Θέλξη μου καταρχάς σε συναντάμε στο Romeo μαζί με τον Χρήστο Χολίδη, το Γιώργο Γιαννιά & τον Αλέξανδρο Νότα. Μίλησε μου λίγο γι’ αυτή τη συνεργασία.
Με τον Χρήστο έχουμε συνεργαστεί ξανά στο Posidonio ενώ με τον Γιώργο έχουμε συνεργαστεί όχι μόνο στο Romeo όταν ήμουν 18 χρονών και είχα πρωτοκατέβει στην Αθήνα για την πρώτη μου δουλειά αλλά και στο Frangelico στη συνέχεια. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν υπάρχει οικειότητα, καλή συνεργασία και φιλικές σχέσεις και με τα δύο παιδιά και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα! Όσον αφορά τον Αλέξανδρο, τον εκτιμώ και έχουμε πολύ καλή σχέση επίσης, είναι πολύ ευγενικός άνθρωπος.
«… θα πω και κάτι που δεν με «συμφέρει» ως τραγουδίστρια, υπήρξαν εποχές που οι καλλιτέχνες έπαιρναν υπέρογκα ποσά κάτι που με εμένα δε συνέβηκε ποτέ και ούτε θα το ήθελα.»
Στο δικό σου πρόγραμμα τι μας παρουσιάζεις;
Εγώ έχω επιλέξει πολύ γνωστές επιτυχίες να συμπεριλάβω στο πρόγραμμα μου διότι θέλω απ’ τις πρώτες κιόλας νότες μέχρι και το τέλος του δεύτερου προγράμματος μου ο κόσμος να τραγουδάει συνεχώς. Η ευθύνη μας τώρα με την κρίση θεωρώ ότι είναι πολύ μεγαλύτερη γιατί οι άνθρωποι που μας επιλέγουν στερούνται και διαθέτουν ένα μερίδιο από το πολύ μικρό πλέον μηνιάτικο τους και πρέπει αυτά τα χρήματα που θα διαθέσουν πραγματικά να τα ευχαριστηθούν και να τα διασκεδάσουν. Ο έλληνας έχει πάνω απ’ όλα ψυχή, γουστάρει τα μπουζούκια, θέλει να διασκεδάσει και εμείς από την πλευρά μας πρέπει να δώσουμε όχι απλά το 100% αλλά το 300% πλέον.
Θεωρείς πως το επάγγελμα του καλλιτέχνη είναι από τα πρώτα επαγγέλματα που έχει πληγεί σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς;
Δεν θα έλεγα πως είναι από τα πρώτα που έχει πληγεί γιατί είμαστε «ελληνάρες» και χρειαζόμαστε την διασκέδαση! Την μεγαλύτερη πληγή την έχουν οι συνταξιούχοι, οι μεγάλοι άνθρωποι, εμείς που είμαστε νέα παιδιά, έχουμε όνειρα και έτσι πρέπει. Είμαστε νέοι άνθρωποι, αν έχουμε την υγεία μας πιστεύω πως όλα αυτά θα τα ξεπεράσουμε, θα έρθουν και καλά χρόνια. Έχουμε ανάγκη να σκεφτόμαστε αισιόδοξα γιατί αυτή η κατάθλιψη και το άγχος που μας περνάνε πρέπει να σταματήσουν πια.
Έχεις αναγκαστεί να αλλάξεις τον τρόπο ζωής σου λόγω της άσχημης οικονομικής κατάστασης της χώρας;
Εννοείται πως έχω αλλάξει!!! Παλιά θυμάμαι πως όταν δεν αισθανόμουν καλά όπως όλες οι γυναίκες πήγαινα για shopping therapy τώρα θα το σκεφτώ πολύ καλά για να αγοράσω προϊόντα συγκεκριμένων οίκων που αν το σκεφτείς αποτελεί και μέρος της δουλειάς μου. Νομίζω πως όλοι έχουμε περιορίσει τα έξοδα μας, προσπαθούμε τουλάχιστον… αν παλιότερα βγαίναμε έξω κάθε μέρα, τώρα το περιορίζουμε κ’ αυτό , ακόμη και στο σουπερ μάρκετ που πηγαίναμε ανεξέλεγκτα και αγοράζαμε τώρα σκεφτόμαστε να πάρουμε αυτά που χρειαζόμαστε. Υποσυνείδητα αλλά και συνειδητά όλοι έχουμε άγχος για την κατάσταση που επικρατεί.
