Γιώργος Νταλάρας: Αισθάνομαι συνεχώς ενοχές για τα λεφτά που κέρδισα μέσα από τη δουλειά μου και δεν το έκρυψα ποτέ.

To entertv.gr εξασφάλισε και αναδημοσιεύει χαρακτηριστά αποσπάσματα:

Τι αντίτιμο είχε αυτή η «αφοσίωσή» σας στη μουσική, όλα αυτά τα χρόνια, κύριε Νταλάρα; Στερηθήκατε, ίσως, πολύτιμες προσωπικές στιγμές με την οικογένειά σας που πλέον δεν αναπληρώνονται;

Μόνο χαρά πήρα. Και δύναμη. Στην ουσία τίποτα δε στερήθηκα, γιατί ουσιαστικά αυτή η αφοσίωση με έκανε καλύτερο και πιο αφοσιωμένο στην προσωπική μου ζωή, που είχα την τύχη να είναι πολύ καλή. Από την οικογένεια μου πήρα παραπάνω δύναμη, για να μπορώ να είμαι αφοσιωμένος στην μουσική.

Δεδομένης της πολύ άσχημης οικονομικής κατάστασης που βιώνει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα και με την Κύπρο να ακολουθεί στο δρόμο του Μνημονίου, και επειδή είναι γνωστό ότι είστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε οτιδήποτε αφορά σε πολιτικά θέματα -με την ευρύτερη έννοια του όρου- δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω αυτό που ρωτάνε πια όλοι οι Έλληνες: Διακρίνετε κάποια, μικρή έστω, χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον;

Ακούστε. Στην Ελλάδα πάντα περνούσαμε δυσκολίες και κατορθώναμε να επιβιώσουμε. Η Ελλάδα δεν έπαψε ποτέ όμως να είναι μία φτωχή χώρα με ελάχιστους πλούσιους πολίτες, που δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες έζησε μια ψεύτικη ευημερία. Αυτή η περίοδος πέρασε ανεπιστρεπτί. Είναι σαφώς τραγική η κατάσταση σήμερα, ειδικά με την ανεργία και η μόνη ελπίδα είναι ότι υπάρχει περίπτωση να καταφέρουμε να ωριμάσουμε μέσα από αυτή την καταστροφή. Υπάρχει ελπίδα, μόνο αν ξεκινήσουμε από το μηδέν και ξαναφτιάξουμε το κράτος μας. Με υποδομές για την υγεία, την παιδεία, την πάταξη της φοροδιαφυγής. Το δυστύχημα, ξέρετε, είναι ότι αυτό που βιώνουμε δεν είναι αποτέλεσμα δυστυχώς ανωτέρας βίας, αλλά εξυφάνθηκε όλα αυτά τα χρόνια και από ανέντιμους πολιτικούς αλλά και από πελατειακές σχέσεις που δημιουργήθηκαν από αφέλεια ή αμέλεια, στην καλύτερη περίπτωση, και από δόλο και κακουργηματικές στη χειρότερη. Αν δεν καθαρίσει αυτό το απόστημα, θα οδηγηθούμε πάλι σε αδιέξοδο.

Το σύνηθες, όμως, ερώτημα όλων είναι «τι έφταιξε»; Εσείς τι πιστεύετε; Το «κακό μας το κεφάλι» ή «οι ξένες δυνάμεις που τα ‘χουν βάλει πάλι με τον ελληνισμό»;

