Συνέντευξη | Κωνσταντίνος Παντελίδης: «Ο κάθε καλλιτέχνης είναι μοναδικός… ελπίζω να χαράξω τη δική μου πορεία!»
Είναι ένα νέο παιδί γεμάτο όνειρα!
Ο Κωνσταντίνος Παντελίδης συστήνεται μέσα από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά που κυκλοφορεί από την Cobalt Music και έχει τίτλο «Κι Αν Με Μισώ» και δηλώνει έτοιμος να μπει στην καθημερινότητα όσων επιλέξουν να ακούσουν τα τραγούδια του και να ταυτιστούν μαζί του!
Στην αρχισυντάκτρια του Τralala.gr Σοφία Μπεκιάρη παραχώρησε την πρώτη του συνέντευξη και μίλησε για όλα… Ευγενικός, χαμηλών τόνων και ώριμος – παρά το νεαρό της ηλικίας του – ο Κωνσταντίνος Παντελίδης, αν και δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς τα στοιχεία πάνω του που θυμίζουν τον Παντελή που αγαπήσαμε – άλλωστε είναι θέμα dna – χαράζει τη δική του μουσική πορεία και ανυπομονεί να τον γνωρίσουμε μέσα από τις ερμηνείες του.
Απολαύστε τον!
Κωνσταντίνε καλησπέρα, σε καλωσορίζουμε στο Tralala.gr! Είσαι έτοιμος να «διεισδύσεις» στο χώρο του τραγουδιού και της ελληνικής δισκογραφίας;
Καλησπέρα, καλώς σας βρήκα! Φυσικά και είμαι έτοιμος αν και θα έλεγα ότι περισσότερο νιώθω έτοιμος να μπω στην καθημερινότητα όσων θα επιλέξουν να ακούσουν τα τραγούδια μου και να ταυτιστούν μαζί μου. Θα με χαροποιήσει πολύ αυτό.
Ποια ήταν η πρώτη στιγμή που συνειδητοποίησες ότι αγαπάς να τραγουδάς και θες να ασχοληθείς με αυτό επαγγελματικά;
Αγαπούσα τη μουσική από πάντα! Στην ηλικία όμως των 7- 8 ετών περίπου οι δικοί μου με έγραψαν στο ωδείο για να μάθω κλασική κιθάρα. Μετά, όσο μεγάλωνα, έμπαινε και το τραγούδι σιγά σιγά στη ζωή μου. Το να ασχοληθώ επαγγελματικά ήρθε στην πορεία.
Είχες στιγμές και ερεθίσματα από τον χώρο που σε «μάγευαν»;
Κυρίως τον Παντελή αλλά και τον πατέρα μου που έπαιζε αρμόνιο!
Ήσουν από αυτά τα παιδιά που στο σχολείο δήλωνε πρώτος ενδιαφέρον σε ότι είχε να κάνει με μουσικές εκδηλώσεις, τραγουδούσες στις παρέες;
Ναι, ήμουν από τους πρώτους που έπαιρνε μέρος σε τέτοιες εκδηλώσεις, το ήξεραν και οι καθηγητές μου. Ήξεραν ότι μπορούν να βασιστούν σε μένα. Και σε παρέες με φίλους όταν μαζευόμασταν πάντα τραγουδούσα.
Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που άκουγες και θαύμαζες πιο μικρός;
Φυσικά, ο Παντελής! Ο Αντώνης Βαρδής μου άρεσε πολύ, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Γιώργος Σαμπάνης, αυτοί κυρίως.
Οι γονείς σου όταν άκουσαν για πρώτη φορά ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά με το τραγούδι πως αντέδρασαν, τι ήταν αυτό που σου είπαν;
Στην αρχή, εξαιτίας όλων αυτών που τους είχαν συμβεί, δεν ήθελαν να ασχοληθώ με το τραγούδι. Στην πορεία όμως είδαν πόσο το αγαπάω και πόση δουλειά κάνω και είπαν ότι θα με στηρίξουν και θα είναι δίπλα μου.
Πλέον φτάσαμε στο σήμερα που μας παρουσιάζεις το πρώτο σου τραγούδι με τίτλο «Κι Αν Με Μισώ» που κυκλοφορεί από την Cobalt Music. Μίλησε μου λίγο γι’ αυτό.
