Dead Can Dance: Anastasis των μουσικών αισθήσεων (φωτορεπορτάζ)

Λίγο το χαζολόγημά μου έξω από το θέατρο, λίγο (περισσότερο) η αδικαιολόγητη μισάωρη αναμονή σε μια όχι και τόσο μεγάλη ουρά έξω από τι θέατρο, έχασα την εμφάνιση του David Kuckhermann που μου είχε δημιουργήσει μια κάποια περιέργεια να τον παρακολουθήσω.

σ

Τέλος πάντων. Ήταν τετελεσμένο γεγονός ότι οι Dead Can Dance θα μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον μου. Από τις πρώτες κιόλας νότες του “Children of the Sun” έγινε φανερό πως κανείς δεν θα έμενε αμέτοχος στη μυσταγωγία που το ντουέτο με χαρακτηριστική ευκολία μας παρέσερνε. Η πεποίθησή μου ότι αυτό το re-union δεν είχε τη μορφή αρπαχτής, έγινε αμέσως βεβαιότητα όταν διαπίστωσα ότι οι Gerrard και Perry διατηρούν αψεγάδιαστες τις φωνές τους, άφθαρτες στο πέρασμα του χρόνου. Η αλληλουχία που υπάρχει στα τραγούδια μέσα στους δίσκους, με τον ένα ερμηνευτή να διαδέχεται τον άλλο, πραγματοποιήθηκε και στο live, με την αντίθεση που υπάρχει στην αιθέρια, εξωκοσμική φωνή της Lisa να λειτουργεί λυτρωτικά για την γήινη φωνή του Brendan, δημιουργώντας μια αντίθεση που τονίζει ακόμα περισσότερο τη μοναδικότητα της κάθε φωνής, σαν το μουσικό αντίστοιχο του Γιν και Γιανγκ, με τη μια να συμπληρώνει την άλλη ιδανικά.

Οφείλω να ομολογήσω βέβαια ότι είμαι σχετικά απογοητευμένος από το set-list, αφού όσο και αν μου άρεσε ο νέος δίσκος, το να τον ακούσω ζωντανά ολόκληρο φαντάζει κάπως υπερβολικό, από τη στιγμή μάλιστα που τόσος κόσμος είναι διψασμένος εδώ και τόσα χρόνια να ακούσει κομμάτια από μια ιδιαιτέρως μακροσκελή καριέρα. Γενικότερα αγνοήθηκαν παντελώς οι πρώτοι δίσκοι (που τυχαίνει να είναι και οι αγαπημένοι μου), αλλά και από τους νεότερους προτιμήθηκε το υλικό που έχει ροπή στο ethnic, με τη σκοτεινότερη (και τόσο αγαπημένη) πλευρά τους να μένει στο περιθώριο.

Φυσικά, καταχρηστικά χρησιμοποιώ τους συγκεκριμένους όρους, για μια καριέρα που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλία, όχι μόνο από δίσκο σε δίσκο, αλλά και για μια πολυσυλλεκτικότητα που βιώνεις ακόμα και μέσα στον ίδιο δίσκο.

Φυσικά, τέτοια πταίσματα δεν θα μπορούσαν να σπιλώσουν μια τόσο υπέροχη βραδιά. Γιατί όσο και να γκρινιάζω για τα κομμάτια που δεν άκουσα, πώς να παραπονεθώ για αυτά που πήραν τη θέση τους, ακόμα και όταν δεν ήταν δικά τους, όπως για παράδειγμα το “Είμαι Πρεζάκιας (Πρέζα Όταν Πιεις)” της Ρόζα Εσκενάζη, τραγούδι που ανήκει στα λεγόμενα “απαγορευμένα” (που οι περισσότεροι θα το γνωρίζετε από την εκτέλεση της Αλεξίου, με τον τίτλο “Ούζο Όταν Πιεις”), ή το “Lamma Bada”, ένα παλιό αραβο-ισπανικό κομμάτι. Εξ’ άλλου όταν ακούς τραγούδια όπως το “Host Of Seraphim”, πως είναι δυνατόν να μην εξαφανιστεί οποιαδήποτε σκέψη σε περιτριγυρίζει, και να μην παρασυρθείς στη δίνη του; Με το αποχαιρετιστήριο “Rising of the Moon” και το κατάμεστο θέατρο να έχει υπνωτιστεί απόλυτα παραδομένο στην μοναδική φωνή της Gerrard, ήταν και η πρώτη φορά που απευθύνθηκε στο κοινό ευχαριστώντας το για την υπέροχη βραδιά, με ένα χορταστικό (και) από άποψη χρόνου set-list, που περιελάμβανε τρία encore.

Ο Λυκαβηττός ταιριάζει απόλυτα σαν χώρος για το συγκεκριμένο συγκρότημα, με τα υπέροχα φώτα και τον αψεγάδιαστο ήχο να συμπληρώνουν το πακέτο των εξωγενών παραγόντων που θα μπορούσαν να αφαιρέσουν έστω και λίγο από το τελικό αποτέλεσμα.

Εκτός από το πλήθος κόσμου που μαζεύτηκε, ένας ακόμα τρόπος για να διαπιστώσεις πόσο μεγάλο και σημαντικό συγκρότημα, είναι οι Dead Can Dance είναι να παρατηρήσεις πόσο ετερόκλητο είναι και από διαφορετικά μουσικά στρώματα προέρχεται το κοινό τους.

Δεν ξέρω αν οι νεκροί αυτό το κυριακάτικο βράδυ σηκώθηκαν να χορέψουν, οι ζωντανοί όμως που βρέθηκαν στο Λυκαβηττό, θα ορκίζονταν πως όταν νιώσουν το κρύο χώμα να τους καλεί, αυτή θα είναι μια ανάμνηση που θα τους συνοδεύει.

Οτιδήποτε διαβάσατε στις προηγούμενες γραμμές θα μπορούσε να μετουσιωθεί σε μια και μόνο λέξη: μαγεία…

Set-list

1. Children of the Sun

2. Anabasis

3. Rakim

4. Kiko

5. Lamma Bada

6. Agape

7. Amnesia

8. Sanvean

9. Nierika

10. Opium

11. The Host of Seraphim

12. “Είμαι Πρεζάκιας (Πρέζα Όταν Πιεις)”

13. Now we are free (from the Gladiator soundtrack)

14. All in Good Time

Encore 1:

15. The Ubiquitous Mr Lovegrove

16. Dreams Made Flesh

Encore 2:

17. Song to the Siren

18. Return of the She-King

Encore 3:

19. Rising of the Moon