Η Μόνικα έδειξε το «Exit» στο κοινό της και γέμισε το Λυκαβηττό!

Η Μόνικα του «Exit», του δεύτερου προσωπικού της άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε, ήταν εξίσου άρτια ως ερμηνεύτρια, συνθέτης και στιχουργός με τη Μόνικα του «Avatar», της άκρως επιτυχημένης πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς. Και όπως αναμενόταν, παρουσίασε μαζί με την ταλαντούχα πολυμελή μπάντα της ένα πολύ όμορφο «κολάζ» από κομμάτια που συμπεριλαμβάνονται και στους δύο δίσκους.

Το κοινό που κατέκλυσε το Θέατρο του Λυκαβηττού, παρόλο που φάνηκε να μην έχει εξοικειωθεί ακόμα με τα καινούρια τραγούδια, παρακολουθούσε συνεπαρμένο τα τεκταινόμενα της σκηνής, ακριβώς όπως όλες τις προηγούμενες φορές.

Το πολυαγαπημένο πλέον «Over the Hill», ενώ αποδείχτηκε ότι δεν έχει χάσει καθόλου την αίγλη του, φαίνεται να κάνει σιγά-σιγά χώρο για να καθίσει δίπλα του ένα ακόμα τραγούδι από το νέο δίσκο της Μόνικα, το «Not Enough», το οποίο και επιλέχτηκε για το κλείσιμο της συναυλίας.

Το τολμηρότατο εγχείρημα της διασκευής ενός μνημειώδους τραγουδιού των Queen, του «Bohemian Rhapsody», ντύθηκε όσο σεμνά έπρεπε και προσέφερε μια διαφορετική και αξιοπρεπή ερμηνεία.

Εκτός από την ικανοποιητική της διάρκεια (ξεκίνησε 21.50 και τέλειωσε ακριβώς τα μεσάνυχτα χωρίς διάλειμμα – έστω με τρία encore!), η εν λόγω συναυλία έκρυβε και κάποιες μικρές εκπλήξεις. Όπως για παράδειγμα τη διασκευή του «Αν θυμηθείς το όνειρό μου» του Μίκη Θεοδωράκη, που αντικατέστησε το «Τυχερό Αστέρι» του Κωνσταντίνου Βήτα και χαρακτηρίστηκε από τη Μόνικα ως ένα από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ, αλλά και τη σταδιακή «εκτόξευση» λευκών μπαλονιών από το πίσω μέρος της σκηνής, τα οποία μάλλον κατάφεραν τελικά να μεταφέρουν τα συναισθήματα πολλών από εμάς στον Αττικό ουρανό.

Θα μπορούσε στ’ αλήθεια να συνεχιστεί για πολύ η λίστα…Σίγουρα αυτή η συναυλία της Μόνικα αξίζει να καταγραφεί στα πρακτικά των καλοκαιρινών εμφανίσεων Ελλήνων «ομοειδών» καλλιτεχνών ως μία ιδιαίτερα ατμοσφαιρική μουσική γιορτή, ως ένα διακριτικό αλλά ουσιαστικό ταξίδι σε μνήμες του παρελθόντος και πραγματικότητες του σήμερα, προσωπικές ή μη…