Τι αλλαγές παρατηρείς στην νυχτερινή Αθήνα απ’ το ξεκίνημα σου ως σήμερα;
Κατέβηκα στην Αθήνα πριν οχτώ χρόνια, το 2003 και ήμουν στο Romeo με την Έλλη Κοκκίνου και αυτό που θυμάμαι έντονα είναι πως οι πελάτες ξόδευαν διαφορετικά… βέβαια εδώ θα πω και κάτι που δεν με «συμφέρει» ως τραγουδίστρια, υπήρξαν εποχές που οι καλλιτέχνες έπαιρναν υπέρογκα ποσά κάτι που με εμένα δε συνέβη ποτέ και ούτε θα το ήθελα γιατί θεωρώ πως αν και είναι ψυχοφθόρο επάγγελμα υπάρχουν πολύ πιο σοβαρές και σημαντικές δουλειές που πραγματικά θα έπρεπε να αμείβονται πολύ υψηλά. Τα κασέ των τραγουδιστών κάποια στιγμή ξεπεράσανε το λογικό όριο.
«Δόξα το θεό έχω πει κομμάτια που πραγματικά αγάπησα, που μου αρέσανε πραγματικά, δεν μ’ ανάγκασε ποτέ κανένας να ερμηνεύσω κάτι που δε θέλω γιατί πάντοτε υπήρξα μάνατζερ και εταιρεία του εαυτού μου…»
Τελικά στο επάγγελμά σου επικρατεί περισσότερο η λάμψη που εισπράττει ο κόσμος ή το άγχος και η καθημερινή αγωνία σε ένα συνεχή αγώνα;
Σίγουρα ο κόσμος βλέπει την λάμψη και είναι λογικό, όποιον και να ανεβάσεις σε μια σκηνή γεμάτη φώτα και αν μάλιστα το «χει» κιόλας εννοείται ότι θα λάμπει! Όμως υπάρχει και άλλη πλευρά, τα backstage που δεν αφορούν τον κόσμο πιστεύω, όπως για παράδειγμα αν εγώ έχω κάποιο πρόβλημα και κλαίω στο καμαρίνι μου όταν θα βγω στην πίστα οφείλω να διασκεδάσω τον κόσμο και να είμαι χαρούμενη. Όμως είναι επιλογή μας όλο αυτό θα έλεγα και οφείλουμε να την σεβαστούμε.
Έχοντας κάνει επιτυχίες στην καριέρα σου ως σήμερα θα ήθελα να μου πεις με ποιον τρόπο επιλέγεις τα κομμάτια σου;
Λένε ότι εμείς οι καλλιτέχνες δεν είμαστε καλοί στο να επιλέγουμε τα τραγούδια μας γιατί πάντα διαλέγουμε ένα κομμάτι που στην παρούσα φάση κάνει σ’ εμάς αλλά δεν ξέρουμε αν αντιπροσωπεύει το ευρύ κοινό. Δόξα το θεό έχω πει κομμάτια που πραγματικά αγάπησα, που μου αρέσανε πραγματικά, δεν μ’ ανάγκασε ποτέ κανένας να ερμηνεύσω κάτι που δε θέλω γιατί πάντοτε υπήρξα μάνατζερ και εταιρεία του εαυτού μου. Δεν είχα ποτέ κάποιο μάνατζερ που να μου επιβάλλει κάποιο τραγούδι ούτε κάποια εταιρεία. Προσπαθώ να πηγαίνω με τα σημεία των καιρών, με την εποχή, όπως το κομμάτι που κυκλοφόρησα πριν λίγο καιρό και είναι λίγο πιο ραδιοφωνικό.
