έπεσε η πρόταση στην παρέα : έρχεστε σπίτι να δούμε μαζί την Eurovision?
γράφει η Χριστιάννα Παντελάτου
Η αλήθεια να λέγεται, 55 χρόνια τώρα, ο Ευρωπαϊκός Διαγωνισμός Τραγουδιού ενώνει, για μια ολόκληρη εβδομάδα, σε μια γροθιά όλη την Ευρώπη. Σάββατο βράδυ, όλα έτοιμα, ελάχιστα λεπτά πριν ξεκινήσει για ακόμα χρονιά ο διαγωνισμός, δόθηκε κι η παραγγελία για την πίτσα και το πάρτι ξεκίνησε!
Το πρώτο βίντεο της βραδιάς μας θύμισε πότε και πώς ξεκίνησε ο θεσμός, είδαμε την εξέλιξή του μέσα από τις δεκαετίες παρακολουθώντας οικογένειες μεσαίας τάξης να περιμένουν με την ίδια αγωνία όλα αυτά τα χρόνια, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Αμέσως μετά οι τρεις γνώριμοι παρουσιαστές ήρθαν κοντά μας για να κηρύξουν την έναρξη του διαγωνισμού. Ο Erik η Haddy και η Nadia, φορώντας διαφορετικά ρούχα απόψε, αλλά με την ίδια ευγένεια και ευχάριστη διάθεση, για μια ακόμα βραδιά ήταν οι οικοδεσπότες μας.
Ήχος βιολιού στα αυτιά μας και ο Alexander Rybak έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή με το αγαπημένο του όργανο και το αγαπημένο μας τραγούδι “Like a fairy tale” νικητής της περυσινής Eurovision. Πιο… άγριος μου φάνηκε, πιο απότομες οι κινήσεις, η ίδια χαρά όμως στο πρόσωπό του.
Πρώτη από τους διαγωνιζόμενους η Safura από το Αζερμπαϊτζάν. “Drip Drop” το τραγούδι, με την ίδια καθαρή όμορφη φωνή, ίδιο φόρεμα, ίδιο χτένισμα, καμία αλλαγή στο σκηνικό. Η ίδια σκάλα, που αυτή τη φορά η νεαρή καλλιτέχνης ανέβηκε πιο σταθερά, χωρίς ατυχήματα. Αλλαγή δεν παρατήρησα καμία. Μόνο που σήμερα μου φάνηκε πιο αγχωμένη από ότι ήταν στον ημιτελικό. Τραγουδάει έχοντας στο μυαλό της να μην κάνει λάθος (δεν έκανε) να γίνουν σωστά τα βήματα και οι χορευτικές κινήσεις (έγιναν) να μην ξεχάσει τα λόγια της (όλα τα θυμήθηκε) μόνο που η φωνή της κάπου κάπου έτρεμε. Πιο σφιγμένη την ένοιωσα απόψε, σα να μην νοιώθει τι τραγουδάει, αν και τραγουδούσε σωστά. Το χειροκρότημα ήταν πολύ, ως πρώτο τραγούδι κερδίζει τις εντυπώσεις.
Δεύτερη χώρα η Ισπανία και ο Daniel Diges ήρθε στη σκηνή μαζί με ένα τσούρμο ακροβάτες του τσίρκο. Τραγουδά το “Algo pequeñito” (=κάτι μικρούλι) υπενθυμίζοντάς μας πως όσο κι αν μεγαλώσουμε στα χρόνια, στην ψυχή και στην καρδιά παραμένουμε παιδιά. Οι ακροβάτες ανέλαβαν το ρόλο του χορευτικού ενώ ο Daniel ερμήνευσε με θεατρικότητα. Η Ισπανία από τις χώρες που πέρασαν απευθείας στον τελικό. Ξεκίνησε όμορφα κι όλα κυλούσαν σωστά μέχρι που… Τι έγινε ρε παιδιά?? Ένας… άσχετος τύπος – φαν ανέβηκε στη σκηνή κι άρχισε να κάνει τάχα χορευτικά. Δεν πρόλαβα να δω καλά… σκούρα ρούχα φορούσε και ένα κόκκινο καπέλο. Δυο τρία βήματα και κατέβηκε. Ήταν μέρος του χορευτικού? Όλοι φορούσαν στολές εκείνος ρούχα καθημερινά, απλά, κανονικά. Εισβολέας! Ένα λεπτό δημοσιότητας και τον «τσίμπησαν» τα σεκιούριτυ. Το τραγούδι συνεχίστηκε κανονικά, ψύχραιμος το Ισπανός, που φυσικά αποθεώθηκε μετά την τελευταία νότα.
