Τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει στην Ελλάδα μια λογική – παραλόγου ανάμεσα σε κανάλια και ραδιόφωνα! Βλέπουμε διαρκώς να βραβεύονται και να προβάλλονται από την τηλεόραση πολύ συγκεκριμένα παιδιά – που καμία αμφισβήτηση δεν χωρά στο ταλέντο τους – αλλά παιδιά που μάθαμε πριν δύο χρόνια και ξεχνάμε καλλιτέχνες που καλώς ή κακώς έχουν .. «στρώσει» και έχουν βοηθήσει με τον δικό τους τρόπο στο να συνεχίσουν να υπάρχουν τα μουσικά κανάλια!
Αν βλέπαμε πραγματική αλλαγή και κυρίως να υπάρχει μια ποικιλία στην σημερινή μουσική σκηνή και βλέπαμε ότι όλο αυτό προβάλλεται, θα νιώθαμε ικανοποίηση με την εξέλιξη! Τα πράγματα όμως τώρα απλά άλλαξαν ρεύμα.. Τι εννοώ? Μα φυσικά ότι την θέση των τσιφτετελιών τα οποία alternative κανάλια τώρα κοροϊδεύουν και κάποτε αποθέωναν, πήραν και καλά rock και alternative τύποι, μετρημένοι στα δάχτυλα ενός χεριού όπως και hip – hopers που νιώθουν rock stars ενώ με το hip – hop καμία σχέση! Αν ρωτήσετε την γνώμη μου, προτιμούσα την εποχή που ο Γιώργος Αλκαίος μεσουρανούσε ( ενώ φέτος το τραγούδι δεν έπαιξε πουθενά ) και χωρίς να είμαι fan.. Τουλάχιστον αυτό ήταν αυθεντικό και δεν ακούγαμε και καλά λαϊκό σε συνδυασμό με και καλά hip hop – rock!
Όλο αυτό έχει φέρει και τάσεις στον κόσμο που ακούγοντας τα 2-3 νέα συγκροτηματάκια, δηλώνει τρελά rock και αν το συνδυάσεις με μαύρο στενό jean, έχεις τους wanna be rock fans! Επίσης, οι πλέον 25άριδες που στα πιο in μαγαζιά της πόλης χορεύανε με ανοιχτό πουκάμισο τσιφτετέλι, τώρα είναι τύποι club που δεν καταδέχονται το λαϊκό και θεωρούν ότι με το πρώτο άκουσμα του Sexy Love και Stereo Love έχουν αφήσει πίσω τους όλα αυτά που πλέον δεν είναι της μόδας!
Τα ραδιόφωνα όμως φαίνεται να έχουν τελείως διαφορετική άποψη πάνω στο θέμα.. Τα ραδιόφωνα που πάνε καλά σε επίπεδο mainstream και όχι με ειδικό κοινό είναι εκείνα που παίζουν τις γνωστές επιτυχίες που ακούμε non – stop από τον Ρυθμό κάθε Σάββατο βράδυ που είναι εσκεμμένα ξεχασμένες από την τηλεόραση! Παράδοξο δεν είναι? Κι όμως η εξήγηση είναι μια.. Όταν ακούμε ραδιόφωνο είναι συνήθως στο σπίτι μας ή στο αυτοκίνητο, άρα δεν έχουμε άλλους μπροστά ώστε να προσποιηθούμε.. Για αυτό και άλλοι είμαστε στην βραδινή μας έξοδο και άλλοι όταν ετοιμαζόμαστε να βγούμε!
Σαν μουσική με κάθε ειλικρίνεια καμία από τις δύο δεν κρατάει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου αλλά έχω συνηθίσει να προτιμώ το αυθεντικό και να είμαι κατά των επίκαιρων μοδών που υπάρχουν γιατί μην μου πει κάποιος ότι άμα θέλαμε να ακούσουμε rock θα ακούγαμε τους υποψήφιους στην ανάλογη κατηγορία των Mad Awards! Rock υπάρχει.. Μπορεί να μην είναι Ελληνικό μουσικό ρεύμα, αλλά ευτυχώς υπάρχει και έχει κάποιους καλλιτέχνες που το τίμησαν όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, οι Τρύπες, οι Πυξ – Λαξ, τα Ξύλινα Σπαθιά, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και άμα θέλω να ακούσω σύγχρονο rock θα ακούσω Κίτρινα Ποδήλατα που νιώθω την αλήθεια τους.. Αλήθεια, που είναι στα Mad Awards και στις κατηγορίες που τελικά είναι όλοι pop και rock?
Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι όπως τα τσιφτετέλια δεν είναι γνήσια λαϊκά , έτσι και τα δήθεν alternative δεν είναι rock και τα σκυλάδικα φυσικά και δεν είναι pop!!
Τα νέα αυτά παιδιά έχουν ταλέντο αλλά από το να χαράξουν δρόμο, προτιμούν να το προσαρμόσουν στις ανάγκες και στις επιβολές τις εποχής.. Δεν κάνουν λάθος καθώς είναι δύσκολη καιροί για ρίσκο και κόντρα στο ρεύμα της εποχής! Ο μόνος που μπορεί να πάει κόντρα, είναι ο ίδιος ο κόσμος και να μάθει να απαιτεί να δημιουργεί ο ίδιος τις τάσεις και όχι να τις ακολουθεί!
Τέλος, θα ήθελα να πω την γνώμη μου και όχι τα συμπεράσματά μου όπως πιο πάνω.. Η μουσική είναι μια και κατηγορίες – ταμπέλες δεν θα έπρεπε να υφίστανται.. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να κατηγοριοποιείς την μουσική και να την βάζεις σε καλούπια.. Ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι για να υποδείξει τις κατηγορίες αλλά να δείξουμε πόσο πίσω είμαστε σε κάποια πράγματα και πόσο εύκολα κατηγοριοποιούμε την μουσική. Η μουσική δεν μπαίνει σε καλούπια και όλοι αυτοί που θέλουν να προβάλουν κάποια πράγματα θα το καταλάβουν ότι η μουσική είναι η αλήθεια που μιλάει στην ψυχή του καθενός μας και με το να μας αναγκάζουν σύμφωνα με τις εποχές να είμαστε κάτι ( πχ. Φέτος ροκ, του χρόνου ποπ και το 2013 hip – hop ) την ευτελίζουν.. Όπως είπα ταμπέλες δεν υπάρχουν αλλά υπάρχουν είδη μουσικής στα οποία κινούνται οι καλλιτέχνες και φυσικά μπορούν να κάνουν ελιγμούς και σε άλλα είδη με μεγάλη επιτυχία.. Αρκεί να καταφέρνουν το αυθεντικό, το αληθινό και να μην μας … τους επιβάλουν!
Διαβάστε επίσης