Αυτό είναι μια εύκολη καραμέλα όταν μας βολεύει, ή μια γενικότητα που καλλιεργούν κυρίως κάποιοι πολιτικοί και ο τύπος. Βεβαίως, στην ιστορία της Ελλάδας και της Κύπρου για πολλά σοβαρά πράγματα, φταίνε και οι ξένοι. Οι ξένοι όμως δεν είναι πάντα οι ίδιοι. Η Μεγάλη Βρετανία, ας πούμε, φέρθηκε πολύ άσχημα στην Κύπρο, εγκληματικά. Η Αμερική, επίσης, μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο, έπαιξε κακό ρόλο. Η Ρωσία δεν έκανε το ίδιο, είτε μας αρέσει είτε όχι. Γενικώς, οι ξένοι δεν είναι εκεί για να μας τιμωρήσουν ή να μας κανακέψουν. Τώρα στην κρίση, η Γερμανία δεν μας φέρεται με τον ίδιο τρόπο που φέρεται η Γαλλία και η Ισπανία. Άρα όλα είναι θέμα και δικής μας πολιτικής και θέσης. Όσον αφορά το «κακό μας το κεφάλι» που λέτε, το χειρότερο είναι ότι τα τραγικά αποτελέσματα τα βιώνουν και αθώοι πολίτες, ενώ κάποιοι από τους παίκτες παίζουν βρώμικα παιχνίδια για πολιτικά ή ακόμη και για οικονομικά οφέλη.

Όλοι οι άνθρωποι σε μία τέτοια κατάσταση «κρίσης» (οικονομικής, αλλά και γενικότερης) κάνουν έναν απολογισμό στο που πραγματικά έχουν ευθύνη οι ίδιοι, πόσο αλαζόνες υπήρξαν, ποια ήταν τα λάθη τους, τι όφειλαν να «δουν» που δεν «έβλεπαν». Σε έναν τέτοιο, δικό σας προσωπικό απολογισμό λαθών, τι θα λέγατε;

Η ζωή μας χαρακτηρίζεται από τα καλά και από τα λάθη. Εγώ έχω κάνει αρκετά και φαίνεται θα συνεχίσω να κάνω όσο είμαι παρών. Λάθη δεν κάνουν μόνοι οι ανενεργοί πολίτες, αυτοί που δεν εκφράζουν άποψη για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Μεγάλο λάθος είναι να θέλεις πάντα αυτό που πιστεύεις, ακόμα και αν οι συνθήκες δεν είναι θετικές. Είναι, όμως, λάθος για τον εαυτό σου και ενδεχομένως για το συμφέρον σου, αλλά είναι καλό για την κοινωνία. Στον απολογισμό βλέπω ότι πολλές φορές έκανα τέτοια λάθη, στήριζα αυτά που πίστευα και προχωρούσα ακόμα και χωρίς συμμάχους. Δεν έχω κάνει όμως ποτέ, σας διαβεβαιώνω, λάθη αρχών. Δεν έχω αλλάξει ποτέ για κανένα λόγο και σε καμία συγκυρία τα πιστεύω μου και την ιδεολογία μου.

Κάποιος, όμως, μπορεί να πει «είναι δυνατόν ο Γιώργος Νταλάρας, ο πιο εμπορικός Έλληνας τραγουδιστής- που, δεν μπορεί, θα έχει βγάλει πολλά λεφτά- να μην έπεσε και ο ίδιος στην “παγίδα” του καταναλωτισμού;». Τι απαντάτε;

Ο καταναλωτισμός είναι ένα παιχνίδι των αγορών. Έτσι κι αλλιώς είναι μάστιγα των καιρών, εδώ και δεκαετίες. Και ο περισσότερος κόσμος δεν έδειξε αντίσταση σ’ αυτή την ξενόφερτη αντίληψη. Οι Έλληνες δεν ήμασταν έτσι ξέρετε, και υπάρχει ακόμα μια μερίδα ανθρώπων στην Ελλάδα, ακόμα και νέων, που δεν καταδέχονται, γιατί περί υγιούς εγωισμού πρόκειται, να μπουν σε αυτή την παγίδα του καταναλωτισμού. Πάνε μέχρι εκεί που είναι το μπόι τους, που λέγανε οι παλιοί. Επίσης ο καταναλωτισμός έχει μεγάλη επιρροή από την μόδα. Εγώ την μόδα δεν την ακολούθησα ποτέ.