Στη συνέχεια η οικοδέσποινα Νορβηγία με μια μπαλάντα στα αγγλικά. Ο Didrik Solli-Tangen, συνέχισε με το τραγούδι “My heart is yours”. Νεαρός, όμορφος, γλυκός και συμπαθητικός. Η φωνή του με μεγάλες δυνατότητες. Ερμήνευσε με λυρισμό μέσα σε ένα σκηνικό στα χρώματα του χρυσοκόκκινου. Τίποτα ιδιαίτερο σαν άσμα, λίγο βαρετό μου φάνηκε, χωρίς φιλοδοξίες για διάκριση.
Επόμενη η Μολδαβία. Το αντίγραφο της Lady GaGa με την παρέα της έδωσαν μια νότα δροσιάς στην Telenor Arena. Αλλαγές στα κοστούμια δεν είχαμε. Το ίδιο εκκεντρικό ντύσιμο στην «πρωταγωνίστρια», επηρεασμένο από Πόλεμο των Άστρων. Οι γαλάζιες πινελιές ειδικά στο μακιγιάζ σήμερα ήταν πιο φροντισμένες. Το χορευτικό μου φάνηκε πιο δεμένο. Με τέτοιους χορευτές και μ’ αυτή τη μελωδία είναι ό,τι πρέπει για καλοκαιρινή διαφήμιση του ΕΟΤ Μολδαβίας!
Η Κύπρος στην πέμπτη θέση. Βλέπουμε τον νεαρό Jon Lilygreen καθώς έρχεται να πάρει θέση στο μικρόφωνο. Δείχνει να απολαμβάνει τη βραδιά του τελικού και την τύχη του. Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, σηκώνει το πουκάμισο και στέλνει στη μαμά του sms με την αγάπη του (I love U mammy), γραμμένο… με μαρκαδόρο στην κοιλιά του! Τι άλλο θα δούμε φέτος στον Διαγωνισμό ρε παιδιά? Μαζί με τους Islanders, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, ερμηνεύοντας αξιοπρεπώς το “Life Looks Better in Spring”. Ο Jon έπαιζε με την κάμερα, χαμόγελα και πονηρές ματιές, σ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Συμπαθητική παρουσία.
Στη συνέχεια η Βοσνία – Εζεργοβίνη παίρνει σκυτάλη. Το κόκκινο σατέν σακάκι του Vukašin Brajić για μια ακόμα φορά με… τύφλωσε! Ροκ ήχος, γνώριμος, να μου θυμίζει με τι μελωδίες μεγάλωσα, συμπαθητικό λόγω μουσικής, αλλά, ΩΣ ΕΚΕΙ! Πέρα από το σακάκι δεν έμεινε κάτι να θυμάμαι.
Αμέσως μετά ο γλυκούλης, σαν καραμέλα βουτύρου, Tom Dice, από το Βέλγιο, ήρθε στη σκηνή μαζί με την κιθάρα του να τραγουδήσει (τι άλλο?) “Me and my guitar”. Παιδιά τι μαθαίνω? Από το X-Factor βγήκε ο τραγουδοποιός. Να τα μας! Τελικά, αν έχεις ταλέντο, έχεις τύχη όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν σταθείς. Ο συγκεκριμένος στάθηκε σεμνός, λιτός, απλός και σταθερός, με λίγο τρακ (φυσικό ήταν) στην τεράστια Telenor Arena, με συντροφιά μόνο την κιθάρα του, και μας συγκίνησε με την τόλμη του.
