Συνέντευξη | Χρήστος Παπαδόπουλος: «Με εξιτάρει πολύ να παίζω σε κοινό και ακόμη περισσότερο να παίζω πράγματα εκτός προγράμματος»

Τα λόγια για τον Χρήστο Παπαδόπουλο είναι περιττά! Πρόκειται για έναν εκ των σπουδαιότερων σύγχρονων συνθετών που μας έχει χαρίσει υπέροχα τραγούδια και μας πρωτοσυστήθηκε πριν πολλά χρόνια μέσα από τα «Τα Παιδιά από την Πάτρα», ένα συγκρότημα πολύ μπροστά για την εποχή του. 

Η ενασχόλησή του με τη μουσική είναι συνεχής και πολύπλευρη και φαίνεται πως δεν επαναπαύεται ποτέ, αναζητώντας συνεχώς νέα μονοπάτια που εκφράζουν στο μέγιστο την πολύπλευρη καλλιτεχνική του προσωπικότητα. 

Με αφορμή την παράσταση “Το Soundtrack της ζωής μου” που θα παρουσιάσει στη μουσική σκηνή Σφίγγα στις 14 & 21 Φλεβάρη με τη συνοδεία των Ιώ Νικολάου και Δήμητρα Σταθοπούλου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος μιλά αποκλειστικά στο tralala.gr και στην Αθανασία Βογιάρη, σε μια συνέντευξη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Καλησπέρα σας, χαιρόμαστε που σας φιλοξενούμε στο tralala.gr! Πώς είστε αυτή την περίοδο;

Περνάω δημιουργική περίοδο, δουλεύοντας στο studio με νέα παιδιά και γράφοντας για τη μουσική επένδυση του σίριαλ «Κόκκινο Ποτάμι».

Είστε από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος «Τα Παιδιά από την Πάτρα», το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία. Τι σας προσέφερε καλλιτεχνικά αλλά και προσωπικά αυτή η σημαντική εμπειρία;

Τα «Παιδιά από την Πάτρα» ήταν από τα πιο ωραία χρόνια για μένα, τα φοιτητικά. Σ’ αυτό το συγκρότημα ανδρώθηκα μουσικά και έκανα δειλά τα πρώτα μου βήματα στη σύνθεση.

Μετά το συγκρότημα, επαγγελματικά τα πράγματα σας ήρθαν όπως περιμένατε;

Με το συγκρότημα βιώσαμε την κορυφή στα charts της ελληνικής μουσικής σκηνής την άνοιξη και το καλοκαίρι του ’84. Αργότερα, όπως τα περισσότερα συγκροτήματα, διαλυθήκαμε και αυτό ήταν η αφορμή να κάνω τη δική μου πορεία σαν συνθέτης -πρωτίστως- μετά σαν δεξιοτέχνης και τέλος σαν τραγουδιστής.

Η καλλιτεχνική σας πορεία έχει χαρακτηριστεί και από τις μεγάλες επιτυχίες που έχετε συνθέσει για πολύ γνωστούς καλλιτέχνες. Τελικά τι προτιμά ο Χρήστος Παπαδόπουλος, να είναι ο ίδιος μπροστά στα «φώτα» ή να βρίσκεται «πίσω» και να δημιουργεί;

Το αν έχω γράψει μεγάλα τραγούδια θα το δείξει ο χρόνος. Αν ένα τραγούδι ακούγεται μετά από 30 χρόνια, είναι κλασσικό!! Κι έχω τέτοια τραγούδια… Με εξιτάρει πολύ να παίζω σε κοινό και ακόμη περισσότερο να παίζω πράγματα εκτός προγράμματος. Όμως, η μεγαλύτερη ολοκλήρωση ενός συνθέτη που γράφει μουσική πάνω σε εικόνα, είναι ο συνδυασμός εικόνας-ήχου να βγάζει συναίσθημα.