«Αισθάνομαι τυχερή και ευλογημένη διότι αν και πέρασα από πάρα πολλές δυσκολίες και κουράστηκα πάρα πολύ στο να αποδείξω πως τυχαίνει να είμαι 1,84 ύψος… θα μπορούσα να είμαι 1,70 και να κάνω την ίδια δουλειά τελικά τα κατάφερα…»
Δυσκολίες υπήρξαν στην πορεία σου ως σήμερα;
Αισθάνομαι τυχερή και ευλογημένη διότι αν και πέρασα από πάρα πολλές δυσκολίες και κουράστηκα πάρα πολύ στο να αποδείξω πως τυχαίνει να είμαι 1,84 ύψος… θα μπορούσα να είμαι 1,70 και να κάνω την ίδια δουλειά τελικά τα κατάφερα. Πάλεψα πάρα πολύ και θα συνεχίσω να παλεύω για να αποδείξω πως δεν κάνω τυχαία αυτή τη δουλειά, νομίζω πως έκανα ένα ωραίο ξεκίνημα και έχω ακόμη πολλά πράγματα να δώσω και εύχομαι να πραγματοποιηθούν τα όνειρα μου. Είμαι ευλογημένη λοιπόν γιατί είπα κομμάτια που ήθελα, έκανα το ντουέτο με τον Χρήστο Κυριαζή που το ήθελα πολύ και γενικά δεν αναγκάστηκα ποτέ να πω κάτι που δεν μου άρεσε.
Μου ανέφερες ότι δεν είχες ποτέ κάποιον μάνατζερ στο πλευρό σου. Πιστεύεις πως είναι απαραίτητος για την ώθηση ενός καλλιτέχνη;
Δεν το γνωρίζω αυτό Σοφάκι μου, δεν ξέρω αν στην Ελλάδα υπάρχουν όντως αυτοί οι άνθρωποι. Άλλα παιδιά βοηθήθηκαν εγώ προσωπικά όχι! Στην Ελλάδα ξεσηκωνόμαστε λιγάκι βλέποντας τα του εξωτερικού… δεν είμαστε το ίδιο δυστυχώς, είναι τελείως διαφορετικά τα δρώμενα εκεί. Κάποτε ίσως να υπήρξε ένας Ηλίας Ψινάκης που έφτιαξε το Ρουβά, ένας Γιώργος Λύρας που βοήθησε πολύ την Πέγκυ Ζήνα ή ακόμη και ο Παναγιώτης Βασιλειάδης που βοήθησε επίσης την Έλλη Κοκκίνου αλλά εγώ δεν είχα αυτή την τύχη, να έχω δηλαδή δίπλα μου έναν να άνθρωπο ο οποίος να με βοηθήσει, ότι έκανα ήταν δικό μου αν και νομίζω πως τελικά έχει άλλη μαγεία να είναι κάτι δικό σου!
«Δεν θέλω να είμαι απόλυτη αλλά επειδή είμαι ένα παιδί πολύ ευλογημένο από οικογένεια δε θέλω να την εκθέτω, να βλέπει ο μπαμπάς μου που είναι φίλος μου πάνω απ’ όλα να με χρεώνουν κάθε εβδομάδα και άλλη σχέση…»
Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησες το νέο σου κομμάτι «Στοίχημα». Για πες μου δυο λόγια σχετικά.
Είναι μια δημιουργία των Master Tempo και του Κωνσταντίνου Παντζή. Δόξα το Θεό πάει πολύ καλά, πρόσφατα έκανα και το video clip του τραγουδιού με σκηνοθέτη τον Κώστα Καπετανίδη. Μ’ αρέσει που ακούω το τραγούδι μου στα ραδιόφωνα αλλά και αυτό για να το πετύχω κουράστηκα πολύ γιατί είναι δύσκολες οι εποχές σε αυτούς τους χώρους. Χαίρομαι που αρέσει, που ζητάνε να το τραγουδήσω, που πάει καλά στο internet… νομίζω πως έχω κάνει ένα αξιοπρεπέστατο, καλοκαιρινό κομμάτι και νιώθω ικανοποιημένη από αυτό μου το βήμα γιατί πλέον δεν είναι εποχές για ολοκληρωμένες δουλειές.
Το γεγονός λοιπόν πως σε τόσο δύσκολες εποχές εσύ κινείσαι ενεργά στο χώρο είναι αποτέλεσμα κόπων για πολλά χρόνια ή και λίγο «τύχη»;
Θα σου πω με κάθε ειλικρίνεια πως προσωπικά στη ζωή μου τίποτα δεν μου ήρθε εύκολα, όλα με πολύ δυσκολία, με πολύ αγώνα και με ένα τεράστιο Γολγοθά. Νομίζω πως όλο αυτό που μου συμβαίνει τώρα, που το θεωρώ μια «νορμάλ» κατάσταση για την εποχή που διανύουμε και εννοώ πως δουλεύω τετραήμερο σε ένα μαγαζί που γεμίζει, το τραγούδι μου πάει καλά είναι καθαρά δική μου προσπάθεια και όχι τύχη, άλλωστε δε νομίζω πως μπορείς να είσαι συνέχεια τυχερός. Τώρα καταλαβαίνω γιατί οι μεγάλες κυρίες παλιά λέγανε όταν γεννιόταν ένα μωράκι «να είναι γερό και τυχερό», δόξα το Θεό είμαι γερή αλλά θα ήθελα να είμαι και πιο τυχερή!