Εκεί ήταν που ήρθε η «επείγουσα» ανακοίνωση από την EBU: Το τραγούδι της Ισπανίας θα επαναληφθεί, μετά την παρουσίαση των 25 χωρών, καθώς στη σκηνή ανέβηκε κάποιος από το κοινό, «σαμποτάροντας» την ισπανική συμμετοχή. ΟΚ, παιδιά… ας το ξανακούσουμε! Γιατί όχι?
«Εδώ είναι Βαλκάνια!» προσπάθησε να φωνάξει ο Milan Stanković, από τη Σερβία. Εκκεντρικός να πω? Τσαχπίνης να πω? Ιδιαίτερος να πω? Ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο. Φοβάμαι μην τον αδικήσω. Με την υποστήριξη και τη μουσική του Goran Bregovic έκανε την εμφάνισή του. ΠΡΕΠΕΙ να το πούμε, απόψε η παρουσία της χώρας ήταν πιο εντυπωσιακή από ότι στον ημιτελικό. Ίσως ήταν πιο «δουλεμένο» και πιο «δεμένο» το χορευτικό. Πήρε χειροκρότημα αρκετό, θέλω να πιστεύω λόγω μουσικής.
Αμέσως μετά, 120.000.000 θεατές είδαν… «Πεταλούδες»! Κατευθείαν από τη Λευκορωσία οι 3+2. Η αλήθεια είναι ότι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους και από… το φτερό τους για μια σωστή και αξιοπρόσεκτη παρουσία. Η μελωδία όμως, για μένα ήταν κουραστική. Χωρίς εναλλαγές. Στο πνεύμα και στο κλίμα της Eurovision, αλλά όχι αυτό που θα ήθελα να ψηφίσω για μια καλή θέση στη 10άδα (λέμε τώρα). Το χειροκρότημα πολύ. Μάλλον οι θεατές εντυπωσιάστηκαν από τη μετάλλαξη των φορεμάτων των τραγουδιστριών σε… πεταλούδες. Εμένα πάλι, μου φάνηκε κιτς! Γούστα είναι αυτά.
Στη 10η θέση η πολυβραβευμένη Ιρλανδία με μία από της ωραιότερες φωνές του 55ου Ευρωπαϊκού Διαγωνισμού Τραγουδιού, τη Niamh Kavanagh. Μόνη, χλωμή σαν το λεμόνι, ήρθε στη σκηνή η ερμηνεύτρια και μέσα σε σκοτάδι έδωσε τον καλύτερό της εαυτό. Ααααααα… όλα κι όλα το σωστό να λέγεται! Πριν από 17 χρόνια είχε πατήσει πάλι στη σκηνή της Eurovision, μαθαίνουμε από τη Ρίκα Βαγιάνη και μάλιστα είχε βγει νικήτρια, αλλά, συγχωρήστε με, εγώ δεν θυμάμαι εκείνη τη συμμετοχή της.
Η στιγμή που όλοι περιμέναμε έφτασε! Ο Γιώργος Αλκαίος & Friends ανεβαίνουν στη σκηνή για την Ελλάδα. Από την πρώτη νότα, με ρυθμό που ξεχωρίζει, μετά από τόσες μπαλάντες στη σειρά, το «ΟΠΑ» κάνει τη διαφορά. Αν και ο Αλκαίος μου φάνηκε αγχωμένος και κάπως συγκρατημένος, σαν να κρατούσε δυνάμεις για…μετά. Προσωπική μου άποψη, μπορεί να σφάλω. Παρόλα αυτά, τραγούδησε σωστά και όλα πήγαν πολύ καλά για την ελληνική ομάδα. Εννοείται, ξεσήκωσαν το κοινό μέσα και έξω από το στάδιο, εννοείται χορεύαμε στα σπίτια μας στο τέμπο τους, εννοείται φωνάξαμε «ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟπα» δυνατά! Το χορευτικό δεμένο, αρκετή ενέργεια είχαν όλοι τους, εντυπωσιακή η στιγμή με τα τύμπανα στην «γέφυρα» του τραγουδιού, ιδιαίτερη και η έκπληξη! Πυροτεχνήματα μέσα από τα τύμπανα μαζί με την τελευταία νότα.
