Βασίλης Χατζηλούκας – Με την Κιθάρα στο «Τσαντίρι»

Είναι ένας κορυφαίος μουσικός που συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια με γνωστά ονόματα του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού σε συναυλίες και μαγαζιά.

Γεννήθηκε στην κατεχόμενη Αμμόχωστο της Κύπρου. Έμαθε μαντολίνο στο δημοτικό σχολείο της Κύπρου που υποχρεωτικά όλα τα παιδιά παίζουν κάποιο μουσικό όργανο. Μια πρώτη του ξαδέρφη είχε ένα μαντολίνο το οποίο δεν το χρησιμοποιούσε και έτσι βρέθηκε στα χέρια του. Τρίτη δημοτικού θυμάται τον εαυτό του να παίζει πολύ καλά. Το καλοκαίρι της τουρκικής εισβολής το 1974 ήταν ανάμεσα στην πέμπτη και έκτη δημοτικού. Όλη η οικογένεια αναγκάστηκε να φύγει από την Αμμόχωστο και βρήκε στέγη στην Λάρνακα. Παρ’ όλο τις οικονομικές δυσκολίες ο πατέρας του αγόρασε ένα μαντολίνο και δυο χρόνια αργότερα  μια κιθάρα, επειδή είχε καταλάβει την κλήση του προς την μουσική.

Άρχισε μαθήματα κλασικής κιθάρας στον Στέφανο Ζυμπουλάκη και πήρε δυο διπλώματα. Λόγω της μεγάλης του προόδου στην μουσική εγκατέλειψε τα αρχικά του σχέδια, να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Την αγάπη του για το σχέδιο την βγάζει στις παρτιτούρες του, οι οποίες είναι από τις πιο καλογραμμένες που κυκλοφορούν στην «πιάτσα».

Όταν τελείωσε το στρατιωτικό του είκοσι χρόνων, ήρθε στην Ελλάδα να σπουδάσει ανώτερα θεωρητικά μουσικής και σύγχρονο τραγούδι. Παράλληλα άρχισε να δουλεύει σε διάφορα μαγαζιά ως κιθαρίστας. Αρχικά παίζει με φίλους σε μικρότερα μαγαζιά και με μικρά μουσικά σχήματα. Αργότερα συνεργάζεται με την ορχήστρα του Μάριου Τόκα. Ανοίγουν σιγά  σιγά οι πόρτες για καλές συνεργασίες και ακούγεται το όνομα του στο χώρο. Θυμάται σαν αξέχαστη χρονιά την συνεργασία Μακεδόνα, Κότσιρα, Λένας Αλκαίου, Ειρήνης Χαρίδου και Μόρφως Τσαϊρέλη στα «Δεκατρία φεγγάρια». Τα τελευταία τρία χρόνια συνεργάζεται με τον Δημήτρη Μπάσση, όχι μόνο σαν κιθαρίστας αλλά έχοντας και την επιμέλεια της ορχήστρας…

Την αρχική ευθύνη του στίγματος  του προγράμματος την έχει ο τραγουδιστής. Σημασία έχει να βρει  την χρυσή τομή, να περνάει ο ίδιος καλά ως καλλιτέχνης, αλλά να κάνει -σε εισαγωγικά- και το χατίρι του κόσμου. Νομίζω ότι ξέρουμε πάρα πολύ καλά πια την συνταγή, το τι χρειάζεται. Δεν κάνουμε τίποτε μαγικό, κάνουμε το αυτονόητο. Πολλοί τραγουδιστές δεν κάνουν ούτε αυτό, με αποτέλεσμα να παίρνουν στο λαιμό τους και τους ανθρώπους που κουβαλούν μαζί τους και να γίνουν η αφορμή να μην πηγαίνει ένα πρόγραμμα καλά. Όταν ξεκινάμε στα μαγαζιά η έννοια μας είναι να δούμε τις πρώτες αντιδράσεις. Τις πρώτες εβδομάδες είμαστε πάρα πολύ αγχωμένοι να δούμε πως θα αντιδράσει ο κόσμος ως προς το πρόγραμμα.  Διότι ο κόσμος είναι η καλύτερη διαφήμιση. Στο πρώτο πρόγραμμα ο τραγουδιστής θα πει τα τραγούδια που αναδεικνύουν την ερμηνεία του. Φέτος ο Δημήτρης έλεγε το «Ξημερώνει» και ο Γεράσιμος το «Δυο μέρες μόνο»  Ήταν δυο τραγούδια τα οποία δεν τα ακούς εύκολα σ’ ένα πρόγραμμα. Κι όμως σηκωνόταν όλο το μαγαζί. Βάζοντας αυτά τα τραγούδια ήταν ένα στοίχημα το οποίο κέρδισαν και ο Δημήτρης και ο Γεράσιμος.

Από την εποχή που ήρθε στην Ελλάδα ασχολείται και με την σύνθεση.

Τις ελάχιστες ελεύθερες ώρες του τις περνάει στον υπολογιστή συνθέτοντας μουσική. Έχει γράψει μουσικά σήματα  για το ράδιο «Πρώτο» και το τηλεοπτικό κανάλι «Σίγμα» της Κύπρου.

Το 1995 κυκλοφόρησε  το τραγούδι σε μουσική δική του και στίχους της Αργυρώς Καπαρού «Δεν θέλω εγώ πολλά» στο CD του Φάνη Μεζίνη  «Σώμα υποταγής»

Το 2005 κυκλοφόρησε o κύκλος τραγουδιών «ΤΗΣ ΦΑΜΑΚΟΥΣΤΑΣ» με θεματολογία την κατεχόμενη Αμμόχωστο σε μουσική δική του και ποίηση του δασκάλου του Στέφανου Ζυμπουλάκη με ερμηνευτή τον Κώστα Χατζηχριστοδούλου. Το CD είναι μια πολιτιστική προσφορά των δημιουργών του για την πατρίδα τους και είχε μεγάλη απήχηση. Ακολούθησαν συναυλίες στην Κύπρο που απέσπασε πολύ καλές κριτικές για όλους τους συντελεστές.

Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει  μαζί με τον Κώστα Χατζηχριστοδούλου ένα CD  με ερωτικά τραγούδια γνωστών κυπρίων στιχουργών και συνθετών που συμπεριλαμβάνονται και κάποια δικά του τραγούδια.