Είναι ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι! Έχει ανεβαστικό ρυθμό, αν και οι στίχοι δεν είναι τόσο χαρούμενοι, είναι λίγο πιο σοβαροί. Είναι η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά μαζί με την εταιρεία μου και είμαι πολύ χαρούμενος. Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να σχολιάσω και έναν στίχο του τραγουδιού, γιατί στα social media με ρωτάνε πολλοί τι εννοώ. Ο στίχος λέει «καταραμένο το βουνό που πάω τον πόνο μου να πω». Λέγοντας «βουνό» λοιπόν εννοώ την εξουσία και τον πλούτο. Βάζοντας δίπλα τη λέξη «καταραμένο» εννοώ ότι ένας άνθρωπος έχοντας μόνο αυτά, χωρίς την αγάπη και τη συντροφικότητα, δεν έχουν καμία απολύτως αξία.
Από τι μπορεί να παίρνεις έμπνευση για να γράφεις;
Από πράγματα που ζω, από εικόνες της καθημερινότητας, από πράγματα που λένε οι φίλοι μου. Συνήθως όμως γράφω πρώτα τη μουσική και μετά τους στίχους.
Στο πρώτο σου video clip μπήκες εύκολα στον ρόλο ή δυσκολεύτηκες;
Αν σου πω ότι κανείς δεν περίμενε το πόσο εύκολα θα μπω στο κλίμα;;; Ούτε εγώ το περίμενα για να είμαι ειλικρινής. Δεν έκανα και κάτι τρελό βέβαια… καθόμουν σε ένα παγκάκι με την κιθάρα μου και τραγουδούσα. Αυτό που κάνω και στην καθημερινότητα μου δηλαδή και μάλλον γι’ αυτό βγήκε τόσο αβίαστα.
Ποια είναι αυτά τα στοιχεία του τραγουδιού που πιστεύεις θα κερδίσουν το κοινό, θα «φροντίσουν» να ταυτιστεί μαζί του;
‘Όπως είπα, είναι ένα ανεβαστικό τραγούδι με ιδιαίτερο στίχο. Πάνω από όλα όμως και σε αυτό το κομμάτι και στα επόμενα, πιστεύω ότι ο κόσμος θα αγαπήσει την αλήθεια που υπάρχει πίσω από αυτά.
Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον αδερφό σου, τον Παντελή Παντελίδη που αποτέλεσε ένα μεγάλο κεφάλαιο για την ελληνική δισκογραφία. Πόσο επηρέασε εσένα τον ίδιο η δική του πορεία στο τραγούδι ώστε να ασχοληθείς και εσύ στη συνέχεια με αυτό;
Ο Παντελής κατάφερε να επηρεάσει πάρα πολύ κόσμο, ο οποίος μέσα από αυτόν είδε πως όλα μπορούν να συμβούν αν δεν σταματάς να κυνηγάς τα όνειρα σου. Πόσο μάλλον εμένα λοιπόν, που μεγάλωνα δίπλα του θαυμάζοντας τον.
Γνωρίζοντας την αδυναμία που σου είχε ως τον μικρότερο της οικογένειας νιώθεις πως με αυτό τον τρόπο συνεχίζεις και ο ίδιος το δικό του έργο;
Ο κάθε καλλιτέχνης είναι μοναδικός. Δεν νιώθω ότι συνεχίζω το έργο του γιατί ο Παντελής, αν και απών, είναι παρών. Συνεχίζει εκείνος το έργο του. Εγώ ακολουθώ τα βήματα του, ελπίζοντας να χαράξω τη δική μου πορεία.
Ακούγοντας τη φωνή σου – και παρόλο το νεαρό της ηλικίας σου – δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι μας θυμίζει έντονα τον αδερφό σου (Παντελή), τον οποίο ο κόσμος αγάπησε ιδιαίτερα πολύ. Θεωρείς ότι αυτό θα λειτουργήσει θετικά για τη δική σου πορεία;
Εφόσον η ομοιότητα είναι καθαρά θέμα dna και δεν γίνεται κάτι επιτηδευμένα, δεν θεωρώ ότι θα επηρεάσει αρνητικά την πορεία μου.