Αμέσως μετά η Μεγάλη Βρετανία με τον Josh, τον παντελώς άγνωστο κατά τα άλλα. Όχι, δε θα μιλήσω για το σκηνικό (εντελώς άσχετο και εκτός θέματος), ο ίδιος τραγουδά ένα παλιομοδίτικο τραγούδι, δεκαετίας ’80, ντυμένος με κοστούμι γαμπριάτικο με τρεις χορεύτριες στο βάθος με φορέματα που θύμιζαν λευκά σεντόνια. Είναι φανερό, δεν μου άρεσε. Επιτρέψτε μου.
Όλα στο κόκκινο για την Γεωργία. Μέσα σε κόκκινα φώτα ήρθε ξυπόλητη στη σκηνή η 17χρονη εκπρόσωπος της χώρας με κατακόκκινο φόρεμα. Χόρεψε και τραγούδησε υπέροχα, επιτρέψτε μου και πάλι. Πολύ ωραία φωνή, μέσα στις καλύτερες του φετινού διαγωνισμού, πολύ σωστή παρουσίαση. Πραγματικά έλαμψε στην Telenor Arena. Έντονο και παρατεταμένο το χειροκρότημα.
Υπάρχει ροκ ύφος και ήχος στην Τουρκία? Υπάρχει! Αυτό απέδειξαν οι ManGa με την εμφάνισή τους. Η γειτόνισσα τόσα χρόνια μας είχε συνηθίσει στα φολκλορικά, τα έθνικ και τα παραδοσιακά. Βαρέθηκε ακόμα και η ίδια φαίνεται. Έτσι φέτος είπε να τολμήσει! Ναι, το δυναμικό ροκ κομμάτι από «τους δίπλα» άρεσε και μάλιστα πολύ στους μέσα και στους έξω από το Όσλο.
Αμέσως μετά, η βόρεια γειτόνισσά μας, η Αλβανία. Με λίγο παλαιό στυλ, με λίγο εκτός μόδας και εποχής ντύσιμο, αλλά με ένα τραγούδι που θα κάνει μεγάλη επιτυχία στα ραδιόφωνα πιστεύω. Η φωνή της Juliana Pasha είναι από αυτές που χαίρεσαι να ακούς στο ραδιόφωνο. Δυνατή μελωδία, σε κερδίζει η μουσική. Μιας που η ερμηνεύτρια διάλεξε μια τόσο σεμνή, σχεδόν πουριτανή ενδυμασία, αν δεν έχεις να ασχοληθείς με το μπούτι ή το στήθος, θα συγκεντρωθείς στη μουσική, στο στίχο, στην ερμηνεία.
Τι μου έμεινε από την Ισλανδία? Η έμπειρη και πληθωρική παρουσία της ερμηνεύτριά τους, με ελληνικό όνομα (Ήρα). Α, μάλιστα! Έτσι δικαιολογείται η αγάπη της Hera Bjork για κάθε τι ελληνικό. Σκούρο κόκκινο το φόρεμά της, υπέροχη η φωνή της. Καμία αλλαγή από τον ημιτελικό ως τώρα. Το χειροκρότημα ήταν θερμό.
Στην 17η θέση μια ροκ μπαλάντα από την Ουκρανία. Με την τραγουδίστρια ολομόναχη πάνω στη σκηνή. Δεν είχε ανάγκη κανέναν! Πραγματικά! Γέμισε ολόκληρη την τεράστια σκηνή με την ιδιαίτερη, καθαρή, δυνατή, καταπληκτική φωνή της. Το τραγούδι της, ευτυχώς, δεν είχε να κάνει με έρωτες, ίντριγκες και πάθη, όπως όσα προηγήθηκαν ή ακολούθησαν. Ο στίχος του για το κακό που κάνουν οι ανόητοι άνθρωποι στον πλανήτη με πολέμους και καταστροφές συγκίνησε.
