Ελευθερία Αρβανιτάκη – Μπάμπης Στόκας “Με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό” (Φωτορεπορτάζ από Θεσσαλονίκη)

Ευτυχώς ο καιρός είναι πέρα από ευνοϊκός, θα έλεγα δροσερός και μας επιτρέπει να απολαύσουμε τη συναυλία χωρίς δυσανασχετήσεις. Μικρή αναμονή και στην σκηνή μας υποδέχεται ο Μπάμπης Στόκας που μας ερμηνεύει, “Βγες στο μπαλκόνι και δες”, τραγούδι που έχει γράψει και έχει πρωτοτραγουδήσει με τους Πυξ – Λαξ, ενώ έχοντας για παρέα τη κιθάρα του συνεχίζει με το “Τι είναι αυτό που μας ενώνει”. Ο κόσμος τον υποδέχεται με ενθουσιασμό και σιγοτραγουδά μαζί του.

Οι πρώτες νότες από το “Μέτρησα” δίνουν το λόγο στην Ελευθερία Αρβανιτάκη που έρχεται επί σκηνής και αποσπά το πιο δυνατό χειροκρότημα των παρευρισκομένων. Ήρθε η ώρα να μας καλωσορίσουν, όπως λένε και οι ίδιοι, είναι η πρώτη συναυλία του καλοκαιριού και από κοινού έχουν επιλέξει να είναι στη Θεσσαλονίκη που τόσο αγαπούν. Μαζί ερμηνεύουν το “Δεν ξέρω”, του Γιάννη Μήτση και του Κώστα Φασουλά σε πρώτη εκτέλεση της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Είναι ευδιάθετοι, χαμογελαστοί, έτοιμοι να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Οι φωνές τους δένουν πολύ όμορφα μαζί, υπάρχει χημεία, το διασκεδάζουν απόλυτα και εμείς το απολαμβάνουμε ακόμη περισσότερο.

Τη σκυτάλη παίρνει και πάλι ο Μπάμπης Στόκας που έχει ετοιμάσει για εμάς τραγούδια τόσο από τη προσωπική του δισκογραφία, όσο και από τη δισκογραφία των Πυξ – Λαξ. “Με έναν υπνόσακο”, “Ακόμα γράφω γράμματα”, “Η πέστροφα”, “Πούλα με”, “Όλο μ’αφήνεις να σε αφήσω”, είναι μερικά από τα τραγούδια που ερμηνεύει και μας παρασύρει μαζί του σε ένα ταξίδι από το παρελθόν έως σήμερα. Βλέπω το κόσμο γύρω μου, σαν απαλλαγμένοι από κάθε σκέψη της καθημερινότητας απολαμβάνει με το καλύτερο τρόπο το τελείωμα αυτής της μέρας.

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη δεν θα αργήσει να έρθει επί σκηνής, αυτή τη φορά όμως ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί για τα καλά, το fan club της έχει φροντίσει για αυτό. Όλοι αναιξερέτος είναι όρθιοι, χειροκροτούν, χορεύουν, τραγουδούν μαζί της το “Άρωμα”, το “Μην ορκίζεσαι”, “Δε μιλώ για μια νύχτα εγώ”, “Το μηδέν”, “Τι λείπει”. Είχα δει την Ελευθερία Αρβανιτάκη και σε άλλες συναυλίες, αλλά όχι σαν και αυτή. Πρώτη φορά είδα τον κόσμο να το απολαμβάνει με αυτό το τρόπο, να διαθέτει όλη του την ενέργεια, να την αποθεώνει συνέχεια, “ένα πάρτι με διάρκεια”, έτσι θα το χαρακτήριζα.

Η τελευταία σκηνή της παράστασης περιλαμβάνει και τους δυο μαζί να ερμηνεύουν ο ένας τραγούδια του άλλου σε διαφορετικές ενορχηστρώσεις από αυτές που έχουμε συνηθίσει. “Έπαψες αγάπη να θυμίζεις”, “Καημός”, “Οι παλιές αγάπες πάνε στο παράδεισο”, το “Κόκκινο φουστάνι” είναι μερικά από τα τραγούδια που θα ακουστούν λίγο πριν το κλείσιμο.

Αν και στην αρχή είχα τις αμφιβολίες μου για το αποτέλεσμα των δυο αυτών ερμηνευτών επί σκηνής , τελικά με διέψευσαν. Ήταν μια συναυλία που τα είχε όλα. Δυο φωνές, γεμάτες ενέργεια, αρμονικά δεμένες μεταξύ τους, τραγούδια που σε γεμίζουν εικόνες και σε παρασύρουν, σε κάνουν για λίγο να ξεχαστείς, να χορέψεις, να τραγουδήσεις. Πέτυχαν τον στόχο τους, πάντα πιστοί στη μεγάλη τους αγάπη τη μουσική και το τραγούδι, όπως έχουν πει και οι ίδιοι άλλωστε, κατάφεραν να μας χαρίσουν ένα όμορφο – δυνατό βράδυ.

Δείτε όλες τις φωτογραφίες από τη συναυλία πιο κάτω.