Πως θα σε περιέγραφες ως άνθρωπο… ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά για τα οποία νιώθεις περήφανος;
Πιστεύω ότι αυτή είναι μία απάντηση που πρέπει να την δώσουν οι δικοί μου άνθρωποι. Εγώ δεν μπορώ να με περιγράψω ως άνθρωπο, τουλάχιστον ακόμα. Αυτό που προσπαθώ πάντως είναι να βρίσκω τρόπους να νιώθουν περήφανοι για εμένα.
Τη δημοσιότητα που θα έρθει είσαι έτοιμος να τη διαχειριστείς ή σε φοβίζει και λίγο το πόσο θα αλλάξει την καθημερινότητα σου;
Όχι, δεν με φοβίζει. Από τη στιγμή που έχω δίπλα μου τους δικούς μου ανθρώπους, την οικογένεια μου, τους φίλους, θα με βοηθούν πάντα αν πάω κάπου να ξεφύγω.
Αν σου ζητούσα να μου πεις ένα πρόσωπο που θεωρείς φύλακα / άγγελο σου σε όλο αυτό και το εμπιστεύεσαι απόλυτα ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Αδιαμφισβήτητα ο αδελφός μου ο Τριαντάφυλλος. Είναι ο μόνος που μοιράζομαι τα πάντα και τον εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια.
Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο όχι μόνο λόγω οικονομικής κρίσης αλλά και υγειονομικής. Εσένα σε αγχώνει όλο αυτό ή τα όνειρα και η δημιουργία δεν έχουν «περιορισμό»;
Με αγχώνει πάρα πολύ, εμένα και όλον τον κόσμο. Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι πρωτόγνωρο. Είναι άγνωστο το πότε θα τελειώσει, οπότε λογικό να μας φοβίζει.
Από πλευράς μου, δεν σταματάω να ονειρεύομαι.
Την περίοδο της καραντίνας εσύ πως τη διαχειρίζεσαι, τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;
Γράφω τραγούδια και όχι μόνο. Έχω γραφτεί σε σχολή Μουσικής Τεχνολογίας και παρακολουθώ καθημερινά μαθήματα. Παίζω κιθάρα και τραγουδάω. Περνάω χρόνο με την οικογένεια μου, βλέπω τα ανίψια μου.
Πως φαντάζεσαι την πρώτη φορά που θα ανέβεις στη σκηνή και θα τραγουδήσεις;
Καταρχάς για εμένα αυτός είναι ο απόλυτος σκοπός… Ανυπομονώ! Δεν μπορώ να σου απαντήσω για το πως θα νιώθω, αλλά – χωρίς να είμαι σίγουρος – με φαντάζομαι ιδανικά σε έναν όμορφο, παρεΐστικο χώρο. Θα ήθελα αυτή την άμεση επαφή.
Όταν επανέλθουμε στη «κανονικότητα» μας, ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου, τι άλλο μας ετοιμάζεις;
Τραγούδια! Γενικά, όλο αυτό το διάστημα θα ετοιμάζουμε ωραία πράγματα με την εταιρεία μου, την Cobalt Music. Έχω ήδη αρκετό υλικό, τραγούδια και δικά μου αλλά και του Παντελή.
Τι είναι αυτό που λείπει από τη ζωή του Κωνσταντίνου αυτή την περίοδο και θα ήθελε να του ευχηθούμε;
Η κανονικότητα!!! Ζούμε σε τρομερά δύσκολους καιρούς. Ο κόσμος έχει φτάσει στα όρια του. Εύχομαι να επιστρέψουμε όλοι υγιείς στην καθημερινότητα μας. Να εκτιμήσουμε και να αγαπήσουμε τη ρουτίνα μας που κάποτε ίσως δεν την αντέχαμε αλλά τελικά είδαμε ότι δεν είναι δεδομένη. Να τελειώσει όλο αυτό.
Τι είναι αυτό που εκτίμησες περισσότερο όλο αυτό το διάστημα;
Σίγουρα την υγεία! Επίσης δεδομένο δεν θεωρούσαμε το να αγκαλιάσουμε έναν δικό μας άνθρωπο;;; Τελικά δεν είναι και αυτό είναι πολύ άσχημο. Μας λείπει πολύ.
Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Ελεάννα Καπάνταη