Να και η στιγμή που περίμενα εγώ προσωπικά : Η Γαλλία επί σκηνής με πολύ χρώμα, με έντονα χορευτικά που θυμίζουν Αφρική (επειδή ακριβώς από εκεί έρχεται ο Jessy ο τραγουδιστής). Ξεσηκώνουν το κοινό μέσα στο στάδιο με ένα τραγούδι που μοιάζει βγαλμένο από τελικό ποδοσφαίρου! Θα μπορούσε να κάνει καριέρα σαν ύμνος ποδοσφαιρικής ομάδας ο ρυθμός του ή να αποτελέσει «χαλί» σε διαφήμιση παγωτών (λέμε τώρα). Άντε, σας δίνω και ιδέες! Πιστεύω ότι θα χορευτεί και θα ακουστεί πολύ το καλοκαίρι στα ελληνικά και όχι μόνο νησιά.
Ένα ντουέτο για την Ρουμανία. Ενδιαφέρον το τραγούδι τους, απόλυτα αρμονικές οι φωνές τους, το διάφανο διπλό πιάνο αυτή τη φορά δεν με εντυπωσίασε όσο στον ημιτελικό. Αυτό που πρόσεξα και χάρηκα ήταν η καταπληκτική σύνδεση που είχαν μεταξύ τους η Paula Seling και ο Ovi. Τραγουδούσαν και νόμιζες μιλούσαν με τα μάτια ο ένας στον άλλον.
Στην 20η θέση η Ρωσία. Πολύ χειμωνιάτικο ήταν το τραγούδι τους. Συγκεντρωμένος και εντελώς παραδομένος στην ερμηνεία του ο τραγουδιστής, να το πούμε αυτό, αλλά μέχρι χιόνι έπεσε από ψηλά, κουκουλωμένοι με χοντρά μάλλινα ρούχα και κασκόλ έτσι στην αρχή του καλοκαιριού… Μήπως μας έριχνε καινούργιες ιδέες ο Peter Nalitch? Μήπως να ξεκινήσει και μια χειμερινή Eurovision? Πώς έχουμε Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και τους κανονικούς? Έτσι!
Η Αρμενία συμμετέχει στον Διαγωνισμό Τραγουδιού, ποντάροντας στην εξαιρετικά όμορφη τραγουδίστριά της. Συμπαθητικό το τραγούδι, το βλέμμα τραβά όμως η εμφάνιση της ερμηνεύτριας περισσότερο. Ευτυχώς δηλαδή γιατί το σκηνικό και όσα διαδραματίζονται πίσω της είναι (επιεικώς) κακόγουστα. Να παραδεχτούμε όμως ότι τέτοιο τεράστιο κουκούτσι βερίκοκου που…σκάει για να ξεπροβάλει από μέσα του ποπ – κορν (!) δεν ξαναείδαμε στην Eurovision.
Η μικρούλα, κατά άλλους συμπαθητικούλα και κατά άλλους ξινή, Lena είναι η εκπρόσωπος για τη Γερμανία. Πρώτη φορά άκουγα το τραγούδι, ειλικρινά. Δεν ξέρω αν είχε τρακ ή ήταν αγχωμένη. Εμένα μου φάνηκε σαν να έκανε «βόλτα» στη σκηνή. Άνετη ήταν, ναζιάρα, παιχνιδιάρα. Το τραγούδι δεν μου έλεγε πολλά. Δεν με άγγιξε αλλά… άρεσε σε όλους τους υπόλοιπους!
