Υλικό που αντλεί έμπνευση από τα γεγονότα, προσωπικά και κοινωνικά, που τον επηρέασαν όλο αυτό τον καιρό. Ένα άλμπουμ πολύ σημερινό, που καταφέρνει να εκπέμπει αισιοδοξία και ευαισθησία, παρά τα -αδιέξοδα συχνά- θέματα που σχολιάζει. Συμμετέχουν: η Ρίτα Αντωνοπούλου σε ένα ντουέτο με τον Κώστα Λειβαδά και δύο ονόματα- έκπληξη, η Δέσποινα Γλέζου και ο Γιώργος Ρωμανός. Η μουσική και οι στίχοι είναι του Κώστα Λειβαδά ενώ τους στίχους στο τελευταίο τραγούδι «Το φάντασμα που δεν αφήνει ίχνη» υπογράφει ο Γιώργος Ρωμανός.
Ο ίδιος ο Κώστας Λειβαδάς σημειώνει:
Αυτό κι αν ήταν περιπέτεια. Άρχισα να προετοιμάζω τις ηχογραφήσεις και δεν το πίστευα. Πέντε χρόνια με το ρολόι. Σα να επιστρέφεις από ένα περίεργο είδος εξορίας. Υλικό συγκεκριμένο και σφιχτό η ζωή μου αυτά τα τελευταία πέντε χρόνια. Τώρα καταλαβαίνω ακριβώς τι θα πει προσωπικός δίσκος…
Οι φωτιές στο λεκανοπέδιο και τα θύματά τους –δύο φορές τη γλίτωσε από θαύμα το σπίτι μου- η ψυχανάλυση, ο αναβρασμός της κοινωνίας και η μεγάλη σιωπηλή πλειοψηφία της, ο Έρωτας και τα σοβαρά αδιέξοδα πάσης φύσεως, η σημασία της υγείας. Ναι, πάνω και κάτω από όλα, αυτό: Ένα φιλί ζωής μέσα σε μια ατμόσφαιρα θανάτου. Ο καινούριος σπόρος που μπαίνει στο καμένο χώμα. «Στα μαύρα νερά, στην ψεύτρα φωτιά, ΚΡΑΤΗΣΟΥ ΑΠ’ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ». Υπάρχει άλλος δρόμος;
Συνοδοιπόροι και συμπαραστάτες όλοι οι φίλοι μουσικοί και ενορχηστρωτές, η αιθέρια Ρίτα Αντωνοπούλου, η Δέσποινα Γλέζου και ο Γιώργος Ρωμανός, η φωνή και η «ψυχάρα» της πρώτης, η φωνή, το μαγικό άγγιγμα στη slide και οι ιδέες του δεύτερου. Σύνδεση βαθιά και ισχυρή με το συναρπαστικό και αθώο ποτάμι της καλής ηλεκτρικής ελληνόφωνης μουσικής, που τόσο χρειαζόμαστε ΞΑΝΑ στις μέρες μας.
Μακάρι να έχουμε, να μπορούμε και να θέλουμε πάντα κάτι να πούμε. Δεν είναι εύκολο. Ποτέ δεν ήταν.
Χορεύοντας στ’ όνειρο, Κ.Λ.
Διαβάστε επίσης