«…Κάποτε ίσως να υπήρξε ένας Ηλίας Ψινάκης που έφτιαξε το Ρουβά, ένας Γιώργος Λύρας που βοήθησε πολύ την Πέγκυ Ζήνα ή ακόμη και ο Παναγιώτης Βασιλειάδης που βοήθησε επίσης την Έλλη Κοκκίνου αλλά εγώ δεν είχα αυτή την τύχη!»
Υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί που θεωρείς πως τα κομμάτια τους είναι σίγουρες επιτυχίες;
Έχω συνεργαστεί με πολύ μεγάλα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου όπως ο Γιώργος Μουκίδης, ο Πάνος Καπίρης και πολλοί ακόμη αλλά δε νομίζω πως παίζει 100% ρόλο αυτό. Δεν μπορείς να στηριχτείς στο όνομα μόνο, αυτό δηλαδή είναι και λίγο τύχη, πρέπει να «κάτσει» το κατάλληλο κομμάτι στην κατάλληλη στιγμή που θα το θέλουν τα ραδιόφωνα, που θα το αγαπήσει ο κόσμος.
Πόσο εύκολο είναι για εσένα να διατηρείσαι στην επικαιρότητα χωρίς να απασχολείς καθόλου με την προσωπική σου ζωή;
Είναι κάτι που δεν το έκανα ποτέ μου και ελπίζω να μην χρειαστεί να αλλάξει ποτέ αυτό γιατί νομίζω πως μπορείς να διαφυλάξεις την προσωπική σου ζωή αν αυτό θέλεις. Πραγματικά στη φάση που διανύουμε πιστεύω πως δεν καίγεται καρφάκι σε κανέναν αν η Θέλξη είναι με κάποιον, που κυκλοφορεί, που διασκεδάζει και το θεωρώ και λίγο χαζό όλο αυτό. Ξέρουμε πολύ καλά πως κινείται όλο αυτό το έργο αλλά ο κόσμος είναι πολύ έξυπνος και καταλαβαίνει τα πάντα, ξεχωρίζει τι είναι αληθινό και τι είναι αυτό που απλά θες να πλασάρεις! Θέλω να προωθώ τη δουλειά μου και να ακούγομαι μέσω της προσπάθειας μου αυτής. Δεν θέλω να είμαι απόλυτη αλλά επειδή είμαι ένα παιδί πολύ ευλογημένο από οικογένεια δε θέλω να την εκθέτω, να βλέπει ο μπαμπάς μου που είναι φίλος μου πάνω απ’ όλα να με χρεώνουν κάθε εβδομάδα και άλλη σχέση. Δεν ξέρω κατά πόσο στην τελική σε βοηθάει όλο αυτό.
Θα ήθελα έτσι πολύ επιγραμματικά να θίξω λίγο το θέμα της Eurovision. Γιατί ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτούς που μας εκπροσωπούν και δείχνουμε απλά να τους περιμένουμε στη «γωνία»;
Αυτά δεν μ’ αρέσουν καθόλου που γίνονται!!! Πραγματικά η Ελευθερία Ελευθερίου ήταν αξιοπρεπέστατη, εμένα μου άρεσε πολύ όπως και η Ήβη Αδάμου. Εγώ νομίζω πως απλά αυτοί που διοργανώνουν τη Eurovision ως εκπρόσωποι της Ελλάδας δεν έχουν να προτείνουν κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό εκτός βέβαια από την εμφάνιση του Λούκα Γιώρκα. Επειδή βγήκε μια θεά, απόλυτη Έλενα Παπαρίζου πρώτη κάποτε με τέσσερις χορευτές, βάζουμε ένα κοντό φόρεμα, ξανά χορευτές, έναν αέρα και πιστεύουμε πως αυτό είναι… όχι, θέλει πρόταση! Όταν είδα τις γιαγιούλες τις ρωσιδούλες και όχι μια δίμετρη θεά μου άρεσε και ήξερα πως θα πάρουν καλή θέση, όταν είδα τη Σουηδία είπα θα βγει πρώτη γιατί το άξιζε χωρίς να φοράει κοντό φόρεμα. Άρα εμείς σαν Ελλάδα φταίμε, δε φταίει το κορίτσι γιατί έδωσε τον καλύτερο εαυτό της, εμείς πρέπει να προτείνουμε νέες ιδέες για τη Eurovision, ο κόσμος βαρέθηκε πια. Όσα χρόνια θυμάμαι το μόνο που κάνουμε όλοι είναι να περιμένουμε να του την πούμε στη «γωνία», είναι τραγικό!