Στη συνέχεια η Πορτογαλία. Το αντίγραφο της Μάρως Λύτρα (ναι, εγώ θα επιμένω) με πομπέ λευκό φόρεμα να θυμίζει νυφούλα… ήρθε στη σκηνή. Εκφραστική ήταν, να το πούμε. Για το νεαρό της ηλικίας της ερμήνευσε σωστά για συμμετοχή σε Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό. Αλλά ως εκεί. Πέρα από το φόρεμα, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο.
Προτελευταίος στη σκηνή ο Harel Skaat για το Ισραήλ. Ερμηνεύει στην γλώσσα του και με βλέμμα βαθύ και λαμπερό απευθύνεται σε όλους εμάς κοιτάζοντας την κάμερα. Εκφραστικότατος και πολύ φωτεινός.
25η στη σειρά η Δανία. Από τα ωραιότερα ντουέτα της βραδιάς. Δεν συζητώ για την εμφάνισή τους ενδυματολογικά, αλλά οι φωνές έδεναν πολύ, το τραγούδι είχε αέρα και ύφος… φεστιβαλικό, η σκηνοθεσία μια πρωτοτυπία. Θα μπορούσε να σταθεί παντού! Εντός και εκτός Eurovision. Προσωπική μου άποψη.
Εκτάκτως, τελευταία η Ισπανία ξανά. Αυτή τη φορά όλα κύλησαν άψογα, με τον τραγουδιστή λίγο πιο αγχωμένο και κομματάκι… βιαστικό, νομίζω. Όμως όλα πήγαν καλά, χωρίς εισβολείς και άλλες παρεμβολές.
Τελευταίες οδηγίες για την ψηφοφορία από τον παρουσιαστή Erik, με το καταπληκτικό χιούμορ που τον χαρακτηρίζει, ένα βίντεο από την «ιντερνάσιοναλ» δεξίωση που δόθηκε προς τιμήν των συμμετεχόντων στον φετινό διαγωνισμό, και η ψηφοφορία συνεχίζεται!
Ενώ όλοι στο Telenor Arena, αλλά και έξω στο Όσλο και σ’ όλη την Ευρώπη παντού χορεύουν στο ρυθμό που δίνουν οι χορευτές που κατέκλυσαν την τεράστια σκηνή στο «διάλειμμα».
Όλα επανέρχονται στην τάξη και οι 39 χώρες ψηφίζουν σε γοργούς ρυθμούς.
Με 246 βαθμούς νικήτρια βγαίνει η νεαρή Lena και η Γερμανία. Η έκπληξή της τεράστια, φανερά συγκινημένη, σχεδόν τρέμοντας έρχεται στη σκηνή να παραλάβει το τρόπαιο, το οποίο, μέσα στη συγκίνηση και την ταραχή, της φαίνεται ασήκωτο. Παραμένει ξαφνιασμένη και έκπληκτη ακόμα κι όσο τραγουδά για μια ακόμα φορά για τους θεατές του Διαγωνισμού. Με αμηχανία διακόπτει το τραγούδι για να πει «ευχαριστώ» σε όλους. Φανερά εκτός τόπου, καθώς η βραδιά κλείνει την ακούμε να μιλά, γερμανικά πια, και να ευχαριστεί (υποθέτω) τους συμπατριώτες της και όσους τη στήριξαν.
Η τελική βαθμολογία έφερε την Ελλάδα και τον Γιώργο Αλκαίο στην 8η θέση ενώ η Κύπρος τερμάτισε στην 21η.
Συνολικά έχουμε :
Γερμανία 246
Τουρκία 170
Ρουμανία 162
Δανία 149
Αζερμπαϊτζάν 145
Βέλγιο 143
Αρμενία 141
Ελλάδα 140
Γεωργία 136
Ουκρανία 108
Ρωσία 90
Γαλλία 82
Σερβία 73
Ισραήλ 79
Ισπανία 68
Αλβανία 62
Βοσνία 51
Πορτογαλία 43
Ισλανδία 41
Νορβηγία35
Κύπρος 27
Μολδαβία 27
Ιρλανδία 25
Λευκορωσία 18
Ηνωμένο Βασίλειο 10