Λόγω των Αριστερών σας καταβολών αισθανθήκατε ποτέ ενοχές για τα λεφτά που κερδίσατε μέσα από τη δουλειά σας;

Αισθάνομαι συνεχώς και δεν το έκρυψα ποτέ. Αμείφθηκα από τη δουλειά μου έντιμα και καθαρά. Δυστυχώς, ποτέ δεν τα κατάφερα να ταυτιστώ με τον σύγχρονο τίτλο του πετυχημένου, ώστε να μην αισθάνομαι ενοχές. Δεν ισοπεδώθηκα.

Τώρα που έχουν περάσει 6 περίπου μήνες από τις συναυλίες που διοργανώσατε-χωρίς χρηματικό αντίτιμο-την Άνοιξη, με μεγάλη επιτυχία, αλλά και με τα γνωστά γεγονότα, πιστεύετε πως ήταν λάθος σας να «εκτεθείτε» δημόσια στον κόσμο- ιδιαίτερα εκείνη την πολύ δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα;

Δεν μετανιώνω καθόλου για την πρόθεσή μου. Την ουσία της προσφοράς μου τη γνωρίζει ο πολύς κόσμος και δεν μπορεί να την αλλοιώσει κανείς. Εγώ πιστεύω ότι τρεις ήταν οι λόγοι που έφταιξαν. Πρώτον, το χωρίς εισιτήριο τη δεδομένη στιγμή. Δεύτερον, ο κόσμος ζούσε μια τέτοια παραζάλη μέσα σ’ αυτήν την κρίση, που δεν συνειδητοποίησε ακριβώς τι συνέβη από αυτές τις ακραίες αντιδράσεις, γιατί εγώ ήμουν πάντα μόνος μου όταν έπαιρνα απόφαση. Έκανα αυτές τις συναυλίες αυτόνομα, μακριά από φατρίες. Όπως έκανα πάντα από παιδί. Σ’ αυτήν τη στιγμή της σύγχυσης του κόσμου, ελάχιστα ακροδεξιά κυρίως στοιχεία, βρήκαν διέξοδο και αντέδρασαν με βία και χυδαιότητα. Ο κόσμος πάγωσε εκείνες τις ημέρες. Έχει σημασία όμως να ξέρετε, ότι από τότε μέχρι σήμερα και καθημερινά, δέχομαι τη συμπαράσταση του κόσμου σε όλες τις εκδηλώσεις μας. Και ο τρίτος λόγος βέβαια, ήταν ότι κάποιοι κακοήθεις ταύτισαν την ενασχόληση της Άννας με την πολιτική και τις επερχόμενες εκλογές, με τις συναυλίες μου. Ε, όλα αυτά χωρίς καμία πολιτική κάλυψη, ήταν πάρα πολύ καλή ευκαιρία για αυτούς που προωθούν τη βία και αποδομούν κάθε αγνή συλλογική προσπάθεια. Με δυο λόγια, αυτό που αποφάσισα να κάνω αυτή την περίοδο ήταν για τους κακοήθεις πολύ καλό για να είναι αληθινό.

Συνεχίζετε να κάνετε όνειρα, κύριε Νταλάρα;

Κάνω όνειρα όπως όλοι οι καθημερινοί άνθρωποι. Για το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας. Ονειρεύομαι τη χώρα μας αυτάρκη, απαλλαγμένη από τους εφιάλτες της. Μια χώρα σύγχρονη, αξιοκρατική, που θα δίνει βήμα στην επιστήμη και στην τεχνογνωσία, οικολογική, αποκεντρωμένη, με ίσες ευκαιρίες για τους νέους. Ειδικά για αυτούς που έχουν αγάπη για τη γνώση και την έρευνα, σε έναν κόσμο όπου το δίκαιο δε θα επικαλύπτεται από το δίκαιο του δυνατού.

Από την Ασημίνα Ρούσσου