Εσύ θα μπορούσες να εκπροσωπήσεις την χώρα κάποια στιγμή σε αυτό το διαγωνισμό;
Είπα και πριν πως ποτέ δε λέω ποτέ! Νομίζω όμως πως δεν μου ταιριάζει καθόλου η Eurovision εκτός και αν μου ζητηθεί κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που βλέπουμε ως σήμερα. Πραγματικά εγώ έτρεμα όταν έβλεπα τα κορίτσια επί σκηνής με το άγχος τους και σ’ αυτό το σημείο θέλω να πω πολλά μπράβο και στις δύο αλλά νομίζω πως θέλει μια πρόταση πια, κάτι διαφορετικό! Θα μ’ άρεσε να δω έναν τραγουδισταρά με μπουζούκι ρε παιδί μου, να δείξουμε το ελληνικό στοιχείο.
Τελευταία σε βλέπουμε ιδιαίτερα ενεργή και στο twitter. Facebook και Twitter λοιπόν έχουν μπει ενεργά στη ζωή σου;
Είμαι πολύ καινούρια σε όλο αυτό!!! Μου αρέσει, μιλάω με πολλούς γνωστούς μου που δε θα το έκανα με το τηλέφωνο μου… κάτι θα δω, κάτι μου τραβήξει την προσοχή, δηλαδή σε φέρνει σε επαφή με άτομα που συμπαθείς και μαθαίνεις τα νέα τους. Facebook δεν είχα ποτέ δικό μου και μάλιστα είχαν δημιουργηθεί και πολλά ψεύτικα που μιλούσαν σα να ήμουν εγώ και με είχε ενοχλήσει πολύ, έφτασα στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος για να το σταματήσω, είναι ένα είδος βιασμού όλο αυτό.
Μέχρι πότε θα εμφανίζεσαι στο Romeo και τα επόμενα σχέδια σου ποια είναι;
Στο Romeo θα είμαστε όλο το καλοκαίρι, δόξα το Θεό πάμε πολύ καλά! Έχουμε αρχίσει βέβαια σιγά-σιγά τις συζητήσεις για το χειμώνα αλλά πρέπει να είμαστε υπομονετικοί με όλα αυτά που διαδραματίζονται στη χώρα.
Τι μήνυμα στέλνεις λοιπόν στους Έλληνες σε αυτούς του δύσκολους καιρούς που διανύουμε;
Ειλικρινά θεωρώ πως δεν μπορώ να στείλω κανένα μήνυμα… πραγματικά με λυπεί το γεγονός πως μια τέτοια χώρα, με τόσο τεράστιο πολιτισμό και με τόσο δυνατές βάσεις έχει «καταντήσει» γιατί αυτό είναι κατάντια για εμένα, σε αυτό το σημείο.
Κλείνοντας θα ήθελα να μου πεις πως χαλαρώνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;
Αγαπώ πάρα πολύ τα ταξίδια!!! Επίσης λατρεύω το θέατρο γι’ αυτό και φέτος γράφτηκα στην Ανώτατη Δραματική Σχολή άσχετα αν δεν την τελείωσα αφού ήταν πολλές οι ώρες, 8 καθημερινά και δεν είχα τόσο χρόνο, θα ξαναπάω όμως σε κάτι πιο εναλλακτικό. Να προσθέσω επιπλέον πως το καλοκαίρι είμαι βιβλιοφάγος, διαβάζω αμέτρητα βιβλία στην παραλία αν και θα σου εκμυστηρευτώ πως στο σχολείο δε διάβαζα καθόλου.
Συνέντευξη στη Σοφία Μπεκιάρη
