρίζουνε, τι δεν τους αρέσει. Μπορώ να έχω μια εικόνα πολύ πιο καθαρή, από ότι με έναν ακροατή που αγοράζει απλά το δίσκο.

Ελένη Τσαλιγοπούλου @ tralala.gr

Κυρίως ξένη μουσική ακούω. Κάποιοι καλοί μουσικοί νομίζω ότι με έχουν επηρεάσει πάρα πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Εκτός από την Alanis Morissette, την Bjork, και τη Sade, που είναι λίγο παλιότερες θα έλεγα και την PJ Harvey, και την Joan Police Woman! Οι Massive Attack, επίσης, νομίζω έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, όπως και οι Radiohead.
Θέλεις κι άλλους; Randy Newman, και από τους παλιότερους Tom Waits. Επίσης πάρα πολύ jazz και blues, Fitzgerald και Holiday. Μου αρέσει και η Mina, μια καταπληκτική παλιά Ιταλίδα τραγουδίστρια, η οποία έχει έναν πολύ ωραίο τρόπο που συνεχίζει και γράφει μουσικές χωρίς να τραγουδάει live. Ακόμα, η βραζιλιάνικη μουσική μου αρέσει πάρα πολύ και φυσικά η Ισπανική! Η Bebe, ας πούμε, που από την πρώτη της προσπάθεια δείχνει πόσο ωραία πουλάνε την παράδοσή τους, με σύγχρονο τρόπο!

Ελένη Τσαλιγοπούλου @ tralala.gr

Όχι, απλά το ταλέντο μου από τη στιγμή που ξεκίνησα να τραγουδάω, ήταν στον αυτοσχεδιασμό. Είμαι καλή «αυτοσχεδιάστρια». Επειδή είχα τη χαρά, αν θέλετε, της δικής μου εποχής, που μπορούσα να είμαι χαλαρή επάνω στη σκηνή πάρα πολλά χρόνια, από την αρχή. Είχα την χαρά να μπορώ να τραγουδάω στη Θεσσαλονίκη, πριν εκδώσω κάποιο δίσκο, οπότε τα πράγματα πήγαιναν πολύ πιο νορμάλ στη δεκαετία του ’80. Όλη αυτή η ανάγκη του αυτοσχεδιασμού, να πειράζω κάποια τραγούδια, πάντα με έκανε να σκέφτομαι: «Τι ωραίο που είναι να γράφει κάποιος μουσική»!
Και πάντα είχα μία ζήλεια, με την καλή έννοια, απέναντι σε ανθρώπους που γράφουνε. Κατάφερα λοιπόν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, να κάνω πραγματικότητα αυτό το όνειρο και μάλιστα να δημιουργήσω τραγούδια και όχι μεγάλες φόρμες όπως ήξερα και έκανα. Χωρίς να τα ηχογραφώ. Πάντα ήταν σε soundcheck ή σε τραγούδια που έβαζα το δικό μου μουσικό κόσμο. Τώρα αυτό, μαζί με το γεγονός ότι το καλύτερο μου στοιχείο είναι ότι είμαι καλός ακροατής, δημιούργησαν την ανάγκη μου να μπορώ να μεταφράσω όλες αυτές τις μουσικές αγάπες, να μπορέσω να τις εντάξω στο δικό μου κόσμο και στο δικό μας γεωγραφικό πλάτος και μήκος.

Ελένη Τσαλιγοπούλου @ tralala.gr

Αν δε σηματοδοτηθεί κάτι ουσιαστικό πρώτα στην Ελλάδα, δεν πρόκειται ποτέ να βγει κάτι ουσιαστικά και πειστικά προς τα έξω. Ίσως θα πρέπει να πάμε για λίγο πίσω στο χρόνο, για να βρούμε ξανά τις ρίζες μας και να μπορέσουμε να εξελίξουμε και την τέχνη μας. Να υπάρχουν και νέοι, οι οποίοι να στέκονται ακόμη καλύτερα στα πόδια τους. Για μένα ήταν πάντα ένα «παιχνίδι» αυτό: το να μπορώ να μεταφέρω έναν τρόπο τραγουδίσματος που να έρχεται από την παραδοσιακή μουσική, ακόμα και σε ένα τραγούδι που είναι άκρως ηλεκτρικό ή ίσως και ποπ. Σ’αυτή τη δισκογραφική μου απόπειρα, τουλάχιστον τέσσερα τραγούδια έχουν να κάνουν με τα Βαλκάνια, τα οποία είναι βέβαια μεταφρασμένα. Κάποιος όμως που έχει ακούσει παραδοσιακή μουσική, μπορεί να το καταλάβει. Μπορεί να δει ότι πρόκειται για έναν διαφορετικό τρόπο γραφής.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλοι καλλιτέχνες, όπως ο Περίδης, ο Μάλαμας, και πολλοί άλλοι, οι οποίοι έχουν βάλει στα τραγούδια αγαπημένα τους στοιχεία, που βρίσκονται στο DΝΑ τους. Και οι Έλληνες έχουν πολύ ισχυρό DNA, το οποίο υπάρχει μεν, αλλά δεν αξιοποιείται σωστά. Είμαστε σ’αυτό το φαύλο κύκλο, όπου λέμε ότι κάποια στιγμή για να επιβιώσουμε όλοι θα σκεφτούμε το «όχι», ή και άλλα πράγματα τα οποία δεν είναι σοβαρά. Έχει να κάνει με την επιβίωση των καλλιτεχνών, κάτι που όμως δεν τους δίνει συνέχεια μέσα στο χώρο. Οπότε θεωρώ ότι με αυτή την κατάσταση τώρα, αφού έτσι κι αλλιώς η οικονομία πνέει τα λοίσθια, επιβάλλεται να σκεφτούμε σε τι ακριβώς είμαστε καλοί, και πώς αυτό μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε και για μας, αλλά και για το καλό του τόπου, του πολιτισμού, του τραγουδιού – γιατί όλα αυτά πάνε μαζί.

Ελένη Τσαλιγοπούλου @ tralala.gr