Ποιες από τις συνεργασίες σας ξεχωρίζετε;

Δεν θα ξεχάσω τη συνεργασία μου με τον Δημήτρη Μητροπάνο, που αν και ερχόταν μετά από αιμοκάθαρση στο studio, έβγαζε ψυχή. Επίσης κομβικό σημείο στην πορεία μου σαν δημιουργό, θεωρώ τη συνεργασία μου με τον Πασχάλη Τερζή το 2005, αν και μουσική για soundtrack έγραφα από το 1999 (Κάτι τρέχει με τους δίπλα, Μαύρος Ωκεανός, Πρόκληση, η Φωνή κ.ά). Όμως η πρώτη μου ουσιαστική επιτυχία ήταν το “Αρχιπέλαγος”… γιατί σε αυτή τη δουλειά για να πετύχει το ηχητικό, πρέπει πρώτα να έχει πετύχει η εικόνα.

Τι σας αρέσει και τι όχι στην ελληνική δισκογραφία σήμερα;

Γράφονται και ωραία πράγματα στις μέρες μας. Όχι όσο στη δεκαετία του ’60, γιατί τότε θεωρώ ότι ήταν η χρυσή εποχή για όλες τις τέχνες. Γίνονταν κοσμογονικές αλλαγές, βγαίναμε από έναν πόλεμο, κτιζόταν μια νέα Ελλάδα, καμία σχέση με την πλαστική και επιδερμική Ελλάδα του διαδικτύου.

Αυτό τον καιρό ετοιμάζετε δύο παραστάσεις στη Σφίγγα με τίτλο «Το soundtrack της ζωής μου». Τι πρόκειται να δούμε εκεί;

Στο πρώτο μέρος θα ακουστούν δικά μου τραγούδια από soundtrack παιγμένα με έθνικ όργανα, όπως ούτι, jubus κ.λπ. Στο δεύτερο μέρος θα ακουστεί το κλασσικό ηχητικό «Η Minos παρουσιάζει» που ακουγόταν στο ράδιο τη δεκαετία του ’60 και θα παίξουμε κλασσικά λαϊκά τραγούδια.

Για τις ανάγκες αυτών των παραστάσεων θα συνεργαστείτε με δύο εξαιρετικές τραγουδίστριες, τη Δήμητρα Σταθοπούλου και την Ιώ Νικολάου. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας;

Με την Ιώ Νικολάου συνεργάζομαι εδώ και 10 χρόνια. Είναι πολύ δυναμική φωνή και με εξιτάρει στις πρόβες που χρησιμοποιεί τη φωνή της σαν μουσικό όργανο. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου τραγουδήσει άψογα μια απάντηση της ηλεκτρικής κιθάρας. Η Δήμητρα, από την άλλη, είναι μια πολύ ζεστή λαϊκή φωνή που μας έχει συστηθεί στη δισκογραφία και έχει συνεργαστεί με σπουδαίους συνθέτες και ερμηνευτές και είμαι χαρούμενος που θα συνεργαστώ μαζί της.

Σε ποιους θα λέγατε πως απευθύνονται τα lives σας αυτά;

Μεγαλώνοντας, μεγαλώνει και ο ηλικιακός μέσος όρος του κοινού, πράγμα που σημαίνει ότι αυξάνονται οι απαιτήσεις. Να σας φέρω ένα παράδειγμα… όταν στη δεκαετία του ’80 έκανα ένα πέρασμα στο μπουζούκι από κλασσικό ροκ, με κοιτούσαν οι τότε εικοσιπεντάρηδες σαν χαμένοι. Τώρα οι σημερινοί πενηντάρηδες σηκώνονται όρθιοι και χειροκροτούν.

Τέλος, υπάρχει κάτι άλλο στα σκαριά; Υπάρχει κάποια επιθυμία σας που θα μπορούσατε να μας αποκαλύψετε;

Σε ένα χρόνο η Ελλάδα κλείνει 200 χρόνια από το 1821. Θα ήταν μεγάλη τιμή για μένα να συμμετέχω στα πολιτιστικά γίγνεσθαι του 2021.

Συνέντευξη – Επιμέλεια: Αθανασία Βογιάρη